- o‘n kun bo‘ldiki, ro‘zamni ochganim yo‘-, - dedi Ibrohim alayhissalom mehmonkelganiga sevinib. So‘ngra ikki yarim yoshli qizil qashqa, to‘rt muchchasi sog‘ buzog‘ini, garchi uni juda yoqtirsa hamki, bo‘g‘izladi, qovurdoq qilib mehmonlarga tortiq qildi. (Oyat) "Keyin u Ibrohim o‘z ahli tomon buyruq bilano‘girildi va tezda bir semiz buzoqni pishirib keltirdi. Keyin u buzoqni mehmonlar oldiga yaqinlashtirib qo‘ydi... nega yemaysizlar", dedi.
Ibrohim alayhissalomning odati shu ediki, mehmon hijolat tortib, taomlana olmay qolmasin, deya tashqari chiqib turardi. Bu gal ham tashqarida turganida Sora eshikdan qarab, mehmonlarning taom yemayotganlarini ko‘rdi-di, buning habarini Ibrohim alayhissalomga yetkazdi. Shunda u ichkariga kirib, mehmonlarga yuzlandi:
- Nega taom yemaysizlar?
- Bahosini bilmasdan turib, yemaymiz, - deyishdi mehmonlar.
- Bahosi shuki, yemoqdan ilgari "Bismillohi" deyish, taom qilganda "Alhamdullillohi" deyish shartdir, - dedi Ibrohim alayhisalom.
- Bizlar ovqatlanishga muhtoj emasmiz, - deyishdi ular.
Keyin Ibrohim dilida ulardan qo‘rqinch paydo bo‘ldi.
Qo‘rqmagil, - deyishdi ular taskin berib. - Bizlar farishtalarmiz. Senga sevinchli habar keltirdik Soradan o‘g‘il bo‘lar. (Oyat) "Va ular Ibrohimga bir olim bola bashoratini beradilar". (Oyat) "Sevinchlik habar berdik biz u xotinga (Soraga) Isho- bilan Ishoqning o‘g‘lini oti Ya’qub bo‘lsin".
- Ie, men tug‘amanmi? Axir men kampir bo‘lsam, erim ham munkillagan chol bo‘lsa . . . - dedi Sora bu habarni eshitib, hijolat tortgancha. - shu paytga qadar farzand ko‘rmadim, Ibrohim ham qarib qoldi, qaerdan ham o‘g‘il ko‘rarmiz.