19-боб. Ашоъ ва атама баёни ҳамда иккаласини «Бемалол ишлатса бслғайдир» деган киши қақида
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар «Ашоъ (хуфтон) ва фажр (бомдод) намозлари мунофиқларга оғир келиб қолди. Шунда Жаноб А асулуллоҳ: «Атама (хуфтон) ва фажр (бомдод) намозларида нечук савоб борлиғини билишса срди!»—дедилар.
Абу  Абдуллоҳ:    «Ашоъ   (хуфтон)  деб   атайдирми,   атама (хуфтон)    деб    атайдирми,    кишининг    сз    ихтиёридадир, масалан,    Оллоҳ    таоло:     «Кимки    ашоъдин    (хуфтондин) кейин...» деб айтадир»,— дейдилар. Абу Мусо:   «Биз Аабий саллаллоҳу    алайҳи    ва    саллам    бирлан    навбатма-навбат ашоъга   имомлик   қилур   срдик.   Бу   сафар   ҳам   бйзнинг навбатимиз    срди,    иттифоқо,    у   киши    ашоъга   имомлик қилғаймен,   деб   салла   сраб   чиқдилар»,— дейдилар.   Ибн Аббос ва   Оиша   онамиз:    «Аабий   саллаллоҳу   алайҳи   ва саллам ашоъга салла сраб чиқдилар»,— дейдилар.  Баъзилар   Оиша   онамиздан   нақл   қилиб:     «Аабий   саллаллоҳу алайҳи ва  саллам  атамага   (хуфтонга)  салла  сраб чиқдилар»,— дейишади.   Жобир  разисллоҳу  анҳу:   «Аабий  саллаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъ сқир срдилар»,— дейдилар-Абу Барза:   «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъни кечиктириб сқир срдилар»,— дейдилар. Анас:   «Аабий сал-лаллоҳу алайҳи ва саллам ашоъни жуда кеч сқидилар»,— дейдилар.   Ибн   Умар,   Абу  Айюб  ва   Ибн  Аббос:    «Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам шом ва ашоъ сқидилар»,—-дейишади.
Абдуллоҳ разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Тунлар-дан бирида А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам одамлар атама. деб атайдирган ашоъ (хуфтон) намозини биз бирлан бирга сқидилар. Кейин, Жаноб А асулуллоҳ бизга юзланиб: «Билиб қсйингиз, мана шул кечадан роппа-роса юз йил стгач, ер юзида ҳозир мавжуд бслган одамлардан бирортаси ҳам қолмағайдир»,— дедилар».

20- боб. Аамозхонларвақтида йиғилганда ёким кеч қолганда хуфтон қачон сқиладир?
Мууаммад ибн Амр ривост қиладирлар: «Жобирдан Аабий саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг нечук намоз сқимоқларини ссрадик, ул киши: «Жаноб А асулуллоҳ пешинни кун қаттиқ қизиган пайтда, асрни Қуёшнинг тафти слмаган пайтда, шомни Қуёш ботганда, хуфтонни срса, масжидга одам ксп Йиғилганда тездан сқийверар срдилар. Масжидга одам кам йиғилганда хуфтонни кечик-тирар срдилар. Бомдодни қоронғуда сқир срдилар — деди».

