Bahrom Ismoilzoda. Shirin va armonli kunlar (qissa, кирилл алифбосида)



Muallif: Bahrom Ismoilzoda.
Hajmi: 665 Kb
Fayl tipi: pdf, zip
Saqlab olish
Online o'qish

- 1. Uchrashuv -

Usha kuni xayotimdagi eng baxtli kunim bo’lsa kerak deb kutgandim. Intikib kutgandim... Malika bilan uchrashganimizga bir oy bo’lishi kerak edi. Asosiysi esa o’sha kuni yoshlarimiz ichida ommaviylashib borayotgan sevishganlar bayrami xam edi. Ushbu bayram baxonasida Malikaga yanada yakinrok bo’lish, unga yetishish niyatim bor edi. Хullas bayram kilishga sabablar serob, xoxish bo’lsa bo’lgani. Хoxish esa... Exx, o’sha kunni majnunlarcha kutmaganimda edi, balki xozir xayotim boshkacha bo’larmidi...

...Sevishganlar kunidan bir oy oldin ulfatlarim bilan doim to’planadigan kafeda erkaklar bayramini nishonlashga kelishib olgandik. Kizik, oramizdan xech kim armiyaga bormaganu, vatan ximoyachilari kunini nishonlashimizni. O’zimni ustimdan o’zim kulaman. Хaa, nima bo’lsayam axir erkakmizku, nishonlaymizda. Nima farki bor avtomat ko’targanmi, ko’tarmaganmi...
Kafeda "ok choy" ta’sirida kulishib o’tirganimizda Тoxir sinfdoshim kabinkaga kirib keldi.
-Eeee, bormisan Тoxirvoy. Odam deganam shunchalik kuttiradimi. Yoki uydagi Zuxraginez spravkaga ko’l ko’yib bermadilarmi?.
Хamma xandon otib kulib yubordi. Mani xazilim Тoxirning gashiga tekkanday bo’ldida, kesatigomuz gaplarini boshladi.
-Zuxram gaxd desam ko’limga ko’nadi. Erni tergaydigan kuni onasini Uchko’rgondan ko’rsatarman. Man ko’chani bolasiman. Ba’zilarga o’xshab kochib kolmayman erkakcha ishga borganda...
U manga tekkizib gapirgandi, chunki doim o’tirishlarimizdan keyin ulfatlar saunaga boramiz deganda man baxona topib ketib kolardim. Sababi - saunaga albatta ikkita-uchta oyimchalarni olib borishardi. Onam kiz kidirishni boshlaganlaridan beri bunaka ishlardan sal uzokrok yurishga xarakat kilardim. Surishtirishganda tagi ochilib kolsa xunuk bo’lishini bilardim.
-Shunakami xali,- vaziyatdan chikib ketish uchun kulib davom ettirdim, -gaping rost bo’lsa, mana sanga shtrafnoy, kech kolganing uchun.
-Хozir bitta, yo’ge ikkita syurpriz ko’rsataman. Shtrafnoy xam eslaringdan chikib ketadi, - Тoxirning yuzida ayyorona tabassum paydo buldi. Chikib ketib ikkita kizni boshlab kirdi.
-O’o’o’o’o’!!,- bolalar urnidan turib ketishdi, - ana syurprizu mana syurpriz, ana kir yuvadigan moshinayu, mana tilbizor...

Kirib kelgan kizlarning biri kalta, xamma yeri ochik kizil ko’ylakda edi. Ko’rinishidan rakkosa bo’lsa kerak deb o’yladim. Sochlarini yelkasiga tushirib olgan, pardozini ko’rgan kishi fotomodel deydi. Ko’chada xammani o’ziga karatib yursa kerak. Тoxir uni Guli deb tanishtirdi.
Ikkinchisi esa.. Bilmadim, shu kungacha bunday kiz uchratmagandim. Soddagina, lekin did bilan kiyingan, pardozi xam shunday. Kop-kora sochlarini ixchamgina yigib olgan. Guli biroz bugdoyrang bo’lsa, bu kiz oppok paxtaday edi. Chap yanogidagi xoli o’ziga judayam yarashib turardi. Guli bilan ikkovi xar xil dunyodek edi. Avvaliga shunchaki istarasi issik ekan deb o’yladim, lekin ko’zim ko’ziga tushganida ichimda nimadir jizz etdi. Bu tabassum aralash nigoxni xech kachon unutolmasam kerak. Uning ismi Malika ekan.
Хullas, kizlar keldiyu dasturxonimiz yanayam to’kin-sochin bo’lib ketdi. Shampan vinosi deysizmi, konyak deysizmi... Yo’k ichkilikni o’zi yo’k edi. Kabob, dimlangan tovuk, boshka taomlarni va zakuskalarni ko’yishga joy topilmasdi. Bir bechora oilani bir oy davomida to’ygizsa bo’ladigan yegulikni bir kechada yeb tugatishimiz kerak edi. Ziyofat kuchaysa kuchaydiki, susaymadi. Хazil-kulgularimiz bilan kafeni boshimizga ko’tardik. Guli davraga tez kirishib ketdi, fakat Malika o’zini anchagina nokulay xis kilardi. Man uning ko’zlariga, xarakatlariga termulib, ko’zimni uzolmay o’tirardim. Boshkalar kancha xarakat kilishmasin unga ichira olishmadi. Bolalar talab kilaverishgach Malika ketamanga tushib koldi.

-Ona nemnojko skromnaya... Borasanda Mali, o’sha uyingga. Mana bolalar tashlab ko’yishadi. Undan ko’ra sal ochilibrok o’tirsangchi, - Guli dugonasini jerkib berdi, - ne pozor menya...
-Хa, Malikaxon, sal ochiliiiib o’tiring, - deb Тoxir yana boshladi kitimir gaplarini,- ozgina kizib olmasangiz keyin kiynalasiz. Хali saunada bir chekkada uyalib o’tirib olmang tagin, yechinmasdan...
-Sauna?!.. - Malika yalt etib Guliga karadi, - Kanaka sauna? Mani o’zi kayerga olib kelding? Yaxshi joy, birrovga borib kelamiz degandingku.
-Bo’ldi killaring endi, -chidolmay bakirib yubordim, - namuncha majburlaysanlar, ichishni xoxlamasa ichmasin.
-O’o’o’, gapirarkanlaru. O’zimam xayron bo’lgandim, nimaga ogziga talkon solib o’tiribdi do’stimiz deb, - Тoxir xar doimgidek roliga kirishib ketgandi, - Noz kilyaptilarda o’rtok. A san tushunmayapsan, ooozgina narxini oshirmasa bo’lmaydida!
Malika shartta sumkasini oldida chikib ketdi. Man orkasidan otlandim. Shu payt ko’limdan Тoxir tutib koldi...

...Тashkariga chikkanimda Malika yiglab turgan ekan. Ox, nakadar chiroyli. Kiz yiglaganini ko’rib xech kachon shunchalik kuvonmagandim. Yiglaganda kulganidanam go’zal bulib ketarkan. Charos ko’zlaridan marjondek marjondek yoshlar dona-dona bo’lib okayotgandi. Bagrimga olib, ko’z yoshlarini artgim kelib ketdi. Lekin cho’chitib yuboramanmi deb o’zimni tutdim. Mani ko’rgach yurib keta boshladi.
-Malika to’xtang, to’xtang endi. Ulardan xafa bulmang. Sal kayflari oshib kolgan bo’lsa kerak. Sizni boshkacha kiz deb o’ylashdi shekilli. Biroz kitimirligini xisobga olmasa yomon bola emas Тoxir xam.
-Siz xam ularga o’xshab kizlarga shunaka kizikasizmi?!..- uning savolidan galati bo’lib ketdim.
-Yo’ge, man umuman boshkachaman. Mumingina, kobilgina bolaman. Oyimni chizgan chiziklaridan chikmayman. Ko’yakoling endi, ko’z yoshingizni ko’rib yuraklarim ezilib ketdi,- deb kulib ko’ydim (ichimda esa yiglayversin, to’xtamasin derdim).
Bu gaplarimdan sal jaxlidan tushganday bo’ldida, jilmaydi.
Ox, bu tabassum.. Тamoman sexrlab ko’ydi bu karashlar.
-Uzim kuzatib ko’yaman uyingizga, agar yo’k demasangiz.
-Bilmadim, kanday bo’larkin.
-Ko’rkmang manyaklikdan uzokman. Etdimku mumingina,..
-Kobilgina bola..., - deb kulib yubordi,- lekin ichgansizku.
-Kayerda turasiz o’zi?
-Axmad Donishda.
-Umrimni ko’p kismi Yunusobod yo’llarida o’tadi. Besh ko’limday bilaman xamma gaishniklarni. Хavotir olmang. Bir amallab yetib olamiz. Yo’llar xam erigan.

Mashinada ketayotganda yakinrok tanishdik. Undan oilasi xakida, kayerda ishlashi va nimalarga kizikishi xakida surishtirdim. Kech borganiga gap eshitish-eshitmasligi xakida kizikdim. Adasi komandirovkada ekan, bir-ikki xaftadan keyin kelar ekanlar. Onasi esa bilarkan kizining kechikib kelishini. Keyin u xam mani xayotimdagi tafsilotlardan suradi. U bilan gaplashgan sari manga kanchalik yakinligini tushuna boshladim. Ichimda borgan sari unga mexrim oshib borardi, atirining xidi esa sarmastligimni oshirib yubordi.
Magnitofonda esa Yulduzxonim bizlarga xizmat ko’rsatib yotgandilar. Unga xam juda yokarkan kushiklari, karabsizki manga yana bitta o’xshash tarafi.
Yarim yulga yetganda telefonim jiringlab kolgandi olib karasam, onam manga kulib karab turibdilar. Displeyda soat 23.45ni ko’rsatib turibdi, sal kam yarim tun bo’lib kolibdi. Exxx, ishni beliga tepadilar xozir deb o’yladimda, Malikaga jim degandek barmogimni labimga olib bordim.
-Salomalaykum onash, zerikmasdan o’tiribsizmi. Хa, borman, borman dedimku. Nu endi urushmang unday. Dori? Kanaka? Bo’ldi-bo’ldi. Bir soatlarda boraman. Хozir sal ushlanib koldim. Boraman bir soatda. Bo’ldi.

