Savohil (qissa). Tohir Malik
(http://www.ziyouz.com/images/books/savohil.jpg) (http://www.ziyouz.com/index.php?option=com_remository&Itemid=57&func=fileinfo&id=39)
Muallif: Tohir Malik
Hajmi: 507 Kb
Fayl tipi: pdf, zip
(http://www.ziyouz.com/components/com_remository/images/download_trans.gif) Saqlab olish (http://www.ziyouz.com/index.php?option=com_remository&Itemid=57&func=fileinfo&id=39)
Online o'qish (http://forum.ziyouz.com/index.php?topic=730.0)
(http://www.ziyouz.com/rasmlar/books/savohil.jpg)
SAVOHIL
«Qaysi millat orasinda birlik ko‘tarilib, nifoq va adovat hukm surgan bo‘lsa, ul qavmning inqiroz dunyosiga yuzlangani aniqdir. Bular shuni fahmlamaydilarmi?»
«Dildagi adovat temirdagi zangga o‘xshaydi. Zang temirni yegani kabi, adovat Vatanni azobga soladi. Odamlar nahot adovatdan nari bo‘la olmasalar?..»
Abdulla Avloniyga bag‘ishlanadi
MUQADDIMA O‘RNIDA
— Bahorjon, kela qol, o‘ng qanotimga o‘tir, bizlarga ilhaq joylarga uchaylik. Sovuqni quvaylik, yerni uyg‘otaylik.
— Oftobjon, kela qol, sen chap qanotimga o‘tir. Qishning muzlarini eritib tashla, yerni azoblardan o‘zing qutqar.
Qaldirg‘och shunday der ekanu bir qanotiga oftobni, bir qanotiga bahorni o‘tqazib ucharkan. Qish bo‘yi o‘limtik holga tushgan dov-daraxtlarni uyg‘otarkan, muzdan qutulgan tuproq yayrab nafas olarkan. Odamlar shod-xurramlik bilan ish boshlar ekanlar.
Kunlarning birida qaldirg‘och uchib yurib, ilonning ariga aytayotgan gapini eshitib qolibdi:
— Men hammadan kuchliman, mendan barcha qo‘rqadi. Demak, men eng shirin taomlarni tanovul qilishim kerak. Sen yer yuzidagi bor jonivorlarning go‘shtini tatib ko‘r, eng shirinini menga kelib aytasan.
Ari, «xo‘p bo‘ladi», deb uchibdi, qaldirg‘och esa uning iziga tushibdi. Ari barcha jonivorlarni tatib ko‘ribdi — yoqmabdi. Oxiri pichan g‘arami yonida o‘ynayotgan bolani chaqibdi-da, ozgina go‘shtini uzib olibdi. Shu go‘sht unga ma’qul kelib, ilon huzuriga oshiqibdi.
Qaldirg‘och hademay unga yetib olibdi-da, arining og‘zidagi go‘sht bo‘lakchasini cho‘qibdi. Go‘shtga qo‘shib arining tilini ham uzibdi.
Ari ilon huzuriga kelgach, nuqul g‘o‘ng‘illarmish.
— Gapir, aytgan ishimni bajardingmi? — debdi ilon.
— Bajardi, bajardi, — debdi qaldirg‘och, — u eng shirin go‘sht — qurbaqaniki, deyapti.
Shu-shu ilon qurbaqaga qiron keltira beribdi.
Kunlarning birida ilon qaldirg‘ochning nayrangini anglabdi-yu, yovlashib, uni ham tinch qo‘ymaydigan bo‘libdi...
(O‘zbek xalq ertaklaridan)
Ko‘ngil, sen bunchalar nega
Kishanlar bilan do‘stlashding?
Abdulhamid Cho‘lpon.
Birinchi qism
IKKI QIRG‘OQ
I b o b
OQ FOTIHA
1
Asadulla qaldirg‘ochlarning bexos qattiq chirqillashidan uyg‘onib ketdi. Yostiqqa tirsagini tirab qaddini ko‘tardi-da, deraza osha tashqariga qaradi. Devor tomonda yotgan Hojiyaxon ham uyg‘ondi:
— Nima bo‘ldi ularga? — dedi u, eriga havotir ko‘zi bilan qarab.
— Qaray-chi...
Asadulla ayvonga chiqdi-yu, shiftda osilib turgan ilonni ko‘rdi. Yo‘g‘onligi uch yashar bolaning bilagidek keladigan ilon tillarini chiqarib qaldirg‘och iniga bosh suqmoqchi bo‘lar, ikki qaldirg‘och esa unga hamla qilgancha tinmay chirqillardi. Asadulla qarsak urib, «hayt-hayt»lab ilonni cho‘chitmoqchi bo‘ldi. Ilon bunga parvo qilmagach, hovliga tushib, uzun tol yog‘ochni qo‘liga oldi.
— Hay, hay, dadasi, o‘ldirib qo‘ymang tag‘in, — dedi uydan shoshilib chiqqan Hojiyaxon.
Asadulla yog‘ochni ko‘tarib, ilonni chetga surdi. Ilon yog‘och bilan bir oz olishgan bo‘ldi-da, ishga odam aralashganiga fahmi yetibmi, toqilar orasidagi teshikka kirib ketdi.
Qaldirg‘ochlar xavf bartaraf bo‘lganiga ishonqiramay inlari atrofida picha uchib yurishdi.