38-bob. Dam soluvchining og‘riq joyni o‘ng qo‘li bilan silamog‘i haqida

Oisha onamiz raziyallohu anho rivoyat qiladilar: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam ba’zilarga «Qul a’uzu»ni o‘qib dam solar va o‘ng qo‘llari bilan silab: «Azhib il-ba’s rabb un-nos va-shfi, antash-shofiy, lo shifo illo shifouka, shifo lo yug‘odir suqman!» («Ey insonlar parvardigori, dardni ketkazib shifo ato etg‘il, sen shifo ato etuvchisan, sening shifoingdan bo‘lak shifo yo‘q, sen bergan shifo hech bir dardni qoldirmag‘ay!»—der erdilar».

39-bob. Ayolning erkakka dam solmog‘i xususida

Oisha onamiz raziyallohu anho bunday deydilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam vafot etmaslaridan oldin betob bo‘lgan kezlarida «Qul a’uzu»ni o‘qib, o‘zlariga o‘zlari dam solar erdilar. Dardlari og‘irlashib, hollari qolmagach, ul zotga men o‘zim dam solar erdim. Shunda, barakali bo‘lsin uchun o‘z qo‘llari bilan o‘zlarini silar erdim».

Ma’mar aytadilar: «Janob Rasululloh qanday qilib dam solar erdilar?»— deb Ibn Shihobdan so‘rasam, u: «Ikkala qo‘llariga dam solib, so‘ng yuzlarini silar erdilar»,— deb aytdi».

40-bob. Sira ham dam solmaganlar haqida

Ibn Abbos raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Bir kuni Rasululloh sallallohu alayhi va sallam huzurimizga chiqib bunday deb aytdilar: «(Olloh taolo) menga barcha ummatlarni ko‘rsatdi. Bir payg‘ambar birgina ummati bilan, ikkinchi bir payg‘ambar ikkitagina ummati bilan, ba’zi payg‘ambarlar bir qancha ummatlari bilan, yana bir payg‘ambar yolg‘iz o‘zi oldimdan o‘tdi. Nogahon, ufqni to‘ldirib kelayotgan qandaydir olomonni ko‘rdim. Qaniydi, shular mening ummatim bo‘lsa, deb umid qildim, biroq «Bular Hazrat Muso va uning ummatlari» deb xabar qilishdi. So‘ng menga: «Buyoqqa qara!» — deyildi, qarasam, ufqni to‘ldirib bir olomon kelayotir. Keyin, yana: «Anavi va manavi tomonlarga ham qara!»— deyildi. Shunda, ko‘rsatilgan tomonlardan ham ufq to‘la olomon kelayotganini ko‘rdim. «Ana o‘shalar sening ummatlaring bo‘lib, ulardan yetmish minggi so‘roqsiz jannatga kiradi»,— deyildi». Keyin, odamlar tarqab ketdi, Janob Rasululloh ularga bu haqda hech narsa tushuntirmadilar. Ul zotning sahobalari: «Biz bo‘lsak, johiliyat davrida tug‘ilib, so‘ng Olloh taolo va uning rasuliga iymon keltirganmiz. Biz o‘shalar qatorida bo‘lamizmi yoki islom davrida tug‘ilgan avlodlarimiz bo‘ladimi?»— deya o‘zaro suhbatlashishdi. Janob Rasululloh ularning gapidan xabar topib, tashqariga chiqdilar-da: «Ular irim-sirimga ishonmaydiganlar, badanlariga tamg‘a qizdirib bosmaydiganlar, dam soldirmaydiganlar va Olloh taologa tavakkal qilganlardir» — deb aytdilar. Shunda Ukkosha ibn Mihsan o‘rinlaridan turib: «Yo Rasulalloh, men o‘sha jannatga so‘roqsiz kiradiganlar orasida bo‘lamanmi?»—deb so‘radilar. Janob Rasululloh «Ha»,— dedilar. Yana boshqa bir sahoba o‘rinlaridan turib: «Men ham bo‘lamanmi?» — dedilar. Janob Rasululloh: «Ukkosha sendan oldin so‘radi»,— deb javob qildilar».

