842. Abu Muso Ash’ariy (r.a.) aytadilar. Payg‘ambar (s.a.v.) huzurlariga kirdim, men bilan yana ikki kishi kirib: "œEy Rasululloh, bizlarga bir vazifa  bering, ishlaymiz", deyishdi.  Payg‘ambar (s.a.v.) shunda aytdilar: "œBiz vazifa talab qilib kelgan kishiga vazifa bermaymiz".

843. Payg‘ambardan (s.a.v.) rivoyat qilinishicha,  u zot Ka’b ibn Ujraga: "œEy Ka’b, Alloh senga ahmoqlarning amirligidan panoh bersin", deb uch marta aytdilar. Keyin davom etdilar: "œU amirlar mendan keyin keladi. Kim ularning yolg‘on so‘zlarini to‘g‘ri desa va  qilayotgan zulmlariga yordam bersa, ular mendan uzoqdirlar, men ulardan bezorman. Ey Ka’b, har bir go‘shtki, harom yo‘l orqali topilgan narsa bilan o‘sgan bo‘lsa, undan o‘t yaxshidir. Ey Ka’b, ro‘za to‘siqdir, sadaqa xatolarni o‘chiradi. Namoz yaqinlikdir. Ey Ka’b, odamlar ikki sinf bo‘ladi: nafsini sotib olib, so‘ngra ozod qilganlar va  nafsini sotib, halokatga tushuvchilardir"

844. Muso ibn Abdusamad Zazzondan rivoyat qiladilar: "œBiz Abdulloh ibn Abbos (r.a.) bilan birga u kishiga qarashli  tepalikda edik. U kishi Payg‘ambarning (s.a.v.) sahobalaridan. O‘shanda odamlar  narsalarini ko‘tarib, ko‘chib ketayotganini ko‘rdilar va "œUlarga nima bo‘ldi?" deb so‘radilar. "œUlar vabodan qochib ketyapti", deyishdi. Ibn  Abbos (r.a.) aytdilar: "œEy vabo, meni ol, meni ol". "œNima uchun o‘limni so‘rab duo qilyapsiz? Siz Rasulullohning sohibisiz, o‘ziga o‘lim tilashdan qaytarganlarini eshitgansiz-ku?" deyishdi. Ibn Abbos (r.a.) aytdilar: "œPayg‘ambar (s.a.v.) ummatlariga kelishidan qo‘rqqan olti narsa uchun Allohdan o‘lim so‘rayman". Biz: "œU nima edi?" deb so‘radik. "œBolalarning  boshliq bo‘lishi, shartlarning ko‘payishi, hukmga poraning aralashishi, qarindoshlarchilikning uzilishi, qon to‘kishning yengil bo‘lishi va bu Qur’onni mazomir (surnay kuyi) kabi qilib olishlari. Bunda afzal yoki faqih kishini emas, balki faqatgina Qur’onni kuy qilib o‘qib beradigan kishini oldinga qo‘yadilar", dedi Ibn Abbos.

Hasan Basriy (r.a.) aytadilar: "œU kishi ibn Hubayraning eshigi oldidan o‘tayotganlarida  (u kishi boy bo‘lgan), qori kishilardan bir nechalarini ko‘rib, aytibdilar: "œEy qorilar! Nima deb o‘ylaysizlar? Bu taqvodorlarning majlisidan emas".

845. Payg‘ambar (s.a.v.) aytadilar: “Boylarning qo‘shnisi, amirlarning olimi  va bozorlarning  qorisi bo‘lishdan saqlaninglar”.

Zihhok ibn Muzohimdan aytadilar: “Men har kecha  to‘shagimda to‘lg‘onib, sultonimni rozi qiladigan hamda Rabbimni g‘azabini keltirmaydigan kalimani izlayman, lekin topolmayman”.

Zikr qilinishicha, Iso ibn Muso Amir ibn Shubrimaga uchrab qoldi. Unga Amir: “Nimaga biznikiga kelmaysan?” dedi. Iso aytdi: “Siznikiga borib nima qilaman? Agar yaqinlashsangiz, meni fitnaga solasiz, agar uzoqlashtirsangiz, aziyat berasiz. Sizda men qo‘rqadigan va menda siz umid qiladigan narsa yo‘q”.

Ibn Abbos (r.a.) aytadilar: “Podshohlarning eshigiga borishdan saqlaninglar. Ularning dunyosidan sizlarga biron  narsa yetmaydi, lekin undan afzal bo‘lgan oxiratlaringizni ular barbod etadilar”.

Oldingi olimlarning biri aytadi: “Podshohning oldiga kirishingiz sizni uch narsaga chaqiradi: ularni rizoligini ustun qo‘yishga, ularning dunyosini ulug‘lashga,  yomon amallarini poklashga. Agar o‘shalarni qilsangiz, aniq halok bo‘lasiz. La-a havla va la-a quvvata illa billahil ‘aliyyil ‘azim”.

_________________
Sultonlarga aralashish bobi hadislari

836-hadis. Juda zaif. “Al-mavzu’ot”ga qarang.
837-hadis. Zaif. “Za’iful-jome’”ga qarang.
838-hadis. Zaif.
839-hadis. Juda zaif. Haysamiy, Tabaroniy rivoyat qilgan.
840-hadis. Zaif. Ibn Hibbon, Uqayliy rivoyat qilgan.
841-hadis. Hasan. Ahmad, Abu Dovud rivoyat qilgan.
842-hadis. Muttafaqun alayh.
843-hadis. Sahih. Termiziy, Ahmad rivoyat qilgan.
844-hadis. Sahih. Ahmad rivoyat qilgan.
845-hadis. Isnodi noma’lum.

