Umumiy bo'lim > Umumiy
Ибратли ҳикоялар
Orifjon Hanafiy:
КАМПИРНИНГ ГАПИГА КИРГАН ЧОЛ ҲИКОЯСИ
Ривоят қилишларича бир чол бозордан қўзичоқ сотиб олибди. Кейин шу қўзи катта бўлса қурбонликка сўяман деб ният қилибди. Иттифоқо қўзи шунчалик тез ривожланибдики, Қурбон ойи келгунча каттагина, кўрган одамнинг суқи кирадиган қўчқор бўлиб етилибди. Буни кўриб кампир чолига айтибди:
- Бунинг ўрнига бозордан бошқа қўй олиб сўяйлик.
- Йўқ, мен шуни ният қилганман, – депти чол.
- Қўй бўлса бўлди-да, барибир сўямизу, – депти кампир ва жаврай-жаврай охири чолни кўндирибди.
Ана энди чол бозорга борди. Ўртача катталикдаги қўйни танлаб анча савдолашди. Охири баҳосини келишгандан сўнг пулни санаб бермоқчи бўлиб чўнтагига қарса – пул йўқ! Ўғрилар “шилиб” кетишипти. Жаҳли чиққан чол ўзига ўзи: “Шу мияси айниган кампирнинг гапига кириб адашибман. Ҳозироқ тўғри уйга бориб кампир билан маслаҳатлашиб ўтирмай ўша қўчқорни сўяман!” деб уйга равона бўлди.
Келиб шошилиб қўйхонага кириб қараса, нима бўпти денг? Қўчқор ҳаром ўлиб ётган экан.
Қўшимча. Ўтган йили рамазонда бир маҳалладошим ифторлик қилишни ният қилган, бироқ бир одамга аччиқ қилиб ифторликни бермади. Мен унга юқоридаги ҳикояни айтсам, ўзи иқрор бўлдики, бу киши ҳам ўша куни (ёки эртасига) пулини йўқотиб қўйибди. Бу ҳақиқатан бўлган гап.
Улуғбек қори ЙЎЛДОШЕВ
Orifjon Hanafiy:
БИРОВНИНГ АЙБИНИ БЕРКИТИШ
Ривоят қилишларича Мусо алайҳис салом даврида Бани Исроил қавмига қаҳатчилик етибди. Одамлар тўпланиб, Мусо алайҳис салом ҳузурларига келиб: - Эй Аллоҳнинг пайғамбари, Раббингга дуо қил, бизга ёмғир ёғдирсин, - дейишди.
Мусо алайҳис салом улар билан бирга бир саҳрога чиқдилар, улар етмиш минг ёки ундан зиёда эдилар. Мусо алайҳис салом дуо қилиб:
“Илоҳим, бизга ёмғирингни ёғдир ва раҳматингни тушир, эмадиган гўдаклар, ўтлайдиган ҳайвонлар ва қарияларнинг сабабидан бизга раҳм қил” - дедилар.
Дуодан сўнг осмон янада очилиб, қуёшнинг ҳарорати зиёдалашди. Мусо алайҳис салом таажжубга тушиб, Аллоҳ таолодан бунинг сабабини сўраган эди, Аллоҳ таоло ваҳий қилиб:
“Ичингизда қирқ йилдан бери гуноҳ қилиб, Менга осий бўлиб келаётган банда бор. Айт, шу банда орангиздан чиқсин, мен унинг сабабидан ёмғирни тўхтатиб турибман” - деди.
Мусо алайҳис салом:
“Илоҳим, мен бир заиф банда бўлсам, овозим ҳам кучсиз бўлса, қаерга ҳам етарди, ахир, улар етмиш мингдан зиёддир” - деди. Аллоҳ таоло:
“Сендан нидо, етказиш эса биздан”, - деб ваҳий қилди. Шунда Мусо алайҳис салом туриб:
“Эй қирқ йилдан бери гуноҳ қилиб, Аллоҳга осий бўлиб келаётган банда, ичимиздан чиқ, сенинг сабабингдан ёмғир тўхтаб турибди” - деб нидо қилди.
Гуноҳкор банда ўнг ва чап ёнларига қаради лекин ҳеч кимнинг чиққанини кўрмади, билдики, талаб қилинаётган киши ўзи экан.
