Tomoshabog`
(O’tmishdan)
Ey bus-butun ayoloti vayron o’lon vatan,
Har go’shasi zamonada zindon o’lon
vatan.
Qadaqchi Hamroqulning tobi qochdi. Kim biladi, kecha kechqurungi xudoyi oshi yoqmadimi, yo ertalab choynak qadaqlatib ketgan kishining nosida bir gap bor ekanmi"¦ ammo kecha ertalab ham lanjligi bor edi shekilli; bo’lmasa hech jahonda choydan ham makkajo’xori hidi keladimi!
Uning a’zoyi badani qaqshab, kamoncha tutgani madori qolmadi. Yana bitta qadaq bilan bitadigan likopcha chala qoldi. Hamroqul naridan — beri dov-dastgohini yig’ishtirib jo’nadi. Uning isitmasi kuchli, boshi og’rir edi; tashlagan qadami xohlagan yeriga tushmasdi. U nimani o’ylasa, bu o’yning oxiri xayolga aylanar edi: issiq-issiq choy ichib, o’ranib yotgan ko’rpasi havoga ko’tarilib ketdi, dam soldirgani mahalla imomini chaqirtirsa, eshikdan lapanglab tobut kirib keladi. Hamroqul qo’rqdi, tezroq uyiga yetib olgani jadalladi.
Ko’chaning narigi yuzidan uni kimdir chaqirdi. Hamroqul chaqirgan kishiga qarayman deb gandiraklab ketdi.
Chaqirgan kishi tomoshabog’ "œRomanska"ning qorovuli Usta kulol edi. Uning asli oti Stokgulov, Hamroqul, aytishga tili kelishmay, Usta kulol qo’yib olgan.