EL QO’LLASA

El qo‘llasa, azizim, omon bo‘lsak, aja
Qo‘llamasa - rang-ro‘yi somon bo‘lsak,
Elni bizdan qizg‘anib so‘z aytguvchi zo
Ular uchun bir umr yomon bo‘lsak, ajabo.

* * *

GURUHBOZ

Bitta o‘zi pashshani ham yiqolmaydi,
U joyga ham bitta o‘zi chiqolmaydi.
Qayga borsa atrofiga sherik to‘plar,
Yo‘qolsa ham bitta o‘zi yo‘qolmaydi...

Bir vaqt boshoq edim, qirlarda o‘sdim,
So‘ng yaxlit don bo‘lib qo‘lingga tushdim...
Keyin-chi, tashlading tegirmonga sen,
Taftingda un bo‘lib turibman, do‘stim.

* * *

BAXTLI ODAM

Tashvishga chulg‘anib qoldi bu yurak,
Tashvishlar ko‘paydi haddan ziyoda.
Beshigida yotgan go‘dakdan bo‘lak,
Tugal baxtli odam yo‘qdir dunyoda.

MARD BO’LSANG

Qadimdan bir gapni uqdirar hayot:
Mard bo‘lsang, o‘z to‘g‘ri yo‘lingdan qolma.
O’ladigan bo‘lsang o‘z go‘ringda yot,
Birovning mozorin egallab olma.

* * *

TAASSUROT

Tabiat kimga ko‘p yo oz beribdi,
Kimgadir xalacho‘p yo soz beribdi,
Vo ajab, mana bu mashshoq gadoyga
Tengi yo‘q shohona ovoz beribdi.

Har gal ayyomlarni aylarman tavob
Garchand biri moddiy, o‘zgasi sarob
Sho‘rlik ona zamin birlikka zor-ku
Unga talpinish ham, demak, zo‘r savob.

* * *

* * *

Oqshomdan boshlangay odatda tonglar
Sukutdan uzilgay gulduros, bonglar
Boshing egma sira, xoksor banda,
Erta ruhing topgay oliy ohanglar.

May asli pokdomon dilga arzirlik,
Zahmatkash, mehnatkash elga arzirlik
Bayram-ku, har kuni kelavermaydi.
Lekin zavqi qolar yilga arzirlik!

* * *

Soch ham to‘kilmoqda, omonatdir tish,
Izg‘irin yurakka urayotir nish,
Bahorim beto‘xtov qish tomon o‘tdi,
Yoz, kuzni qisqartdi mashaqqat, tashvish.

BIZ

Biz avval ham yomon edik, hanuz yomonmiz,
Rahmon boqmas, iblis yoqmas sho‘rlik inson
So‘z so‘zlasak - mahmadona, jim tursak - soz
Shu tariqa, na bug‘doymiz va na somonmiz.

* * *

TARAQQIYOT

Hozir gadolar ham g‘oyat mukammal,
Ishni diplomatik yo‘ldan boshlaydi.
Egasidan u-bu so‘rashdan avval
Itiga, albatta, suyak tashlaydi.

GAP BITTA

Parvo qilma, bo‘lmaganni bo‘ldiramiz,
Paymonasi to‘lmaganni to‘ldiramiz.
Bir zamonlar otar edik, osar edik,
Endi esa majlis qilib o‘ldiramiz.

* * *

O’ZIMIZ

Sen bizni kechirgin, ey Navro‘zimiz,
G’aflatda chalg‘idi ul kun ko‘zimiz.
Yuzingga shapaloq tortib yubordik,
Sho‘rpaxta bosamiz endi o‘zimiz.

Turfa tuyg‘ularni xush ko‘rdim g‘oyat,
Dunyoning o‘zi ham rangin nihoyat!
Boqma ajablanib satrlarimga,
Baxtim rivoyatdir, g‘amim hikoyat...

* * *

Dunyoning g‘alati yo‘rig‘iga boq,
Kimga aysh tashnayu kimga dor mushtoq
Lekin hammasidan ma’no bittadir:
Qurbon oldin ketar, jallod keyinroq.

Shudgorda qarg‘alar to‘dasin ko‘rsang,
Sira ajablanma, bo‘lma hangu mang.
Sen yerni ag‘darib, shudgor qilgan chog‘
Yuzaga chiqqandi qurtu chuvalchang.

* * *

Bahor! Sendan xushnud jami kor ahli
Xususan shod erur xoksor ahli.
Chunki tashrifingdan dil erib, zora,
Odamga o‘xshasa amaldor ahli.

Bolaga o‘xshaydi, deydilar xalqni,
Bu gapni aytganlar, ehtimol haqdir.
Lekin takrorlayman men ham bir haq
Axir, bolalarning o‘zi ham xalqdir.

* * *

Har gal ayyomlarni aylarman tavob,
Garchand biri moddiy, o‘zgasi sarob.
Sho‘rlik ona zamin birlikka zor-ku,
Unga talpinish ham, demak, zo‘r savob!