Malika so’radi: O’z nafsingga nima dersan?
Donishmand aytdi: Agar nasihatni quloqqa olsa, har ku to’rt marotaba nasihat qilurman. Avvalgi nasihat shuldurki: "œEy nafs, Xudoyi Taoloni toatini qilsang qilg’il, qilmasang rizqingni yema? 2. Ey nafs, Xudoyi Taoloni qilma deganini qilma, bo’lmasa ani mulkidan chiqg’il! 3. Ey nafs, Xudoyi Taolo senga har narsa beribdur rozi bo’l, agar rozi bo’lmasang, yana boshqa Xudo talab qil! 4. Ey nafs, agar gunoh qilg’ali qasd qilsang, bir joy topg’ilki, andin sani Xudo ko’rmasin!"
Malika so’radi: Husnni kimga berdi?
Donishmand aytdi: Husnni o’n hissa qilib, sakkiz hissasini Momo Havoga, bir hissasini Bibi Soraga, yana bir hissasini jam’i xaloyiqqa berdi. Uni o’n hissa qilib Hazrat Yusufga to’qqiz hissasini, bir hissasini jam’i xaloyiqqa berdi.
Malika so’radi: Xudoyi Taolo salobatni kimga berdi?
Donishmand aytdi: Salobatni o’n hissa qilib, to’qqiini Hazrat Muso alayhissalomga berdi, bir hissasini jam’i xaloyiqqa berdi.
Malika so’radi: Xudoyi Taolo sabrni kimga berdi?
Donishmand aytdi: Sabrni o’n hissa qilib to’qqiz hissasini Hazrat Ayyubga berdi, bir hissasini jam’i xaloyiqqa berdi.
Malika so’radi: Necha payg’ambarni soqollik qildi?
Donishmand aytdi: To’rt payg’ambarni. Avval Hazrat Odam Safiyulloh, duvvum — Nuh nabiyulloh, savvum — Ibrohim Xalilulloh, chohorum — Hazrat Muhammad Mustafo salollohu alayhi vasallam!

Malika so’radi: Xonai Ka’bani mo’jizotlari qaysidur?
Donishmand aytdi: Mo’jizotlari andaki, anda 24 mo’jiza bordur. Avvalgi mo’jizasi hamma xaloyiqni, xususan, farishtai Karrav Bayon va Hamelon Arshu Kursi va Lavhu Qalam, oy va kun, yulduzlar qiblasi xonai Ka’badadur. Ikkinchi mo’jiza uldurki, eru xotin har kishi umri davomida  bir marotaba Haj qilsa, Xudoyi Taolo jamiki gunohlardan pok qilur. Uchinchi mo’jiza uldurki, Haj qilgan kishi albatta Bihishtga kirur! To’rtinchi mo’jiza uldurki, eru xotin har Qurbon oyini to’qqizi Arafa kuni to’qqiz lak, to’qqiz ming to’qqiz yuz kishi jam’i bo’lur. Agar mundin kam bo’lsa, osmondin farishtalar tushur. Odam suvratida jam’i bo’lib, andin keyin Haj qilurlar.
  Beshinchi mo’jiza uldurki, har jonivor Ka’bani ustidan uchib o’tolmas, agar qasd bilan uchib o’tay desa, kuyib qolur! Oltinchi mo’jiza uldurki, har nechuk qush, har jonivorni olgani quvlab kelsa, jonivor Ka’baga  kirsa, ololmas! Yetinchi mo’jiza uldurki, agar biyobonda hayvon zaxmdor bo’lsa, Ka’bani ichiga kirib tursa, sihat topar! Sakkizinchi mo’jiza uldurki, har kim Ka’bani buzgali qasd qilsa, halok bo’lur! To’qqizinchi mo’jiza uldurki, Ka’baga har kim qo’l ursa, qo’li qurur! O’ninchi mo’jiza uldurki, hech bir vatqda tavofdin xoli bo’lmas! O’n birinchi mo’jiza uldurki, har kim Ka’bani ko’rsa, sihat topar! O’n ikkinchi mo’jiza uldurki, har kim Ka’bani ko’rsa, salohiyat topar! O’n uchinchi mo’jiza uldurki, Hazrat Abu Bakr Siddiq raziyallohu anhu xalifalik vaqtlarida bir kishi Ka’bani ziyorat qilgali keldi, necha ming tillosi bor edi, fikr qildiki, bu tilloni Ka’bani ichiga qo’yay, o’g’ri olmasin deb. Ichiga olib kirib qo’ydi, o’zi savdoga ketdi. Nogoh bir o’g’ri bilib olgali qasd qildi. Ka’bani ostidan teshib qo’l uzatdi. Boshini teshikdin chiqarib erdi, Xudoyi Taolo yerga amr qildiki, "œQisgil", deb. Yer qisdi. O’g’rini boshi yerga uzilib tushdi. Tanasi yerni ichida qoldi. Bir ovoz chiqtiki: "œHar kim Ka’baga o’g’rilikka kirsa, boshi barbod ketar!" deb. Ka’bani sharifi bu ovozni eshitib Ka’baga kirdilar. Ko’rdilarki, bir odamni boshi tilloni oldida turibdur. Bular bildilarki, sir ayon bo’ldi. O’n to’rtinchi mo’jiza uldurki, bir kishi xonai Ka’bani ichida ziyorat birla mashg’ul erdi, nogoh Ka’bani eshigiga qulf soldi. Bu odam qamalib qoldi. Nisbi shabda tahorati tang bo’lib, eshigiga