879. Said ibn Musayyab aytadilar: "œPayg‘ambar (s.a.v.) juma kuni Maozni yo‘qotib qo‘ydilar. Juma namozini o‘qib bo‘lgach, Maoz kirib keldilar. Payg‘ambar (s.a.v.) shunda: "œNima uchun  namozda  ko‘rinmading?" deb so‘radilar. Maoz javob berdi: "œEy Rasululloh, falonchi yahudiydan qarz olgan edim. Namozga chiqsam, u meni ushlab olishidan  qo‘rqdim". Payg‘ambar (s.a.v.): "œEy Maoz, senga bir duo o‘rgataymi, u bilan duo qilsang, senda qancha qarzing bo‘lsa ham, Alloh taolo undan qutqaradi", dedilar. Maoz: "œMayli, ayting", dedilar. Nabiy (s.a.v.) aytdilar: Oli Imron, 26 — 27-oyatlarini o‘qiganingdan so‘ng, "Ya rohmanad dunyo val oxiroti va rohiymahuma, tu`ti minhuma man tasha`u va tamna’y minhuma man tasha`u farhamniy rohmatan tug‘niyniy biha ‘ar rohmati man sivak", deb ayt.

Aytishlaricha, bu duoni asir kishi o‘qisa, Alloh taolo uni asirlikdan ozod qilar ekan.

880. Abu Umoma Bohiliy (r.a.) rivoyat qiladilar. Payg‘ambar (s.a.v.) aytdilar: "œKim tong otgan paytda "œAllohumma lakal hamd la-a ilaha illa anta, anta robbiy xolaqtaniy va ana ‘abduka amantu bika muxlisol laka diyniy. Asbahtu ‘ala ahdika va va’dika mastato’tu va atubi ilayka min sayyii ‘amaliy vastag‘firuka lizunubiy. Innahu la-a yag‘firuz zunuba illa anta", desa, agar shu kuni  o‘lsa, unga jannat vojib bo‘ladi. Agar bu duoni kechasi aytsa va kechasi o‘lsa, unga jannat vojib bo‘ladi.  Faqat bunda "œasbahtu" ning o‘rniga "œamsaytu" deydi.

881. Payg‘ambar (s.a.v.) aytadilar: "œKimki tong ottirib, uch marta "œbismillahillaziy la-a yazurru ma’asmihi shay`un fil arzi va la-a fis sama`i va huvas sami’ul ‘alim", degan duoni o‘qisa, unga kechgacha hech qanday balo yetmaydi. Agar kech bo‘lganda aytsa, ertalabgacha hech qanday balo kelmaydi.

Aytishlaricha, bu hadisning roviylaridan biri Abbonga shol kasali tekkan edi. (Alloh o‘zi asrasin.) Shunda unga: "œBizga aytgan gapingiz qani?" deyishdi.  Abbon: "œAllohga qasamki, yolg‘on gapirmadim, menga ham yolg‘on gapirishmagan, lekin Alloh meni shu balo bilan imtihon qilishni xohlagan ekan, o‘sha duoni esimdan chiqartirib yubordi", dedilar.

882. Nofi’ Ibn Umardan (r.a.) rivoyat qiladilar. U kishi aytdilar: "œPayg‘ambarning (s.a.v.) huzurlariga bir kishi kelib: "œEy Rosululloh, men kambag‘allashib qoldim", dedi. "œFarishtalarning salovoti, xaloyiqning tasbehi aytiladigan va ular rizqlanadigan paytda qaerda eding?" dedilar. "œU qaysi payt?" deb so‘radi. "œSubhonallohi va bihamdih, subhonallohil ‘aziym, astag‘firulloha", deb subh  kirishidan bomdod namozini o‘qiguningcha yuz marta aytsang, senga dunyo xokisor holda keladi", dedilar.

