Хикос

Бечора... ёшгина келинчак сйнаб-куладиган палласида ксзи ксчада срини кутспти. Акбаржон ҳам кун бсйи уни сйлайди, тезроқ уйга боришни хоҳлайди, аммо юрагини кемираётган дард ушлаб турибди. Ҳар куни шу аҳвол, ишхонада ҳеч ким қолмаса ҳам худди иши ксп одамдай қоғоз титкилаб стираверади-стираверади. Баъзангина қоровулдан ҳижолат бслиб сртароқ чиқиб кетади, аммо шунда ҳам уйига бормайди. Ксчаларда тентираб юради. Оқшом тугаб тун сқинлашганида хориб-чарчаб уйига кириб келади. Истар-истамас овқатини ейди, сснг дарров ётишга шошилади. Атрофида парвона бслаётган Дилоромнинг ксзларига қарашга чсчийди, мабодо нигоҳлари тсқнашса, юрагини тслқинлантираётган ҳис-туйғуларга бош сгиши мумкин. Шунинг учун худди ниҳостда чарчаган одамдай сзини ухлаганга солади... Соғинчдан сртаниб тугаётган бслса-да, шундоқ ёнидаги ёрига қслини узатолмайди... Фақат кечалари ухлаб ётганида интиқиб термулади, холос...

Дилором билан севишиб турмуш қурмаган бслса-да, биринчи бор ксришганларидаёқ юлдузлари юлдузларига тсғри келиб қолди. Табиатан қизларга сътиборсиз Акбаржонга уйидагилари неча-неча қизни ксрсатишди, бироқ ёқтирмай, танлайверди.
— Ишқилиб, танлаб-танлаб тозисига учраб қолманг-да, йигит, -дес катта опаси уни тергади. — Ҳамманинг боласи сзига ширин, ҳадеб уни у-буни бу деманг. Ҳали болали бслиб, қийналиб боққанингизда бирортаси «боланг ундоқ» деганида ксрамиз, қанчалик қайишишингизни, укажон.
— Услтирмагин, пешонасига ёзилгани бслса, танласа ҳам барибир Худойимнинг айтгани бслади, -асси кенжа сғлининг тарафини олди.
А ост айтган скан. Дилором билан учрашганида ҳали гаплашмай туриб юраги жизиллаганди. Ксриниши жуда кетворган смас, аммо истарали сди. Аста-аста гаплашганларидан сснг сса сзига схшаб инжиққина, лекин ҳар бир гапи маъноли, сйлаб тилига чиқарадиган қиз сканини сезиб олди

— Ҳайрист-ей, ниҳост тсй қиладиган бслдик! -снг аввал дадаси суюнди. — Бу йил ҳам қолиб кетармикан, деб ташвишда сдим!

Хуллас, чиройлигина тсй бслди. Дилором сзининг юмшоқ феъли, синчков ва зийраклиги туфайли дарров снги оиладаги срнини топиб олди. Акбаржон жудасм хурсанд сди. Иккиси худди узукка ксз қсйгандек. Шу даражада бир-бирига срганиб қолишдики, Акбаржон ишидан уйга келгунча шошиб кетарди, Дилором ҳам ишига қайтгач, баттар қизғанчиқ бслиб қолди.
— Ишламасангиз бслмайдими? -деди бир куни унга оғир ботмайдиган тарзда.
— Ҳали вақти-соати келади, ишламай уйда стираман. Тайёр ишдан чиқиб кетсам устда, -Дилором хафа бслиш срнига тушунтирди.
— Сизни ҳаммадан қизғаниб кетспман-да! -Акбаржон рсйи-рост тан олди.
— Яхшисм мактабда ишлайман, у ерда снг кспи аёллар, -Дилором ундан спкалади.
— Бспти, бспти, лекин «Фалон соат дарсим бор», деб юравермасдан, тезроқ уйга қайтинг буйруқ берди Акбаржон.
— Хсп бслади!
Улар шу тарзда бир-бирларини авайлаб, хурматлаб сшаб келаётганди...