kelib harchand qichqirdi hech kim eshitmadi. Nochor Ka’bani ichiga tahorat ushatdi. Ertasi Namozi Bomdodga eshik ochib kirdilar. Bu kishi sharmanda bo’lib chiqib qochdi. Xaloyiqlar ko’rdilarki, bir to’da yipor turadur. "œEgasi bormi deb?" qichqirdilar, hech kimdan ovoz chiqmadi. Qochgan kishini ushlab keldilarki, "œbu yiporingni olgil", deb erdilar. Bu kishi yiporni ko’rib hayron bo’ldi. Aytdiki: "œMunda peshob qilib erdim!" Bular aytdiki: "œIchingdan chiqqan zahoti Ka’bani xosiyatidin yipor bo’libtur, olgil", dedilar. Bu kishi olib chiqib sotdi. Kambag’al erdi, g’aniy bo’ldi. O’n oltinchi mo’jiza uldurki, Umar ibn Xattobni vaqtlarida bir fahmi ziyoda erkak Zaxom otliq xotinga oshiq erdi. Bir kuni shayton vasvasa qildi. Ka’baga kirib zino qildi. Itga o’xshab chaqishib qoldi. Harchand zo’r qildi, ajrata olmadi. Ertasi namozi Bomdodga xaloyiqlar kirdilar. Ko’rdilarki, bular chaqishibdur, har gez bir — biridin ajralmaydur. Tashqariga sudrab chiqardilar. Har kim la’nat deb tosh, g’isht bilan urdilar. To’rt kundan keyin to’ng’iz suvrat bo’lib o’lib qoldi. O’n yettinchi mo’jiza uldurki, ziyorat qilur mahalda bir eru xotin Ka’baga yomon niyat birla qaradi, ko’r bo’ldi. O’n sakkizinchi mo’jiza uldurki, bir odam bir kishini o’g’ri dedi. Ul kishi men o’g’ri emasman dediyu, Ka’baga qo’l uzatdi, qo’li quridi. O’n to’qqizinchi mo’jiza uldurki, har kim xonayi Ka’baga ixlos birla qarasa, ko’zi ravshan bo’lur. Yigirmanchi mo’jiza uldurki, xonayi Ka’baga harchand kishi yig’ilsa — jam’i bo’lsa, sig’ar. Yigirma birinchi mo’jiza uldruki, har turlik dardi bor kishi xonayi Ka’bani tuprig’ini olib ko’ziga surtsa, dardi daf’ bo’lur. Yigirma ikkinchi mo’jiza uldurki, bir kuni Abu Jahl qulini quvlab Ka’baga kirdi, pichoq tortib niyat qildiki, qulini o’ldirgay! Darhol ko’zi ko’r bo’ldi. Munojot qildiki: Ka’bani hurmatidin qulimni gunohini o’tdim deb. Bir zarba tuproq olib ko’ziga surtdi, ochildi. Yigirma uchinchi mo’jiza uldurki, No’shiravonu Odil Buzurgjumhurni Ka’baga qamadi. Buzurgjumhur Ka’bani tomiga chiqdi, osmondin bir nur xonayi Ka’bani tarafiga tushib keldi. Bu nurni ko’rib aytdiki: "œEy bor Xudoyo, xonayi Ka’bani hurmatidin mani xalos qil", deb. Xalos bo’ldi. Ko’nglida Xudoyi Taologa iymon keltirdi. Yigirma to’rtinchi mo’jiza uldurki, xonayi Ka’bani yetti marta bino qilgan ul Zuqoyil, Ajroyil, Dardoyil, Ismoyil — bu to’rt farishta, ikkinchi Hazrat Odam birla Momo Havo bino qilgan. Uchinchi martaba To’fonni Nuhdin keyin Yaldur degan xonayi Ka’bani o’rnida butxona qildi. Yuz ming g’isht oltin xarj qildi. Xonayi Ka’ba tamom bo’ldi. Butni xonayi ka’bani ichiga olib kirib qo’ydi. Yer larzaga kelib butlarni olib tashladi. To’rtinchi martaba Xudoyi Taolo Hazrat Ibrohim AS ga amr qildiki: "œYo Ibrohim, Ka’bani peshtoqini tosh bilan bino qil!" Ibrohim AS Hazrat Is’hoq va Ismoyilni , Bibi Sora, Hojar birla Turi Sino tog’ida Arofat, Mino, Zaydu Uhud tog’idin tosh olib kelib bino qildilar. Boz Xudoyi Taolodin farmon bo’ldiki: "œYo Ibrohim, Baytullohni bino qilding, Xudoyi Taoloni bandalarini ziyorat qilinglar, deb qichqirgil!", dedi. Ibrohim AS: Mani ovozim hech yerga yetmas! Dedilar. Xudoyi Taolo aytdi: "œSen qichqirgil, tamomi olamga anglatay!" dedilar. Hazrat Ibrohim qichqirdilar. Jam’i xaloyiq eshittilar, balki, onasini rahmidagi bolalar ham eshitdi. Hammaga Haj farz bo’ldi. Beshinchi marotaba Qurayshlar bino qildi. Oltinchi marotaba Hajjoj bino qildi.

Malika so’radi: Kun qaysi tomonda?
Donishmand dedi: Kun to’rtinchi osmonda turur. Chiqar mahalda farishtalar Mashriqdan Mag’ribgacha nurdin o’ttiz ming tanoib birla tortarlar,dunyo ravshan bo’lur. Andin keyin to’rtinchi yerga kirib ketar.
Malika so’radi: Kunni tutulg’onini boisi nimadur?
