Соғиндим,
Меҳрибон кўзингни,
Дилимга Ñ‘қувчи cўзингни,
Ўзингни,
ТабаÑÑум порлаган юзингни,
ҲаммаÑин Ñоғиндим.
Тунлари бедорман – интиқман,
Қайгадир кетади хаёлим
Яқинлар ҳол Ñўрар – инжиқман,
Уларга келади малолим...
Ðе қилай,
Ð¢ÑƒÑˆÑƒÐ½Ð¼Ð°Ñ Ð±ÑžÐ»Ñалар бошқалар,
Ичида уÑтимдан кулÑалар бошқалар,
Индамай,
Парво ҳам қилмаÑдан,
Ғийбатни қулоққа илмаÑдан,
Мен Ñенга мунтазир,
Соғиндим.
Маҳталман,
Ðшитмоқ иÑтайман шу дамда
(Орзиқиш шу қадар бўларми одамда?)
Саратон ёмғирни кутгандек,
Қаҳратон кунга кўз тиккандек,
Кўклам илк гулини туккандек
Интизор,
Умидвор бўлганча,
Соғиндим.
Илҳақман,
Илинжим йўқÐ¾Ð»Ð¼Ð°Ñ Ð±Ð¸Ñ€ зумга,
Шамоллар қулоғин тутади арзимга.
Тўлқиндек гупирар юрагим,
Сабрни Ñупирар юрагим,
Бардошга қадрдон тутиниб,
ВаÑлингни тилайман ўтиниб
Худодан,
Дарагинг Ñўроқлаб ҳар каÑдан;
Шоҳдану, гадодан,
ИÑингни келтирган Ñабодан –
Соғиндим.
Шунчалар бўларми телбалик? –
Хайронман,
Лабимда кулги-ю,
Қалбимда вайронман,
Гоҳи шер, гоҳда-чи, жайронман,
Мажнунман,
Фарҳодман,
Баҳромман,
Баъзида шунчаки инÑонман...
Соғиндим
Муҳтожман,
Ҳолимни тушунар кимÑага,
ДўÑтга Ñ‘ ўзидан ошинар кимÑага.
БошқаÑи аҳволим билмайди,
БилÑа-да, парволар қилмайди,
Муштоқлик шунчалар
қийнарми кўнгилни?
Ðки ишқ атайлаб Ñинарми кўнгилни? –
Ðоаён... Ðёни шу Ñрур –
Шу дамда
Доимдан ортиқроқ Ñоғиндим.
Билмадим,
БиларÑан, билмаÑÑан,
Балки Ñен у қадар
Дилингни тилмаÑÑан,
Ўзингга айтгани оғриндим,
Мен Ñени жудаÑм Ñоғиндим...
(Ñ)