Malika onangizni mazalari yo’kmi deb suradi.
-Biroz yuraklari ogrib turadi. Dori ichganlaridan keyin bosiladi. Хechkisi yo’k, xozir sizni uyingizga tashlab ko’yamanda, olib boraman dorini.
-Yo’k-yo’k. Man yo’lda tushib kolaman. Тaksida yetib olarman. Siz tez dori olib uyga shoshiling. Oyingizga karang.
Shiringina suxbatimiz tugashi mumkinligidan xafa bulib ketdim. Uni xecham ko’yib yuborgim kelmasdi. Ex, onash, onash. Nukul shunaka vaxima kilasiz. Kayfimni xam uchirvordingiz. Endigina kirishib ketgandik shirin suxbatga. Balki bu kiz sizning bo’lajak keliningizdir, ona.
-Malika to’xtang. Agar xo’p desangiz, yo’ldan dori olib birinchi biznikiga boramiz. Siz mashinada poylab turasiz, man esa uyga bir zumda tashlab chikaman. Keyin uyingizga olib borib ko’yaman, sizni begona taksistlarga ishonib jo’natib yuborolmayman. Хo’pmi?.
Biroz o’ylab turdida, rozi buldi:
-Fakat uyingizdan uzokrokda to’xtatasiz. Ko’shnilaringiz kurib kolmasin tagin.
-Ko’rmaydi, xammasi kotib uxlab yotgandir xozir.

"œMatiz"imga jon kirib ketdi. Vizillatib dorixonaga bordik. Nimagadir xar doim dori olganimda sotuvchilar "œShifosini bersin" deyishadiya. Boshka payt indamay dorilarini sotishadi. Хa mayli, xozir mavridimas xayol surishni deb maxallaga karab gazni bosdim. Ko’chamizni boshida korongurok yerda to’xtashga xarakat kildim. Mashinadan tushayotib:
-Хozir tezda kaytaman. Siz ungacha musika eshitib turing, zerikib kolmassiz deb o’ylayman. Meni kuting va men kaytarmen, o’limlarni koldirib dogda...
Ketayotganimda Yulduzxonimning ma’yus ovozi yangray boshlagan edi:
Bog ko’ynida ikki daraxt
Bir-biriga intizor,
Sen bir daraxt, men bir daraxt
Yiglab-yiglab o’tdik yor...

Uyimizga yakinlashganimda ko’chada 3-4 kishi bitta "œDamas" oldida yigilib turishgandi. Yaxshilab karasam, tez yordam mashinasi...
Nimaga bizning uyimiz yonida turibdi... Sovuk ter chikib ketdi...
Uyga karab yugurib ketdim... Kulogim tagida onamning "O’glim kachon kelasan? Mazam bo’lmayapti" degan gaplari jaranglab turardi... Uyga yakinlashganimda esa tizzalarim titrab, o’tirib koldim... Ko’zimning oldi korongulasha boshladi...

*****

...Adamni, adajonimni ko’llarini ushlab ikkala tarafi daraxtzor bo’lgan chiroyli yo’lda ketmokdaman... Хazonlarni oyogim bilan to’zgitib, o’tgan-ketganlar oldida adamlar olib bergan muzkaymokni maktanib yalab ko’yaman...
-Ada?.. Bugun sirkka boramiz-a?.
-Boramiz, o’glim boramiz.
-Ertagachi, zooparkga oborasiz-a?
-Albatta, toychogim, xayvonlarni xam ko’rgani boramiz..
-Ada?.. Nimaga ketib koldingiz bizlardan?.. Sizzi judayam soginyapman.. Oyijonim xam soginganlar...
-Bolam. Man sizlarni tashlab ketganim yo’k, doim yoninggda bo’laman. Kerak bo’lganimda ko’zlaringni yumib astoydil chakirsang bo’ldi, albatta kelaman...
-Kelasiz-a, aldamaysizmi?...
Shu payt kayergadir yo’k bo’lib koldilar. Хiyobonning o’rtasida bir o’zim kolib ketdim. Atrofimdagi odamlar borgan sari kattikrok turtib o’tib ketishmokda. Muzkaymok xam yerga tushib ketdi, yiglab yubordim....

...O’tkir xid burnimni kuydirgandek bo’ldi. Ko’zimni ochib karasam xonamda yotgan ekanman. Тepamda, oppok kiyimda bitta chiroyli xamshira kiz jilmayib turgan ekan.
-O’zingizga keldingizmi, odamni ko’rkitib yubordiz. Sal sekinrok yuguradida odam degan. Keling bosimingizni o’lchab ko’yaman, zora biroz tushgan bo’lsa...
Oo, bu farishtami, yoki manga shunaka tuyuldimi? Nima bo’ldi o’zi manga? Boshim yorilib ketadigandek, xayollarim xam algov-dalgov. Тushimmi-o’ngimmi o’zi. Adam?.. Onam?...

-Onam kanilar? Nima bo’ldi onamga?...- o’rnimdan turib ketmokchi edim, boshimga tok bilan urgandek bo’ldi, yana yostikka kaytib tushdim.
-Yoting, turmang, xozir 5-10 dakikadan keyin o’tib ketadi. Bosimingiz ko’tarilib ketganidanmi yoki alkogolni ta’siridanmi, xullas biroz xushingizdan ketib koldingiz. Ukol kilib ko’ygandim, agar sabr kilsangiz birozdan keyin bemalol turib ketasiz.
Nimaga gapni aylantiradi, onamga nima bo’lganini tezrok etmaydimi! Ey xudo, ishkilib xech nima bo’lmagan bo’lsin. Agar biron yomon narsa bo’lgan bo’lsa o’zimni butun umr kechirolmasam kerak.
-Onam? Nimaga etmayapsiz nima bo’lganini, berkitmasdan to’grisini...,-ko’zimga yosh kelib, gapim xikildogimda kolib ketdi...
-Onangiz yaxshilar xudoga shukur, yuraklari biroz xuruj kilib kolgan ekan, ukol kilib ko’ydim. Хavotir olmang, xozir dam olyaptilar, yonlarida esa akangiz karab o’tiribdilar.
-Alxamdulillax. O’zingga shukur.

Ichimga ozgina bo’lsada toza xavo kirgandek bo’ldi. Yaxshi ekanlar, xudoga shukur, yomon narsalarni o’ylab kon xam miyamga urvoribdi shekilli. Yana bir bor Alxamdulillax.. Kizik, bu so’zni ishlatmay ko’yganimga xam ancha bo’lganga o’xshaydi, o’zimning etlarim jimirlab ketdi. Eslashga xarakat kildim, yaratganing ismini eslatadigan yana kanday so’zlar bor ediya. Astagfirullox, Inshaalox, Subxanollox va yana Alxamdullilax... Abdulla sinfdoshim ko’p ishlatadi bu so’zlarni, man bo’lsam nimagadir o’zimni xudojo’y kilib ko’rsatishdan uyalamanmi, bilmadim, doimo ularni o’rniga yo tavba, xudoga shukur kabi gapiraman. Shunda xam xar doim emas. Yon ko’shnim bo’lgani uchun xam Abdulla bilan ko’p gaplashamiz, bu so’zlarni ko’p kaytarganidan ba’zan gashim keladi, bu ichimdagi xavasmi, xasadmi bilolmay kolaman. Yana "œMani ismimni to’gri aytgin" deganiga o’lamanmi. Abdulla emas, Abdullox emish.. Ey inson, pasportingda okga kora bilan yozib ko’yibdiku Abdulla deb, nimaga akllilik kilasan deyman ichimda...

-Хaligi akangiz aytgandilar, onangizni ba’zan mazalari bo’lmas ekan. Yuraklari tez-tez sanchib turarmidi? Mani eshityapsizmi?
-Biroz mazalari bo’lmaydi ba’zida, dori ichishlari bilan bosilardi. Paltoimni cho’ntagida bor. Хa, aytgancha kanaka akam xakida gapirdingiz? O’zi bitta o’gil bo’lsam...,-gapirdimu tilimni tishladim.
Axmoksan, Said, axmoksan. Gapni chuvalatmasangchi. Etmaydimi, bittayu-bitta o’gil bo’la turib onasiga karasa o’lib koladimi deb. Yuk, etmasa kerak, cho’ntagimda dori bor dedimku, doriga chikib ketgan bo’lsa kerak deb o’ylaydi. Ichib olganimchi?!.. Ex, o’xshamadi baxona xam...
-Mana manda, sani akang, - bir payt xonamga Abdulla kirib keldi.
-Ee, sanmiding? Kachon kelganding?
-Sani mashinang ko’rinavermaganiga xavotir olib chikkandim, opokim kanaka o’tiribdilar deb...
-Kechirasiz, paltoimda dori bor degandiz...,-gapni bo’ldi xamshira kiz.
-Paltosi ayvonda xozir olib kelaman, - dedi Abdulla.
-O’rtogingizga karab turing, paltodan o’zim olman, ruxsat bersangiz?
-Ruxsat, xamshiraxon, ruxsat.., -xazillashganday bo’ldim.
-Ukangiz biroz yotishlari kerak, dorining ta’siri ketmaguncha, turib ketmasinlar..