Donishmand aytdi: Bunda besh riyovat bordur: avvali bulkim, osmondin kun daryoga kirib ketar, farishtalar daryodin tortib chiqorurlar, olib chiqorg;uncha olamda qoron’gulik bo’lar. Ikkinchi, bulki, Hazrat Muhammad Mustafo SAV Me’rojga chiqqanlarida ummatlaridan shikoyat qildilar: Ummati Muhammad gunohni ko’p qilur deb. Payg’ambari SAV g’amgin bo’ldilar. Munojot qildilar: Ey, bor Xudoyo, Oftobni nurini kam qil, bir soatda kam bo’ldi. Uchinchi, toifa oftobfarastdurlar. Oftobga mutavajjuh bo’lg’onda bir soat qorong’ulik bo’lur. To’rtinchi bulkim, Xaloyiq ko’p gunoh qilsa, oftob tutilur. Beshinchi bulki, Sahmoyil degan bir farishta Xudoyi Taoloning farmoni birla og’ziga olur, shunda qorong’ulik bo’lur!

Malika so’radi: Oftob chiqar mahalda sariq bo’lmoqni vajhi nima?
Donishmand aytdi: Oftobparastlar Kunga yuzlanganda mutavajjih bo’lg’onda oftob ayturki: Men sig’inishga loyiq emasman, mabodo Xudoyi Taolo azob qilurmi deb sariq bo’lur!
Malika so’radi: Oyni nimadin ofarida qildi? Tutulmog’I nimadindur? Na yerda turur?
Donishmand dedi: Arshni nuridin yaratdi, necha qism Oy yaratdi. Arshni ostida qiyomatgacha osig’lik turur. Ba’zi oyni kichik va ba’zi oyni butun va ba’zi oyni yarim qildi. Har oyni boshi bo’lg’onda muakkil farishta kichik oyni tanob birla tortib, avvalgi osmonga olib kelib qo’yarlar. Otini yangi Oy derlar. O’n uchinchi kechasi bir-biridan kattasini olib kelib qo’yurlar. O’n to’rtinchi kechasi katta oyni qo’yarlar. Biro y ado bo’lguncha bu tariqa debdurlar. Qiyomatgacha bir chiqqan oyga yana bir chiqqani navbat kelmas! Oyni kattaligi qirq farsang. Oyni tutulmog’I Kunga o’xshar!
Malika so’radi: Yulduzni nimadin ofarida qildi?
Donishmand aytdi: Nurdin ofarida qildi. Avvalgi osmonda muallaq turur, qandilga o’xshar. Yulduzni kattaligi yarim farsangdur.

Malika so’radi: "œNecha payg’ambarni saqollik qildi?"   
Donishmand aytdi:"To’rt payg’ambarni . Avval Hazrat Odam Safiulloh , duvvum-No’h nabiulloh savvum — Ibrohim Xolilloh , chohorunm —Hazrat Muhammad Mustafo sallollohu alayhi vassalom!"
Malika so’radi:"Imom Mahdi Oxiri zamon va xazrati Iso alayhissalom qaysi vaqtda hurmat qilurlar? Mo’jizalar nima? Dajjoli Yajuj — Majuj , Dobat ul arz bularni voqeasini bayon qil?"- dedi.
Donishmand aytdi: Imom Mahdi avlodi imom Husayindurlar.Atolarini otlari Hazrat Muhammad Rasululloh otlariga muvofiq ,yani Muhammad ibn Abdullo Madinada tavallud bo’ldilar.Makkada zuhur qilurlar.Ammo o’z ajallari birla Bayt ul — Muqaddasda vafot bo’lurlar. O’ng bozularida nishonalari bitiklik, chunonchi, Hazrati Muhammad SAV nishonlariga o’xshar, ammo yuzlari yulduz yanglig’ barq urar, peshonalari keng, burunlari uzun, miyona qad, qoshlari ko’p, ko’zlari qaro, tishlari bir-biriga muttasil emas, ranglari bug’doy rang, yuzlarida qaro xollari bor, kiftlarida ham qaro xollari bor. Gapirsalar, qo’llarini tizzalariga qoqib so’zlagaylar. Soqollari ko’p, xuruj qiladurgon vaqtlari qirq yoshda bo’lgay! Xos karomatlarini bayoni uldurki, kiygan liboslaridan ovoz paydo bo’lur, har jonivorni ishorat qilsalar uchib kelib qo’;llariga qo’ng’ay, har nechuk quruq yog’ochni o’tquzsalar meva bergay, har shaharni olurda "œLo iloha illollohu Muhammad Rasululloh!" degaylar, boshlarida bulut soya solib turgaylar. Farishtalar nido qilg’aykim: "œEy xaloyiqlar, imom Mahdiga hammalaring bay’at qilinglar!" degay. Bu ovoz Mahsriqdin Mag’ribgacha eshitilgay. Ularning martabalari g’avsdurki, har kimga nazar qilsa, olim bo’lur. Mashriqdin Mag’ribgacha nazarlari qoyimdur, bu martabayi payg’ambardur. Har kimga tuproq bersalar tillovu kumush bo’lur, bu martaba Xudoyi Taoloni atosidur. Lashkarlarida Hazrati Jabroyilu Mikoyil va Zu,koyil boshliq o’ttiz ming farishta hamroh bo’lib yurgaylar. Bularning vaqtida qo’y bilan bo’ri birga yurgaylar, kichik bolalar ilon bilan o’ynagaylar. Yerdagi g’oyib xazinalarni yer olib tashlab oshkora qilur. Faqiru miskinlar g’ani bo’lgay, xayru sadaqa zakot bersalar hech kim olmagay. Imom Mahdi xuruj qilmasdan ilgari bo’ladurgon voqea bo’lur. Bir hoshimni hujrasida va maqomi Ibrohim orasida o’ldirur. Yana bir podshoh bo’lur Sufyon otlig’ Horisni avvaldin Hazrat imom Mahdiga lashkar yuborur. Makka birla Madina orasida lashkarni yer yutar, ikki kishi salomat qolur. Biri Sfyonga xabar aytur, biri imom Mahdiga xabar aytur, hamma xaloyiqlar bay’at qilurlar. Hazrat imom Mahdi Sufyon birla urushgakli borurlar. Sufyonni o’ldururlar. Yana bir guruh xalqu ellarni Arabiston G’ag’u shahrida ani ham yer yutar. Yana bir alomati budurkim, Ramazon oyini avvalgi kechasinda oy tutilur, o’n beshida kun tutilur. Misr podshohi birla Shom podshohi urush qilib, Shom xalqini asr qilurlar. Yana bir alomati budurkim, Olam qorong’u bo’lib bir fursatda yorug’lik bo’lur. Hazrati imom Mahdi xuruj qilib, umrlari oxir bo’lguncha bo’ladurgon voqealar budurki, avval Makkadin xuruj qilurlar.

