Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va kofirlar orasida tortishuv to‘xtamas edi. Nihoyat Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Masjidul Aqso»ni sifatlashni boshladilar. Kofirlar u zotning bundan avval u yerga borib ziyorat qilmaganlarini bilishardi. Rasululloh Masjidul Aqsoni xuddi ko‘rib turgandek qismma-qism sifatlab berar edilar. Bundan kofirlar dahshatga tushishdi. Abu Bakr: «Rasululloh, siz to‘g‘ri gapirayapsiz», deb u kishining gaplarini tasdiqladilar.

Masjidul Aqsoni sifatlash bilan birga boshqa isbotlarni ham aytdilar. U kishi Makkaga kelayotgan karvonlar haqida aytib berdilar. Ozgina vaqt o‘tgandan so‘ng karvonlar Makkaga yetib kelishdi. Karvonlarda yo‘lda adashgan tuya ham, oyog‘i singan tuya ham, ikki qora qop ko‘tarib kelayotgan tuyalar ham bor edi.

Xuddi Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek bo‘lganini ko‘rgan kofirlar o‘zlarini yo‘qotib, nima deyishni bilmay qoldilar. Abu Bakr (r.a.) baland ovoz bilan: «Siz haqiqatni gapirdingiz, hamma gapirgan gaplaringiz to‘g‘ri chiqdi», deb yubordilar.

Rasululloh unga: «Sen siddiqsan (ya’ni rost gapiruvchisan) ey Abu Bakr, dedilar. Shu kundan boshlab Abu Baqrni Siddiq deb chaqiradigan bo‘lishdi.

Bu mening Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan bo‘lgan Isro va Me’roj haqidagi hikoyamdir. Bu voqea fazo kemalari va sun’iy yo‘ldoshlar yasalganidan 1400 yil oldin bo‘lgandi.

6-qissa

G’ordagi kabutar Rasulullohning sollallohu alayhi vasallam) hijratlari haqida hikoya qilib beradi

Men pok oq kabutarman. Ka’ba tomondan don-dun olib kelish uchun u yerga uchib borib-kelaman. Va hech kimdan qo‘rqmayman.

O’sha kuni ertalab Makka va Madina orasidagi yo‘lda joylashgan g‘or ustida uchib yurar edim. Tuxum qo‘yish uchun qulay joy qidirayotgandim. Mo‘ljallagan joylarimda tulki va ilonlarni ko‘rdim. Shuning uchun tuxum qo‘yish uchun joy tanlay olmayotgandim. Chunki ilonlarga yaqinlashsam ular meni yutib yuborishar edi. Shunda men o‘rgimchakdan: «Nima uchun shuncha tulki va ilon bu yerga jam bo‘lishdi?», deb so‘radim.

O’rgimchak shunday javob berdi: «Ular Makkadan kelayotgan ikki kishining yo‘lini to‘sish uchun kutib turishibdi». Men: «U kishilar kimlar?», deb so‘radim. O’rgimchak: «Bilmayman. Sen esa uzoq joylarga ucha olasan, bu haqda bilib olishing mumkin», dedi.

Havoga ko‘tarilib, toki muhojirlarni ko‘rgunimcha ancha masofa uchib o‘tdim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan Abu Bakr Siddiqni (r.a.) ko‘rdim. O’sha payt ular bir makonda, orqalaridan quvib kelayotgan kofirlardan xavfda o‘tirishgan edi. Ular g‘orga berkinishga qaror qilishdi. Men uchib borib, qodir bo‘lganimcha g‘orni ilonlardan tozalashga harakat qildim. Ilonlarga hujum qilib, cho‘qilab haydab chiqardim. Va ko‘rganlarimni o‘rgimchakka aytib berdim. Bu ikki mo‘tabar insonni kutib, xursand bo‘ldi. Biz ular kech qolayotganidan juda xavotirlandik. Xayriyatki eson-omon yetib kelib, g‘orga kirishdi. Shu payt g‘orning ichidagi bir ilon Rasulullohni sollallohu alayhi vasallam chaqmoqchi bo‘ldi. Lekin Abu Bakr oyoqlari bilan to‘sib, ilonning ustiga o‘tirib oldilar. Men qo‘rqib u yoqdan bu yoqqa ucha boshladim.

O’rgamchak: «Nega bezovtalanayapsan? Nima uchun tuxum qo‘yishga joy haqida o‘ylamayapsan?», deb so‘radi. «Men Makka ahlidan qo‘rqyapman. Ularning yo‘llarini bilmoqchiman. Ular g‘orga kelishmasin deb qo‘rqaman», dedim.

Men Makka tomon uchib borib-kela boshladim. Oxirgi qaytishimda qo‘rquvdan titrar edim. O’rgimchakka: «Tasavvur qilgin. Bu kelayotgan yomonlar agar Muhammad va uning do‘stini ko‘rib qolishsa ulardan qutula olishmaydi. Nima qilamiz?

O’rgimchak bir oz o‘ylanib, so‘ng: «G’or og‘ziga o‘z iplarimni tortib, uning og‘zini yopaman», deb javob qildi.

Bu gapiga kulib yuboray dedim. Xuddi uning iplari g‘orning og‘zini to‘sib qo‘yadigandek. Lekin o‘ylab o‘tirmay tezda in qurib tuxum qo‘ydim. Va g‘or og‘zida kutib o‘tira boshladim. Shu vaqtning o‘zida kofirlar g‘or oldiga yetib kelishdi. Ular bir-biri bilan suhbatlasharkan: «Muhammad va do‘sti shu yerga kirganmikan?», dedi ulardan biri. «Bo‘lishi mumkin», dedi ikkinchisi. «Shu g‘orga kirgan bo‘lishlari kerak», dedi boshqasi.

