Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi vasallam) aytganlarki: "Namoz — Allohning rizosi, payg‘ambarlarning sunnati, maloikalarning yaxshi ko‘rgani, ma’rifat nuri, iymonning asli, duolarni ijobat etuvchi, amallarni qabul qildiruvchi, mol va kasbga baraka keltiruvchi, dushmanga qarshi qilich, shaytonni g‘azablantiruvchi, sohibi va o‘lim farishtasi o‘rtasida shafoat qiluvchi, Qiyomatgacha qabrda chiroq, Qiyomat kuni boshga soyabon, toj, badanga libos, do‘zaxdan parda, Alloh oldida sohibining (foydasiga) hujjat, tarozining (yaxshilik) pallasini og‘irlashtiruvchi, sirot ko‘prigidan o‘tkazuvchi, jannatning kalitidir".
Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi vasallam) aytdilar: "Qiyomat kuni bo‘lganida, Xorish ismli chayon bolasi chiqadi, u uzunligi osmon va yer oralig‘icha, kengligi mag‘rib va mashriqqacha keladigan bahaybat bir maxluqdir. Jabroil (a.s.) undan: "Qaerga boryapsan va kimlarni izlayapsan", deb so‘raydi. U: "Besh nafar kishini izlayapman, — deydi. — Ular: benamoz, zakot bermaydigan boy, ota-onasiga oq bo‘lgan farzand, aroqxo‘r, masjidda dunyo so‘zidan gapiruvchilar". Shuning uchun ham Alloh taolo Qur’onda: "Albatta (barcha) masjidlar Allohnikidir. Bas (masjidlarda) Alloh bilan birga yana biron kimsaga duo iltijo qilmanglar!" degan.
Ey birodarim! Ey aql egalari! E’tibor qilaylik, g‘ofil kimsalardan bo‘lmaylik!