883. Oyisha onamiz (r.a.) aytadilar: "œPayg‘ambar (s.a.v.) uxlamoqchi bo‘lsalar, ikki kaftlarini bir qilib, so‘ng ikkalasiga "œQul huvallohu ahad" va ikki  "œQul a’uzu"ni  o‘qib, puflab, so‘ng ikki qo‘llarini yuzlariga, boshlariga va boshqa joylariga surtar edilar".

Ikrimadan (r.a.) rivoyat qilinadi. U kishi aytadilarki: "œBir kishi o‘tib ketayotib, uxlab yotgan kishining oldida ikkita shaytonni ko‘rdi. Ularning biri  sherigiga: "œBorib bu odamning  qalbini buz", dedi. Unisi haligi kishining yaqiniga  kelib, darhol orqasiga qaytdi va shunday dedi: "œU bir oyatni o‘qib yotibdi. Biz uning oldiga kirolmaymiz". So‘ng ikkinchisi uxlab yotgan kishining oldiga bordi. U ham qaytib ketdi va: "œTo‘g‘ri aytding", dedi. So‘ngra ular ketishdi. Keyin musofir uyqudagi kishini uyg‘otib,  shaytonlar bilan bo‘lgan ishni aytdi va "œUxlayotganingda qaysi oyatni o‘qib yotgan eding?" deb so‘radi. U:

"œAlbatta, Parvardigoringiz Alloh shunday zotdirki, osmonlar va yerni olti kunda yaratib, so‘ngra arshiga  o‘rnashdi", jumlasidan

"œZero, Allohning rahmati chiroyli amal qiluvchilarga yaqindir"gacha (A’rof, 54 — 56) o‘qiganini aytdi.

 Abu Majlaz aytadilar: "œKim zolim amirdan qo‘rqsa, "œroziytu billahi robban va bil islami diynan va bi Muhammadin (s.a.v.) nabiyyan va bil Qur`ani imaman va hukman",  desa, unga Alloh najot beradi.

884. Yahyo ibn Saiddan rivoyat qilinadi. U kishi aytadilar: "œXolid ibn Valid: "œEy Allohning elchisi, men tushimdan qo‘rqyapman", dedilar. Payg‘ambar (s.a.v.) aytdilar: "œA’uzi bikalimatillahit tammati min ‘azabihi va ‘iqobihi va sharri ‘ibadihi va min hamazatish shayatiyni  va a’uzu bika robbi an yahzurun, deb ayt".

885. Payg‘ambar (s.a.v.) bir kuni Maozning (r.a.) qo‘llaridan ushlab aytdilar: "œSenga  vasiyat qilamanki, har namozingdan keyin ushbu: "œAllohuma a’inni ‘ala tilavati zikrika va shukrika va husni ‘ibadatika" duosini o‘qishni tark qilma.

886. Huzayfa ibn Yamon (r.a.) aytadilar: "œPayg‘ambar (s.a.v.) uyqudan uyg‘onsalar: "œAlhamdu lillahillaziy  ahyaniy ba’da  ma amataniy va ilayhin nushur", deb aytar edilar"œ.

887. Abu Hurayra (r.a.) Payg‘ambarimizdan (s.a.v.) rivoyat qiladilar: "œAgar birortangiz yomon tush ko‘rib, undan qo‘rqsa, chap tomoniga uch marta tuflasin va uning yomonligidan uch marta  Allohdan panoh tilasin. Shunda  u zarar bermaydi".

888. Anas ibn Molik (r.a.) aytadilar: "œBir kishi Payg‘ambar (s.a.v.) oldlariga kelib: "œEy  Allohning elchisi, duolarning qaysisi afzal?" deb so‘radi.  "œRabbingdan avfni, dunyo va oxirat salomatligini so‘rashing afzal", dedilar. So‘ng uchinchi kun kelib,  yana shunday deb so‘radi. Payg‘ambar (s.a.v.): "œAgar avf,  dunyo va oxiratda salomatlik berilsa, albatta, najot topasan", dedilar"œ.