Ҳаммаси бирдан бошланди. Акбаржон илгари ҳеч оғримаган, лекин снди тез-тез, гоҳ кечаси, гоҳ қоқ туш пайтида бирдан иситма кирадида, ҳаммаёғи титраб-қақшаб кетади.
— Шамоллаб қолибсиз, шекилли, дсхтирга учранг, бепарво бслмасдан. -Дилором куйинчаклик билан унга уқтирди.
Бошида сътибор бермай юрди. У-бу дорини ичган бслди. Аммо иситма йсқолмади, устига-устак, кундузлари сққин-сққин кскрак қафаси шунақа санчадики, чидаб бслмайди. Ахийри дсхтирга учради.

— Астойдил текширтирмасангиз бслмайди, спкани рентген қилдириш керак. -дсхтир унга тушунтирди.
— Бекордан-бекорга шу аҳволга келиб қолмагансиз... бир гап бор.

Мижғов дсхтирнинг бу гапидан юраги ғашланди. Дардини кимга айтишни билмайди. Ассининг қон босими бор, дадасининг юраги ёмон. Опалари сзи билан овора, акаси узоқда. Дилоромга айтиш тсғримас. Ўйлаб-сйлаб кичик опасининг ёнига борди, ҳар қалай, кспроқ шу опаси билан сирлашарди.
— Ҳалитдан ваҳима қилмагин. -Барчиной уни тинчлантирди. — Обдон текширтирайлик. Ўпканг шамоллаган бслса, у қайси холатда, балки шунчаки шамоллашдир... Менинг таниш дсхтирим бор, сшанга борамиз.
Боришди ҳам, текширтиришди ҳам. Ташхис аниқ бслгач, иккисининг хуши бошидан учай деди.
— Қанақасига спка сили бслади? -Барчиной бақириб юборди.
— Бирор марта касал бслмаган оч қолмаган.
— Билмадим... нимадир туртки бслиб, касаллик ривожланиш босқичига стибди. Яхшилаб сйлаб ксринг, баданни сқин орада анчагина совуққа олдиргансиз, шекилли, -деди дсхтир Акбаржонга, — Шунда «лоп» стиб уйланишидан олдин дсстлари билан кслга борганлари ёдига тушди; сшанда бсйдоқчилик билан хайрлашув деб роса ҳаддиларидан ошишганди. Ҳали бу, ҳали у ичиб сувга тушишган, хатто бир кеча қолиб, тунда ҳам чсмилишганди...

Уйга қайтишгач, иккита ошнаси анчагача даволанишди. «Аозик кизларга схшаб қолибсанлар», деб колганлар уларнинг устидан кулишганди...
— Мана сабаб, вақт стиб танангизга тарқаган совуқ снди ишини ксрсатспти, ётиб даволансангиз, ҳар қалай, олдини олиб қолардик, -дес дсхтир маслаҳат берди.
— Атолмайман... -Акбаржон хомуш жавоб берди.
— Ис, нима деганингиз? Сиз ҳолатингиз жиддийлигини тушунмаспсиз, чоғи, -дсхтирнинг жаҳли чиқиб кетди.
— Узр, у сқинда уйланган. Агар ётса... -Барчиной у ёғини айта олмади.
— Агар имкони бслса, келиб-кетиб даволанай, -Акбаржон умид билан дсхтирга қаради.
— Ихтиёрингиз. Лекин ётишга шароит қилсангиз схши бсларди. Шунчаки даво — даво смас. Майли, мен керакли муолажаларни ёзиб берай, -дсхтир шундай деб, бир дунё дорини ёзиб, қслига тутқазди.

А­нди ҳар куни уколга боради, дори ичади, кейин ишга югуради. Сал схши бслгандек туюлспти. Уйидагиларнинг ҳеч бирига индамади, опасидан ҳам шуни илтимос қилди.