41-bob. Irim-sirim haqida

Ibn Umar raziyallohu anhu rivoyat qiladilar «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Olloh taoloning irodasisiz birorta ham kasallik o‘zicha yuqmaydi, (hech narsa o‘zicha) yomonlik keltirmaydi. Uch narsada: xotin, xonadon va ot-ulovda falokat yashiringan bo‘ladi»,— dedilar».

Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Men Rasululloh sallallohu alayhi va sallamning «(Biror narsaning baxtsizlik keltirmog‘iga inonib) irim-sirim qilish yaramaydi, uning (irim-sirimning) yaxshisi — foldir» deganlarini eshitdim. Shunda odamlar: «Fol nima?» — deb so‘rashdi. Janob Rasululloh: «Birortangiz eshitadigan yaxshi so‘zdir (ya’ni, biror kishi sizga aytadigan xushxabardir)» — dedilar».

42-bob. Fol haqida

Abu Hurayra raziyallohu anhu aytadilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «(Biror narsaning baxtsizlik keltirmog‘iga inonib) irim-sirim qilmoq yaramaydi, uning yaxshisi — foldir»,— dedilar. Shunda bir kishi: «Yo Rasulalloh, fol nima?» — deb so‘radi, Rasululloh: «Birortangiz eshitadigan yaxshi so‘zdir»,— deb aytdilar».

Anas (ibn Molik) rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Kasallikning yuqumliligi ham, irim-sirim ham yo‘q narsa. Menga yaxshi fol, ya’ni xush so‘z yoqadi»,— dedilar».

43-bob. Boyqushning falokat keltirmasligi haqida

Abu Hurayra rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi vasallam: «Kasallik yuqmaydi (hech qaysi kasallik Ollohning irodasisiz o‘zicha yuqmaydi), irim-sirim be’manilik, boyqush baxtsizlik keltirmaydir va safar (oyi) bexosiyat emas»,— dedilar».

44-bob. Kohinlik haqida

Abu Hurayra aytadilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam Huzayl qabilasiga mansub ikki ayolning janjalini muhokama qildilar. Ulardan biri ikkinchisining qorniga tosh otib, homilasini o‘ldirib qo‘ygan edi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ayolning o‘lgan homilasi uchun tovon tarzida bitta eng yaxshi qul yokim cho‘ri hukm qildilar. Shunda, boyagi tovondor bo‘lib qolgan ayolning eri: «Yo Rasulalloh, qanday qilib hali yeb-ichmagan, so‘zlamagan va chirqirab yig‘lamagan (homila) uchun tovon to‘layman?» — dedi. Janob Rasululloh: «Bu — kohinlarning birodarlaridan ekan-ku!» (ya’ni, «Kelajak ilmi — ilmi g‘aybdan boxabarlikni da’vo qiluvchi kohinlardan ekan-ku!») — dedilar».

Abu Hurayra raziyallohu anhu aytadilar: «Ikkita ayoldan biri ikkinchisiga tosh otib, qornidagi homilasini tushirib qo‘ydi. Nabiy sallallohu alayhi va sallam buning uchun bitta eng yaxshi qul yokim cho‘ri hukm qildilar».

Sa’id ibn al-Musayyab rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam onasining qornida o‘ldirilgan homila uchun tovon tarzida bitta eng yaxshi qul yokim cho‘ri hukm qildilar. Shunda, tovon to‘lashi lozim bo‘lgan kishi (o‘ldirgan ayolning eri): «Qanday qilib hali yeb-ichmagan, tilga kirmagan, chirqirab yig‘lamagan homila uchun tovon to‘layman?» — dedi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam: «Bu kohinlarning birodarlaridan ekan-ku!»— dedilar».

Abu Mas’ud rivoyat qiladilar: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam it sotib, fohishalik hamda kohinlik qilib topilgan puldan hazar qilmoqni amr qildilar».

