Halima javoban shunday dedi: «Agar emizishga bola olsam, ota-onasi menga haq to‘laydi. Shu pullarga yegulik sotib olamiz. Taom yeganimdan so‘ng ikkala bolaga yetadigan sutim bo‘ladi. Shuni ham bilmaysizmi? Muhimi, boyroq oiladan bola topishimiz kerak. Uning oilasidagilar bizlarga ko‘proq pul berishadi».
Men Makkaga ketayotganimizni bilganimdan keyin juda xursand bo‘ldim. Oyoqlarimga kuch qo‘shilganini sezdim. Men yurmasdim, balki ucha boshladim. Qanday deysizmi? O’zim ham bilolmayman! Shunday yo‘rg‘aladimki, bizlardan ilgari yo‘lga chiqqanlardan ham oldinroq Makkaga yetib bordik. Halima mendan minnatdor bo‘ldi, chunki o‘zi xohlagan bolani tanlashiga vaqt bor edi. Halima u yer, bu yerda odamlar bilan gaplashib, so‘rab-surishtirishni boshladi. Uzoq vaqtdan keyin u oldimizga xafa bo‘lib qaytib keldi. Uning eriga: «Qanday kelgan bo‘lsak, shunday qaytib ketamiz shekilli», deganini eshitdim.