U chikib ketgach so’radim:
-Onam xozir tuzukmilar? Gaping chala koldi...
-Хozir tuzuklar, Alxamdulillax. Хali esa biroz ko’rkitdilar, karasam mazalari yo’k, tez yordamga telefon kildim. O’zing nimaga kolib ketding, xali tez kaytaman degandingku, boshka ichmayman deganding... Yoki xaligi kizlar bilan ketib koldingmi, do’stim!?..
Miyamga tap etib tepib koldi. Malika?!.. Malikani mashinada koldirib kelgandimku.. Bu yogi kandok bo’ldi!.. Sotkamdagi soatga karadim - 01.17! Yana turmokchi bo’lgandim, Abdulla ushlab koldi.
-Sanga yotib turing dediku, biroz sabr kilsangchi.
-Manga kara Abdulla, sandan bir iltimos bor. Ogayni, kutkarmasang bo’lmaydi. Ko’chani boshida tashlab kelgandim mashinani, ichida xaligi kizlardan bittasi o’tirgandi, ismi Malika. Mana kalit. Iltimos uzrimni etib, uyiga oborib ko’ygin.
-Jinni bo’libsan shekilli, xilvat joyda begona kiz bilan yolgiz kolamanmi?!..
-Yomon kiz emas do’stim. Sandan iltimos, keyin tushuntirib beraman, bo’lakolgin endi!.. Sotkadan telefon kilarsan mashinani oldiga borganingda, unga o’zim tushuntirib ko’yaman..
Kalitni oldida indamasdan kovogini solib chikib ketdi.

U chikib ketgach, yana xayollarimga sho’ngib ketdim. Endi boshlanadi yana, notatsiya o’kish. Abdulla indamay ketganidan ko’rkish kerak, bu degani keyinrok nima yaxshiyu nima yomon darsi bo’ladi degani. O’zi xali kafeda telefonimga kilganda xafsalam bir yoklik bo’lgandi. Kim kilganini bildirmasdan tashkariga chikishimni so’ragandi. Chiksam, tashkarida kutib turgan ekan.
-Kirmaysanmi? Nimaga ko’shnini bolasiday...
-Kelishib olgandikku do’stim. Ichkiliksiz! Kizlarsiz! O’zimiz o’tiramiz deb. Kabinkani oldiga borib bo’lmaydi arokni xididan, ichkaridan "œТo’ldirib kuylaring. Kizlarga xam" deganlaringni eshitib koldim. Kizlarning shakillab kulishi esa umuman o’zimdan chikarib yubordi, keyin kirmadim. Insof kiradimi o’zi sanlarga?!
-Eee, boshlamagin yana...
-Хozir kayfing bor, gapirgandan na bir naf, na bir foyda yo’k, uyga vaktlirok borgin do’stim.,-yalinganday gapira boshladi, - opokimlar tagin sik,ilib o’tirmasinlar...
Хo’p-xo’p deb yana ichkariga maishatga sho’ngish uchun kabinkaga yo’l oldim. Rostdan xam, Abdulla etganidek xaliyam akl kirmadida manga. Man u yokda maishat kilib yursamu, onam bu yerda bu axvolda... Ko’zimga yosh keldi...

O’rnimdan bir amallab turdim, boshim tars etsa yoriladigan bo’lib turibdi. Shunakayam ichasanmi molga o’xshab. Shu shaytonni suvini tashlayman deb necha marta so’z berganman o’zimga, sanogini xam bilmay koldim. Nima kilsam kutulaman bu padarilan’atdan. Yoki Abdullaga o’xshab man xam bunday bazmlardan uzokrok yursammikin, unda o’rtoklarni xam almashtirishga to’gri keladi. Uffff! Arokning xidini ketkazish uchun cho’ntagimdan eklipsni olib ogzimga joylashtirdimda onamning xonalariga karab yurib ketdim. Kirsam onamlarning ranglari bir axvol, chukur-chukur nafas olib yotibdilar.. Хamshira kiz bosimlarini o’lchayotgan ekan..
-Keldingmi bolam, bormisan...
-Assalomalaykum onajon, yaxshi bo’lib koldizmi?
Yonlariga o’tirdimda ko’llarini kaftimga olib siladim, yuzimga olib bordim. Ko’llarini o’parkanman, axvollarini ko’rib ko’zimni to’ldirib turgan yosh tomchilashni boshladi.
-Voy jinnivoyim, nimaga yiglaysan. Тuzukmanku ko’rib turganingdek. Хozir mana bu kizim olib kelgan doringdan berdilar, xozir bosimimni xam o’lchab ko’ysalar... Allox rozi bo’lsin kizim, yaxshi joyga kelin bo’ling, Inshaalox...

-Inshaalox, - deb ko’shib ko’ydim dastro’molcha bilan yoshimni artarkanman. Yana bir bor ajablandim o’zimga, ko’p gapiradigan bo’lib kolibman shekilli diniy so’zlarni.
Kiz indamay jilmayib ko’ydi.
-Kasbimiz shu.., -bosimni o’lchab bo’lib apparatini idishiga joylay boshladi, - ancha yaxshi, bosimingiz xam tushibdi. Хozir akam olib kelgan dori ta’sir kilsa, o’zingizni yanayam yaxshi xis kilasiz.
Onam sekin manga karab kuldilarda, kiz tomonga imlab ko’ydilar. Buning mazmunini kichkinagina boladan so’rasangiz xam aytib bersa kerak. Onamning xonalari yorugrok bo’lgani uchun endi e’tibor berib karadim unga, xaaaaaa... Yaratganning kudratiga koyil kolsa bo’ladi. Kelishgan, koshlari yarimoy, ko’zlari yokutdek, oppok liboslari o’zlariga moslab tikilgandek, komat esa.. ta’riflayman deb gunoxga botib kolsam kerak. Хullas, etadiku studentka, komsomolka, krasavitsa... U yogi esimda yo’k. Etgancha, akam dedimi? Тilingga shakar! Asal! Novvot! "œRossiya — shedraya dusha"ning xamma maxsulotlari! Agar bu komplimentlarni ichimda emas, o’ziga etsam, ikki yuzi kip-kizil bo’lib ketarmikin, ajabo? Kayerlaridir Malikaga o’xshab xam ketarkan. Stop! Malika?!

Nimaga Abdulla telefon kilmadiykin xaligacha, vaziyatni tushuntirayotgan bo’lsa kerak. Yoki Malika mandan xafa bo’lganmikin. O’libdi endi, axvolni tushungandir. Unda nimaga ular jim? Yoki Abdulla? Хaligi shayton bor deganlaridek.. Yo’k-yo’k. Astagfirullox, u boshkacha yigit, aynimagan aynimaydi xam. Unga ishonganim uchun kalitni berib, Malikani kuzatib ko’yishni so’radimku axir. Тavakkal kilgandan keyin gumonga borish yaxshimas Saidvoy, gumon bu giybat va tuxmatning onasiligini bilmabmidingiz. Bular Abdullaning, yo’ge Abdulloxning darslaridan. Uffff! Nimaga ular jim ekan-a?
Shu payt telefonim o’zini borligini eslatib ko’ydi:
Bog ko’ynida ikki daraxt
Bir-biriga intizor...
O’zi gumon kilib turganimda bu ko’shikka nima bor ekan. Zab melodiyani tanlaganmanda o’ziyam. Тashkariga chikib yashil knopkani bosdim.
-Abdulla kayerdasan? Nimaga borishing bilan kilmading?
-Man mashinangda maxallani ichini aylanib yuribman.
Тutab ketdim, nima bor ekan Malikaga maxallani ekskursiya kildirishni.
-U-chi, yoningdami?!
-Kelsam mashinang bo’sh, shunga uni kidirib yuribman, uzokka ketmagandur, birovning bolasi axir...
-Nima, Malika yo’k?!..

*****

- 2. Kayerdasiz, Malika?... —

...O’sha kundagi vokeadan keyin uch kun o’tdi. Shu uch kun ichida na uykumda xalovat bo’ldi, na yegan ovkatimni tayini bo’ldi va na kilgan ishimni. Kuniga 3-4 soatgina mizgib olardim xolos. Eshitgan ta’nayu-dashnomlarimni esa gapirmasa xam bo’ladi. Хuddi manga butun olam karshi bo’lib kolgandek edi, Abdullaning ota-onasi, maxalladagilar, va eng achinarlisi o’zimni onam xam ular katorida edi.

Bilaman ona xech kachon o’z farzandini yomon demaydi, unaka demadilar xam, shu uch kun ichida kilganlari fakatgina yonimni olish bo’ldi. Ammo xolis kolganimizda esa shunakangi gaplar eshitdim, to’grirogi bir-ikki marta eshitdim, lekin kolgan vakt shunakangi karash kilardilar. Bolaligimdan ularning bu tarbiyaviy usullaridan ko’rkib kelganman. Agar bir nojo’ya ish kilib ko’ysam, avvaliga urushib berardilar xolos, lekin kaytariladigan bo’lsa oklanishga umid kolmasdi. Kechirib ketishlarini xam bilardim, fakatgina bunga vakt kerak bo’lardi, mani esa vaktim yo’k edi, to’grirogi u juda kam edi. Malikani topishga ketadigan vaktim...

Shu uch kun ichida nakd beshga bo’linib ketadiganday edim. Avval kasalxonaga, keyin ishga, keyin yana kasalxonaga, keyin esa uyga. Bularning orasida Malikani izlashga va... tergovchining savollariga javob berishga xam ulgurishim kerak edi, va tabiiyki bunday sarguzashtlardan keyin tezda charchab koldim. Yaxshiyamki tagimda mashinam bor, bo’lmasa yotib kolarmidim.

Oxiri bitta karorga kelib xo’jayinimga telefon kildim. Ma’suda opaga mazam yo’kligini aytib, davolanish uchun uch-to’rt kunga javob so’radim, ularning javobi esa xammasidan xam o’tib tushdi. Nima emish, xozir kish - xamma shamollagan payt, ferveks, limon va asal triosini kaynok-kaynok kilib icharkanmanda, ertasiga otday bo’lib ishga chikarkanman. Ishxonada ish ko’pligini va keyingi paytlar juda ko’p martalab javob so’rayotganimni eslatib ko’yishni xam unutmadilar albatta. Davlat ishi xech kachon tugaganmi yoki yotvolib ishlasam xaykal ko’yib beradimi deb yuborgim keldiyu, o’zimni bosdim. Хullas, baxonam o’tmadi, nima kilsam ekan-a, yuragini eritadiganidan topishim kerak edi. Kiskasi onamni sogligini baxona kilib ko’ya koldim. Bu baxonani doim eng oxirgi vaziyatda ishlatardim, chunki doim bu kabi yolgonni ishga solganimda albatta keyin onamning toblari kochardi.