Oisha raziyallohu anho bunday deydilar: «Odamlar Rasululloh sallallohu alayhi va sallamdan kohinlar haqida so‘rashdi. Janob Rasululloh: «Hechqisi yo‘q, so‘rayveringizlar»,— dedilar. Odamlar: «Yo Rasulalloh, kohinlarning bizga aytgan gaplari ba’zan to‘g‘ri chiqib qoladi»,— deyishdi. Janob Rasululloh: «O’sha haq gaplarni jinlar (g‘oibdan) eshitib olib, o‘z xojasining (kohinning) qulog‘iga yetkazadi, u bo‘lsa yuz xil yolg‘onni qo‘shib-chatib, sizlarga aytadi»,— dedilar».

45-bob. Sehr haqida

Olloh taolo o‘z oyati kariymasida bunday deydi: «Va lokinnash-shayotiyna kafaruu yu’llimuunan-nosas-sihra va mo unzila alal-malakayni bi-bobila horuta va moruta va mo yu’allimoni min ahadin hatto yaqulo innamo nahnu fitnatun falo takfur fayata’allamuuna minhumo mo yufarriquuna bihi baynal-mar’i va zavjihi va mo hum bi-zorriyna bihi min ahadin illo bi-iznillohi va yata’alla-muuna mo yazurruhum va lo yanfa’uhum va laqad alimuu lamani-shtarohu mo lah fi-l-oxirati mil xaloqin».
Mazmuni: «Va lekin shaytonlar kofir bo‘ldilar va odamlarga (o‘z) sehr-jodularidan hamda Bobildagi Horut va Morut ismli ikki farishtaga nozil qilingan sehr-jodudan ta’lim berur erdilar. Ul ikki farishta ersa, sehr-jodudan ta’lim olmoq talabida bo‘lgan har bir kishiga, ta’lim bermoqdin avval: «Bu ish iymoningga nuqson yetkazib, tag‘in kofir bo‘lib qolma!»—der erdilar va ular o‘z istaklari bilan ulardin eru xotinni bir-biridan judo qilg‘uvchi narsalarni o‘rganur erdilar. Holbuki, ular Ollohdan beizn hech kimga zarar yetkaza olmaslar, ular o‘zlariga zararli, nafi tegmaydirgan narsalarni o‘rganurlar. Ular aniq biladilarki, albatta kimki sehr-joduni sotib olsa, u oxiratda benasib bo‘lur». Olloh taoloning boshqa ko‘pgina oyati kariymalarida ham sehr-jodu haqida zikr qilinadi.

Oisha onamiz rivoyat qiladilar: «Baniy Zurayh qabilasiga mansub Labiyd ibn al-A’sam ismli bir kishi Rasululloh sallallohu alayhi va sallamni sehrlab qo‘ydi. Natijada, Rasululloh sallallohu alayhi va sallamga, aslida hech narsa qilmayotgan bo‘lsalar ham, nimadir qilayotgandek tuyuladigan bo‘lib qoldi. Kunlardan bir kuni yokim kechalarning birida, Janob Rasululloh mening huzurimda ekanliklarida uzundan-uzun duo o‘qidilar, so‘ng bunday dedilar: «Yo Oisha, sezdingmi? Olloh taolo men nima xususida iltijo qilgan bo‘lsam, o‘shanga ijobat qildi. Ikki kishi (Jabroil va Mikoil) kelib, ulardan biri bosh tomonimga, ikkinchisi oyoq tomonimga o‘tirdi. Ulardan biri sherigiga: «Bu odamning dardi qanday dard?» — dedi. Sherigi: «Sehrlangan»,— dedi. Yana avvalgisi: «Kim uni sehrladi?» — dedi. Sherigi: «Labiyd ibn al-A’sam»,— dedi. Yana avvalgisi: «Nima bilan?»—dedi. Sherigi: «Taroq, soch tolalari va xurmo gulining erkak urug‘kurtagi qobig‘i bilan»,— dedi. Yana avvalgisi: «O’sha qaerda?» — dedi. Sherigi: «Zarvon qudug‘ida»,— dedi». Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bir qancha sahobalarini olib o‘sha joyga bordilar. Qaytib kelgach: «Yo Oisha, quduq suvi xuddi xina suviga, atrofidagi xurmo daraxtlarining tepasi esa shaytonning boshiga o‘xshab ketibdi»,— dedilar. Men: «Yo Rasulalloh, quduqdan chiqarib olib tashladingizmi?» — desam, Janob Rasululloh: «Yo‘q, Olloh taolo menga shifo ato etdi, men odamlar orasida bu haqda shov-shuv bo‘lishini xohlamadim»,— dedilar. Keyin, quduqni ko‘mdirib yubordilar».

