«Allohummag‘fir lahu varhamhu va ‘afihu vahfu anhu va akrim nuzulahu va vassi’ mudxolahu vag‘silhu bil mai vas salji val barodi va naqqihi minal xotoya kama naqqoytas savbal abyazo minad danasi va abdilhu daron xoyron min darihi va ahlan xoyron min ahlihi va zavjan xoyron min zavjihi va adxilhul jannata va a’izhu min ‘azabil qobri va min ‘azabin nar. Allohumma la tahrimna ajrohu va la taftinna ba’dahu». (Ma’nosi: «Ey Rabbim, uni mag‘firat qil, unga rahm et. Uni ofiyatda qil va avf et. Tushadigan yerini mukarram, kiradigan yerini keng qil. Uni suv, qor, do‘l bilan yuv. Oq kiyim kirdan toza bo‘lgani kabi, uni xatolardan pokla. Unga hovlisidan yaxshiroq hovli, ahlidan yaxshiroq ahl, juftidan yaxshiroq juft ber. Uni jannatga kirgiz, qabr va do‘zax azobidan saqla. Bizni uning ajridan mahrum qilma. Undan keyin bizni fitnaga solma».)
Keyin to‘rtinchi takbir aytiladi. Imom barcha takriblarni jahriy aytadi, imomga ergashuvchilar esa maxfiy qilishadi. Agar imom takbirni to‘rttadan ko‘p aytib yuborsa, imomga ergashuvchi o‘sha oshiqcha takbirlarni aytishmaydi, balki imom salom berishini kutib jim turadi. Imom salom bergach, hamma salom beradi. Shu bilan janoza namozi tamom bo‘ladi. Ammo imom qasddan takbirlarni to‘rttadan kam aytsa, namoz buziladi. Agar kishi imom ba’zi takbirlarni aytib bo‘lgach, yetib kelsa, kelgan joyidan imomga qo‘shiladi va imom salom bergach, hali tobut yerdan ko‘tarilmay turib, yeta olmay qolgan takbirlarini aytib qo‘yadi. Agar takbirlarni aytmasdan tobut ko‘tarilsa, endi ularni aytmaydi.