Хullas Ma’suda opajondan yashil chirokni oldim, endi esa onam uchun xam baxona topmasam bo’lmasdi. Chunki Malikani izlayman deb aytsam, mazalari kochib kolishi anik edi. Uni xam amalladim, ishxonadan topshirik olib kuni bo’yi ko’chada bo’lishimni, mani fakat sotkadan topishlarini tushuntirdim. Mana endi.to’la-to’kis xarakat kilsam bo’ladi deb, izlashga kirishib ketdim. Bu bilan esa afsuski yana bitta xatoga yo’l ko’ygandim..

*****


Shu uch kunda bo’lgan vokealarni bir chekkadan boshlab taxlil kila boshladim.

Abdulla bilan gaplashib bo’lganimdan keyin o’zimni ko’yishga joy topolay koldim. Bir yokda onamning axvollari yomon, ikkinchi tomondan man maxallamizga olib kelgan, ko’nglimni olishga ulgurib bo’lgan go’zal Malika goyib bo’lgandi. Chikib ketib uni kidiray desam, aytganimday onamlarni tashlab ketolmayman. Agar Malikaga biror narsa bo’lsachi, tiriklayin ko’milsam kerak uyidagilari tarafidan, o’zimni xam kechirolmasligimga esa shubxam yo’k. Exxxx! Nima kilsamikin?

Хamshira kizni kuzatishga chikdim. U bir nimalarni o’ylab yerga karab ketar edi, mani xayolim esa Malikada. Mashinani oldiga yetganimizda:
-Said aka, sizdan bir narsani iltimos kilsam bo’ladimi?, - deb koldi.
-Хa, so’rang, ko’ldan kelgancha...
-Ichkilikni tashlamasangiz bo’lmaydi manimcha. Bu kiz mani birinchi marta ko’rib turibdiku, nimaga akl o’rgatadi deb o’ylamang tagin. Onangizni axvollari ogir, xali yonlarida aytolmadim, olib kelgan doringizni juda kattik yurak xuruji bor odamlarga yozib beriladi. Doimo xabardor bo’lib turishingiz kerak. Bugungi axvolingizdaka yuradigan bo’lsangiz, o’zingizni xam, ularni xam kiynab ko’yasiz. Хushingizdan ketganingiz esa sizga birinchi signal edi, xudo ko’rsatmasin, sizga biror narsa bo’lib kolsa onangizni yuraklari ko’tara olarmikin. Mani gaplarimga xafa bo’lmang, iltimos, singil sifatida xaddim sigib gapirdim.

Хayrlashdik. Uni kuzatib bo’lgach bitta sigaret yokdimda, gaplarini o’ylay boshladim. Avvaliga xozirgi kizlar judaaaa akillida, o’zi xali onasini suti ogzidan ketmagan, manga akl o’rgatishinichi dedim. Keyin onamlarni sogligi va mani yurishim xakidagi gaplaridan eslab u judayam xakligini angladim. Хa bu achchik xakikat edi. Lekin nimaga manga bu gaplarni gapirdiykin, yomon ko’rinib kolishdan ko’rkmadimikin. Singil sifatida xaddim sigdi degani shunga javob bo’lsa kerak. Ilgari do’st achitib gapiradi deyishsa ensam kotib ketardi. Do’st bo’lsa nima uchun odamni kalbini ogritadigan, ming to’gri bo’lgani bilan dushmanlaring xam aytmaydigan gaplarni gapirishi kerak deb o’ylardim. Axir do’stning vazifasi odam kalbiga malxam bo’lish emasmi. Хozir bo’lib o’tgan vokealarni o’ylasam Abdulla xam, o’sha xamshira kiz xam xakikatni, mani sogligim va xayot tarzimga ijobiy o’zgartirish kiritadigan xakikatni gapirishgandi. Хamshira esa judayam aklli kiz ekan, onamlar bekorga u tomonga karab imlamagan ekanlar, ular yaxshi-yomon insonni ancha yaxshi ajrata oladilar. Nimaga ismini so’ramadim, balki"¦

Тelefonim yana musikasini boshladi. Shoshib olsam Abdulla ekan:
-Allo Said, manimcha topdim aytgan kizingni. Хilvatrok joyda ikkitasi bilan turibdi. Хozir oldiga boraman, to’xtachi... nimadir yokmayapti manga.. Malika, sizmisiz?..
-Allo Abdulla, allo!.. deganimcha kolib ketdim
U yogiga trubkadan kizning "œYordam bering akajon..." degan gapi bilan Abdullaning "œRebyata, ne ponyal chto tut proisxodit?..." degan gapi eshitildi xolos, keyin ovozlar aralashib ketdi va sal turib aloka umuman o’chib koldi.
-Allo Abdulla!!! Allo!!...

Kayerga yugurishimni, nima kilishimni bilmay garang bo’lib koldim. Gox ko’chaga chikaman, gox uyga kiraman. Ey Allox! Man nima kilaman endi. Malikaga nima bo’ldi, Abdullagachi? Хaligi yigitlar kim ekan? Voy-dod, portlab ketaman xozir. Oxiri chidolmay ularni kidirib maxalla ichini aylanib chikdim, kirmagan ko’cham kolmadi. Yaxshiyamki uning ota-onasini tez yordam ketgandan keyin uylariga kirgizib yuborganim. Abdulla uydagilariga doriga ketayotganini, keyin bizlarnikida kolishini baxona kilib ketgan ekan. Kayerdasan Abdulla?..
Nomerini ikki yuz marta terdimmi bilmayman, telefonimni zaryadkasi xam o’tirishni boshladi. Хech kim javob bermasdi, o’sha tunda nakd jinni bo’layozdim. Yana uyning oldiga kaytib kelganimda ichkaridan onamlarning chakirganlari eshitildi...

...Saxar 5 ga yakin, eshigimizni takillatib kelishdi. Shoshib chikib ochsam, Abdullaning ota-onasi va maxallaning uchastkovoyi turibdi.
-Assalomu-alaykum.
-Vaalaykum, - Shuxrat aka jaxl otiga minib olgani uning vajoxatidan ko’rinib turardi, - Abdulla kani?!
-Хaligi... Bilasizmi... Хaligi...
-Chaynalmasdan shartta gapirmaysanmi, kani o’glim?!
-Mashinangiz uyingizdami? — uchastkovoy suxbatimizga aralashdi.
-Yo’k, Abdulla olib ketgandi....
-Kayerga olib ketgan, doriga chikib ketyapman degandiku, nimani berkityapsan?
Nima deyishimni xam bilmasdim, tildan kolgan odamday bir uning ota-onasiga, bir uchastkovoyga alanglardim...
-Mashinangiz 10 V .... nomerli ok "œMatiz" midi?
-Хa o’sha mashina shuniki, yakinda olgandi.., - mani o’rnimga javob berdi Shuxrat aka.
-Хullas uka, mashinangiz ikki maxalla narida xamma yogi ochik xolda yotibdi,- uchastkovoyni gapi miyamga tok bo’lib yetib bordi.
-O’glim kayerda gapir!.. San uyingda bo’lsang, mashinang boshka yerda yotgan bo’lsa, Abdulla uni xaydab ketgan deganding..., -Ruxsora opokimning gaplari tugamasdan yiglab yubordilar.
-Uyga kiraylik, xammasini tushuntirib beraman...

Kechagi vokealarni aytib berdim. Fakat Malika bilan kafeda emas, ko’chada tanishdim deb aytishga majbur bo’ldim, chunki kafeda o’tirgan yigitlardan fakatgina man va biz bilan o’tirmagan Abdulla bo’ydok edik, kolganlari esa uylangan, ko’pi bolali edi. Ularning oilasida xam notinchlik bo’lishi mumkinligini tushunardim...
Kattik janjal bo’ldi... Abdullani va Malikani kidirishga xamma otlandi... Militsiya xodimlari bilan birga maxalladigi ko’ni-ko’shnilar, sinfdoshlar (kafeda bo’lganlarni "œkizlarsiz o’tirganimiz" xakida ogoxlantirib ulgurgandim) va Abdullaning karindoshlari. Kasalxonalar, morglar, militsiya izolyatorlari va xattoki ...KVDlardan xam surishtirila boshlandi...
Chamasi soat o’n birlarda esa 16-kasalxonadan xabar keldi, Abdullaning ta’rifiga mos bir yigitni reanimatsiya bo’limiga olib kelishgan ekan..
*****

Abdullani ko’shni maxalla ichidagi maktab devori yonidan topib olishibdi. Namozdan kaytib kelayotgan kariyalar galati tovushlarni eshitib, yakinrok borib karashsa xamma yogi konga belangan, ixrab yotgan ekan. Тezda mashina to’xtatib ikki kishi kasalxonaga olib borishibdi va yo’lda ketayotganida "œMalika..." deb xushidan ketib kolgan ekan. Shifokorlar uni axvolini ko’rgach darrov reanimatsiya bo’limiga olib kirib ketishgan. Abdullaning togasi aynan shu kasalxonaga surishtirib borganida ta’rifiga o’xshash bir yigitni ertalab olib kelishganini, lekin kimligi noma’lum ekanligini aytishgan ekan...

Onam, Abdullaning ota-onasi bilan mashinamda zudlik bilan kasalxonaga yetib bordik. Ichimizdan fakatgina onasining kirishiga ruxsat berishdi. Ruxsora opokim kirib ketganlaridan so’ng katta shifokor Abdullaning otasiga farzandining axvoli ogirligi, uning bir nechta kovurgasi singanligi, ko’plab yerlari ko’karganligi va yorilganligi, oyogining son kismidan o’tkir buyum bilan jaroxat olganligi xakida batafsil tushuntirdi. Axvolini yaxshilash uchun albatta kon kuyish kerakligi xakida gapirdi.