46-bob. Olloh taologa shirk keltirish va sehr-jodu qilishning oqibati halokatli ekanligi haqida

Abu Hurayra raziyallohu anhu: «Janob Rasululloh: «Olloh taologa shirk keltirish va sehr-jodu qilishdek gunohi azimlardan qochingiz!»—deb aytganlar», — deydilar.

47-bob. Sehrni qaytarsa bo‘ladimi?

Qatoda raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Men Sa’id ibn al-Musayyabdan: «Bir kishi sehrlangan yokim afsun ila bog‘lab qo‘yilgan-u xotini bilan qo‘shila olmay qolgan bo‘lsa, qaytariq qilishi mumkinmi?» — deb so‘radim. Sa’id ibn al-Musayyab: «Buning hech qo‘rqinchli yeri yo‘q. Chunkim, bunday odamlar qaytariq qildirish bilan faqat o‘z dardlaridan najot topmoqchi bo‘ladilar. (Janob Rasululloh) darddan xalos bo‘lmoqqa nafi tegadirgan amallarni sira ham man’ qilmaganlar»,— dedilar».

Oisha raziyallohu anho rivoyat qiladilar: «Rasululloh sallallohu alayhi va sallamni sehrlab qo‘yishdi. Hatto, ul zot ayollari bilan yaqinlik qilmayotgan bo‘lsalar ham, shunday qilayotganlari ko‘zlariga ko‘rinadigan bo‘lib qoldi. Sufyon: «Agar (kishi) ana shunday holatga tushib qolsa, juda qattiq sehrlangan bo‘ladi»,— deydilar. «Ey Oisha,— dedilar Janob Rasululloh sallallohu alayhi va sallam,— bildingmi? Olloh taolo men nima xususida iltijo qilgan bo‘lsam, o‘shanga ijobat qildi. Ikki kishi (Jabroil va Mikoil) kelib, ulardan biri bosh tomonimga, ikkinchisi oyoq tomonimga o‘tirdi. Bosh tomonimdagi oyoq tomonimdagiga: «Bu odamning dardi qanday dard?»— dedi. Oyoq tomonimdagi: «Sehrlangan»,— deb aytdi. Bosh tomonimdagi: «Uni kim sehrlagan?» — deb so‘radi. Oyoq tomonimdagi: «Baniy Zurayh qabilasiga mansub Labiyd ibn al-A’sam ismli kishi, u yahudiylar bilan til biriktirgan bo‘lib, munofiq odamdir»,— dedi. Bosh tomonimdagi: «Nima bilan sehrladi?» — deb so‘radi. Oyoq tomonimdagi: «Taroq va kanop tiviti bilan»,— dedi. Bosh tomonimdagi: «O’sha qaerda?» — deb so‘ragan edi, sherigi: «Hurmo gulining erkak urug‘kurtagi qobig‘i ichida, Zarvon qudug‘idagi tosh ostida»,— deb aytdi». «Rasululloh sallallohu alayhi va sallam,— deb rivoyatlarini davom ettirdilar Oisha onamiz,— o‘sha quduq boshiga borib, sehr qilingan narsalarni chiqarib olib tashladilar-da, bunday dedilar: «Quduqning boshiga borib qarasam, uning suvi xina suviga, atrofdagi xurmo daraxtlarining tepasi esa shaytonning boshiga o‘xshab qolibdi. Sehrlangan narsalar (quduqdan) olib tashlandi». «Kushoish topdingizmi? — deb so‘radim»,— deydilar Oisha raziyallohu anho. Janob Rasululloh: «Xudo haqi, yaratgan menga shifo ato etdi, men odamlarning birortasiga zarar yetkazib qo‘ymayin, dedim»,— deb aytdilar».