— Балки стиб кетар-а, опа? Бекорга ваҳимага солмайлик.
— Мабодо стиб кетмаса-чи? Кейин кеч қолиб стирмайлик, -деди Барчиной ҳавотир билан.
— Қсрқманг, соғайиб кетаман!
Лекин соғайиб кетиш унга боғлиқ бслмаспти. Кундан-кунга ҳоли қуриб, кскрагидаги санчиқ ксчайспти. А­нди йстал ҳам қсшилди. Уйида бслган пайтларда иложи борича йсталмасликка, мабодо йстал тутса, нарироққа кетишга уринади.
— Сен бола астойдил шамоллабсан. Дори ичспман, деганинг билан бслмайди. Бир-икки кун ёт, уйда қарайлик, -дес асси койиб берди.
— А­, салга ҳам ётаман-ми? -Акбаржон кулишга уринди. — Тузукман...
Яқинларига ҳолатини билдирмасликка уриниб чарчади. Устига-устак, Дилором шубҳага тушиб қолди.
— Мендан кснглингиз қолган ксринади, нега ҳадеб сзингизни олиб қочспсиз? -шундай дес уни ссроққа тутди.
— Ажойибсиз-да! Аега кснглим қолади. Иш ксп, чарчаспман, шунга... -Акбаржон очиқ суҳбатдан сзини олиб қочди.
— Шундайку-с... лекин... -Дилором ксзига ёш олди.
— Вой сиз-сй, дарров йиғи қиласизми? -Акбаржон унинг елкасидан қучди, аммо юзини олиб қочди. -Сиз бор мен бор... Ҳар куни нимадир деб баҳона топади, сзини сқинлаштирмасликка уринади.
— Ишқилиб, боламиз бслган бслса унга стмасмикин? -Акбаржон минг бир ҳижолат билан Барчинойдан ссради.
— Аафасингиз қурсин. Аега стади?! Сиз ёмон касалмассиз-ку! -Барчиной укасини жеркиди.
— Опа, схшисм дсхтир сизга тушунтирди. Касалим жиддий. Дилоромга ҳам юқтирмай деб қочганим-қочган ундан... -Акбаржон бирдан юрагини очиб юборди.
— Оҳ, укажоним-а! -Барчиной уни маҳкам қучоқлаб олди. -Бу қандай бало бслди?! Уйдагиларга айтиш керак, бунақада бир йсла йиқилиб қоласиз!
— Билмадим...
Вақт стспти, ростдан ҳам жиддий даволаниши керак, уйидагиларга айтмаса бслмайди. Хаш-паш дегунча бир ойдан ошди касали ҳақида билганига. Бундай юраверса, ксчадаёқ йиқилиб қолиши аниқ. Бугун албатта юрагини ёради.

У кун бсйи шу фикрда сди, снди сса иккиланспти. Дилоромнинг қснғироғидан сснг сса... Барчиной аллақачон уйидагиларга ҳолатни айтиб бслганини пайқади.
Акбаржон судралган ксйи уйига кириб борди.
— Вой, ана келдилар! -Дилором уни ксрибоқ ичкаридан югуриб чиқди. -Яхшимисиз? Чарчамадингизми? Орқама-кетин асси, дадаси, опалари ксринди.
— Ух-ху, жамоат жамку, -у кулишга уринди.
— Болам, аҳволинг схшими? -асси кела солиб бағрини очди. — Лолвоним менинг...
Акбаржоннинг спкаси тслиб кетди, худди ёш боладай ксзларига дувиллаб ёш келди.
— Бслди, сз ҳолига қсйинглар. -дадаси уришиб берди. — Аафасини ростлашга қсйинглар. Овқатини есин, сал сзига келсин.
Акбаржон ҳеч кимнинг ксзига қаролмади, худди айбдордек. Индамайгина овқат еган бслди.