«Bunday deb o‘ylamayman, deb rad qildi ulardan biri. - Bu joy tulki va ilonlarga to‘la joy».

Ular «kiramizmi-kirmaymizmi» deb munozara qilib turishganda, oralaridan bir kishi: Bu yerga uzoq vaqtdan beri hech kim kirmagan bo‘lsa, qanday qilib bu g‘orga kiramiz?», deb qoldi.

Ular hayron bo‘lib: «Buni qaerdan bilding?», deb so‘rashdi.

«Qaranglar ... O’rgimchak g‘or og‘ziga in qo‘ygan. Agar biron kishi kirsa, bu iplarni uzib tashlagan bo‘lardi. Mana bu kabutar inida tuxum ochilishini kutib o‘tiribti. Agar biron kishi bu yerdan o‘tganida kabutar uchib ketib, o‘sha odam tuxumlarini sindirib yuborgan bo‘lardi. Bu g‘orga anchadan beri hech kim kirmagan», deb javob qildi boyagi odam. «Ha, to‘g‘ri gapirasan. Ular bu yerda bo‘lishi mumkin emas,» deb xotirjam bo‘ldi sheriklari.

Ular g‘ordan nari ketishdi. Men va o‘rgimchak ular uzoqlashgan sari tasalli topar edik. Kofirlar ko‘zdan g‘oyib bo‘lishgach xursand bo‘lib havoga ko‘tarildim. O’rgimchak ham o‘z iplarining o‘rtasida turib sevinganidan sakray ketdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mukarram qo‘llarini Abu Bakrning oyoqlaridagi ilon chaqqan joyga qo‘ydilar, shu payt Allohning qudrati bilan u kishi shifo topdilar.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va Abu Bakr (r.a.) bir oz dam olib, o‘z yo‘llarida davom etishdi. Men esa ularning ustlarida uzoq masofagacha uchib borib, oq yo‘l tilab qoldim.

7-qissa

Rasulullohning tuyalari bizlarga xijratdagi hodisa haqida so‘zlab beradi

Men cho‘l kemasiman. Cho‘ldan hech bir qiyinchiliksiz va tashna bo‘lmay yurib o‘taman. Uzoq masofalarni ham uncha jon kuydirmay bosib o‘taman.

Men Makkada yashardim. O’sha payt Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Islomga va yolg‘iz Allohgagina ibodat qilishga da’vat etar edilar. Mening egam Rasulullohning sollallohu alayhi vasallam do‘stlari Abu Bakr Siddiq ra edi.

Kofirlar Rasulullohni sollallohu alayhi vasallam o‘ldirishga qaror qilishgandan keyin Rasululloh va Abu Bakr Madinaga hijrat qilib chiqib ketishdi. Meni va yana bir tuyani g‘orning og‘ziga boshlab borishdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam menga mindilar. Abu Bakr esa ikkinchi tuyaga mindilar. Yasrib (Madinaning oldingi nomi) tomon yo‘l oldik. Issiq qanchalik avjga chiqmasin, yo‘lning uzoqligi bizlarni charchatmadi, balki men ajib yengillik va xushnudlik bilan borar edim, chunki eng ulug‘ muhojirni ko‘tarib ketayotgan edim.

Bu muborak safar davomida Rasulullohning sollallohu alayhi vasallam ko‘p mo‘‘jizalarini ko‘rdim. G’orning oldida kabutar va o‘rgimchakni ko‘rdim, ular xuddi g‘orga hech kim kirmagandek taassurot uyg‘otishga urinishardi.

Yo‘limizdagi barcha narsalar Rasulullohning sollallohu alayhi vasallam ulug‘liklariga va Alloh u kishi bilan birga ekanligiga, kofirlar u zot ustidan g‘olib kela olmasligiga dalolat etar edi.

Men sizlarga yo‘l haqida ko‘p gapirib berishim mumkin. Bunday yo‘lni men o‘n bir kunda bosib o‘tar edim. Lekin bu gal sakson kunga cho‘zilib ketdi, chunki bizlar kechasi yurib kunduzlari berkinar edik. Sababi, bizni ko‘rgan har bir ko‘z biz haqimizda gapirar edi. Men Allohdan bu yo‘limiz omonlik bilan tugashini niyat qilib so‘radim.

Nihoyat Yasribga yaqinlashdik. Uzoqdan daraxt va xurmolar ko‘rindi. Men juda sevinib ketdim, chunki Rasulloh sollallohu alayhi vasallam dushmanlaridan xalos bo‘ldilar. Yasrib ahli Rasulullohni qanday kutib olarkin deb, yo‘lda o‘zim-o‘zimdan so‘rar edim. Ular Rasulullohning sollallohu alayhi vasallam Makkadan chiqib Yasribga kelayotganlarini shubhasiz bilishardi. Quyosh osmonda tikkaga kelganida baland joydan bir ovoz eshitildi: «Ana, sizlarning do‘stlaringiz kelyapti». Va qalblar tubidan xursandchilik ovozlari eshitilardi: «Allohu Akbar .... Allohu Akbar».

Bu ovozlardan yer titrab ketardi. Xuddi butun dunyo kutib oluvchilar bilan bir safda turgandek edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mendan tushib, Abu Bakr bilan daraxt soyasida dam olish uchun o‘tirishdi. Odamlar Yasribdan chiqib Rasululloh tomonga oqib borishardi. Ularning ko‘plari ko‘rmasdan yoki bilmasdan u zotga ergashishgan edi.