Биринчи ўзбек адибаÑи, талантли ҳикоÑÐ½Ð°Ð²Ð¸Ñ ÐžÐ¹Ð´Ð¸Ð½ ижоди ўзбек адабиётининг тараққий Ñтишида муҳим ўрин тутади. Ойдин ўзининг ажойиб ҳикоÑлари, новеллалари, шеър ва публициÑтик мақолалари билан ўзбек адабиёти ривожига катта ҳиÑÑа қўшган йирик Ñўз Ñанъаткорлари қаторида туради. ÐйниқÑа, кичик прозамиз юкÑалишида унинг хизматлари беқÐ¸Ñ‘Ñ ÐºÐ°Ñ‚Ñ‚Ð°Ð´Ð¸Ñ€.
Ойдиннинг даÑтлабки "ÐÑлаш ёки виговор" (1938) номли даÑтлабки ҳикоÑÑида озод меҳнатнинг Ñнги инÑонни тарбиÑлаб етиштиришдаги роли, меҳнат жараёнида ўзбек хотин-қизлари онгида рўй берган ўзгаришлар ифодаланган. Унинг «Ð§Ð°қалоққа чакмонча", "Ширин-шакар", "УÑлди шекилли, ерга қаради", "Садағанг бўлай, командир" ҳикоÑларида Ñнгича оила, Ñевги-муҳаббат, Ñадоқат Ð°ÐºÑ Ñттирилган.