  Ashur oyini o’ninchi Jum’a kuni namozi Xuftondin keyin Imom Mahdi qavmidin uch kishi bay’at qilurlar. Hazrati imom Mahdi rukn namozini maqomini Ibrohim orasida. Hazrat Muhammad Rasulullohni alamlari qora yungdinm. Hazrat Muhammad Rasulullohdin so’ngra hech kim ani barpo qilg’on emas erdi. Hazrati imom Mahdi barpo qilurlr, onda bituklikdurki, Xudoyi Taolo uchun imom Mahdini sohib bayroqlari Slohi alayhissalom payga’mbarni o’g’illari Shuayb alayhissalomdurlar. Hazrat imom Mahdi birla Hazrat Muhammad SAVni ko’ylaklari birla qilichlari hamroh turur. Namozi Xuftondin keyin minbarga chiqib, Xutba o’qib xalqni iymonga da’vat qilurlar. Ko’fa va Yaman xalqi imom Mahdiga yor bo’lurlar. Hamma olamni podshohlari tamom bo’lur, chunonchi Iskandar Zulqarnayn, Hazrati Sulaymon podshoh bo’ldilar. Hazrati imom Mahdiga Arabu Ajam Musulmonlari itoat qilurlar. Imom Mahdini qavmlaridin duhsmanga qo’shilsa, ma’lum bo’lur, andin so’ngra yetti yil podshohlik qilurlar. Olamni adl birla obod qilurlar. Ka’badagi xazina oshkor bo’lur. Faqiru miskinlar g’ani bo’lg’ay.Hinduga lashkar yuborib, xazinalarini olib Bayt —ul Muqaddasni oroyish qilg’ay, sarf qilga’ylar. Hindu podshosini bo’yniga tavqi la’nat solib olib kelurlar. Uch ulug’ shaharni fath qilurlar: avval Qustantiyani fath qilg’oli borurda, daryoni labida bayroqlarini yozgaylar, namozi Bomdodga tahorat qilurda bayroq qochar, orqasidan borurlar, daryoni hamma suvi qurur, lashkar o’tib ketur. Chunonchi, Bani Isroyil Hazrat Musoni vaqtlarida salomat o’tganidek. Andin so’ng Qunstantiyaga kirurlar. "œAllohu akbar!" deb ovoz qilurlar. Shaharki qal’asi yiqilur, andin so’ngra shaharga kirurlar. Ul shaharni oz bozori bo’lur, har bozorda ming do’kon bordur. Urush qilib, olti yuz kishi o’lur. Bul shaharni olurda Bayt — ul Muqaddasni yasarlar.
  Ul tobuti Sakinada "œQuron"da mazkurdir: "œQavlahu Taolo inniy ya’tikumut — tabutu fihi Sakinatun", ya’ni tobutni uzunligi o’ttiz gaz, yog’ochi Shamshoddin. Bu tobutda Hazrati Musoni asolari, Hazrati Sulaymonni angushtirlari bor edi. Sakina degan bir Shamoldurki, ul tobutdin chiqib dushmanga urub parokanda qilur erdi. Juhudlar bu tobutni ko’rib iymon keltirurlar edi. Andin so’ng Dajjoli La’in shahri Qotia tarafidin paydo bo’lur.

  Dajjol degan juhudni o’g’li erdi. Hazrati Muhammad Mustafo SAV zamonlarida tug’ilib erdi, ya’ni Ka’b ul Axror Raziyallohu anho sahroga borur erdilar, ko’rdilarki, nechand odamlar ktib, boradurlar: "œNe yerga borasizlar/" deb so’radilar. Alar aytdilar: "œBir kofir tug’ibdur!" dedilar. KA’b ul Axbor ham bu xaloyiqlar birla bordilar. Ko’rdilarki, yangi tug’ibdur, so’zlaydur, soqoli ham bor, bir ko’zi yo’q, peshonasida bitibdurkim: "œHuval kofiru billohi", deb Hazrat Ka’b ul Axbor on Hazrat Salallohu alayhi vasallamga bayon qildilar. Sayyidi olam sahobalariga boqib dedilarki: "œDajjol paydo bo’libdur! Ul kofirni borib ko’raylik", deb sahobalar birla bordilar. Dajjolni onasi chiqib salom qildi. Aytdiki: "œYo rasululloh, bir andat (to’xtanglar) taxayyur qilinglar, man andak uyga kirib bisot yozay"deb. Bisot yozib bo’lguncha, Dajjol so’radiki: "œEy ona, na ish qilursan?" Onasi aytdi: "œRasuli Xudo kelibdurlar, bisot soladurman!", dedi. Dajjol: "œMan ham ul Muhammad alayhissalomni ko’ray?" dedi. Onasi boshlab kirdi. Surayi Homin xotirlarida erdi, baland ovozi birla o’qidilar. Aytduilarki: "œEy fitnayi Jahon Dajjol emdi vujudga