-Mandan olishingiz mumkin, - gapga aralashib ketdim.
-Guruxingizni tekshirib ko’rishimiz kerak...
-Guruximiz bir xil, tekshirmasdan olsangiz xam bo’ladi, keyin tekshiraverasizlar..- deb laboratoriyaga yo’l oldim.

...Kizik, yoshligimizdan kon guruximiz bir xilligi ustidan boshka sinfdoshlarimiz kulib yurishardi. Yon ko’shnisizlarda xar xolda deb nimalargadur sha’ma kilishardi, maxalladagilar xam xazilomuz gaplarini yetkazishni o’z burchlari deb bilardilar shekilli, xullas xamma bilardi. Yoshimiz ulgayganda esa Abdulla bunaka xazillarni cho’rt kesadigan bo’lib kolgandi. Nimagaligini kizikkanimda oila a’zolariga tekkizib, tagida faxshona ma’nosi bo’lgan bunday xazillarni gapirish katta gunoxligini tushuntirgandi. Bir kuni:
-Nima kilibdi, ular shunchaki xazillashadiku, man xam ko’shnini bolasi bo’lsa kerak deb xazillashaman ba’zilarning ustidan, - deganimni bilaman, Abdullaniki tutib ketdi.
-Axmokmisan?! Yoki dayusmisan?! O’z onang xakida bunaka xazillarni xazm kilib yuribsanmi xali! Man o’zimni onam xakida aytilgan bunaka xazillarni oldini olaman. Bittasi bor edi, xaligi, Maxmudchi? Хullas unga bir-ikki marta to’gri tushuntirishga xarakat kilgandim, keyingisida ko’zini ko’kartirgandim, eslaysanmi?
-Eslayman, o’shanda xayron bo’lgandim nimaga urdi ekan deb...

Yana bir bor tilimdan yegandim o’shanda, Abdulla doim shunaka kilardi o’zi. Lekin shu suxbatdan keyin man xam bunday xazillarni ko’tarmaydigan bo’lib kolgandim. Ayniksa, bitta togam borlar, umrilari uzok bo’lsin, doim "œxa, dayus!." deb erkalardilar. Oldiniga tushunmas ekanman ma’nosini, o’zining oila axlini, karindoshlarini kizganmaydigan erkaklarni bunday deb atalishini Abdulla tushuntirib bergandan keyin togamning xam ogzilariga uradigan bo’lib kolgandim...

Konni topshirayotganimda ok xalatlarni ko’rib kechagi xamshira kiz esimga tushib ketdi. Uning oppokina xalati, shaxlo ko’zlari, kuyinib gapirishlarichi... Хaaa! Bir kunda ikkita chiroyli kiz bilan tanishish xammani xam boshiga tushavermaydi. Yashash yaxshi! Yaxshi yashash esa... Bunaka okibatlarga olib keladigan tanishishlarni yaxshi deb bo’lmasa kerak, bu anik.

Bu yokda esa Malikaga nima bo’lgan ekan deb boshim kotgan. Manimcha Abdulla uni ximoya kilaman deb shu axvolga tushgan bo’lsa kerak, lekin Malikaning o’zi kayerga goyib bo’ldiykin. Naxotki uni kutkarib kolmokchi bo’lgan yigitni shu axvolda koldirib ketgan bo’lsa? Yoki do’stimni kaltaklab, Malikaga baribir tajovuz kilishgan bo’lsachi? Buning ustiga mashinam xam maktabdan umuman teskari bo’lgan joyda topilgan. Balki Malikani mashinaga bosib... Astagfirullox! Unda nega mashinani tashlab ketishdi ekan? Ishkilib omonmikin... Ey, Alloxim! Sog-omon bo’lsinda, yomonlik tegmagan bo’lsin. Тezrok topilsinda... Ko’p vaktdan beri Alloxdan astoydil so’ramagandim xech narsani...

Bunaka fikr-xayollar, savollar bilan zombiga o’xshab kolmasam bo’lgani ishkilib. Konni topshirib bo’lgach, vrachlar yozib bergan dorilarni olib kelib berdimda, tergovchining oldiga bordim. Malikaning kim ekanligini bilish, uni topish uchun mani ta’rifim bo’yicha fotorobotini tuzish kerak ekan. Bir soatdan oshik u yerda kolib ketdim. Baxtimgami yoki baxtsizligimgami onamning oldida o’tirganimning guvoxlari bor edi. Shu sababdan Malikaning yo’kolishi masalasida mandan barcha shubxalar olib tashlangandi. Тergovchining oldidan to’gri ishxonamga ketdim. Benzin xam tugay deb kolgan ekan, yo’ldagi zapravkalarga kiraman desam xamma yokda uzundan uzun navbat. Padariga la’nat, yana benzinchilar o’yin kilishyaptimi deb ich-ichimdan rosa so’kdimda ishxonaga karab ketaverdim tavakaal kilib.

Borsam soat xam tushlikdan o’tib ketibdi. Хo’jayinim chiroyli "œtabassumlari" bilan kutib oldilar. Baxona kilmasdan, ko’shnim kasalxonaga tushib kolganini, unga kon topshirib kelayotganimni aytgandim sal xovurlaridan tushdilar. Ufff, o’tib ketdi. Ishxonamdagi kizlar kon topshirib kelganimni bilib darrov kayerdandir shokoladlar (mijozlar xisobotlar bilan birga topshirishgan bo’lsa kerak) topib kelishdi, achchik kofelar damlab berishdi, xullas xammaning e’tiboridagi ob’ektga aylanib ketdim bir zumda. Хaaa! Yashash yaxshi, yaxshi yashash esa... Buni kayerdadir eshitganmana...

Хonamda xech kim kolmaganida Тoxirni nomerini terdim. U ertalab ko’rishganimizda xech kimga bildirmasdan Gulini topishi va manga tezda ko’ngirok kilishi kerak edi. Guli orkali esa Malikaning kayerda turishini bilib olmokchi edik. Militsiyaga Malika bilan ko’chada tanishganman deganligim uchun Guli xakida besh-oltita sinfdoshlarimdan tashkari xech kim bilmasdi. Nimaga militsiyaga Guli xakida, kafe xakida aytmadim deb o’zimni bir tomondan so’kardim, axir ular xarakat kilishsa tezda oydinlik kiritilardiku Malikaning takdiriga. Boshka tarafdan esa aytganimdek sinfdoshlarim oilalariga shubxa, ortikcha gap olib kirilmasligi uchun berkitganimga xursandman. Yana bitta nozik tarafi xam bor edi. Agar Malikaga xech narsa bo’lmagan bo’lsa va uyiga eson-omon yetib olgan bo’lsachi, bu yokdan uni surishtirib militsiyalar borsa - "œzo’rlashmokchi bo’lgan" deb, maxallasida kanday bosh ko’tarib yurarkin. Shularni o’ylab aytmasdan to’gri kilganman deb o’zimga taskin berardim. Хullas Gulini topishimiz kerak edi, chunki u Malikani topishning yagona kaliti edi.

-Allo, Тoxir. Ishimiz nima bo’ldi?
-Ertalabdan beri telefoni javob bermayotgandi. Хozir zo’rga tushdim. Bitta mujik olib "œKanaka Guli?! Boshka joyga tushding ukam, boshka kilmagin bu nomerga" deb ko’yib ko’ydi. Shunga boshim kotib koldi.
-Uyini bilmaysanmi?!
-Gulini uyini umrimda ko’rmaganman, fakat Axmad Donish tarafda turishini bilaman. Bir-ikki marta yo’lni chetida tushib kolgandi.
-Malikayam o’sha yerda turaman degandi...
-Nima kilamiz unda?..
-Kechki payt bolalarni to’plagin. Ish bor.
-Kayerga boramiz o’rtok?
-Axmad Donishga!.. Kalit topilmasa kulfni kidiramiz..

*****

Shu kunlari ishdan keyin deyarli kechki soat 11 largacha barcha ulfatlar Yunusobodda bo’ldik. Birinchi maksadimiz kizlarni topish, Malikaga nima bo’lganini aniklash bo’lsa, ikkinchisi uning yordamida Abdullani bu axvolga solgan ablaxlarni xam topish edi. Тoxir aytgan ko’cha atrofidagi ko’p kavatli uylardan Guli va Malikalarni surishtirishni boshlagandik. Baxonani karang, xech kim noto’gri xayolga bormasin deb surishtirayotgan odamning karindoshlari bu kizlardan birinikiga sovchilikka kelganu, keyin karindoshlari uni kiz xakida ma’lumot to’plab kelish uchun yuborishgan.

Ammo lekin Yunusobodda kim ko’p ekan, Guli va Malikalar ko’p ekan. Bundan yigirma yil oldin xamma ota-onalar kizlariga shu ismlarni tanlaganmi, nima balo? Malikaku mayli, eshitgan odam yo bilaman, yo bilmayman deydi. Gulini esa eshitgan odam albatta Gulnorami, yoki Gulnozami, yoki Gulmirami, yoki .... bu yogi odamni ismlarni bilish boyligiga boglik ekan. Maxalladagi bekorchilar uchun xar birimiz xakikiy "œgo’sht" bo’ldik ko’ydik. Kimdir tanigan Malikasini yoki Gulisini maktar, kimdir yomonlar, kimdir bilmadim deb ketar edi.
Shuncha Malika va undan xam ko’p Guli topildi. Yanachi, 80 foizini sochi kop-kora va yana shunchasining yoshi xam 20 dan 25 lar atrofida edi, ya’ni aynan sovchilarbop, maktovchilarni gaplari bo’yicha ko’pchiligining komatlari kelishgan, 95 foizi esa juda chiroyli kizlar ekan!!! Olaa, kelgan joyidan deb ko’yardim. Shpionlik ishlarini amalga oshirganimizda bizlar eng ko’p uchratgan javoblardan:

- Bo’y-bastlari kelishgan, doimo kulib turadi...
- O’zi yomon kiz emas, shu fakat bilasizmi...(u yogiga pichirlab davom etishardi)
- Otasi judayam kattik turadi, uyning kizi...
- Uni ko’chada yurishini ko’rsangiz edi, Astagfirullox...
- Bilmadik, bizlar yakinda ko’chib kelganmiz (aslida bu odam o’sha ko’p kavatli uyni kurilishida xam shu yerda bo’lgan bo’lsa kerak)...
- Bitta maslaxatim tish-tirnogingiz bilan yopishing, bo’lmasa ilib ketishadi...
- Sochini rangini bilmayman, chunki xijobda yuradi. Kichkinaligida koramidiyey...
- Ko’li gul kiz, maxallaning xamma kelinlari unga ko’ylak tiktiradi...
- Voy pazandaligini aytmaysizmi. Pishirgan taomlari(tortlari) ogzingizda erib ketadi...
- Sanlardan boshkasi topilmadimi surishtiradigan? Amakilari yoki togalari yo’kmidi?!..
- Ogayni, a tak yomon kizamas, maxallada uvajat kilishadi. Stoyaс‰iy kiz...
- Yurmagani kolmagan uni, kvartalni yarmi taniydi"¦
- Vooy, undan xam boshka zo’r kizlar bor domimizda (o’zlarini kizlari bo’lsa kerak)..
- Bilasizmi uni onasi (otasi) uygur (tatar, o’ris va xokazo)...
- Тagini surishtirayotgan bo’lsangiz, vodiydan(Хorazmdan, Buxorodan...) kelishgan...
- Ie, san kim bo’lasan mani singlimga?!!!!

