Filologiya fanlari doktori Siddiq Mo'min va telejurnalist Azizbek Turdiyevlar bilan

MENI DESA...

Osmonimni obod qilgan qamar eding,
Balolardan saqlaguchi tumor eding.
Ko‘zlarimga mudom ko‘zi xumor eding,
Yo‘llarimni yoshing bilan yuvar eding,
Meni desa joningni ham berar eding.

Jon chekarding ozor etsa gar jonimga,
Ming aldasam, ishonarding yolg‘onimga.
Nogoh tikan botar bo‘lsa tovonimga
Tikanlarni kiprigingda terar eding,
Meni desa joningni ham berar eding.

Gulmi eding, bog‘dan o‘zim yulganmidim,
Qulmi eding, seni sotib olganmidim.
Bir kun yolg‘iz qolishimni bilganmidim...
Nechun menga hayrat ila qarar eding,
Meni desa joningni ham berar eding.

Yaproqlarga shodon-shodon so‘ylardim men,
Gulbog‘larga pinhon-pinhon bo‘ylardim men,
Seni o‘pib, begonani o‘ylardim men,
Asli menga sen hammadan kerak eding,
Meni desa joningni ham berar eding.

Yo‘qsan, seni yo‘qlab yo‘llar qaragim yo‘q,
Yurak yutib boray desam, yuragim yo‘q.
O‘zimga ham endi meni keragim yo‘q,
Meni hatto mendan ziyod sevar eding,
Meni desa joningni ham berar eding.

1995

IZSIZ KETDI

Izsiz ketdi sharqiragan anhorlarim,
Esiz ketdi gurkiragan bahorlarim,
Ko‘zlarimdan kiprik kabi to‘kildilar
Sevganlarim, dilbarlarim, dildorlarim.

Sevdim yurtning shamshodiyu archasini,
Suydim soyning sokinligi, sachrashini.
O‘nta qizni sevgan bo‘lsam, o‘rni boshqa,
Qirqta bo‘lsa, qilig‘i xush barchasining!

Men daraxtman, yaprog‘i bor, ildizi yo‘q,
Xazon quchgan tuproqdirman, gul isi yo‘q.
Osmon to‘la yulduzlarni kashf aylagan
Munajjimman — manglayida yulduzi yo‘q.

Goho gullar sochdi menga kuz-qishlarim,
Goho kullar sochdi tanish-bilishlarim.
Bugun yolg‘iz o‘ylanaman, o‘rtanaman:
Urmadimi go‘zallarning qarg‘ishlari?

Bu yo‘l menga sayr edi, sayil edi,
Sevgisiz kun — hafta edi, oy — yil edi.
Men qizlarni aldashni ko‘p istamasdim,
Qizlar o‘zi aldanishga moyil edi.

1995

AZOBLARIM

Nabijon akaga

Hilol yanglig‘ ochiq qoldi so‘roqlarim,
Yellar quvnab-quvnab titdi varoqlarim.
O‘ynab-o‘ynab to‘kildilar yaproqlarim,
Yaproqlarim birin-ketin ketaverdi,
Ketgan sari azoblarim ortaverdi.

Jilg‘a bo‘lib yetolmadim daryolarga,
Turna bo‘lib ketolmadim samolarga,
Karvon bo‘lib ko‘milmadim sahrolarda,
Karvonlarim turnaqator o‘taverdi,
O‘tgan sari azoblarim ortaverdi.

Chang tegmagan gul ko‘rmadim gulzorlarda,
Bir pokiza dil ko‘rmadim dildorlarda,
Bu dildorlar qator turib bozorlarda
Ko‘ngillarin matoh kabi tutaverdi,
Tutgan sari azoblarim ortaverdi.

Ota uyim eshigida chim bo‘lmadim,
So‘ritokni bog‘lagan bir sim bo‘lmadim,
Birodarlar, kim bo‘ldim men, kim bo‘lmadim?
Onam yuzim unutsa-da kutaverdi,
Kutgan sari azoblarim ortaverdi.

Endi, ayting, men qarimi, otam qari?
Men otamdan ko‘ra so‘nggi yo‘lga qariyb.
Dilim o‘ldi fojeamdan she’r axtarib,
Peshonamga hayot she’rlar bitaverdi,
Bitgan sari azoblarim ortaverdi.

1995

SEVGI

Yo‘g‘u borimga bois borliqsan, sevgi,
Yagona yordan yolg‘iz yorliqsan, sevgi.

Yuragimni tars yorgan lazzatsan, lazzat
Ongimdagi abadiy og‘riqsan, sevgi.

Kapalak chang chalganda sochilgan changsan,
Chumoli torta kelgan tortiqsan, sevgi.

Momo Havo to‘ymagan havosan, harir,
Odam Ato so‘ymagan jonliqsan, sevgi.

Cho‘kayotib tutganim xassan, men uchun —
Sevgilimdan ming karra ortiqsan, sevgi.