keldingmi?" Dajjol: "œOre" dedi. Hazrati Rasuli Xudo aytdilar: "œEy Dajjol aytgil, "œLo iloha illolloh Muhammadur Rasulollohu ashhadu anlo iloha illollohu va ashhadu anna Muhammadan abduhu va rasuluhu!" degil deb iymonga da’vat qildilar. Dajjol aytdi: "œEy Muhammad o’zing guvohlik berursanki, yer yuzini "œXudosidurmen" deb. Sayyidi Olam aytdilarki: "œLa’nat sendek iymonsizga!". Hazrat Umarni g’azablari kelib, shamshirlari birla choptilar. Dajjolga aslop ta’sir qilmadi. Shamshir qaytib kelib Hazrat Umarni boshlariga tegdi. Sayyidi Olam aytdilar: "œYo Umar, Xudoyi Taoloni taqdirini o’zga qilib bo’lmas! Dajjolni o’z qudrati birla yaratkan, muni zamona oxirida Hazrat Iso AS osmondin tushib o’zlari o’ldirurlar" deb, On Hazrat Dajjolni uylaridan chiqdilar. Dajjolni onasi aytdiki: "œYo Rasululloh bir soat o’ltirsunlar, man mahozir tayyor qilay?" dedi. Sayyidi Olam aytdilar: "œEy mazluma oting nimadur?" Xotin aytdi: "œOtim burun Kiyonina erdi, musulmon bo’lganimdan keyin G’amima qo’ydim, dinim sizning diningizda, "œAlhamdulillahi" musulmondurman!" Dajjolni otasi Sayyid kofir erdi, o’ttiz bir kun bo’ldi Do’zaxga ketdi" , dedi. Sayyidi Olam aytdilar: "œTaqabballohu!" Ey, mazluma Xudoyi Taolo senga rahmat qilsin", deb duo qildilar. Dajjolni onasi uyga kirib aytdiki: "œEy, Dajjol, qo’pib tashqari chiqqil, xaloyiq sani ko’rgali kelibdur!" dedi. Dajjol tashqari chiqib o’lturg’on erdi, xaloyiq eshitib aytdiki: "œHazrat Muhammad Mustafo SAV kelganlarida bu mal’un nosazo so’z aytdi". Hamma xaloyiq tosh, g’isht birla urdilar. Dajjol qo’pib quvalab (xaloyiqni) bir ko’chaga qamadi. Qo’lida ishorat qilib erdi, ul xalq ko’chada band bo’lib qoldi. Xaloyiq faryodu nola qildilar. Sayyidi Olam eshitib munojot qildilar: "œIlohi, Xudovanda bu Dajjoli La’inni bu yerdin ko’targil!". Xudoyi Taolo darhol bir farishtaga amr qildi. Ul farishta bir qush suvratinda bo’lib, darhol Dajjolni sochidin tutib havoga olib chiqdi. .Dajjol onhama qichqirdi: "œYo Rasululloh, mani bu qush qo’lidin halos qiling", deb. Ul farishta Dajjolni daryodin o’tkarib, bir dashtu biyobonga olib borib qo’ydi. Anda devlar bor erdi. Dajjolni ko’rib hayron qolib, hamma devlar Dajjolga farmonbardor bo’ldilar. Dajjolni eltib qo’ygan farishta on Hazrat SAVga bayon qildilar: "œYo Rasululloh, Dajjoli la’in qaysi vaqt ul jaziradin chiqib kelur" deb. Sayyidi Olam aytdilar: "œYoronlarim, ul Dajjol, chiqar vaqtinda nechand alomatlar zohir bo’lur: avval olimlar ilmiga amal qilmaslar, xotinlar begonalar birla yurur. Hamma xalq — eru xotinlar ma’rakayi majlisga kirib sharob icharlar, kichik-kichik bolalarni ota-onalari o’qigali bermaslar, ovqat ishiga mashg’ul bo’lurlar. Savdo-sotiqni xotinlar qilib, bozorda yururlar. Omonatga xiyonat qilurlar. Kishini nohaq o’ldirurlar va qamarlar. Faqir va bechoralarga rahm qilmaslar. Yoz kam, qish ko’p bo’lur. Xayri barokat ketur, sudxo’r bo’lib, podshoh, qozi, mufti, ulamolar arzni riyo birla so’rar. Andin keyin bir guyoh paydo bo’lib, ani bargini qurutib, kuydirib tutunini tortarlar. Xudoyi Taologa osiy bo’lib, payg’ambarlar bezor bo’lur. Olimlarni omilar bosib o’tirurlar. Har kim ulamoni bosib o’ltursa, gunohkor bo’lur, bu Hadis mazmuni birlakim: "œQolan nabiyu alihis salomu sahttiy fiz zamonin a’lo ummatih tashribuvna min voraqis sammi va qulbuhum savodun va alisnotihum ahzoru va basaaruhum nanisun va fohlihum rushuqun va a’zobuhum fi al qabri abadan