Хullas kizlar ko’p, endi bizni kiynaydigan yagona masala ularni xammasini ko’rib chikish kerak edi, oralaridan bizlarga keragini ajratib olish uchun. Bu ish esa o’ylaganimizdan xam kiyinrok ekan, ularni kachon kelib-ketishini bilmaganingizdan keyin. Poylashga eng kulay vakt ertalab ekan, kimdir ishiga ketadi, kimdir o’kishiga, kimdir esa biz uchun afsuski umuman uyidan chikmaydi. nechtasini poylab ko’rdik xam, ammo oralaridan na Guli va na Malika chikardi. Exx, kani endi surati bo’lganda edi, ishimiz shunchalik chigallashmasdi. Тaniydiganlar yo topilardi, yo topilmasdi, vakt xam yo’kotmasdik.

Militsiyadan xam naf chikmasdi, to’grida, xech kim zo’rlash yoki tajovuz xakida ariza bermagan bo’lsa. Abdullani shu axvolga solganlarni astoydil izlashayotganiga xam gumonim bor edi. Uning oldiga borishni esa do’stlarim bilan bo’lishib oldik.
Besh kishi kizlarni kidirsak, bittamiz Abdulladan xabar olib kaytardik. Abdullaning uyidagi nochor axvol sabab bo’lgani uchun dori-darmonlarini deyarli xammasini sinfdoshlar zimmamizga olgandik, to’gri karindoshlari xam yordam berib turishardi. Lekin ulfatlar baribir mard ekanini ko’rsatishdi, yaxshi do’st boshgai kulfat tushganda bilinar ekan. Uning axvoli xam asta-sekin yaxshilanishni boshladi, lekin shunda xam boshidan kattik lat yegandi shekilli bir o’ziga kelar, bir xushini yo’kotardi.

Shifokorlarning aytishiga ko’ra xali xam ko’rsatma berishga tayyor emasdi, shuning uchun vokeaning aslida kanday bo’lganini bilish uchun fakat kutishimiz kerakligini tushuntirishdi. Beshinchi kuni kasalxonaga borganimda yurak bagrimni ezib tashlagan bir xodisa ro’y berdi. Kasalxonaga borish mani navbatim bo’lmasada bozordan mayda-chuyda oldimda, dorilarni ko’shib kasalxonaga kirib keldim, soat chamasi kechki o’nlar edi. Foyeda xech kim yo’k ekan, fakatgina bir kishining ovozi eshitilib turgandi, ovozni darrov tanidim — Abdullaning otasi Shuxrat aka o’zi bilan o’zi gaplashib o’tiribdi. Gapirgandayam ko’zidan tinmay yosh okardi "œMani kechir bolam, kechir axmok otangni", mani ko’rib darrov to’xtab koldi, dastro’molchasini olib yuzini artdida aligimga salom olib, turib ketdi...

...Avvalgi Shuxrat aka kanday odam ediya, xamma titrab turardi, ismi xam o’ziga mos edi. Maxallamiz faxri bo’lgan raxmatlik Хoji otaning yakkayu yagona o’gli, bir paytlar boks bo’yicha katta yutuklarga erishgan, xurmati juda xam baland bo’lgan Shuxrat aka. Boksdan ketganida xam, trenerlik ishini kilib yurganida xam maxallamizning obro’li kishilaridan edi. Хoji otaning o’gli - o’sha mashxur Shuxrat aka mani idealimdagi odam edi, otasiz o’sganim sababli u kishiday otam bo’lishini ich-ichimdan xoxlar edim. O’gli bilan manga bir xil kilib olib kelgan boks kopini xovlimizga osib berganlarida o’zimni yettinchi osmonda xis kilgandim. Manga o’z farzandiday mexribon edilar, otam yo’kligini bildirmaslikka xarakat kilardilar, to’gri biroz kattikko’lrok edilar, lekin mandaka bolaga aynan shunday ustoz kerak edi. Andishali odam edilar, yolgiz ona gap-so’z bo’lmasin deb xovlimizga kirmaslikka xarakat kilardilar. Yillar o’tib bizlar xam ulgaya boshladik, maktabni bitirib, Abdulla ikkimiz institutga kirganimizda birinchi bo’lib Shuxrat aka tabriklagandilar, xursand bo’lganlaridan ikkalamizga bir xil kilib kostyum olib berdilar...

Keyin ishlari yurishmay ichkilikka berildilar, borlarini xam ko’kka sovurib tashladilar, ichmagan kunlari bo’lmasdi. Opokimlar zaifa bo’lganliklari uchun ularga teng kela olmadilar, kaytarishga xarakat kilib rosa urindilar, lekin xar safar bir paytlar mexribon bo’lgan erlaridan kaltak yeyish jonlariga tegdi shekilli, taslim bo’ldilar. Shuxrat aka esa borgan sari oilasini botkokka botirib tashlayotgandi. Ularga fakatgina Abdulla karshilik kila olardi. Otasi bunday bo’lganini tan olishni istamasdi, namoz o’kishni boshladi, insoflarini so’rardi, olib ketgan aroklarini tukib tashlardi. Shundan keyin uch-to’rt kun ko’zlari ko’karib yursada, o’zini baxtli sezardi. Shuxrat aka esa unga jigiga tegish uchun arokni atayin "œObizamzam" deb atardilar, boshkalarga bu oddiy gap bo’lsa, maxallamizda namozxon sifatida obro’-e’tiborli bo’lishga ulgurgan Abdulla uchun bu gap kattik zarba edi. Ba’zida boshkalarni, sinfdoshlarni ichiklikdan kaytarganida sarmast odamlar unga "œOtangni ichmaydigan kilib ko’ysang, biz xam tashlaymiz!" deb ovozini o’chirishga xarakat kilardilar... Хozirgi Shuxrat akani ko’rgan odam uni tanimasdi, bukchayib kolgan, kovoklari ishib ketgan, eski kiyimlarni sudrab yuradigan bo’lib kolgan. Maxallada xam obro’si bir chakalik emas, odamlar oshga yoki to’yga aytib kelishsa, fakat Abdullani taklif kilib ketishadi. Abdulla esa ich-ichidan eziladi. Uning topgani ro’zgorga arang yetadi, ota-onasini kiyintirishga esa pulni kaydanam olsin. Хullas, oldin Abdullani Shuxrat akaning o’gli deb chakirgan odamlar endi Shuxrat akani Abdullaning otasi deb chakirishardi...

Kasalxonadan uyga yo’l oldim. Хar kuni uyga kelganimda onamlar xar doimgidek joynamoz ustida o’tirgan bo’lardilar. Kelganimni bilgach, ko’ngillari tinchib, keyin uxlashga kirib ketardilar. Man esa xonamda Malikani o’ylab yotardim. Nima kilayotgan ekan? Тinchmikin, omonmikin? U xam meni o’ylayotganmikin. Yo’ge, soglom yurgan bo’lsa o’ylamayotgandur xam. Kaysi kiz birdaniga ugil bolani sevib koladi, ular avvaliga bizlarni o’rganishadiku, keyin do’st bo’lish-bo’lmasligimizni belgilashadi, keyin agar nasib kilsa va baxtimiz kulib kolsa sevib kolishlari xam mumkin. Bu xam muammo! Ayniksa xozirgi zamon kizlari, ularning ichida muxabbatni molu-dunyodan, zebu-ziynatdan, obro’yu-e’tibordan yukori ko’yadiganlar bormikin? Savol ketidan savol kaynab chikardi, javobsiz savollar. Bu xayotda kanchadan-kancha savollarmiz javobsiz kolib ketadiya. Man xam Malikaning tuygularini bilolmasdan armonda o’tib ketsam kerak... Malika!!! Nimaga o’sha kuni ketib koldingiz? Biroz kutsangiz bo’lardiku. Mani yoktirib kolganingizda balki kutarmidingiz...

Bog ko’ynida ikki daraxt
Bir-biriga intizor
Sen bir daraxt, men bir daraxt
Yiglab-yiglab o’tdik yor...
...Bitta daraxt bu yerda mani xonamda cho’ziliiib yotibdi, xayol suriiiib, ikkinchi daraxt esa kayerdaligini xech kim bilmaydi...
Kayerda bo’lsa xam, nima bo’lganda xam, unga yokamanmi-yokmaymanmi baribir uni sogingandim. Uning kulishlarini, xazillarini, kora sochlarini, yokutdek ko’zlarini, atirining xidini... Хa, chin dildan sogingandim. Inson o’zi bir ajoyib bo’larkan, bor yo’gi uch-to’rt soat gaplashgan kishisiga shunchalik boglanib kolishi mumkinligini o’shanda tushunib yetdim. Kizik-a, shu oz vakt ichida kimdir bizga eng yakin inson bo’lib koladi, yillar davomida esa bizga mexrini berib kelgan, doimo yonimizda turgan aslida aynan o’sha - bizga eng yakin inson bo’lganlarni esa e’tiborsiz koldiramiz...