Ночор қолган гуноҳкор киши, агар жамоатдан чиқсам, шарманда бўламан, чиқмасам, менинг сабабимдан ёмғир ёғмайди, деб ўйлади ва гуноҳларига қаттиқ пушаймон бўлиб, Аллоҳга илтижо қила бошлади:
“Парвардигоро, қирқ йил гуноҳ қилдим, муҳлат бердинг. Энди эса сенга итоат қилиб сўрайман, тавбамни қабул қилгин”, - деди.
Ҳали гапини тугатмасидан осмонга булут келиб, мешнинг оғзидан сув тўкилгандай ёмғир ёға бошлади. Мусо алайҳис салом:
“Илоҳо, уноҳкор банданг ичимиздан чиқмади-ку, нима учун ёмғир ёғдиряпсан?”, - деди. Аллоҳ таоло:
“Эй Мусо мен ана шу банда сабабидан ёмғир ёғдиряпман”, - деди. Мусо алайҳис салом:
“Илоҳо, менга ўша бандангни кўрсат”, - деди. Аллоҳ таоло:
“Мен уни гуноҳ қилиб юрган вақтида шарманда қилмадим, энди итоатгўй бўлганида шарманда қиламанми?” - деди.
Абдуқосим Ҳолматов. Асака
Orifjon Hanafiy:
ТАШҚИ КЎРИНИШ
Исоннинг гавҳари қалбда бўлади. Ташқи кўриниши доим ҳам қалбини изҳор қилавермайди. Бироқ негадир инсоннинг ташқи кўринишига қараб муомала қилишга одатланганмиз. Бу эса баъзида бизларни хижолатга ҳам солиб қўяди.
Нафақат бугунги кунда, балки қадимдан бери кишининг ташқи кўринишига қараб баҳо бериш бор. Валийлик мақомига етган машҳурлар кийимга қараб ҳурмат қилинганларида тўнини ушлаб: “Ол, тўним! Е, тўним!” деганларини ўқиганмиз ёки эшитганмиз. Бундай ҳолат ҳозир ҳам давом этиб келмоқда. Ҳатто, ташқи кўриниш бизнесининг шартларидан бирига айлангани ҳам маълум.
Нима ҳам дердик, бу ҳам замон талаби десак, аждодлар давидан қолган анъана экан. Шароитга қараб муроса қилишга тўғри келади. Умуман олганда маданиятга қараб кийиниш одоб меъёрларидан эканлигини инкор қилмаймиз, лекин унутмаслик керакки, оддий кийимнинг ичида ҳам олийжаноб қалб соҳиблари бўлиши мумкин.
Шайх Али Тонтовийни Ироқдаги бир университетга адабиёт ўқитувчиси этиб тайинлашди. У дарсга киришдан олдин Бағдод кўчаларида анча вақт пиёда айланиб сайр қилди. Дарсга кириб келганида уст-боши чанг бўлиб кетган, хонада эса бошқа бир ўқитувчи талабаларга дарс ўтаётган эди. У анча қўпол муомалалик инсон эди. Инчунун шайхни ҳам талабалардан бири деб ўйлаб дўқ қилди:
- Эй эшак! Нега дарсга кеч қолдинг?
Шайх Али камоли одоби ила ундан узр сўраб, биринчи қатордаги талабалар ёнига бориб ўтирди. Ўқитувчи гапини келган жойида давом этдирди:
- Тез орада сизларга дарс бериш учун йирик адиб, машҳур шоир Али Тонтовий келади. Унинг олдида юзимни ерга қаратиб қўйманглар.
Кейин улардан баъзи нарсалар ҳақида сўрай бошлади. Шайх Али ҳам бошқаларга каби оддий талабадек жавоб берар эди. Ўқитувчи унинг зукколигидан ажабланди ва:
- Аббосийлар ҳукмронлиги давридаги энг машҳур шоирлардан
Ал-Буҳтурий ва Абу Тамом ижодини қиёслаб бера оласанми? - деб савол берди.
Шайх жуда чиройли тарзда, муфассал жавоб берди.
Ўқитувчи ҳайратга тушиб:
- Сен янги талабага ўхшайсан, исминг нима? – деб сўради.