qolai nabiyullohi alihis salomu man sharaba duxana osimun yadhulu un nara big’ayri shakkin qullu sammin haromun nuqula min tuhfatil Abror va ro’zi mini bob alvohi faslal haromi qolan nabiyu alihis salomu sah’ati fiz zamonin ‘alo ummatin yaquluna duxana summa laysa lahum imonan va ana bari’un va laysa lahum shafoati yavmal qiyomati nuqolih min kanzil Asror", ya’ni qimor o’ynarga va sharob icharga moyil qilurlar, zulm birla madrasa, masjid va rabo va havz qilurlar. Uurg’ va qarindosh va hamsoyalar haqini bajo kelturmaslar. Shayxlar muridlariga dunyo so’zlarini aytur, shariat so’zlariga amal qilmaslar, xayru saxovatni riyo birla qilur, yolg’on guvohlik berurlar. Xotinlar erkak libosini kiyar, nomahram birla zino qilurlar. Nomahramdan qochmaslar. Bad asllar Sayyidlik da’vosini qilurlar. Podshohu vazir, qoziyu ulamo, muftiylar dodni adl birla qilmay, pora birla so’rarlar. Dunyosi ko’p bo’lsa, baxil bo’lur o’limni yod qilmaslar. Vaqtiki, bu alomatlar paydo bo’lgan so’ng Makkada imom Mahdi o’n to’rt yoshda bo’lur. O’n yil Shomu Rum Arabda podshohlik qilurlar. Hamma xalq bay’at qilurlar. Andin keyin Dajjoli lain Mashriq tarafdin eshakka minib devlar birla kelur. Ul Dajjoli la’indin yuzi qaro, o’ng ko’zi ko’r, peshonasida bitiklik: "œHuval kafiru billahi" deb qaddi yuz o’n gaz devlar ba’zisi filga va ba’zisi tevaga va ba’zisi sherga va ba’zisi ilonga va ba’zisi chayonga minib kelur. Baland tog’larga chiqib surnayu karnay tabl chalib yuz ming turlik ovoz birla qichqirurlar"¦ Bu ovozni eshitib olamdagi nag’masozlar va sharobxo’rlar qo’shilur, oldida yuz ming turlik ovoz qildirib shaharga kirib, ko’chada yurib ayturki: "œEy xaloyiqlar man yer yuzini "œXudosidurmen", har kishi mani dinimga kirsa, dunyoda do’st tutarman, behojat qilurman", deb. Ko’p xalq bu nag’masiga ishonib, Dajjolni oldiga chiqar. Ammo Xudoyi Taoloni oshiq va sodiq bandalari ayturlarki: "œHamma olamni Xudoyi Taolo yaratkan", deb ani ovoziga quloq solmay, Xudoyi Taolodin panoh tilagaylar. Ammo Dajjoli la’inni juhudlar yer yuzi "œXudosi" derlar. Ammo Dajjoli la’in o’ng tarafidagi xalqqa Do’zaxni ko’rsaturki: har kim dinimga kirmasa, Do’zaxga solurman! Der! Juhudlar ayturlarki: "œBizni ota va onamizni turgizib ko’rsatsang, diningga kiraylik! Dajjol devlarga buyurarki, bularni ota-onasini suvratini qilib ko’rguzur!"

Juhudlar farmanbardor bo’lib,Dajjoli la’in ko’p shaharlarni olur. To’rt shaharni ololmas. Avval Makkani ,2.Madinani,3.Turi Sinoni. 4.Bayt-ul-Muqaddasni. Hazrat imom Mahdi munojaat qilib ayturki:"Ey,bor Xudoyi ,Dajjoli la’inni sharidin bizlarni saqlag’il "œ,derlar.Duolari mustajob bo’lur! O’shal zamon Juma kuni namozdigar vaqtida osmondin Makkag’a Hazrat Iso AS tushar. Hazrat imom Mahdiy kelib salom ayturlar:"Ey payg’ambari xudo,bizg’a imom bo’lsunlar namoz o’quylik",der.Hazrat Iso AS Mahdiyni:Siz imom bo’lung "œdeb,o’ng qo’llarida turg’aylar. O’ttiz ming kishi birla Hazrat imom Mahdiy imom bo’lur,namozdagilarni o’qug’aylar. Andin keyin Hazrat imom Mahdiy ayturlar:"Yo Iso AS , bizlar Dajjolni sharidin ojiz bo’lduq!"Hazrat Iso AS ertasi namozi Bomdodni o’qub ,imom Mahdiy birla lashkar olib ,shahri Haybarg’a borurlar.Ul shaharni kattalig’i besh yuz farsangdir.
  Uch yuz oltmish darvoazasi bor, shaharni atrofi qal’adur. Hazrat Iso AS: "œDarvozalarni ochinglar", derlar. Darvozalarni ochkaylar. Shaharga kirarlar. Hazrat Iso Asni nazarlari Dajjolga tushar.