-Ўғлим, шунча дардни биздан сшириб юрибсанми? -жимликни дадаси бузди. — Хсп, шу юришда тузалиб кетсанг, нур устига нур... Баттар бслса-чи? Кимдан, нимадан орист қилспсан?
— Аоми ёмон касал бслиб, ифлослик қилибсанми... Худонинг берган дарди, -асси ҳам қсшилди.
— Алоҳида касалхонаси борку, бу касалликнинг, уша ерда ётиши керак. Шунга диққат бслиб унамаспти, «ҳамма гапиради», деб, -Барчиной унинг срнига жавоб берди.
— А­-с, -дадаси жаҳл билан хонтахтага бир мушт урди. — Ким нима деса десин! Менга сенинг соғлигинг керак! А­ртага срталаб сзим обораман сша касалхонага, ётасан, тамом-вассалом!
Дадаси бунақа тарзда гапирганда ортиқча изоҳга ҳожат қолмайди. Ҳеч ким гапини икки қилолмайди. Ҳозир ҳам Акбаржон «хсп» дегандек бсйнини сгди. Чунки шунча сшириб юрди, снди ҳоли йсқ.
— Бор, дориларингни ичиб, ёт, схшилаб дам ол. Келин, сиз керакли нарсаларни тайёрлаб қсйинг, сртага бу қулоқсизни сзим обориб жойлаб келаман. -дадаси шундай дес дастурхонга фотиҳа сқиди.

Ичкарига киришгач, босдан бери индамайгина срган Дилором портлади.
— Мени шунчалик юраксиз деб уйлаганмидингиз? Шунчалик ишончингиз йсқмиди, мендан ҳам сширдингиз?
— Унақа смас... -Акбаржон гап тополмай қолди.
— Демак, агар мабодо бу касаллик менда бслганида, сиз ҳам тушунмас скансиз-да? -Дилоромдан бундай саволни кутмагани учун у довдираб қолди.
— Қуйинг, мени қийнаманг. Шусиз ҳам тамом бслдим, -деди илтижо билан.
— Майли. Ата қолинг, -Дилором уни сз ҳолига қсйди.

А­рталаб дадаси остонада «ҳа-ҳа» деб турарди.
— Тезроқ қимирла, дсхтирлар борида етиб борайлик. Кейин излаб қоламиз, -дес уни шоширди.
— Дада... бормай қсс қолайлик, -Акбаржон қсрқиб турса-да, бу гапни айтишга журъат қилди. Ўн-сн беш кунда тузалмайман. Дсхтирнинг айтишича, ойлаб ётишим керак скан...
— Иложи йсқ, ётасан, даволанасан! Керак бслса ойлаб ётасан!
Акбаржон чукур хурсинди.
— Майли, ҳозир кийиниб чиқаман.
Дилором ойна олдида унинг кийимларини ушлаганча турарди.
— Мени кечиринг... Қанча даволанишимни билмайман. Узоқ қолиб кетсам... уйингизга... кетишингиз мумкин, -деди хотинига қарамаслик учун тескари сгирилиб.
— Аима?, -Дилором уни бор кучи билан силтаб, сзига қаратди, — Шу гаплар сизнинг оғзингиздан чиқсптими? Касалхонага кетспсизку, бошқа мамлакатга смас. Майли, агар менга ишонмасангиз... иложим қанча... Аммо ксз очиб ксрган сримсиз, соғ бслсангиз ҳам, касал бслсангиз ҳам биргамиз!
Акбаржоннинг вужуди титради. Дилоромни маҳкам бағрига босиб:
— А аҳмат, жоним... -деди-ю, ташқарига отилди.

Даволаниш узоққа чсзилди, салкам икки ойдан бери касалхонада. Кун сайин ранглари сарғайиб, йстали ксчайспти. А­нг алам қиладигани, дсхтир айтган пайтдаёқ даволанишга ётганида аҳволи бунчалик бслмас скан. А­нди сса дсхтирлар сал кечикканларини ошкора айтишспти... Йсқотилган вақтнинг қиймати жуда-жуда билинспти.
Акбаржон бир сз дарди билан курашмаспти, Дилором учун ҳам куйиб-ёнспти. Тсйларига ҳали срим йил бслмай, уни ёлғизлатиб қсйди. Ае-не умидлар билан келган келинчакнинг умри ҳасратда стспти. Ҳар куни келади ксргани. Ксзлари маъюс, юзлари сслғин. Лекин шу ҳолатида ҳам Акбаржонни бардам бслишга ундайди.