21-боб. Хуфтоннинг фазилати
Оиша разисллоҳу анҳо ривост қиладирлар: «Тунлардан бирида А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонга имомлик қшшоқлари лозим срди, Бу воқеа ислом тарқал-масидан олдин бслган срди. Ўшанда Жаноб А асулуллоҳ ҳадеганда масжидга чиқавермадилар, хатто Ҳазрат Умар: «Хотинлар ва болалар ухлаб қолдилар»,— деб овоз қил-дилар. Шундан кейин Жаноб А асулуллоҳ масжидга йиғилган намозхонларга қараб: «Бул намозни (хуфтонни) сиз-лардан бслак ер юзида ҳеч ким сқийдирмен, деб мунтазир бслиб стиргани йсқдир»,— дедилар».
Абу Мусо разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Мен ва мен бирлан кемада бирга келган шерикларим Батҳон деган ссойга келиб тушга срдик, Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам срсалар Мадинада срдилар. Ул киши ҳар кеча бизлардан биттамизга (навбатма-навбат) хуфтонга имомлик қилмакни тайинлар срдилар. Мен ва менинг шерикларим ул киши бирлан келишиб олдик, ул киши баъзи бир юмушлари бслганлиги сабабли туннинг срмигача имомлик қилди-лар. Кейин, Жаноб А асулуллоҳ чиқиб биз бирлак намоз сқидилар. Аамозни ск,иб бслгач, сша ерда ҳозир бслган-ларга қараб: «Оллоҳ таоло сизларга ато зтган неъматдан сзгаларни ҳам секингина хабардор қилингиз, шу соатда сизлардан бошқа ҳеч ким намоз сқиётгани йсқ!»—"¢ дедилар».

22- боб. Хуфтондан олдин ухламак макруҳдир
Абу Барза разисллоҳу анҳу: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтондан олдин ухламакни ва хуфтон-дан кейин ссзлашиб слтирмакни макруҳ дер срдилар»,—дейдилар.

23- боб. Хуфтондан    олдин    чарчаб    ухлаб    қолган киши хусусида
Оиша разисллоҳу анҳо ривост қиладирлар:  «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонга имомлик қилмаклари лозим срди, (ухлаб қолиб) ҳадеганда чиқавермадилар. Шунда Ҳазрат Умар: «Хотинлару болалар ухлаб қолди»,— деб овоз қилиб у кишини чақирдилар. Жаноб А асулуллоҳ чиқиб: «Ер юзида сизлардан бошқа ҳеч, ким хуфтон сқийдирмен, деб мунтазир бслиб слтиргани йсқдир»,— дедилар. Ўша вақтларда Мадинадан бошқа ҳеч қаерда намоз сқилмас срди. Хуфтонни шафак, йсқолгандан бошлаб, туннинг биринчи қисмининг учдан бири оралиғида сқишар срди».
Абдуллоҳ ибн Умар разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тунлардан бирида хуфтон вақтида банд бслиб қолиб, унга бир Оз кечикдилар, ҳатто биз у кишини кутиб масжидда ухлаб Қолдик, бир уйғониб, кейин сна ухлаб қолдик ва сна уйғондик, шундан кейингина Жаноб А асулуллоҳ бизнинг олдимизга чиқдилар, сснг бизга қараб: «Ер юзида ҳеч ким хуфтон сқийдирмен, деб мунтазир бслиб стиргани йсқ-дир»,— дедилар».
Ибн Умарнинг сзлари, уйқу ғолиблик қилиб, хуфтонни қазо қилиб қсймакдан қсрқмасалар, ундан олдин ёким ундан кейин мизғиб олаверар срдилар.
Ибн Лббос ривост қиладирлар:   «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам тунлардан бирида хуфтонга кечикдилар, ҳатто  одамлар  ухлаб  қолдилар,   уйғониб,  сна   бир  ухлаб турдилар.   Шунда  Умар ибн  Хаттоб  туриб,   «Аамоз!» деб овоз қилдилар. Ато ва ибн Аббос:   «Шундан кейин Жаноб А асулуллоҳ   икки   қсллари   бошларида,    сочларидан   сув томганча чиқиб келдилар-да,   «Агар умматимга машаққат бслмоғини хоҳлаганимда,  хуфтонни шу тариқа сқимоқни -буюрар срдим, дедилар»,— деб айтишди».