  Dajjol eshagiga minib turar. Hazrat Isoni ko’rib yerga yiqilur. Hazrat Iso AS uch yuz gaz nayzalari birla Dajjolni urarlar. Hazrat imom Mahdiy qilich birla choparlar. Dajjol o’lib Do’zaxga ketar. Andin keyin lashkarni o’ldirurlar. Har yerda lashkaridan qochib qolgan bo’lsa, u yerdan ovoz chiqar: "œDajjolni lashkari bunda!" deb, topib o’ldirurlar. Dunyo bo’lardin pok bo’lur. Iso AS imom Mahdiy shahri Haybarda ikki yil podshohlik qilurlar. U yerda bir masjid bino qilurlar. Uch tarafidin darvoza qo’yurlar. Qibla tarafidin qo’ymaslar. Bnu masjidga ming kishi sig’ar. Bu shahar xalqi bu masjidga kirarlar. Hazrat imom Mahdi imom bo’lib, Hazrat Iso AS birla namozni o’qurlar. Islom qaviy bo’lur. Bir yildan so’ng Hazrat Iso AS birla Hazrat imom Mahdiy ming otlig’ lashkar birla Bayt — ul Muqadasga kelurlar. Bayt — ul Muqaddasda 15 oy kun qattiq qahatchilik bo’lur. Xaloyiq taom topmay kamonni jallasini yerlar. Hazrat Iso AS, imom Mahdiy duo qilurlar, duolari mustajob bo’lib, g’oyibdan taom yetkirur. Qahatdan qochib ketgan odamlar Iso Asga arz qilurlarki, Ya’juj Ma’juj paydo bo’ldi deb. Odamlarni tutib yeydur, xotinlarimizni fisqu-fujur qilur. Hazrat Iso AS bular rost ayturlar deb chunonchi, "œQur’on"da mazkurdur: "œQola Taoli Yajuja va Mauja mufsiduna fil arzi", ya’ni yajuj Majuj shaytondin mardud bo’lg’ondur. Hazrat Iskandar zamonlarida yuz kishi paydo bo’lib erdi, bir guruhini qaddi o’n ikki ming farsang, soqoli uch farsang. Bir guruhini Yajuji mahif derlar, bir guruhini Majuji muqama derlar. Qaddi olti yuz farsang, soqoli ham olti yuz farsang, ammo qulog’i kattaligi sufradek bo’lg’onidan bir qulog’ini ostida, bir qulog’ini ustiga yopinib yoturlar. Oyoqlari odamni oyog'i’a o'xshar, qo’llari ham odamni qo’llariga o’xshar. Hazrat Iskandar sababi birla o’ldira olmay qo’rqar edilar. Hammasini Ovun tog’iga haydab bordilar. Yo’llariga sad boyladilar. Hazrat Iskandar Xudoyi Taoloni farmoni birla band qilib soldilar. Bandni uzunligi 150 farsang, tomini balandligi ikki ming sakkiz yuz arqon bo’yicha bor. Saddin o’tolmay tog’ni orqasida tosh va o’t yeb yotar erdi. Vaqtiki Saddi Iskandardin chiqar, olamga to’lur. Xaloyiqarni tutib yer! Hazrat Iso AS birla imom Mahdiy Tur tog’iga chiqib haqqi subhona va taologa murojaat qilib, zoru tazarru qilurlar: "œYa’juj Majujni yo’q qilur!" deb ovoz kelur. Yajuj Majujni Hazrat Iso AS birla imom Madiy o’ltirurlar. Xaloyiqlar xalos toparlar. Andin keyin Hazrat imom Mahdiy vafot etarlar. Hazrat Iso yuvib janozalarini o’qib, lahadga dafn qilurlar. Hazrat Iso AS Shomga borib, qirq yil podshohlik qilurlar. Hazrat Muhammad Mustafo SAVni shariatlariga rivoj berurlar. Hazrat Odam Asni ziyorat qilib, qabrlarini quchoqlab vafot bo’lurlar. Bani Isroyil avlodini Sloih otlig’ bir odamni Hazrat Iso ASni yuvib namozlarini o’qib, Madinaga eltib, Hazrat Muhammad Rasulullohni yonlariga dafn qilurlar. Tamomi olamni kuforlik bosar.
  Olimlar fosiq bo’lur. Eru xotindin sharmu hayo ko’tarilur, ko’cha va bozorlarda qarz urib fisqu fasod qilib yururlar, hech kishini iymonu islomdin xabari bo’lmas, mo’minlarni yuzlarida bir oq nishona bo’lur. Ani ko’rib: "œAntal mo’min jannatiy", ya’ni "œSen jannatiy bo’lgan mo’minsan!", degaylar.
  Oftob Mag’ribdan chiqar, tavba eshigi band bo’lar.Andin keyin Dobat — ul arz paydo bo’lur. Qaddi uch ming yuz gaz yo’g’onligi ikki ming besh yuz gaz, to’rt oyog’i bor. Har qo’lida ikki bozusi bor, boshi ho’kizni boshig’a o’xshar, bo’yni tuyani bo’yniga o’xshar, ko’zi to’ng’izga o’xshar, tuyog’i tuyani tuyog’iga o’xshar. Yetti yil yurib tamomi olamni sayr qilib aytur: "œEy xaloyiqlar, bilinlar Hazrat Muhammad Mustafo SAVni dinlari barhaq. Kofirlarni dini botil" deb qichqirur. Andin Ko’hi Qofga yetib g’oyib bo’lur. Andin keyin Xudoyi Taolo Suri Isrofilga farmon qilur!".

Malika so’radi: Ashobi Kahf kim turur? Otlari nima? Ular kimni avlodi, ahvollari nechukdur?
Donishmand aytdi: Ashobi Kahf bir podshoning o’g’li erdi. Daqqi Yunus degan kofir "œXudolik" da’vosini qilganda, podshoh qo’rqib, o’g’illarini Daqqi Yunus xizmatiga yuborgan edi. Bir kun Daqqi Yunus xaloyiqlar birla o’ltirib edi tomdin ikki mushuk urushib Daqqi Yunusning oldiga tushdi. Daqqi Yunus qo’rqib yiqildi. Podshohni o’g’li aytdi: Daqqi Yunus "œXudo" bo’lsa, mushukdan qo’rqmas edi. Bizni Xudoyimiz yeru osmonni yaratgan "œXudo" deb, ko’ngillariga tushdi. Darhol iymon keltirib, biyobonlar tarafiga ravona bo’ldilar. Bir podshohni ovchi odami anga Daqqi Yunusni voqeasini bayon qildilar. Podshohni ovchisini iti ham bor edi. Ular birla hamroh bo’ldi. Ketib bir g’orga kirdilar. Duo qildilar: Ey bor Xudoyo, bizni korimizni oson qilg’il, deb. Bularni korini oson qildi. Bularga kun tegmadi, shamol ham tegmadi. Rohatda yottilar. Bir haftadan keyin farishtalar atrofini olib, saqladilar. Uch yuz to’qqiz yil g’orni ichida uxladilar. Ammo ko’zlari uyquda, ko’ngillari bedordur. Hazrat Iso AS osmondan tushganda Jabroyil xabar berurlar: Ashobi Kahf uch yuz to’qqiz yil g’orda uxlaydi. Xudoyi Taolo bedor qilur! Uyg’onib qarasalar, sochlari va tirnoqlari o’sib, kiyimlari eski bo’lubdur, G’ordan chiqorlar yana sharm qilib g’orga kirarlar. Ayturlarki: "œQornimiz ochti. Bir kishi shaharga kirib taom olib kelsin", degay. Yamlihoga bir necha diram berdilar"¦ U diramni olib, shaharga kirar va bir novvoyga borur, diramni ko’rib, novvoy ayturki: "œDaqqi Yunusni xazinasidan olibsan! Bir diramni menga ham ber! Agar bermasang, sani podshoga olib borurman" deb ushlab oldi. Podshoni oldiga olib bordi. Podsho Daqqi Yunusni diramini ko’rib tanidi. Yamliho voqealarni bayon qildi. Podsho Yamliho birla g’orga kirdi. Yamliho aytdi: "œEy podsho, siz bu yerda turing, g’orga kirib, ularga ma’lum qilay!" Yamliho g’orga kirib ketdi. G’orda hammalari g’oyib bo’ldi.