- Исмим Али Тонтовий, - жавоб берди шайх. Ўқитувчи бу жавобдан ҳушидан кетаёзди.
Эркинжон Ҳусанов. Марқаюз жомеъ масжиди имом хатиби
Алишер Эргашев. Мулла Абдулазиз ота жомеъ масжиди мутаваллиси
Orifjon Hanafiy:
Ўз оёғи билан келган табиб
(Интернет ҳикояларидан)
Аллоҳ таоло бизларга дуодек нодир неъматни ато қилганки, вақти келиб чорасиз қолиб нажот йўли топилмаганда бизларга тасалли бўлади. Вақти келса ҳар қандай чора билан ҳал бўлмаган ишларимиз ҳал бўлади. Фақат унинг учун дуони чин дилдан, Аллоҳ бизни кўриб тургандек илтижо билан қилишимиз лозим. Шундагина дуоларимиз ижобат бўлиши мумкин.
Аммо биз кўпроқ ғафлат билан дуо қиламиз ёки бошқа пайтларда бизни йўқдан бор қилган Худони эсламай, бошимизга мушкул тушгандагина дуога киришамиз. Ўзимиз Худонинг ҳақини адо қилмаймиз, шунинг учун дуолар кўпинча ижобат бўлмаганини кўрамиз. Ҳа, биз Аллоҳ таолонинг буйруқларини ўз вақтида адо қилсак, шубҳасизки, Аллоҳ таоло ҳам бизга ўз вақтида ёрдам беражак.
Атишларича покистонлик Доктор Ишон Ҳусайний кўрсатган хизматлари учун халқаро тақдирлаш маросимига кетаётган эди. Самолётга чиқди. Об-ҳавонинг ёмонлиги туфайли самолётни яқин орадаги аэропортга қўндиришга мажбур бўлдилар. Кейинги самолёт эса 16 соатдан кейин учиши керак эди. Бундан жаҳли чиқиб, “Мажлисга албатта етиб боришим лозим, 16 соат кута олмайман”, дея бақира бошлади.
Аэропорт ходимлари унга кетаётган шаҳри бу ердан 6 соат узоқликда эканини, хоҳласа ижарага машина олиб, у ерга кетавериши мумкинлигини айтдилар.
Доктор шоша-пиша йўлга чиқди-ю. Бироқ аксига олиб йўлда ҳам шиддатли ёмғир қуя бошлади. Селнинг қаттиқлигидан йўлда ҳеч нарса кўринмас ва машина ҳам қимирлай олмайдиган ҳолга келди. Доктор йўл юзидаги эски бир уйнинг эшигини тақиллатиб, ўзини ичкарига отди. Уйнинг ичида бир кекса аёл ўтирарди. Доктор ҳовлиқиб:
- Менга телефон беринг, бир жойга зудлик билан қўнғироқ қилишим лозим, - деди. Аёл кулимсираб:
- Кўрмаяпсанми ҳолимизни болам, бу ёқларда на телефон, на электр токи бор. Кир ичкарига, бир оз дамингни ол, овқатлан, чой ич. Ундан кейин ишларингни ҳал қиларсан, - деди.
Доктор чорасизликдан аёлнинг айтганларини қилди, бир оз исиниб, овқатланди. У чойини ичиб бўлгунича кекса аёл намозини ўқиб, узун-узун дуолар қилди. Буларни диққат билан кузатиб турган доктор, аёлнинг бир бешикни тебратаётганини ва бешикда бир гўдак ҳаракатсиз ётганини кўриб:
- Онажон, бу кимнинг боласи, тинчликми, нима сабабдан кўз-ёшлар билан дуо қилдингиз?, - деб сўради. Кекса аёл эса:
- Бу менинг ҳам отасидан, ҳам онасидан етим қолган неварам. Оғир ҳасталикка чалинди, бу атрофларда ҳеч қайси шифокор чора топа олмади. Ишон Ҳусайний деган бир доктор бормиш, фақатгина ўшагина буни муолажа қила олади деб айтишди. Бироқ, у жуда ҳам узоқда бўлгани учун унинг олдига боргани чора топа олмай, жигарбандимнинг ишини осон қилсин дея бир неча кундан бери Аллоҳга илтижолар қиляпман, - деди.