1995

ALVIDO

Alvido, ey xush xayollarim,
Sizni changday puflab uchirdim.
Hayot, sizga yo‘q savollarim,
Hayot, hammasiga tushundim.

Yengim bilan artdim yoshimni,
Ko‘z oldimdan tarqadi tuman.
Endi yurtning gulu toshini
Aql ko‘zi bilan ko‘raman.

Kechagina huv elas-elas
Yulduz mening deya o‘ylardim.
Titroq emas, qaltiroq emas,
Men qaldiroq bo‘lib kuylardim.

Yuzlarimga suv urdi samo,
Seskandimu o‘zimga keldim.
Kimligimni sezdim avvalo,
Keyin hech kimmasligim bildim.

Bu kamolmi yoki zavolim,
Quvradimmi yo qayta undim,
Hayot, sizga yo‘qdir savolim,
Hayot, gapingizga tushundim.

1995

QACHONDIR

Qachondir dovdirab turgan qulunlar,
Quyoshni ilk bora ko‘rgan qulunlar,
Tuyog‘i chalmashib turgan qulunlar
Uchqur saman bo‘pti allaqachonlar.

Qachondir urgandim unga boshlarim,
Poydevor bo‘libdi cho‘tir toshlarim.
Kulaymi-yig‘laymi, aziz dashtlarim
Bog‘u chaman bo‘pti allaqachonlar.

Qachondir osmonni ag‘darardi ham,
Dimog‘im achishdi, ko‘zga keldi nam:
Meni yelkasida ko‘targan akam —
Qaddi kamon bo‘pti allaqachonlar.

Qachondir ko‘zida ko‘rgandim yulduz,
Yuzi olma kabi tarang va qirmiz.
Menga ro‘molchasin bergan o‘sha qiz —
Rangi somon bo‘pti allaqachonlar.

Qachondir bu yerdan yuzim burib men
Yuribman, yuribman, tinmay yuribman,
Olisda holimni bilmay yuribman —
Menga yomon bo‘pti allaqachonlar!

1995

SIZGA

Kalavaning uchi yonib  kelmoqda,
Bir kuni telefon portlar xonamda.
Shumxabar kechikib kelar qishloqdan,
Ehtimol, otamdan, balki onamdan.

Tomirlarim yonar yurakka qarab,
Yurak lahzalarni sanar asabiy.
Qishloqqa kechikib borganda xabar
Izim o‘chgan bo‘lar bir kema kabi.

Har bitta qadamim sizning sanoqda,
Payqaysiz ko‘zlarim qizarsa agar.
Dilimda muqaddas hislar o‘lmoqda,
Siz bundan hech qachon topmaysiz xabar.

1995

ZERIKISH

Men boshimni o‘zim olib ketaman,
Soyda oqizaman uni, mayliga.
Faqat ayting, bormi olam etagi,
Makon bormi sizni eslatmaydigan?

Karbalo dashtida yotaman to‘zg‘ib,
Yuzimga oy kukun sepsin maydalab.
Faqat chiqmaysizmi yonimdan o‘sib,
Zamon bormi sizni eslatmaydigan?

Semurg‘ga yuragim beray yolvorib,
Taqdirgamas, yovuz qushga beray tan.
Faqat ayting, ko‘kda halovat bormi,
Osmon bormi sizni eslatmaydigan?

Meni ezmaydigan daqiqa qayda,
Kesak bormi meni kesatmaydigan.
Faqat siz chiqasiz yo‘limni poylab,
Imkon bormi sizni eslatmaydigan?

Tilimni chaynadim, o‘ydim ko‘zni ham,
Qulog‘imga urdim zaharli tikan.
Faqat kimga boray, ayting, ey odam,
Inson bormi sizni eslatmaydigan!

1995

SESKANDIM

Seskandim. Sochimning ostigacha ter,
Osmon kemshik tishin ko‘rsatib kuldi.
O‘tlarga o‘ranib qunush tortdi yer...
Tushimda eng yaqin odamim o‘ldi.

Shundog‘am bor bo‘yim shundoq g‘am edi,
Tumanlar ichida sovqotganlarim...
Mening boy berganim, nahot kam edi,
Kammidi o‘ngimda yo‘qotganlarim?

Kechagina quyun xo‘pladi-ketdi,
Bir jahon quvonchim — bir hovuch gulni.
Bu nechuk sitamu ne tahqir endi? —
Tushimda eng aziz odamim o‘ldi.

Soyda tosh sakratgan toza bolaydim,
Soy suvi sachradi — ko‘zda yosh bugun.
O‘sha toshlar qayta keldilar daydib,
U toshlar ulg‘aydi — qabrtosh bugun.

Og‘ridim — barq urgan daraxtday kuydim,
Shoxlarim dilimni tirnadi, yuldi.
Boshimga yulduzni tuproqday uydim —
Tushimda eng aziz odamim o‘ldi.

Ko‘nglimni o‘pgandi mas’um, mehribon,
Men unga sajdalar qilgandim qadim.
Azizim... Azizam... Eng aziz inson...
Faqat eslolmadim... Eslay olmadim...

1995