ISLOMDAGI PAYG’AMBARLIK ALOMATLARI
Abu Rajo’ rivoyat qiladilar: «Bizga Imron ibn Husayn xabar berdilarki, ular Rasululloh sallallohu alayhi va sallam birlan birgaliqda safarda bulishib, tun buyi yul yurishibdi. So’ng, tong otay deb qolganda dam olgani to’xtashibdi. Shunda uyqu g’oliblik qilib, uxlab qolishibdi, hatto Quyosh (chiqib) baland kutarilib ketibdi. Ulardan birinchi bulib Abu Bakr uyg’onibdilar, lekin Rasululloh sallallohu alayhi va sallamni uzlari uyg’ongunlaricha uyg’otmabdilar. Keyin, Hazrat Umar uyg’onibdilar, shunda Abu Bakr ul kishining boshlari yonida ultirgan erkanlar. Sung, (Hazrat Umar urinlaridan turib) baland ovoz birlan takbir ayta boshlagan erkanlar, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam uyg’onib, nariroqqaborib qaytib kelibdilar. «Keyin ul zot, — deydilar Im
ron,— biz birlan bomdod uqidilar. Shunda qavmdan bir kishibiz birlan namoz o’qimay, chetroqda turdi. Janob Rasululloh(namozni tugatib) ortlariga o’girilgach, (o’sha ishiga): «Ey falonchi, biz birlan namoz uqimog’ingga nima mone’lik qil
di?»— dedilar. U: «Bulg’anib (nahs) bulib qoldim», — dedi. Shunda Janob Rasululloh unga (toza) tufroq birlan tayammum qilmoqni amr qildilar. Keyin u (tayammum qilgach), namozuqib oldi. So’ng, ul zot menga ruparalarida ulovlarga minib
turgan kishilarni shoshirishni buyurdilar. Biz qattiq chanqab qolgan erdik. Yulda ketayetib chochvon yepinib olgan bir ablga duch keldik. (U tuya minib olgan bulib), ikki oyeg’i ikki katta mesh orasida erdi. Biz unga: «Qayerda suv bor?» — dedik. U (bu .
atrofda) suv yuqligini aytdi. Biz: «(Bu yerdan) qavming yashaydirgan yer va suv bor joy oralig’i qancha?» — dedik. U: «Bir kechakunduzlik yo’l», — dedi. Biz: «(Unday bulsa), biz birlan Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning oldilariga yur!» — dedik. U: «Rasulullohning menda nima ishlari bor?»— deya surishtira ketdi. Biz uni, gaplariga e’tibor bermay, Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning qoshlariga olib bordik. So’ng, men Janob Rasulullohga o’shal a&l bizga nimaiki degan bo’lsa, barini aytdim. Ammo (musulmonlarga tobe’ bulmagan) g’ayridin abl erkanligini ul zotga uning uzi aytdi. Keyin, Janob Rasululloh uning ikkala meshini olib kelmoqni amr qildilarda, ularning pastki og’izlarini yechdi lar. Sung, biz qirq kishi meshlardagi suvdan uzimiz ham qo
nib ichdik, ulovlarimizni ham sug’ordik, hatto barcha idishla rimizni ham tuldirib oldik. Biroq biz bir tuyanigina sug’or madik, chunki u uzi shunday ham kup suv ichib lganidan yerilib ketay deb turgan erdi. Keyin, Janob Rasululloh: «Nimangiz bulsa, hammasini bu ayelga beringizlar!» — dedilar. Odamlar non burdalari va xurmolarini to’plab unga berishdi. So’ng, ayel uz oilasiga borib: «Men eng sohir odamning qoshiga bordim,
(bilmadim) balki u payg’ambardur?».— dedi. Aytishlaricha, keyin Olloh taolo o’shal ayol tufayli uning qavmiga hidoyat qilibdi, ayelning uzi ham, qavmi ham musulmon bulibdi».
