127

Гул ҳажрида булбул бу қадар нола қилар?
Гул суҳбати ҳар кимсани ҳам вола қилар.
Мен қушман-у, дона тераман том лабидан,
Қайғумни ксриб, дашту дала нола қилар.

128

Ошиқ туну кун сенинг учун мотамда,
Булбул кута гул очилшшши ғамда.
Кундуз-кеча ҳажрингда қилиб оҳ-нола,
Мажнун каби ксксим чок-у, ксзим намда.

129

Ошиқ кишининг кснгли тсла ғам бслгай,
Ксклам булутидек ксзида нам бслгай.
Зулмат каби хонамга қадам ранжида қил,
Бу хона менга қуёшли олам бслгай!

130

Сендан менга, сй ёри азиз, йсқ роҳат,
Сувдай стади ёнингда вақту соат.
Бу ғамзада кулбамга бошинг суқсанг, ёр,
Кулбам ёришиб, чироққа қолмас ҳожат.

131

Чеҳрангни ксриб, чаманда гул бемордир,
Ошиқ сени ёдингда мудом бедордир.
Биз ёққа нигоҳ ташламагайсан бир қур,
Ксзинг сени думли юлдуз каби бордир.

132

Ўлтирдим, с жонона, чироқ соссида,
Садбарг каби боғни бир жсссида.
Дедим: гул узиб азонда, тсйиб ҳидлай,
Шосд, сени бсйинг сширин гул исида.

133

Том бошида доим мени пойлоқчим бор,
Кулбамга киринг, сизга ниҳон гап бор, ёр.
Таскин сира топмайди бу дили афгор,
Ўлтирмаса девор соссида дилдор.

134

«Бир бсса олай лабингдан, сй нозик адо!»
«Ортгирма, — деди ғамза билан, — бошга бало».
«Қай ерда макону манзилинг, ссйла, аё?
Жоним сенга пайванду таним бслса жудо».

135

А­й лола, маконинг сени тоғ бирла камар,
Ҳайфоки, бу нозик қадинг нам ерда унар.
Дунёни тамошосига бордик дарё,
Ксрдик тамошосини — бир зумда стар...

136

Қоп-қора ксзинг масту хумор қилди мени,
Дил хоҳлар-у, шубҳа беқарор қилди мени.
Дедим: қилай ошиқлигидан минг тавба,
Ксз ксрди-ю, тавба синди — зор қилди мени.