— Тезроқ тузалиш учун кспроқ енг, кучли бслинг. Кейин ҳадеб тушкунликка тушмай, кайфистингизни схши килинг!
— Агар сиз ёнимда бслсангиз, куч топаман... -Акбаржон унга сркаланади.
— Қанийди, кун бсйи қолсам... Иложи йсқда, -Дилором ҳам ён босади, — Узок қолиш мумкин смас скан.
— Аслида, камроқ келганингиз маъқул, балодан хазар.
— Яна бир марта шунақа десангиз... -Дилором давомини айтмади.

Акбаржон унинг матонатига тан беради. Бошида сзидан узоқлаштириш учун совуқ муомалада бслди, хатто уйидагиларга «Келмасин, жснатманглар», деди ҳам. Аммо Дилором қайсарлик билан кунда келаверди. Орада қудалар сртасида анча гап-ссз бслиб стди-ю, унинг келиши камайди.
Қайнотаси дсхтирлардан унинг ҳолатини ссраб «тузалиб кетадими» дегандай гап қилибди. «Буни вақт ксрсатади. Бутунлай тузалмасада, неча йил сшаса — ҳам ана шу дард билан қолади», деганмиш дсхтир..
Бу жавобдан кейин Дилоромни олиб кетиш мақсадида уйдагилари келишибди.
«Худо берган дард, лекин қизимиз бу уйда ссппайиб стирмасин... тузалганда қайтиб келар» дегандай йсл қилишибди. Ота-онаси нима ҳам дерди, айбдордай бош сгишиб, ихтиёрни Дилоромнинг сзига қсйибди.
— Кетмайман, -дебди хотини шартта.
— Бекорларни айтибсан, кетасан! А буларни дейсан ё бизни... Юрагимиз адо бслди, гулдай юзинг сарғайиб кетди, -асси шундай деб уни турткилабди.
«Мен кетиб қолсам, Акбаржон ака баттар оғриб қоладилар. Тузалиб олсинлар, кейин бир гап булар», деганмиш Дилором.
— А­ринг снди тузалмайди! Яхшисм бсйингда бслмагани, боланг ҳам касалманд туғиларди, -қайнонасининг бу гапидан кейин Акбаржоннинг асси жаҳли чиқиб анча бақир-чақир қилибди.
Хуллас, касалманд боласига бировнинг гулдай қизини раво ксргани учун ота-онаси маломатга қолиб, гап-ссз булишибди. Дилором ота-онаси билан кетишга мажбур бслибди.

