Abdulla Oripov




VATAN FARZANDI

Goho yosh bolaga o‘xshaydi Vatan,
Sodda, norasida, pok va beg‘ubor.
To ozor yetmasin unga daf’atan,
Begona ko‘zlardan asramoq darkor.

Vatan ulug‘ pirga o‘xshaydi gohi,
Qo‘llagay, aritgay ko‘zdan yoshlarni.
Yursa tovoniga botmasin toki,
Yo‘ldan olib qo‘ying har xil toshlarni.

Kim uning xizmatin etolsa ado,
Ikki dunyoda ham bo‘lmagaydir kam.
O‘zini ta’masiz qildimi fido,
O‘sha zot Vatanga farzand chinakam.

YOSHLIGIM

Olis qishlog‘imning ko‘chalarida,
Tuproqni changitib yurgan yoshligim.
Janubning yulduzli kechalarida,
Uxlamay xayollar surgan yoshligim.

Orzular qaygadir chorladi bir choq,
Ortda qolib ketdi u aziz tuproq.
Kimgadir shogirdu kimgadir o‘rtoq,
She’r bilan suhbatlar qurgan yoshligim.

Tanidim yurtimni, qadim elimni,
Alisher so‘zlagan suluv tilimni.
Va lekin yovlarim to‘sib yo‘limni,
Ne zabun kunlarni ko‘rgan yoshligim.

Dunyoda birovni kamsitmoq yomon,
Yomondir seniki bo‘lmasa zamon.
Topolmay bir chora, topolmay imkon,
O‘zini uzlatga burgan yoshligim.

Shukur, to‘zonlarda qolmadim so‘lib,
Keldi xush davron ham shavqlarga to‘lib.
Endi ro‘paramda nabiram bo‘lib,
Mardona qad kerib turgan yoshligim.

25.12.07 y.

O‘ZBEK NONI

Qaysi bir zamonda, qaysi bir Sulton
Topibdi aqchani, topibdi shonni.
Va lekin duch kelib taqdir beomon,
U orzu qilibdi bir burda nonni.

Bir ulug‘ alloma fikrin aylab jam,
So‘zimni matalga yo‘ymanglar, debdi.
Tokchaga bo‘y cho‘zsang, Qur’on tursa ham,
Nonga sira oyoq qo‘ymanglar, debdi.

Non va O‘zbekiston uyqashdir azal,
Bu yurtga ne ellar non deb kelganlar.
Sargashta qushlar ham doim, galma-gal
Bu yurtdan rizqini terib yeganlar.

Yurtim, buyukliging bildi keng jahon,
To‘ldi omborlaring o‘z doning bilan.
Siylaysan olamni yozib dasturxon,
Mehnatdan yaralgan shu noning bilan.

Seni ushbu kunda qutlayman, yurtim,
Rizqingni but qildi oltin xirmonim.
Har issiq noningni quyoshday ko‘rdim,
Dunyoga non bergan O‘zbekistonim!

YURTDOSHLARIM

Qalbimni chulg‘aydi ajib bir qo‘shiq
Yurt kezsam, u baland tog‘lardan
                                   oshsam.
Dalalar qo‘ynida mehnatkash,
                                mushfiq
Aziz yurtdoshlarim bilan uchrashsam.

Tekis dazmol izi bo‘lmas ehtimol,
Ularning usti-bosh, engillarida.
Boqishar hamisha boladay xushhol,
Zarra egrilik yo‘q ko‘ngillarida.
 
8.09.2007 y.

NAKURT

Shoir Azim Suyunning Vatanisan
                           sen Nakurt,
Tog‘lar saltanatining aziz, suluv
                                           makoni.
Qoyalarda olqoru cho‘qqilarda sor
                                           burgut,
Qiyoq o‘tlar shiviri uning sirli
                                            zaboni.
Yam-yashil daralarda aylanib shamol
                                                 uchar,
Tillaqo‘ng‘iz qanotin yelpiydi
                         parvozga shay.
Shu on buta tagidan yo‘rg‘alab kaklik
                                             o‘tar,
Osmonda tomoshabin — muallaq
                                    so‘fito‘rg‘ay.

O‘zicha balog‘atning betakror zavqin
                                             surib,
Toshdan toshga sakraydi o‘spirin
                                          uloqchalar.
Qaysidir serkachaning noshud ahvolin
                                             ko‘rib,
Uzala tushganicha qiqirlar
                             buloqchalar.

Nozanin bir malakning billur
                         ko‘zgusidir bu -
Bulutlar orasidan quyosh nazar
                               tashlaydi.
Bor ekan-ku dunyoda bundayin sokin
                                   tuyg‘u,
Hasratli umrim yo‘li yodga tusha
                                          boshlaydi.

17.05.2007 y.

RIZOLIK

Uni qiziqtirdi dunyoning zari
Orzuli hayotning ibtidosida.
Kerak bo‘lmay qoldi bularning bari
G‘alvali umrning intihosida.

Keskir qilichini sermab beshafqat,
Ot surib keldi-ku bir kun judolik.
Unga kerak bo‘ldi so‘nggi dam faqat
Bir og‘iz shirin so‘z hamda rizolik.

11.06.2007 y.

YANA O‘ZING QO‘LLA

Kimdir oy sanaydi,
kimdir kun sanar.
Men esa sanayman
soatni hatto.
Osonmi qadamda
poylasa xatar.
Osonmi yashamoq
tahlika aro.
Hasad va g‘arazning
qamchisi tegib,
Ko‘zimdan qonli yosh
oqmoqda balkim.
Turibman sho‘rishli
boshimni egib,
Yana o‘zing qo‘lla,
onajon, xalqim!

27.06.2007 y.

SODDALIK

Inson bolalari baribir sodda,
Men sizga keltiray uch-to‘rtta misol.
Balki siz ularni saqlarsiz yodda,
Yoki boyitarsiz, ehtimol.

Mana bu holatni aylang tasavvur,
Bu ham soddalikdan emasdir yiroq:
Kimdir zarracha ham qilmay tafakkur,
Uysizdan joy so‘rar, so‘qirdan chiroq.

Hamyonin oldirgan nuroniy bir chol
Insof! - deb boshini qilardi sarak.
Oh, go‘l otajonim, sodda oqsoqol,
Insofni bor gap deb o‘ylasa kerak.

O‘zim uchratganman, bir nokas, nodon
Masxara qilardi sodda siymoni.
Der edi: — Bilmaydi bu latta inson
Hozir kalla emas, aqcha zamoni!

Inson bolalari sodda baribir,
Mana qabulxona. Odamlar turlik.
Navbati kelganda quvondi kimdir,
Ishim bitadi, deb o‘yladi sho‘rlik.

Inson bolalari baribir sodda,
Garchand dunyo mushkul - buni biladi.
Yashagisi kelmas yig‘lab faryodda,
Sho‘x-sho‘x qo‘shiqlarni talab qiladi.
                                     
iyul, 2007 y.

TINCHLIK

Dunyoda bitta so‘z bor
tengdir katta-kichikka.
U hatto koinotni
harir kabi o‘raydi.
Kimdir kimni yo‘qlasa
ko‘z tikib yaxshilikka,
Dastavval bir-biridan
tinchlikmi? - deb so‘raydi.
                     
                           06.08.2007 y.

BOZORCHILAR

Hech kimsaga aytmaymiz bu sirimizni,
Mehmonlardan uzmaymiz ko‘z qirimizni.
Tushga qadar biz ularni aldagaymiz,
Tushdan keyin aldaymiz bir-                       
         birimizni.

20.11.2007 yil