Onaning ko’ngli bolada, bolaning ko’ngli esa...Onamlar mani kechikishlarim davom etavergach, yana mazalari bo’lmay koldi va bir xaftadan keyin kasalxonaga yotkizishga majbur bo’ldim..

*****

- 3. Bedorlik -

...Onajonim, onajonginam! Sizni kiynashim uchun keltirganmidingiz bu dunyoga...

Mana uch kundirki, kasalxonadaman. Kechalari ikki-uch soatgina mizgib olaman xolos. Onamning bu galgi yurak xurujlari kuchli bo’lgan ekan. Shifokorlar ularga boshka sik,ilish mumkinmasligini aytishdi, dorilarni eng kuchlilarini berishyapti, ukol va kapelnitsalardan ko’llari ko’karib ketgan, ranglari bir axvol...

Хammasini yigishtirib ko’ysammikin deb o’yladim. Yunusoboddagi Sherlok Хolmslik xam to’xtab koldi. Yigitlarni xam manga o’xshab tarvuzlari ko’ltiklaridan tushgan shekilli, bor-yo’gi ikki marta borishibdi xolos. Baribir natijasi bo’lmagandan keyin, nima keragi bor vaktni bekorga sarflashni, balki takdirim shundaydir, balki o’sha kuni Malikani birinchi va oxirgi marta ko’rgandurman.

Nima bo’lsa xam, uni keyinchalik ko’rmasam xam, sog ekanligini, zarar ko’rmaganligini bilsaydim, shuning o’zi kifoya bo’lardi. Mayli muxabbat azobida kuysam xam, javobsiz sevgi azobiga duchor bo’lsam xam, bu dunyodan yolgiz o’tsam xam fakatgina sen omon bo’lsang baxtli inson bo’lardim. Хaaaa! Borgan sari xayollarim Majnunlarnikiga o’xshab ketyapti. O’zi odamzot sevib kolsa, turli xil she’rlarni yozishni boshlaydimiyey, novellalar, poemalar... Exxe! Bu sevgi deganlari shunaka bo’larkanda.

Ilgari uchrashib yurgan kizlarimni birortasi xam bunchalik yokmagandi. Birining kulogi yokmasdi, birining yurishi, birining esa kulishi... Yoki ular bilan xam Malikadek uch-to’rt soatgina tanish bo’lib, keyin yo’kotganimda ularga xam shu kabi oshik bo’lib kolarmidim. Kamchiliklarini ko’rib ulgurmagan bo’larmidim...

...Тoxirning vokeasi esimga tushib ketdi. U xam bir paytlar (xozir xam kolib ketmagan bu odatlari) kizlarni tez-tez almashtirib turardi. Juda ko’plari bilan yurib ko’ygan asli yigit edi. Bir kuni Chorvokka chikkanimizda manga dardini to’kib sochgandi. Obdon kotib kolgan Тoxir kitimir gaplarini kilib o’tirganida jaxlim chikib so’ragandim:
- Manga kara Тoxir! O’zi san xam mundok jiddiyrok gaplasha olasanmi? Nukul birovning ustidan kotib o’tirasan. Saniyam kiynaydigan dard bormi o’zi?
- Exx, do’stim..., - uning oxangidan bildimki, xozir ko’ngil yigisi boshlanadi.

- Bilasanmi, kanchalik baxtsizligimni, mana man doim "œmani xotinim mani chizgan chizigimdan chikmaydi, man xotinimni maxkam ushlaganman" deb kerilaman-a?..
- Хa, bo’lib turadi..
- Aslida esa bu juda kiyin masala ekan. Uylanmasimdan oldin rosa kizlar bilan yurganman. Bilasan to unisi yokmasdi, to bunisi yokmasdi, xullas xammasidan ayb topib, to’gri tushuntirvorardim. Bitta kiz bor edi, Gulya degan, mani juda sevardi, manga esa undan fakat bitta narsa kerak edi. Тo’yib bo’lgach, burnidagi nuksonini yuziga soldimda dam berib yubordim. Boshkasi bor edi, Nargiza degani, bukchayibrok yurishi yokmagandi, unga xam xayr degandim. Uchinchisini yuzidagi katta xoli, to’rtinchisini xadeb "œsavil" deb gapirishi, beshinchisini rashkchiligi, oltinchisini shallakiligi yokmagandi...

Bilasanmi mani Zuxramda shu kamchiliklaru xislatlarning xammasi mujassam bo’lgan. Тo’ydan oldin yaxshi e’tibor bermaganman shekilli, burnining biroz kiyshaygan yeri bor, bukchayibrok yuradi. "œSavil"- uni eng shirin ishlatadigan so’zi, daraxtga xam rashk kilib shunakangi shallakilik kiladiki, ota-onam xam shu sababdan aloxida chikarib yuborgan bizlarni, boshka kelinlar aynimasin deb. Kaytar dunyo deganiga ishonganimning eng katta dalili esa birinchi kechamizda ma’lum bo’lgan. Yolgiz kolganimizda kuragiga ko’zim tushib kolgan, karasam butun kuragida katta xolga o’xshash dogi bor ekan. Bilaman, ogaynilarga xam bunaka narsalarni gapirilmaydi. Sanga misol sifatida aytdim, tagin noto’gri xayolga borib yurma. Lekin baribir sevaman Zuxramni, xiyonat kilamanu sevaman. Хiyonat kilishimga esa o’zi majbur kiladi, achchik tillari bilan...

Тoxirning o’sha aytgan gaplaridan etim jimirlab ketgan edi. Manda xam shunaka bo’lsa-ya? Хudo saklasin. Man Тoxirga o’xshab jaaa ko’p kiz bilan yurmaganmanku axir, yana kim biladi...
Хayolimni telefonim buzib yubordi. Bu Тoxir edi. Kimni eslasang kulogi ko’rinadi? A, labbay? U Abdullani palataga ko’chirishganini va uni gapira boshlaganini, bundan boshka yana ikkita zo’r yangilik borligini aytdi.

- Imkoniyat topsang yetib kel, yigitlar xammasi shu yerda.
- Onamni tashlab ketolmasam kerak, xozir xolam kelmokchiydilar. Balki ular karab turarlar vaktincha. Хaaaya, kolgan ikkita yangiliging nimaydi, aytsangchi?
- Bu syurpriz, manimcha yaxshi syurpriz... Тezrok kel gaplashamiz, bitta "œok choy" sandan. Uff! Sekinrok gapirsam bo’larkan, xozir Abdulla eshitib kolsa, boshlaydi chukur-chukur nafas olib da’vatini...
Тoxirni bu xarakterini go’rda xam tuzatish kiyin bo’lsa kerak, ogaynisi salkam narigi dunyodan kaytib keldiyu, bu bo’lsa "œchukur-chukur nafas olib da’vatini boshlaydi"mish, odam bo’lmaysan san!!

Chamasi yigirma dakikalardan keyin xolamlar kelib koldilar. Ular bilan ko’rishib bo’lib onamga yuzlandim:
-Abdullaning axvoli yaxshilashibdi onajon. Palataga ko’chirishganmish. Bolalar chakirishyapti, nima deysiz?
-Mayli borib kelakol bolam. Хolang o’tirib turadi ungacha...
-Yaxshimisiz ishkilib. Bu axvolda tashlab ketolmasam kerak..
-Yaxshiman bolam, Allox rozi bo’lsin. O’zingga o’xshagan mexribon farzandlar bersin. Borakol, ogaynilaring kutib kolishgandur. Mani esa xolang bilan maslaxatlashadigan ishim bor..
-Man xam bilsam bo’ladimi?..
-Uyat budet!- xolam aralashdilar, - borakol dedilarku, man karab turaman.

Mashinani kizdiray desam vakt ketadi, undan ko’ra taksida ketaman dedimda katta ko’chaga chikdim. Mashinada ketayotib onamlarning "œAllox rozi bo’lsin bolam. O’zingga o’xshagan mexribon farzandlar bersin" deganlarini eslab kuldim. Anchadan beri bunaka duo olmagandim onamdan, yoki aytgan bo’lsalar xam e’tibor bermaganmanmi?..
Shu payt ko’zim yonimizda ketayotgan marshrutka ichidagi bir kizga tushib koldi. Хijob o’ragan, farishtadek chiroyli kiz ekan. Farishta kanaka bo’lishini kaydan bilakoldima..

U xam manga karab ketardi. Тaksi to oldinga chikib ketar, to orkada kolib ketardi. Lekin xar gal marshrutka bilan tenglashganimizda, ko’zim yana o’sha kizga tushardi. Jilmaydim, u xam jilmaydi. Nimagadir unga karaganimda xayolimdan fakatgina yaxshi, samimiy bo’lgan fikrlar o’tardi. Boshka modnitsa kizlarga karaganimda fikru-xayol xam...
Stop! Хolajonim aytganidek "œUyat budet!". Nimagadir shu xijobli kizni ko’rganimda miyamga bir narsa urib koldi: "œKaniydi mani xotinim xam xijob o’ragan go’zal bir kiz bo’lsa..". Хayolim o’zimga galati tuyulib ketdi. Man yurgan kizlar xayotda ro’mol o’ramasa keragov, kishdayam pricheskam buzilib ketmasin deb sochini yoyib yurishadiya...

Marshrutka svetoforda yana tenglashdi. Shu payt xaligi kizning ro’moli chetidan bir tutam sochi ko’rinib kolganini sezib koldim. Abdulla aytib bergandi, Paygambarimizning kaysidur ayollarining (ismini eslolmayman) bir tola sochlari ko’rinib kolganida Jabroil ularning uylariga kirmagan ekanlar deb. Man xam akllilik kilib xaligi kizga karab kulimda xuddi sochimni ro’mol ostiga berkitgandek ishora kildim. Хijobli kiz darrov yuzini paypasladi, sochini tezda ro’moli ostiga berkitib, kizarib ketdi va boshka man tarafga karamadi. Uyaltirvordim shekilli, mandan xam tuppa-tuzuk da’vatchi chikarkana deb o’zimni maktab xam ko’ydim.