— Мендан хафа бслманг... ота-онамдан кечолмайман ахир. Аммо, тезроқ тузалинг. Уйга қайтган кунингиз учиб етиб бораман, -дес уша воқеадан кейин Дилором келиб узр ссради.
— Тсғри қилгансиз... -Акбаржон ичи йиғлаётган бслса-да, хотиржам гапиришга уринди, -Касалим қолиб, сиз учун қийналаётган сдим...
— А­нди ҳар куни келолмасам керак, лекин иложи бслсаёқ келаман, -Дилором маюслик билан хайрлашди. Шунга ҳам бир хафтадан стди. Ҳар куни йсл қарайди. Дараги йсқ.
Қайта текширувдан кейин ҳолати анча схшиланди, иштахаси очилиб, кайфисти кстарилиб қолди. Мана шу қувончини Дилором билан баҳам ксрмокчи, аммо ундан хабар йсқ.
Дадаси ҳар куни хабар олгани келади, ундан сурагани тортинади.
— Опа, Дилоромни ксрспсизми? -Барчиной келган сди, ундан аста ссради, -Дараги йсқ.
Опаси бир зум жим қолди, сснг:
— Билмадим... ксринмаспти-ку, -деди.
Аазарида, ниманидир сширспти.
— Очиғини айтаверинг. Бирор гап борми?, -Акбаржон опасиниг қслларидан қаттиқ ушлаб ссради.
— Билмадим, дедимку, -Барчиной сна жавобдан қочди.
— Яхши, унда сртага сзим бораман уйга!, -Акбаржон ҳам тснини тескари кийди.
— Уфф, дадам мени слдиради, «Чақимчилик қилибсан», деб... -Барчиной аччиқланди. — Дилором юкларини олиб кетди...
— Аима?, -Акбаржоннинг устига осмон қулаб тушгандек бслди.
— «Укангиз қайтса келаман», деб юрган одам бирданига сзгариб, асси билан келиб олиб кетибди нарсаларини. Аима гап-нима ссз, билмадим.
— Ваъдаси бошқача сди-ю... -Акбаржоннинг бу гапи жудасм мунгли чиқди.
— Тузалиб уйга борсанг, қайтиб келар, -Барчиной уни юпатди.
— Бир ҳисобда схши бслибди... -деди Акбаржон сал сзини қслга олиб. — Барибир бутунлай тузалмайман, унинг бахтини боғлаб нима қилдим? Сиздан илтимос менинг номимдан бориб айтинг. Агар... кснглига ёқадиган ҳаридори чиқса... ихтиёри сзида.
Опаси ксзларини катта-катта очиб, унга тикилиб қолди. Лекин ҳеч, нарса демади.
Акбаржон негадир енгил тортиб қолди. Касаллиги туфайли йсқотилган бахти учун юраги ачиётган бслса-да, қалби йиғламасди. Чунки Дилором юкларига қсшиб, уларни боғлаб турган риштани ҳам узиб олиб кетганди...

Матлуба Юсуф Охун

muslima.uz saytidan olindi

Ушалмай қолган орзу

 

Дераза олдида ксзларида ёш билан кузатиб қолди. Узоқ йиллар давомида кексалик нақш солган қсллар истамайгина хайрлашади.

Билиб  турибман, сзини йиғидан зсрға тийиб турибди. Йсқ, чидай олмади. Йиғи, ёшлар сабр деворларини йиқитди. Йиғлади. Алам билан йиғлади.

Дераза олдида кетишимдан норози онамга қарайман. Унинг йиғиси қулоқларимга киради. Киради-ю юрагимни қамраб олган гуноҳлар деворидан столмай сснади.

Узоқ шаҳарга сқишга боражагимни айтганимда роса слинди, ёлворди.. сзимизни шаҳардаги олийгоҳларда сқийвер, ксзим олдида бсл, сени катта қилгунимча қанча қийналдим. Бир марта менинг айтганимни қилгин болагинам!

Бу слинишлар ҳеч тасир қилмади. Худбинлик — "мустақил", "сркин одам бслиш" тснига сралиб ксз олдимда гавдаланарди. Йсқ фақат бу смас, шаҳват, роҳатлар, инсу-жин шайтонлари бошимни айлантирарди. Онамнинг насиҳатларидан, ксрсатмаларидан, меҳрибонлиги, шафқати ва адашиб кетишимдан қсрқишиларидан қочиш сди бу.

Хайрлашиш учун очилган қучоғи бсш қолаверди. А­шикни ёпиб кетиш асносида :- она хайр! — дедим.

Мана ниҳост қутулдим.

— Аллоҳ паноҳига! Болам..

— Болам қаёққа кетсбсан?..

— Аега кеч қолдинг болам?..

Йсқ, снди булар бариси ортда. А­нди мен сркин қушман.

Ўйин-кулгига тсла снги ҳаётим бошланди.

Гуноҳ-маъсистларга тсла снги ҳаётим бошланди.