Aelning «Men eng sohir odamning qopshga bordim, (bilmadim)balki u payg’ambardur?» deganining boisi shuki, Janob Rasululloh muborak kaftlari birlan mepshardagi suvdan olib, yana qaytib quyib quyganlaridan sung, qirq kishi ichib, ulovlar sug’orilib va barcha idishlar to’ldirib olinganda ham ulardagi suv zarrachakamaymadi] ajallari yaqin erkanligiga ishoradur», — dedi. Hazrat Umar: «Men ham bu oyatning mazmunini sen kabi tushunurman», — dedilar».
Ibn Abbos raziyallohuanhurivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam uzlarini ul dunega olib ketgan kasalliklari vaqtida yelkalariga choponlarini tashlagan hamda boshlarini qalin belbog’ birlan tang’ib oltan holda masjidga chiqsilarda, minbarga ultirgach, Olloh taologa hamdu sanolar aytdilar. So’ng: «(Keyinchalik) odamlar kupayib ketur. Ansorlar ersa kamayib ketganlaridan tuz taomda qancha miqdor bulsa, ular ham odamlar orasida shuncha miqsor qolgaylar. Sizlardan qaysiningiz qavmga zararu boshqalarga manfaat yetkazuvchi amaldor bulib qolsangiz, ansorlarning yaxshi ishlarini qabul qilib, yomon ishlarini kechiringizlar!» — deb marhamat qiddilar. Bu Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ishtirok qilgan eng sushti yig’in erdi».
Abu Bakra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Bir kuni Rasululloh sallallohu alayhi va sallam (nabiralari) Hasanni (masjidga) olib chiqdilarda, u birlan birga minbarga ultirgach: «Mening mana shu ug’lim (nabiram) Hasan tufayli Olloh taolo musulmonlarning ikki (qaramaqarshi) guruhini uzaro yarashtirib quysa, ajab ermas!» — deb marhamat qildilar».
Anas ibn Molikraziyallohu anhurivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam Ja’far va Zayd(ning g’azotda shahid bulganlshshari) haqida xabar kelmasidan burun ikki kuzlari jiqqa yesh holda shul xususda (sahobalarga) ma’lum qildilar».
Jobir raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam (uylanganimda menga): «Namatlaringiz bormi?» — dedilar. Men: «Bizda namatlar qayoqdan ham bulsin?!» — dedim. Ul zot: «Nahotki yuq bulsa? Kelgusida namatlaringiz buladi», — dedilar. Men: «(Uyingdagi) namatlaringni biznikiga olib borgal, deb xotinimga aytaman, shunda u: «Axir Janob Rasululloh: «Kelgusida namatlaringiz buladi» — deb aytmadilarmi? Men namatlarimni qoldirib ketaman» — deydi», — dedim».
Abdulloh ibn Mas’ud raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Sa’d ibn Mu’oz umraga niyat qilib yulga chiqdilarda, Umayya ibn Хalaf Abu Sufenning uyiga tushdilar. Umayya (ham), agar Shom tomonga boradirgan bulsa, Madina orqali Makkaga utib, Sa’dning uylariga tushar erdi. Umayya Sa’dga: «Тush paytigacha, ya’ni odamlar (issiq elitib tavof qilabtganingizni) bilmay qoladirgan vaqtgacha kutingiz, men ham siz birlan birga chiqib tavof qilurman», — dedi. Keyin, Sa’d tavof qilib turganlarida Abu Jaxd kelib qolib: «Ka’bani tavof qilayetgan bul odam kim?» — dedi. Sa’d: «Bu men,
