Chqimchilik haqida

Xalifa Umar ibn Abdulazizning huzuriga bir odam boshqa odam ustidan shikoyat qilib kirdi. Xalifa shikoyatchiga bunday dedi:
- Xo’p, shikoyatingni tekshiramiz. Agar yolg’on bo’lsa, sen Allohning: "œEy mo’minlar, agar sizlardan bir fosiq biror xabarni keltirsa, aniqlanglar"¦" degan oyatiga muvofiq fosiq nomini olasan. Agar rost bo’lsa, Allohning: "œChaqimchilik bilan yuruvchi"¦" degan oyatiga binoan chaqimchi nomiga ega bo’lasan. Ikkovining ham boradigan joyi do’zaxdir. Xohlasang, tavba qilishing mumkin, kechiraman.
Shikoyatchi darhol tavba qilib, xalifa huzuridan chiqdi.

Musulmonlar taqvimi 1999 yil II chorak

Yosh e’tibormi yoki ilm?

Umar ibn Abdulaziz amrlikka saylangach, tabriklash uchun turli taraflardan kelgan vakillar uning huzuriga kirishdi. Ziyoratchilar orasida hijozlik o’n-o’n bir yoshlar atrofidagi bola ham bor edi. O’sha yigitcha Umarni qutlash uchun oldinga chiqdi. Amirul mo’minin: "œJoyingga tur, sendan yoshi ulug’lar bor", dedi. Shunda bola: "œAmirul mo’mininni Alloh qo’llasin. Inson ikki kichik a’zosi — qalbi va tili bilan insondir. Agar Alloh bandasiga burro til, saqlovchi qalb ato etgan bo’lsa, gapirishga haqli emasmi? Haqiqatdan ham, siz aytgandek, gap yoshda bo’lsa edi, majlisingizda yoshi sizdan ulug’roq, gapirishga haqliroq odamlar bor-ku", dedi.
Shunda amirul mo’minin Umar ibn Abdulaziz roziyallohu anhu bolaning so’zlaridan hayratlanib, ushbu ma’noda sh’er aytdi: "œEy inson, ilm olgin, hech kim olim bo’lib tug’ilmaydi, ilm sohiblari johil kabi bo’lmaydi, ilmsiz yoshi ulug’ odamning majlisdagi mavqei ham past bo’ladi"

Musulmonlar taqvimi 1999 yil III chorak

Умар разияллоҳу анҳу тунда шаҳарни айланиб чиққан эди, бир аёл қизига:
-   Қизим, тезроқ сутга сув қўшақол, тонг отиб қолди-ку?! – деб айтаётганини эшитиб қолди. Қиз:
-   Қандай қилиб сув қўшайин, онажон. Мўминларнинг амири Умар разияллоҳу анҳу сутга сув қўшишдан қайтарди-ку? – деди.
-   Ҳамма қўшяпти-ку! Сен ҳам қўшавер, мўминларнинг амири билиб ўтирибдими?
-   Умар билмаса ҳам Унинг Раббиси кўриб туради!
Умар разияллоҳу анҳуга бу гап таъсир қилди. Уйига боргач ўғли Осимни чақириб кўрган манзилини айтиб, ўша хонадондаги қизнинг қўлини сўраб келишини тавсия қилди ва:
-   Ўша қизга уйлан, – деди.
Умар разияллоҳу анҳунинг ўғли ўша қизга уйланди ва қиз фарзанд кўрди. У қиз улғайиб,  Абдулазиз ибн Марвонга турмушга чиқди. Улардан Умар ибн Абдулазиз туғилди. Умар ибн Абдулазиз бобоси каби адолатли халифа сифатида дунёда ном қолдирди.
Ривоят қилишларича Умар ибн Абдулазиз тахтга ўтирганида қўй боқаётган чўпонлар “Бугун қайси солиҳ инсон тахтга ўтирди экан, қўйларимизга бўрилар ҳужум қилмай қўйишди” деган экан.

Улуғбек қори ЙЎЛДОШЕВ
Асака тумани

УМАР ИБН АБДУЛАЗИЗНИНГ ОДОБИ
Халифа Умар ибн Абдулазиз доимий одати бўйича улуснинг ҳолидан хабар олгани ёнида миршаб билан бирга шаҳар айланиб чиқди. Масжидга кирди. Қоронғуда ухлаб ётган одамнинг олдидан ўтаётиб унга қоқилиб кетди. Шунда у киши бошини кўтариб:
-   Нима, жиннимисан? – деди.
-   Йўқ, – жавоб берди халифа.
   Миршаб уни калтакламоқчи бўлиб ҳаракат қила бошлаган эди, халифа уни тўхтатди:
-   Ундай қилма. У бор-йўғи “жиннимисан?” деб мендан сўради, мен эса “йўқ” деб жавоб бердим, холос.