YETMISH YETTINCHI BOB
KASALLIK VA KASALNI KO‘RISHLIK FAZILATI

846. Faqih Abu Lays Samarqandiy (r.a.) rivoyat qiladilar. Ato ibn Yasor Payg‘ambarimizning (s.a.v.) shunday deganlarini naql qilganlar: "œAgar banda kasal bo‘lsa, Alloh: "œBandam kelib ketguvchilarga nima deyapti ekan?" deb unga ikki farishatni yuboradi. Agar u ziyoratchilar kelganida Allohga hamd aytsa, hamdini farishtalar Allohga yetkazishadi, holbuki, Alloh o‘zi bilib turibdi". So‘ng: "œBandamga aytinglar, agar Men uni vafot ettirsam, jannatga kirgizaman, agar shifo bersam, uning  go‘shtidan yaxshiroq go‘shtni beraman (ya’ni kasal bo‘lmaydigan) va qonini yaxshiroq qonga almashtiraman hamda gunohlarini kechiraman".

Said ibn Vahb aytadilar: "Salmon Forsiy bilan birga u kishining do‘stinikiga  kirdik. Salmon aytdilar: "œAlbatta,  Alloh taolo mo‘min bandaga bir kasallik bersa, so‘ng unga salomatlik beradi. U kasallik o‘tgan ayblariga kafforat, keyingilariga rozilik bo‘ladi. Alloh fojir bandani bir kasallikka duchor qilib, so‘ng salomatlik beradi. U kasallik bog‘lab qo‘yilgan tuyaga o‘xshaydi. So‘ng uni qo‘yib yuborishadi. Ular nimaga bog‘lashdi, nimaga qo‘yib yuborishdi, bilmaydi", dedilar.

847. Ibn Mas’ud (r.a.) aytadilar: "Payg‘ambarning (s.a.v.) huzurlariga kirdim. U kishi darmonsizlikdan xasta edilar. Shunda qo‘llaridan tutib: "œSizga darmonsizlik va lohaslik qattiq tegibdi", dedim. "œHa, — dedilar, — sizlardan ikki kishining kasali bilan kasallandim". "œSizga ikki baravar ajr bor", dedim. U zot: "œJonim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, yer yuzida qaysi muslimga kasallik yetsa, Alloh taolo uning xatolarini daraxt barglari to‘kilganidek to‘kadi", dedilar.

848. Payg‘ambar (s.a.v) aytadilar: "œAgar mo‘min nafsga isitma qelsa, nafsning ichidan ruh nido qiladi: "œEy isitma, bo‘ mo‘min nafsdan nima xohlaysan?" Isitma: "œEy yaxshi ruh, bu nafsing pok edi. Uni gunohlar va xatolar iflos qildi. Men uni o‘shalardan poklayman", deb javob beradi. Shunda ruh aytadi: "œUnday bo‘lsa, yaqin kel, yaqin kel, yaqin kel va uni pokla".

Ibn Ashja’ aytadilar: "œMuhojirlardan bittasi kasal bo‘ldi. Shunda: "œMenga yetdiki, kasalning kasalligida to‘rtta xislat bordir: undan qalam ko‘tariladi, ajr sog‘ paytida amal qilganidek oqib kelaveradi va hamma xatolari bo‘g‘imlaridan ketadi, agar vafot etsa, kechirilgan holda vafot etadi, agar yashab ketsa, kechirilgan holda yashaydi".

Maoz ibn Jabal (r.a.) aytadilar: "Agar Alloh taolo mo‘min  bandani kasallikka duchor qilsa, chap tomon farishtasiga: "œUndan qalamni  ko‘tar", deb,  o‘ng tomon farishtasiga: "œBandamga  sog‘liq vaqtidagi amalidan ham yaxshirog‘ini yoz", deb buyuriladi.

849. Abu Hurayra (r.a.) aytadilar: "œIsitma Payg‘ambar (s.a.v.) oldlariga qora ayolga o‘xshab keldi. Undan: "œSen kimsan?" deb so‘radilar. "œMaldamning onasiman", dedi. "œNima ish bilan shug‘ullanasan, ey Maldamni onasi?" deb so‘radilar so‘ng. "œGo‘sht yeyman, qon hidlayman, issiqligim jahannam issig‘idandir", deb javob qildi. Payg‘ambar (s.a.v) uning isitma ekanini bildilar.

So‘ng isitma aytdi: "œEy Rasululloh, meni o‘zingiz yaxshi ko‘rgan ahlingizga  yuboring". Nabiy (s.a.v.) uni  ansorlarga yubordilar. Ularni yetti kun isitma  oldi. Oh-vohlari  Payg‘ambarga (s.a.v.) yetdi. Keyin duo qildilar, Alloh ulardan isitmani ko‘tardi. Shundan so‘ng Payg‘ambar (s.a.v.) ularni ko‘rgan vaqtlarida:  "œXush kelibsizlar, ey  Alloh taolo pok qilib qo‘ygan qavm" der edilar.

850. Ibn Umar (r.a.) rivoyat qiladilar. Payg‘ambar (s.a.v.) aytdilarki: "œKasallaringizni taom va suvga majburlamang. Chunki Alloh taolo ularni ovqatlantirib  sug‘oradi".

851. Payg‘ambar (s.a.v.) aytadilar: "œKasalning ingrashi — tasbeh, ohi — tahlil, nafasi — sadaqa, uyqusi — ibodatdir, bir tomondan ikkinchi tomonga ag‘darilishi — Alloh yo‘lida jihoddir. Unga sog‘liq vaqtidagi amalidan yaxshiroq amal yoziladi" (Bu hadisni Vahabiy  botil degan).