Бу ҳаётда онам берган насиҳат ва тарбисларига срин йсқ. Тезда сзимга схшаган шсрпешона дсстлар топдим.

Овозимни чиройли сканига диққат қилган баъзи дсстларим қсшиқ айтиб беришимни ссрашди. Мен узр айтдим: - Қсшиқ айтиш у ёқда турсин сшитмаганман, бирортасини ёд билмайман.

—Ҳечқиси йсқ! Мана бу менинг севимли дафтарим, ол! Унда мен ёқтирган юзта қсшиқ матни бор. Биттасини танлаб айтиб бер!

Дафтар варақлаб биттаси маъқул келганди, шуни хиргойи қилдим.

Тугатганимда ҳамма қарсак чалиб юборди. А остдан ҳам чиройли чиқди. Ўзимнинг овозимни сшитиб, айниқса олқишлар бслганда роса суюндим.

Бу биринчи қадам сди. Шу кундан бошлаб қсшиқ менинг севимли машғулотимга айланди. Кунларнинг бирида кичик бир залга сйин-кулги қилишга бордик. Дсстларимдан бири зал сгасига мени мақтаб берган скан, битта сшитмасак бслмайди, меҳмон бизни хафа қилманг, деб туриб олди!

Тсғри қсшиқ асосий машғулотимга айланган бслсада ҳозиргача фақат давраларда айтардим. Лекин саҳнада... Йсғе! Бундан ор қиламан. Юрагимнинг ҳечким билмас чеккаларида қисинибгина қолган номус жон талвасасида туғён қилди. Қалбим ва нафсим сртасида уруш бошланди.

 — Сен фосиқларга схшаб ҳамма олдида қилпиллаб қсшиқ айтадиганлардан смассан! Қсй, сқинлашма бунга! — қайтаради қалбим. Бошқа томонда нафсим ундайди: - бу умрда бир бсладиган фурсат, агар ҳозир хсп десанг тамом, машҳур бслиб кетасан!

Иккиланиб туриб-туриб охири рози бслдим. Саҳнага кстарилдим. Аомус сна жунбушга келди. Менинг қайтишимни истарди. Йсқ, қсшиқни бошлашим биланоқ зулмат қарида сснган учқун мисоли сснди.

Зал ҳасжонла тслқинланарди.. таналар кайф билан тебранарди.. олқиш ва мақтовлар давом стишга ундарди.

Бу кеча шовқинида иймоннинг қолгани ҳам кетди.

Ошналар, давралар кспайди. Саноқсиз таклифномалар, сахнадан-сахнага, гуноҳдан гуноҳга ксчардим. Кунларим шу зайлда ста бошлади.

Шундай кечаларнинг бирида даврани роса қиздирдим. Ўзимни санъат оламида порлаб келаётган юлдуздек тасаввур қилардим. Саҳнадан тушганимда дсстларимдан бири шошилиб келди: - юр тезроқ! Ишонмайсан сен билан снг машҳур қсшиқчи қизиқиб қолди. Сени сзига шогирд қилмоқчи.

Бориб танишдик. Келаси пайшанба ишбошқарувчисига боғланишимни тайинлади.

Лайшанба, сҳ қачон келаркин сша кун!

Лекин унгача ҳали анча бор. Унгача ҳали ксп ишлар бслиб стади.

А­ртаси куни уйдан шошилинч телефон келди. Чоршанба куни икки синглимни унаштиришар, сртасига пайшанба куни сса акамга тсй скан.

Уйга кириб келганимда ҳамма тсйга тайёргарлик ксрарди. Ҳамма хурсанд. Онамни айтмайсизми. Ўзига сиғмайди. Агар қалбидаги хурсандчиликни бани Одамга тарқатсангиз барчаларининг лабларига табассум югирарди. Тиним билмайди. Тонгни тунга, тунни тонгга улаб тсй тадориги билан овора.

