forum.ziyouz.com

Jamiyat va inson => Salomatlik => Mavzu boshlandi: Hadija 25 Sentyabr 2010, 13:24:25

Nom: Дарди бедавога элтган - баддуо
Yuborildi: Hadija 25 Sentyabr 2010, 13:24:25
Дарди бедавога слтган - баддуо


воқеий ҳикос

Ахтамқул Карим.

Болалик пайтимда бир тиланчи чол дсмбирасини кстариб, уйма — уй кириб юрар, одамлар кснглини хушнуд қилгани учун нимани берсалар индамай олиб кетарди. Ҳар гал отам у чолнинг дсмбирасида қсшиқ айттирар, биз болалар у айтган қсшиқлар маъносини унчалик тушунмасак-да, чолнинг ҳазин ва дардчил овозидан завқланиб стирардик. Бу қартайган чолни ксрган киши унинг ичи тсла дард деган сйга борарди. Гсё у бизларга айтиб берган қсшиқ баҳонасида ичига срнашиб олган дарддан фориғ бслаётгандай сди. Кунлардан бир кун чол қаёққадир ғойиб бслди. Биз сса бу сирли ғойиб бслиш сирини англай олмай ҳайрон сдик.
Орадан бир йилча вақт стди. Дсмбирачи чол тссатдан ҳовлимизда пайдо бслди. У снди олдингига қараганда анча букчайиб қолган бслиб, ксзлари аллақандай қаҳрли ва аламнок ксринар, аввалги хушчақчақлиги ва қувноқлигидан асар ҳам йсқ сди. Отам одатига ксра уни ссрига таклиф қилдилар. Бир пиёла чой узатиб ҳол — аҳвол ссрадилар. Шунда дсмбирачи чол негадир ёш боладек ҳснграб йиғлади. Ҳаммамиз ҳайратда лол қотдик. Ҳар доим қувноқ ва хушчақчақ қиёфада ксришга срганганимиздан уни бошқача тасаввур қилолмасдик. Дсмбирачи чол сзини тутиб олганидан сснг сски қадрдони олдига юрагини бсшатиш учун келган одамдек, отамга қараб:
«- Ака, уйим куйди... Уйим куйди, ака,» - дес титрарди бутун вужудини қалтироқ тутиб. Отам нима бслганини ссрадилар. Дсмбирачи чол қанча урунмасин, сзини ҳеч тутолмас, ич — ичидан силкиниб — силкиниб йиғларди. Йиғлаб туриб шундай деди: «- Куёвим юзимни қора қилди, қизимни уч боласи билан йслда бораётган катта машинанинг тагига итариб юборди. Ҳозиргача шундан сзимга келолмай юрибман. У куёв смас ёв скан, билмаган сканман».
Чолнинг бу ссзларидан ҳанг — манг бслиб қолдик. Шунда отам унга тасалли бериш нистида: «- Аега бундай қилди, ё бирон касали борми?» - деб ссрадилар. Чол чуқур уҳ тортиб деди:
«- А­р — хотин йслда кетаётганда негадир жанжаллашиб қолган. Бекатга етиб боргунча жанжаллари авжга чиқади. Қизим сшанда ҳомиладор бслган. Қслида бир боласи, ёнида уч сшар сғилчасини етаклаб бораётган скан. Куёвим бориб — бориб хотини билан болаларига шундай қиладими?! Ҳайвондан баттар скан. Ҳайвон ҳам боласига буни раво ксрмаса керак». Чол сна йиғларди. Отам унга таскин беришга уриниб:
«- Йиғламанг, тақдир скан-да, хотини билан болаларини шундай қилган бслса, икки дунёсини хароб қилибди» - дедилар.
Дсмбирачи чол бироз сйланиб турди-да, отамга юзланиб қаҳрли овозда деди: «- Мен у баттолни отиб ташласалар ҳам рози смасман. Қамоқда чиритсалар ҳам асло кечирмайман. Фақат худодан бита тилагим борки, хотини билан болаларига раҳм қилмаган бслса, илоё, пес бслиб қолсин. А­л олдида бошини кстаролмай юрсин. Бир тирноққа зор стсин. Худодан шунигина тилайман. Ундан бошқа давойим йсқ». Чолнинг бу қарғишидан бутун вужудим титраб кетди. Бирдан юзи олачипор бслиб кетган одамни ксз олдимга келтирдим. Бундан оғир жазо бслмаса керак деб сйладим. Аазаримда, мазлум чол дунёдаги снг кучли бир одамга айланди. «Хонумоним куйди», дес скираётган чол срнидан турди-да, ҳовлимиздан шахдам чиқиб кетди.
Орадан қанча йиллар стди. Бу воқеа ссимиздан ҳам чиқиб кетган скан. Дсмбирачи чолнинг куёви озодликдан сн тсрт йилга маҳрум стилгани қанча тез тарқалган бслса, бора — бора уни ҳеч ким ссламай ҳам қсйди. Дсмбирасини кстариб, одамларга хурсандчилик улашиб юрадиган сша чол ҳам бошқа қишлоғимизда ксринмади. Биз уни фарзанд доғида қаттиқ қайғуриб оламдан стганини сшитдик. Шу билан ҳаммаси тугаган бслди. Бироқ ...
Ўлмаган қул соғ бслса, қайтиб келади, деган ҳикмат тсғри скан. Дсмбирачи чолнинг куёви ҳам сн йилдан кспроқ қамоқда ётиб озодликка чиқди. Лекин... А товба, ё Оллоҳ! Хотини билан болаларига раҳм қилмаган, дсмбирачи чолнинг қарғишига қолган сша куёвнинг юзлари жирканадиган даражада хунуклашиб кетган сди. Уйига қайтганидан сснг у бир хотинга уйланди. Чол айтгандек фарзанд ксрмади. Кейинчалик хотини ҳам срига схшаб дардга йслиқди. Одамлар дардманд ср — хотиннинг олдига боришдан ор қилар, қаерда ксриб қолсалар, юзларини тескари сгириб стадиган бслишди. Дсмбирачи чол қилган дуоибад Оллоҳнинг қудрати билан куёвни бир умр бош кстармайдиган қилиб қсйди. Кейинчалик ҳам қслида дсмбирасини тутганча силкиниб — силкиниб йиғлаётган, отамга дарду ҳасратини тскиб, шундан сзига бир таскин излаётган ва аламзада қиёфада куёвини дуоибад қилаётган чол ксз олдимдан ставерди. У билан охирги марта ксришганимизда қсшиқ срнида бутун вужудимизни карахт қилиб ташлаган бир скирик умрбод хотирамизда муҳрланиб қолганди: «Илоё, тирноққа зор стсин, сл олдида бошини кстаролмай юрсин».
Дуоибад жуда ёмон нарса. Мазлумнинг баддуоси сса инчунун. Буни биз ҳаётда исботини ксрдик. Ҳадиси шарифда Оллоҳ билан мазлум мазлум сртасида парда тссиқ бслмайди дейилган. Ҳаққирост, мазлумнинг дуоси ижобат скан.
www.tib.uz