— Бу бизнинг кенжа Ñингил бўлади, ТурÑун ошна. Олтинчи Ñинфда Ñžқийди. ЎзиÑм аълочи.
— Ҳа-а. Содиқовнинг ÑинфиданмиÑан?
— Ҳа.
— Қалай, дам олишлар Ñхши ўтÑптими?
— Кўриб турибÑиз-ку.
— Йўқ, иш қийин ÑмаÑми дейман?
— Иш бўлади-ÑŽ, оÑон бўладими, муаллим.
— Ҳа Ñнди, дам олиш вақтлари ота-оналарга ёрдам бериш ҳам керак-да.
— Бир дам олишда ÑмаÑ, йил — ўн икки ой шундай. Даҳо уÑÑ‚-бошлари кир Сорага тикилди.
"Ðна, бўлажак чала-чулпа халқ! Сони бор-у, Ñалмоғи йўқ халқ! Бу халқ ҳали воÑга етмаÑданоқ пачоқ бўлиб қолади".
* * *
Чол-кампирлар ўзи емай-ўзи ичмай, Ñизларни Ñžқитади. Шулар Ñžқиб келиб, турмушимизни ÑхшилаÑин, еримизга қараÑин, дейди. Сизлар ÑÑа тайёрига — шаҳарга чопаÑизлар.
Бу азалдан бор гап. Уккағарлар Ñžқиб, битталаб шаҳарга қочади. Оқибат, қишлоқларимиз аввал қандай бўлÑа, шундайлигача қолиб кетади!
Тоғай Муроднинг «ÐœÐ¾Ð¼Ð¾ Ер қўшиғи» қиÑÑаÑидан.