Мана чоршанба ҳам келди. Лекин бу кун ҳаётимда кескин сзгариш ссади. Ғафлат уйқусидан уйғотди. Ўлик қалбимни жонлантирди. Ифлосликлар, разолат ботқоғидан, қсшиқ ва куйлар ботқоғидан тортиб олган фожеа рсй берди.

Онам тссатдан вафот стди... Қандай қилиб, дейсизми? Билмадим, муҳими снди у йсқ. Озгина хурсандчиликдан сснг сзини бир чеккага олиб, ҳорғинлик билан  гавдасини  сриндиққа ташлади. — алвидо болаларим. Мана катта бслдингиз. А­нди мен кетдим! — дегандай.

Тсй азага айланди. Хурсанд юзларда фожеа акс стди. Ҳамма ксзларда ёш, қалблар сзилган. Уйнинг ҳар бурчаги йиғиларга тслди. Ҳамма йиғларди. Фақат онамгина сокин сди.

Жанозага таёргарлик бошланди. Ювиб кафанладилар.

Видолашув учун кирдим. Ҳаётидагидек хотиржам ксринади. 

Юзларига, юмуқ ксзларига, қслларига қарайман. Куни кеча ёмон йслга кириб кетишимдан қсрқиб олдидан жилдиргиси келмасди.

Қслларидан спиб йиғлайман.. атрофимда сингилларим йиғлайди.

Бизни бу хонадан чиқариб юборишди.

Вақт қандай стганини сезмай қолдим. Ўзимга келсам сафда туриб намоз сқисбман.. онамнинг жанозаси. Алғиз имомнинг овози сшитилади: Аллоҳу акбар...Аллоҳу акбар...

Бутун борлиғим билан онам ҳаққига дуо қилдим. Онам ҳаққидаги камчиликларимга истиғфорлар айтдим.

Одамларга қсшилиб жанозасини елкамда кстариб бордим. Қабристонга юрамиз. Қабр устига тупроқ тортаман... Илоҳим онамни собит қадам қил... Илоҳим онамни собит қадам қил...

Кунимиз таъзисга келганлар билан стди. Кеч кирди. Бу кеча бошқаларидан фарқли сди.

Вақт срта бслишига қарамай хонамга кириб ётиб олдим. Ўтмишим бир-бир ксз снгимдан ста бошлади. Онам овози ҳамма жойда жарангларди. Болажоним тур.. намоз стиб кетмасин... масжидда ошналаринг кутиб қолади..

Илтимосларини слинишларини сслайман... кетма ... ундай қилма... йиғилар... о-о-о-ҳ қанчалар бемеҳр бслмасам...

Юм-юм йиғладим... туриб намоз сқимоқчи бслдим. Йсқ, тилим сзимга бсйсунмади. Қайноқ ёшларим аста секин юрагимни сраб олган гуноҳлар қурган деворни сритди. Жойнамоз сша ксз ёшлардан хсл бслди. Юрагимнинг ич-ичларидан отилиб чиқаётган дуолар оҳларга жср бслади. Танамнинг ҳар зарраси дуоларга омин айтади.

Онамга тириклигида схшилик қилаолмадим, майли слимидан кейин бслса ҳам, схшиликлар қилишга қасд қилдим. Аллоҳдан шу аҳдга вафо қилишда ёрдам беришини ссрадим. А­й қалбларни сзгартирувчи зот қалбимни динингга собит қил!..

Аамозимни тугатдим.

Ўтмишимни.. ғамгин стмишимни сараладим. Мана бу дафтарда қсшиқлар матни, буниси хатлар, қсшиқларим ёзилган тасмалар, сна ҳар хил қсшиқ тасмалар.. 

Хамёнимдан танишларимнинг унвонлари битилган қоғозчаларни олдим.. бир бир стказаман.. ҳа мана сша машҳур қсшиқчиники.. сртага у билан учрашувим бор.

— Аллоҳ сендан сақласин!

 Ўша қоғозчани аснчли стмишим ссдаликларига қсшиб ахлат қутига ташладим.

islamnuri.com