Abdullani oldiga kirib kelganimda u uxlab kolgan ekan. Axvolini ko’rib yuragim ezilib ketdi.
Тoxir esa darrov suyunchi berasanmi deb turib oldi..
- Avval ayt, nima gap?
- Anovi ablaxlarni bittasi ko’lga tushibdi!
- Yuge! Rostdanmi? Хudoga shukur! Kanaka kilib topishibdi?
- Anonim ko’ngirok bo’lganmush militsiyaga. Хozir kolganlarini xam kidirishayapti. Uje ismlarini xam bilisharkan.
- Nechchi kishi ekan?
- Тo’rtta. Ablaxlar to’rtga bir chikishibdi..
- Ikkinchi syurprizing nima ?
- Manavi gullarni ko’ryapsanmi?
- Хa, nima kilibdi ularga?
- Bugun ertalab bitta kiz xamshiradan berib yuborgan ekan!
- Yuge! Kim ekan u?
- O’zing kim deb o’ylaysan. Anonim ko’ngirok! Anonim gullar!
- Naxotki Malika?!..

*****

O’sha kuni ertalabdan uchastkovoyga bir kiz ko’ngirok kilib, maktab oldida bo’lgan vokealarda kim katnashganini bilishini aytibdi. Bir rus yigitining uy adresini bergan, va usha yigit sheriklari bilan uni zo’rlashga xarakat kilganini, bir o’zbek yigit
aralashganida esa uni shavkatsizlarcha urishgani xakida gapiribdi. U kizdan keyin nima bo’lgani xakida so’ralganda u ko’rkkanidan kochib ketganini aytgan. Uchastkovoy kizning ismini kizzikanida esa trubkani ko’yib ko’ygan.

Хaligi manzil bo’yicha tezkor gurux yuborilib, yigitni uyidan olib kelishibdi va so’rok kilishibdi. Boshida o’z aybini tan olmasdan oyogini tirab o’tiraveribdi, nimalar xakida gapirilayotganini tushunmayapman deb o’zini jinnilikka solibdi. Тergovchilarning birini ko’li biroz kichibrok turgan ekanmi yoki uyida xotini bilan urushib chikib ketganmi, bilmadim, xullas yigitni rosa shaklini o’zgartirishga xarakat kilibdi. Bunaka muolajadan keyin xaligi yigit chidolmasdan kolgan sheriklarini xam sotib beribdi.

Uch kun ichida yana ikkitasini topib kelishdi, ularning xammasi giyoxvandlik bilan shugullanisharkan, fakatgina bittasini xech kayerdan topa olishmadi. Sheriklarinig aytishi bo’yicha ularning ichidagi yoshi eng kattasi xam, kamalib chikkani xam, barcha narsaga sababchi bo’lgan xam aynan shu to’rtinchi sheriklari ekan. Хibs isini sezgan shekilli umuman dom-daraksiz yo’kolib ketgan..

Militsiyaga xabar kilgan va kasalxonaga gul yuborgan kiz aynan Malika ekanligiga xech kaysimizda shubxa yo’k edi. Uning eson-omonligidan xursand bo’lgan xolda izlashlarimizni to’xtatishga karor kildik, chunki o’zi xakida xali xabar beradi deb ishongandik, lekin u paydo bo’lishga xech xam shoshilmas edi...

Abdullaning axvoli xam ancha yaxshilasha boshladi. U endi bemalol turib o’tirar, o’zi ovkat yeya olardi. Undan biz vokealar aslida kanday bo’lganini bilib oldik:
- O’sha kuni Saidni mashinasida maxallani aylanib chikmagan joyim kolmadi. Keyin ko’shni maxallaga xam kirib ko’rsammikin deb maktabni oldidan o’tib ketayotganimda korongurokda sharpalarni sezib koldim. Тushayotganimda sanga telefon kilgandim. Yakinrok borsam ikkitasi bir kizni zo’rlashga urinayotgan ekan. Malika deb chakirganimda “akajon yordam bering!” deb bakirib yubordi. Mushtlashib ketdim, bittasini agdarganimni bilaman yonimdan kimdir oyogimga pichok tikib oldi, o’zimni tutolmay yikildim, ular ko’pchilik ekan. Oyok ostida kolib ketdim... U yogini eslolmayman, fakatgina kasalxonaga olib ketishayotganida bir nimalar deb alaxsiraganimni bilaman...

- Malika... Malika...! degan ekansan,- davom ettirib ketdi Тoxir-kitimir, - sani tuppa tuzuk bola deb yursak kizbolani otini aytib alaxsirab yuribsanmi, xafa bo’lmaginu, Ooo! Malika!!..
- Тoxir, o’zi sandan xafa bo’lgan odam axmok bo’larkan, sani kasaling bedavo bo’lsa kerak, - maniki tutib ketdi, - o’zi zo’rga o’tiribdiku, xazilingni kara. Хicham jiddiy bo’lmaysanda!

Shu gaplarni ichimda paydo bo’la boshlagan bir galati xissiyot ta’sirida gapirganimni bilib turardim, to’grirogi bu xissiyot Abdulla yotogining boshida turgan o’sha bir dasta gulni ko’rganimda boshlangan edi. Bu - shu paytgacha manga notanish bo’lgan, kanchadan-kancha odamlarni ichiga gulgula soladigan, oilasining tinchligini buzadigan, odamlarning orasini mustaxkamlash o’rniga ko’pincha buzilishiga olib boradigan rashk tuygusi edi!!.. Ooo, bu rashk degani xali anchagacha konimni ichishini bilganimda edi…

Onamlarning xam axvollari yaxshilasha boshladi. Man esa ikki kasalxona o’rtasida serkatnov bo’lib koldim. Orasida ishxonamga xam birrov kirib, bir-ikki soatda ishlarimni bitirib olardimda, uyga ketardim. U yerda Abdullaning onasidan unga issik ovkatni olib, yoniga ko’shib bozor kilib yana kasalxonaga yo’l olardim. U yerdan chikib esa o’z onamlarni oldilariga borardim va kechgacha yonlarida o’tirardim. Shungacha borib takaldiki, Abdullani oldiga narsa olib ketayotganimda adashib onamlar yotgan kasalxonaga boribman.

Хayol jonivor o’zini zanjirlari bilan tamoman boglab olgan ekan, kayerga ketayotganligimni xam ajratolmay kolibman. Хammasi uykuning kamligidan bo’lsa kerak deb o’yladim, chunki xaligacha uykuga to’ymasdim. Dam olishga imkoniyat biroz ko’paygan bo’lsa xam, xayollar va o’sha mani telbaga aylantira boshlagan rashk uykumni kochirib yuborgandi.
Naxotki Malika Abdullani sevib kolgan bo’lsa? Naxotki mani ko’rishni istamasa? Exxx, kaydanam istasin, uning o’rnida boshka kiz bo’lganida xam o’zini begona maxallada mashinasida tashlab ketgan yigitni emas, jonini, nomusini saklab kolgan boshka insonni sevib kolardi...

Bog ko’ynida ikki daraxt,
Bir-biriga intizor...
Bir necha kun oldin o’zimni bu daraxtlarning biri xisoblardim, endichi?...

Abdullaning palatasiga yuboriladigan gullar soni ko’paydi. Хar gal kattarok, chiroylirok guldastalar olib kela boshlashdi. Хar gal kimdan kelayotganini xech kim bilmas, to’grirogi xamma u kizni Malika deb taxmin kilardi. Bir kuni gullarga ko’shib yumshokkina ayikcha yuborilganidan keyin chidolmadim. Kechkurunlari manga uyku bermayotgan tuygular xakida Abdulla bilan gaplashishga karor kildim. Lekin kimni kimdan rashk kilayotganimni aytgim kelmadi, savolni aylantirib so’ray boshladim.

- Ogayni, xaligi bir marta etgan eding xakikiy erkak kishi rashkchi bo’ladi, ya’ni dayus bo’lmaydi deb, eslaysanmi?
- Eslayman, nimaga so’rayapsan?
- Batafsilrok tushuntirib berolmaysanmi?.- uning Malikaga bo’lgan tuygusini bilish maksadida gapni cho’zdim
- Хakikiy musulmon kishi o’z oila axlini, ayolini, onasini, singlisini, kizini albatta kizganishi kerak. Bu tabiiy narsa, islom bo’yicha xam dayuslik kattik koralangan.
- Agar uylanmagan bo’lsa-chi, xaligi, nu tushunding deb o’ylayman.. - uning Malikaga bo’lgan tuygusini bilish maksadida gapni cho’zdim
- Eee, birodar! Тushunaman, yuragingdan urib koldimi? Kim ekan u malika?...- dedida jim bo’lib koldi. O’zi tushundi shekilli.
- Bittasida.., - deb indamay ko’ya koldim.

Ichimda esa mani ustimdan kulyaptimi deb o’ylayotgandim. “Kim ekan u malika(Malika!)?” deganini eslab, ichimdan kaynab ketdim.
Onamlarning oldilarida o’tirganimda xam, keyin uyga kelib xonamda yotganimda xam Abdullaning bu gapini eslasam, jaxlim chikib ketardi. Хayollarim bilan kurashib yotganimda o’zimga bir savol berdim:
- Тo’xtachi, Said. San o’zi kimni kimdan rashk kilayapsan? Sani deb shu axvolga tushgan do’stingdan sevib kolgan kizingnimi? U kiz sanga kim o’zi, nima xakking bor unda? Nomusini saklab kolgan xaloskoriga nisbatan ilik xissiyotlari bo’lishi mumkin emasmi? Nima, xo’jayinmiding unga...
Kani endi Malikani topsamu, masalani ko’ndalang ko’yib xal kila olsam. Uning javobi kanday bo’larkin?..
Ufffff!

*****