Avtubus Kutar ekan... o'ziga achindi... uyoq buyoqiga qarab... shu hayotnini dushmanimgayam ravo kormagan bolardim deb qoldi...
hayol surib.... yonidagi magazindan, qolida sumka bilan chiqqan ayolga ko'zi tushdi..
-nima bolyapti o'zi bugun.. nega eski hotiralar, qaytib kelyapti .. nega aynan bugun? hozirgina,.. ravshan akani ko'rdim hozir esa.... hozir esa.....Umida........ Umida... deb magazindan chiqqan ayolni kuztadi...
..
O'zgarmapti dedi ichida....
/..
Umida, juda guzal, ko'zlari ohuyu sochlari sumbol bo'lgan qiz edi.... Qizlar u bo'lgisi, yigitlar esa unga yaqin bolishni istashardi..
Hushchaqchaq.. umida.......... nima bo'lgan ekan.... Umidani o'sha kundan kiyin mana endi korib turishi... Haa o'sha kuni uni juda yig'latgandim.... qancha noligandi....yolvorgandi...men esa.... dilimda qani edi sen bilan har bir daqiqamni o'tqizasam derdimu lekin... unga qanchalik johil ekanimi korsatdim.. ha umida boshqacha qiz edi...
Umida, yo'l chetidagi boshqa yoldagi bekatga borib, u ham avtobus kutddi........ Umida, sumkasidan., bir daftarni olib, uni asta ochdi.. va ruchka olib unga yozishni boshladi..
Daftarning ustiga.... Kundalik deb yozilgan edi......
Umida, doim kundaligiga yozishdan oldin yaxshilab o'ylab  kiyin yozardi.. bugun esa, uylaydigan narsa yo;q... hammasi ravshan edi.. va yozishga tushdi...


Hurmatli, qadirdonim.. kundaligim.. sensiz nima ham qilardim... doim yonimdasan, chin do'st ham unchalik bolmasa kerak... senga yozganimdan kiyin qanchalik o'zimni yengil tutishimni o'zinga ham bilmaysan.. Mana bugun, Payshanba kuni... hozir magazindan chiqdim.. u-bu narsa kerak edi... qara shu kungayam 5 yil bo'bti...5 yil ko'z ochib yumguncha o'tdi-yu lekin men uchun har bir soniya yillab kabi edi.... esingdami... 5yil oldin, shu kunda senga hayotimdagi eng baxtli kun deb yozgandim.... qara 5 yilda nimalar o'zgarmaydi.... .....

  Shu vaqt Avtobus kelib qoldi ....

Qahramonilar avtobusdan boshqa transportgayam chiqadimi? 

Shundo avtobusni o'tkizib yuborib, orqasidan taksiga o'tirdi  , taksi nomeri 33 edi  , Abdulloh 33 da ketar ekan...

Yo'l-yo'lakay ketar ekan chuqur o'yga toldi. Umidaning ko'zlari. Doim unga samimiy nigohlar ila boqqan ko'zlari. Hozir ular Naqadar mahzun edi. Buning bariga o'zini aybdor sezdi

      Umidani o'ylar ekan, og'ir xo'rsinib qo'ydi. Shunda avtobusning ichi naqadar to'la ekanligini, qayta his etdi. Erkak-ayol demay hamma tiqilib kirib olgan. Kundalik hayotda, o'ziga yaqin do'stini ham yarim metr yaqinlashtirmaydigan ayollar, bu masofani avtobusga chiqqach, unitishgan edi go'yo. Nega insonlar ma'lum bir vaziyatlarda, juda muhim deb hisoblagan narsalarni ham unutib yuborishadi. Unutuvchi bo'lganlari uchunmi? O'sha kuni Umidaga gapirar ekan, u ham shu ahvolga tushib qolganligini endi angladi. Buni tushunishi uchun shu avtobusdagi, shu vaziyatna yaratgan Zot naqadar buyuk, degan fikr o'tdi qalbidan.
      Ko'z'ga tanish bekat ko'rinishi bilan, kechirasiz o'tib olsam maylimi, deganlarga qo'shilib, avtobusdan qanday qilib tushib ketganini ham tushunmay qoldi.
     -Ha, o'zi shunday, ba'zi ishlarni yetarki qilay de, odamlar o'zlari yordam berib yuborishadi, dediyu o'z-o'zicha, ijaraxonasiga qarab yo'l oldi. Yaxshi ham Asr namozini o'qib oldi, bo'lamasa Umidani ham ko'rmasdi, xatosini ham tushunmasdi.

... Ўшанда бир ахмоÒ›ни гапига кирмай аÒ›л билан иш тутганимда... , жахл билан смас балки аÒ›л билан муаммони счганимда... , Хеч бслмаса куюнчак дсстим Ò’уломга Ò›улоÒ› солганимда хозир хаммаси бошÒ›ача бслар сди-с. А­Ò³ сшанда...

Roman yana 3-4 yildan so'ng davom etadi