  Bir soatdan keyin podsho ham g’orga kirdi. Hammalari g’oyib bo’libtur. Anda Hazrat Iso AS munojot qilur: Ey bor Xudoyo, Ashobi Kahf qayon kettilar? Jabroyil xabar berurlar: Yo Iso, Ashobi Kahf Xudoni qudrati birla osmonga chiqib kettilar. Yetti ismlari bu turur: Yamliho, Makshaino, Marnush, Dabarnush, Shoznush, Kafishtad, Qitmir ismlarini aytib, xotinlar chap yoniga bog’lasa, tavallud qilmog’i osondur.

Malika so’radi: Necha kichik bola onasidan tavallud topgan zamon so’zlar?
Donishmand aytdi: Avvali Hazrat Iso AS tavallud bo’lib o’n besh kundan keyin so’zladi. Ikkinchi, beshikdagi bola Hazrat Yusufga guvohlik berdi. Mirrix Atorib aytdiki: "œEy ota qayda erdingiz?" Otasi aytdiki: "œMa’budim qoshida erdim". O’g’li: "œMa’bud degan kim turur?" Otasi: "œButlarim!" O’g’li aytdi: "œSani butlaringni Xudoyi kimdur?" Otasi: fikr qilib butlarini qoshiga kelib aytdi: "œEy butlarim, mani o’g’lim shundog’!" dedi. Butlardin ovoz chiqdiki: "œO’g’ling rost aytur, bizdan bezor bo’l! Xudoyi Taologa iymon keltirgil!" Bu so’z asar qildi, Yahyo payg’ambar AS zamonlarinda iymon keltirdi. To’rtinchi, Ibrohim AS onalaridan tavallud bo’lib, yigirma kundan keyin onalariga nasihat qildilar. Beshinchi Dajjol onasidan tug’ilgan zamon so’zladi.

Malika so’radi: "œBolig’- Balog’atga yetmasdan burun necha payg’ambarga vahiy keldi?"
   Donishmand aytdi:"Avval Hazrat Isog’a , 2. Hazrat yahyog’a . 3.Hazrat Sulaymong’a .4. Hazrat Yusufg’a".
   Malika so’radi: "œYerni madori nima? Taxt al — Saroyg’acha nima bor?".
   Donishmand aytdi:"Rumoyil otlig’ bir farishta okarida qilibdur. To’rt qo’li bor. Xudoi tooloni farmoni birla to’rt qo’lida yetti tabaqa yerni to’rt burjudun tutub turur. Taxt al-saroyni kattaligi besh ming yillik yo’l turur. Va homini ayog’i Taxt al —Saroyni ustida. Xudoyi taolo bir oq xo’kiz yaratdi. To’rt ming boshli qirq ming oyog’i bvor.Har oyog’ini arosi besh yuz yillik yo’l turur. Har boshida ikki shohi bor, Taxt-al-Saroy ho’kizni ustida. Alloh taolo bir ho’kiz yaratibdur, Norim otlig’, kattaligi boshidan dumigacha besh yuz yillik. Ho’kizni balig’ni ustida, Balig’ni suvni ustida, suv shamolni ustida. Shamol o’t ustida, o’t Do’zax ustida, qorong’ulik Taxt al — saroyni ustida Taxt-al-Saroyni Xudodin o’zga kishi bilmas!
Malika so’radi: Farishtalar Behishtdamu yoki boshqa joydadur?
Donishmand aytdi: Ba’zilari Behishtda, ammo Xudoyi taoloni jamolini ko’rmaslar. Jabroyil alayhissalom bir marta ko’rar.
Malika so’radi: Jinlarni yeri Behishtdamu yo boshqa joydadur?
Donishmand aytdi: Kofirlari kofirlar birla bo’lur! "œQur’on"i sharifda mazkurdurki: "œQavlahu taolo la amle’anna Jahannama minal jinnati vannosi ajma’iyna", ya’ni musulmoni musulmon birla, ammo Haq Taoloni jamolini ko’rmaslar.
Malika so’radi: Besh nima, besh nimani yeydur?
Donishmand aytdi: G’am g’amni, yolgon so’z rizqni, tavba gunohni, sadaqa baloni, sharob savobni yeydur.
Malika so’radi: Avval ul nimaki qoringa kirib chiqti?
Donishmand aytdi: Hazrat Yunus baliqni qorniga kirib chiqti.
Malika so’radi: Kishiga necha narsa rohatdur?
Donishmand aytdi: Uch narsa rohatdur: avval Xudoyi Taoloni yod qilmoq. 2. "œQur’on"ni o’qimoq 3. Qarindoshlarini ko’rmoq!
Malika so’radi: Darveshlarga nima yaxshi?
Donishmand aytdi: Qanot, yua’ni umrini toatda sarf qilmoq, kishidan tama’ qilmagay.