Sa’dman», — dedilar. Abu Jahl: «Muhammad birlan uning sahobalariga boshpana berib, ularni yashirganlaringizdan keyin ham hech narsadan qurqmay (bamaylixotir) Ka’bani tavof qilayetirsanmi?!» — dedi. Sa’d: «Ha, shunday!» — dedilar. Shul tariqa ikkalalari uzaro su&ishib ketishdi. Shunda Umayya Sa’dga: «Abdulhakimga bunday baqirib gapirmangiz, chunki bul kipsh butun vodiy ahlining ulug’idurlar», — dedi. Sa’d: «Хudo haqi, agar menga Baytullohni tavof qilmog’imga tusqinlik qilsang, men ham senga Shom yulini tusib quyaman, savdo karvoning birlan ul yerga utolmaysan!» — dedilar. Umayya: «Bul odamga baqirib gapirmangiz!» — dedida, Sa’dni mahkam ushlab oldi. Sa’d darg’azab bulib: «Bizni uz holimizga quyingiz, siz aralashmangiz! Men Rasululloh. sallallohu alayhi va sallamning bul odam sizning qotilingiz bulajagini ta’kidlaganlarini eshitganman», — dedilar. Umayya: «Meniya?» — dedi. Sa’d: «Ha», — dedilar. Umayya: «Olloh taolo haqi, Muhammad (alayhissalom) faqat rost suzlaydilar» — deya xotinining oldiga qaytib bordida, unga: «Bilasanmi, yasriblik (madinalik) birodarim menga nima dedi?» — dedi. Хotini: «Qani, aytingizchi, nima dedi?» — dedi. Umayya: «U Janob Rasulullohning Abu Jahl mening qotilim bulajagini aytganlarini eishtganini ta’kidladi», — dedi. Хotini: «Olloh taolo haqi, darhaqiqat Muhammad (alayhissalom) yelg’on gapirmaydilar», — dedi. Sung, (Abu Jahl odamlari uz savdo karvonlarini himoya qilmoqqa) Badr tomon otlanganida Abu Jahl kelib (Umayyani ham chaqirdi). Shunda uning xotini: «Yasriblik birodaringizning aytgan gaplari yedingizdan chiqdim»?» — dedi. Umayya Badrga borishdan bosh tortib erdi, Abu Jahl unga: «Sen vodiy ulug’laridan birisan, biz birlan birikki kun birga yurgil!» — dedi. Shundan sung, Umayya ular birlan ikki kun birga yurib erdi, Olloh taolo uni uddirdi».
Abdulloh raziyallohu anhurivoyat qiladilar: «Darhaqiqat, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bunday deb marhamat qildilar: «Men (tupshmda) odamlarning bir yerda (hovuz labida) tuplanishib turganlarini kurdim. Shunda Abu Bakr urinlaridan turib, arang bir (yoki ikki) chelak suv tortib oldilar, ul kishini Olloh taolo mag’firat qilsin! (Bu yerda Abu Bakr asSiddiqning qisqa vaqt xalifalik qilishlariga va shu boisdan ul kishi davrlarida Islom fathlari kamroq bulishiga ishora qilingan). Keyin, chelakni Umar quliga olyb erdi, u g’arbga (chelaqsan katta idishga) aylandi. (Bu yerda Hazrat Umar davrlarida Islom fathlarining kup bulishiga ishora qilingan). Men odamlar orasida uningdek uz ishini mahorat birlan ado etib, unga tobora quvvat baxsh etguvchi yetuk insonni kurmaganman, (u shunchalik kup suv tortib oldiki), hatto odamlar (tuyalar uchun hovuz atrofida) quralar qurdilar».
Usoma ibn Zaydraziyallohuanhurivoyat qiladilar: «Darhaqiqat, Jabroil alayhissalom (bir notanish odam qiyefasida) Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning huzurlariga keldilar, shunda ul yerda Ummu Salama ham bor erdilar. Ushal (notanish) odam Janob Rasululloh birlan suzlashib bulgach, urinlaridan turib chiqib ketdilar. Sung, ul zot Ummu Salamaga: «Haligi odam kim erdi?» — dedilar (yeki shunga uxshash gap aytdilar). Ummu Salama: «U Dihya (ibn Хulayfa alKalbiy) erdi», — dedilar, (chunki Jabroil alayhissalom kupincha shu kishining qiyefasida kelar erdilar)».
Ummu Salama: «Olloh taolo haqi, men toki Janob Rasululloh xutbada Jabroil alayhissalomning kelib ketganlarini xabar qilgunlariga qadar, ul kishini Dihya deb uylagan erdim», — deydilar.