24- боб. Хуфтонни срим кечагача сқиса бслғайдир
Абу Барза разисллоҳу анҳунинг айтишларича, Аабий саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонни кечиктириб сқи-моқни афзал ксрар срканлар.
Анас разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «Аабий: саллаллоҳу алайҳи ва саллам хуфтонни срим кечага бориб сқидилар. Кейин, сна намоз сқидилар. Сснг; «Одамлар  аллақачон намозларини сқиб ухладилар, аммо сизлар сқиймиз, деб кутган намозингизни (съни, хуфтонни) сқимакдасизлар»,— дедилар.

25- боб. Бомдод намозининг фазилати
Жарир   иби  Абдуллоҳ  ривост  қиладирлар:    «А асулуллох саллаллоҳу    алайхи    ва    салламнинг    ҳузурларида    срдик, тслин ойга қараб,   «Сизлар мана шу ойни ксриб турганингиздек раббингизни ксрғайдирсизлар. Уни ксраман десангиз, бир-бирларингизни    ранжитмангиз!    Қуёш    чиқмоғидан    ва ботмоғидан   илгариги   намозларни  шайтонга   бой   бермаслик кслингиздан   келса,   уларни   муттасил   сқингиз!» — дедилар Сснг:    «Қуёш   чиқмоғидан   ва   ботмоғидан   бурун   раббингни мақтаб тасбиҳ айтғил!» — деб қсшиб қсйдилар».

26- боб. Бомдод сқиладиган вақт ҳақида
Зайд ибн Собит ривост қиладирлар:   «Биз Аабий саллаллоху   алайҳи   ва   саллам   бирлан   бирга   саҳарлик   қилдик, кейин    туриб    бомдод    сқидик.    Мен:     «Саҳарлик    бирлан бомдод    оралиғида    қанча    вақт    бордир?»—деб    ссрадим. Жаноб   А асулуллоҳ;    «А­ллик "ёким   олтмиш   ост   сқиғулик фурсат бордир»,— дедилар».
Ибн  Молик: «Аабий саллаллоҳу алайхи ва саллам ва Зайд ибн Собит иккалалари саҳарлик қилдилар. Саҳарлик қилиб бслиштач, Аабий саллаллоху алайҳи ва саллам бомдод сқидилар»,— деди. Қатода разисллоху анху: «Мен Днасдан, саҳарлик қилиб бслишгандан то намозга кириш-гунларига қадар қанча вақт стди? — деб ссрадим»,— дейдилар. Шунда Анас: «Киши злликта ост сқиғанчалик»,— деб жавоб берган сркан.
Саҳл ибн Саъд: «Бола-чақам бирлан саҳарлик қилаётган срдим, бирдан, А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам бирлан бомдод намози сқимак лозимлиги ссимга тушиб қолди»,— дейдилар.
Оиша разисллоҳу анҳо: «Биз мусулмон аёллар А асулуллоҳ саллаллоҳу алайхи ва саллам бирлан бирга бомдод намози сқимак учун чодирамизга сралиб (масжидга) борар срдик. Сснгра, намозни сқиб бслиб, уйимизга қайтаётгани-мизда қоронғуда бизни ҳеч ким танимас срди (съни, бомдод намози сқиб бслинганда ҳали кул ёришмаган бсларди)»,— дейдилар.

27- боб. Бомдод сқиётган одам қолган бир ракъатини қуёш чикқунча сқиб улгурмаслигини англаса...
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар: «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки бом-доднинг бир ракъатини қуёш чиққунча сқиб улгурмаслиги-ни фаҳмлаб қолса, қолганини сқиб тугатсин, кимки асрнинг бир ракъатини қуёш ботгунча сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса, уни ҳам сқиб тугатсин!» — дедилар».

28-боб. Аамоз сқиётган одам қолган бир ракъатини сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса...
Абу Хурайра разисллоҳу анҳу ривост қиладирлар:  «А асулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Кимки намозининг бир ракъатини сқиб улгурмаслигини фаҳмлаб қолса, уни сқиб тугатсин!»—дедилар».