FARG‘ONACHA
Muhammad Sharifga
Sohibjamol sohibdilim, muncha sitam ayladilar,
Makr birlan, qahr birlan ko‘zimizni boyladilar.
Bizni suyib — suymadilar, ozod qo‘yib — qo‘ymadilar,
Dilimizni barmog‘ida olma kabi o‘ynadilar,
Kuyib-kuyib qolaberdik kiyiklarning orasida,
Buncha jafo qilmasalar begonaning bolasiga.
Yor-ey, dedik, boshimizni yorib o‘tdi yor qamchisi,
Oyog‘ining tirnog‘iga tomib o‘tdi qon tomchisi.
Qonimizga qonib o‘tdi turnalarning arg‘amchisi,
Qizil guldek yonib ketdi turnalarning aldamchisi.
Tabassumni xalqa yanglig‘ taqib qushning sarasiga,
Buncha jafo qilmasalar begonaning bolasiga.
Shahr otlig‘ sahrolarda qo‘ng‘iroqlar sasin kutdik,
Dahr otlig‘ daryolardan muruvvat kemasin kutdik,
Zahr otlig‘ havolardan atirgullar isin kutdik,
Sabohat elchisin kutdik, jarohat emchisin kutdik.
Biroq etdik boshimizga, volidamiz nolasiga,
Buncha jafo qilmasalar begonaning bolasiga.
Xoqon edik, qalqonimiz go‘daklarga ermak bo‘ldi,
Sulton edik, davronimiz o‘zimizga ertak bo‘ldi.
Balokash yor lashkalari ming-ming bo‘ldi, lak-lak bo‘ldi,
Biz shams kabi yerga botdik, ul oy esa yuksak bo‘ldi,
Omon yursak bo‘lmasmidi davlatlarin soyasida,
Buncha jafo qilmasalar begonaning bolasiga.
Biz oh ursak, har oshiqdan ko‘ra oshiq ohimiz bor,
Ko‘ylagining shamolidan samolarda xokimiz bor.
Ko‘nglimiz yo‘q, dog‘imiz bor, dog‘i yo‘q dilxohimiz bor,
Gunohkormiz, ko‘ngil berdik, endi tan olmog‘imiz bor,
Qalbimizni qayta bersin, tashlasin ostonasiga,
Buncha jafo qilmasalar begonaning bolasiga!
1993