Доктор Ҳусайний кўз ёшларини тўхтата олмас эди. Сўнг айтди:
- Ўрнингиздан туринг онажон, Аллоҳ дуоларингизни қабул қилди. Сизнинг дуоларингиз осмондан чақмоқ чақтириб учоқни ҳам ерга қўндирди, селлар оқизди ва ниҳоят мени сизга йўллади, доктор Ҳусайний менман онажон. Аллоҳ Ўз бандаларининг истакларини шундай ҳолда бажариб қўйишига иймоним комил бўлди. Бутун йўлларингиз тўсилиб қолган тақдирда ҳам, осмонлар-у ерни яратган Зотга сиғининг. Унинг марҳамати дуо биландир, - деди.
Сиддиқ ҳожи жомеъ масжиди ноиб имоми Ҳусанбой Солихонов
Ҳолмадодхоҳ масжиди имом хатиби Муҳаммадқудратбек Дадабоев
Асака тумани
okahon.8800:
HAZRATI UMARNING KAMTARLIKLARI
Bir kecha yana Umar (r.a.) odatlariga binoan kechalari odamlarni ko’zdan kechirib, holidan xabar olib yurardilar. Madinaga yalangliklaridan o’tayotgan edilar, bir uydan ayol kishining ingrayotgani eshitildi. Uy eshigida bir kishi o’ltirib olgandi. Umar (r.a.) unga salom berdilar va kimligini so’radilar. U badaviy kishi ekanini, amirul mo’mininning fazli-marhamatidan bahramand bo’lish uchun kelganini aytdi. Umar (r.a.) yana: “Uydan eshitilayotgan ovoz kimniki?”, deb so’radilar. Haligi odam u kishi amirul mo’minin Umar ekanliklarini bilmay: “Alloh marhamat qilgur, bor ishingni qil, senga foydasi bo‘lmagan narsa haqida savol berma”, dedi. Umar (r.a.) buning tagiga yetishni xohlaganlaridan qayta-qayta so’rayverdilar. Oxiri u kishi: “Bu yerda tug’ishi yaqinlashib qolgan bir ayol bor, uning oldida hech kim yo’q”, deb javob qildi. Umar (r.a.) uylariga qaytdilar. Xotinlari, hazrati Alining qizlari Ummu Kulsumga (r.a.): “Alloh senga tomon haydagan ajrga ega bo’lmoqni xohlaysanmi?” dedilar.
Ummu Kulsum: «U – nima?» deb so’radilar. Umar (r.a.) unga voqeani tushuntirib berdilar va o’zi bilan birga yangi chaqaloqqa kerakli kiyimlardan, xotin kishining ehtiyoji bor yog’lardan, yana qozon, uning ichiga bug’doy va yog’ olvolishni buyurdilar. Xotinlari aytgan narsalarini hozir qildi. U kishi qozonni ko’tarib yo’lga tushdilar. Xotinlari orqalaridan yurdi. Haligi uyga yetib kelgach, xotinlariga: “Sen ayolning oldiga kir”, dedilar va o’zlari uning eri bilan qoldilar.
O’t yoqib, o’zlari bilan keltirgan narsalarni pishirdilar. U odam bo’lsa, Umarning kim ekanligini bilmay уsohibingizga o’g’il bilan sevinch xabarini bering”, dedi.
A’robiy bu so’zni eshitib, u kishining amirul mo’minin ekanliklarini bildi. Go’yo u dahshatga tushgandek, orqaga tisarila boshladi. Umar (r.a.) unga: “Joyingdan qo’zg’alma”, dedilar, so’ng qozonni ko’tarib, xotinlariga ayolni ovqatlantirish uchun qo’llaridan qozonni olmoqqa buyurdilar. Xotin ovqatlanib bo’lgach, qozonni u odamga uzatdilar-da: “Ye, baraka topgur, chunki tunning hammasini uyqusiz o’tkazding”, dedilar. So’ng xotinlari chiqdi. Ketar chog’larida, u odamga: “Ertaga bizning oldimizga bor, senga kerakli narsalar berishni amr qilamiz”, dedilar. Ertasiga u odam keldi va uning farzandiga nafaqa ajratib berildi.
.
“MIRZAXOLIQOTA” JOME MASJIDI IMOMI HOJIYEV MUHAMMADIYHON.