Xat bitildi, uni Yahudo yozdi:
"Bismillohir rahmonir rahiym. Biz Ya’qub alayhissalomning o‘nala o‘g‘lonlari: Birinchi - Rubil, ikkinchi - Sham’un, uchinchi - Yahudo, to‘rtinchi - Loviy, beshinchi - Joda, oltinchi - Don, yettinchi - Yag‘sar, sakkizinchi - Yastoxir, to‘g‘g‘izinchi - Zabotuq (ba’zi rivotlarda Riyyolun deyilardi), o‘ninchi - Qozur -Yusuf degan qulimizni malik Zo’rga o‘n sakkiz aqchaga sotdik hamda uch aybini: o‘g‘rilik, qochoqlik, yig‘loqilik - aytdik va Malik Za’r bilan uch shartga - oyog‘iga kishan urmoqlik, qattiq egarga mindirmoqlik, yiroq joyga eltib sotmoqlikka kelishdik, deb bu xatni faoln kun, falon oyda o‘z qo‘limiz bilan bitdik".
Vaqtiki, birodarlari Yusuf alayhissalomni Malik Za’rga topshirib, o‘tovlariga qaytgandan so‘ng uylariga ketmay turdilar. Chunki ular ko‘nglida "Mobodo Yusuf, otamiz qoshiga qochib borib, bizlarni sharmanda qilmasin", degan hadik bor edi. Kech kirgach, Yusuf alayhissalom Malikdan ruxsat tiladilar:
- Ey Malik, bir kishini hamroh qilsang, birodarlarim bilan vido qilib kelsam. Kichikligimdan beri ular Bilan katta bo‘lganman.
- Ular seni qulimiz deya sotishdi-yu, sen bo‘lsang birodarlari deysan, - deya taajublandi. Shundan bo‘lsa-da bir odamni hamroh qilib ruxsat berdi. Oyoqlariga kishan urilgan Yusuf alayhissalom yiqila-yiqila ko‘rklik yuzlari tuproqqa belanib, yanoqlariga tikanlar sanchilib, yuzu ko‘zi qonga belanib, qarindoshlari oldiga keldi. Yusufni bu ahvolda ko‘rib, ular ham yig‘lashdi, hijolatdan yuziga boqolmadilar.