ЙИҒЛОҚИ
(Тошкентлик Муҳаммаджон
Ҳожи домладан)
Мадинага бориб
тушганимиздан Масжиди
Набавияга шошилдик.
Масжиддагилар бомдод
намозини ўқиб бўлишиб,
тарқалишаётган эканлар. Биз
дарров икки ракаатдан
шукрона намозларини ўқидик
ва Пайғамбаримиз Муҳаммад
мустафо саллоллоҳи алайҳи
васалламнинг қабрларини
зиёрат қилишга, у кишига
саломлар айтишга ошиқдик.
Зиёратдан сўнг яна намоз
ўқишга машғул бўлдик.
Шерикларимиз меҳмонхонага
қайтишди ҳамки, ҳамроҳим
Холмурод ака билан
шошилмадик. Бу масжидда
ўқилган намозларни ғанимат
билиб, яна ва яна нафл
намозлар ўқишда давом этдик.
Бир маҳал масжидга мадиналик
бир йигит кириб келди. Унинг
кўзлари қизарганидан анчагина
йиғлагани билиниб турарди. У
бир чеккада икки ракаат
намозини ҳам йиғлаб-йиғлаб
ўқиди. Ҳамроҳим иккаламиз
унинг йиғлаб намоз ўқишига
қараб-қараб қўйдиг-у, ўз
ибодатимизни бажаравердик.
Йигит намозини ўқиб бўлди. У
дуо қилар экан, нуқул
пиққиллаб йиғлар, тинимсиз
Аллоҳ таоло уни кечиришини
ёлвориб сўрар эди.
— Бирор ёмон гуноҳ қилиб
қўйган шекилли? — деди
Холмурод ака ачиниб.
— Шунақа шекилли.
Йигитнинг нима деб
ёлвораётганига қизиқиб, унга
яқинроқ сурилдик.
— Аллоҳим, энди мен ким деган
одам бўлдим? — надомат
чекарди мадиналик. — Энди
қошингга қайси юз билан
бораман?
— Ҳойнаҳой, бу бировни
ўлдириб қўйган! — деди
Холмурод ака.
— Йўғ-е, унчалик эмасдир? —
дедим мен. — Ёмон гумонга
бормайлик.
Йигит олдинига пичирлаб
гапириб йиғлаётган эди, бора-
бора йиғиси ҳам кучайди, овози
ҳам кўтарилиб, биздан
бошқалар ҳам йигитга қараб-
қараб қўя бошлашди.
— Аллоҳим, энди менга раҳм
қилмасанг, икки юзи қоп-қора
бўладиган бандангман, —
фиғон қиларди йигит. — Мен
икки дунёда шарманда
бўладиган бўлдим, Аллоҳим.
Нега мени бунчалар шарманда
қилдинг? Энди қандай бош
кўтариб юраман?
— Ўлай агар бу бирор яқинини
ўлдириб қўйган, — деди
Холмурод ака. — Отасини ё
онасини ўлдириб қўйган.
Бўлмаса бунчалар нолаю фиғон
қилмасди.
— Шошманг-чи, йиғлаб бўлсин,
нима гуноҳ қилганини сўраб
билиб оламиз.
Йигит эса йиғлаб бўлай
демасди, ноласи, фарёди тинмас
эди. У елкалари учиб-учиб
йиғларди, ўпкалари тўлиб-
тўлиб йиғларди. Юзларини
енгларига артиб йиғларди.
Жойнамозни ҳўл қилиб
йиғларди.
Ниҳоят, мадиналик йигитнинг
йиғиси тинди.
— Аллоҳим, ягона умидим
ўзингдан. Ўзинг кечир, Раббим!
— деб ёлворгач, яна бир неча
дуоларни ўқиб, юзига фотиҳа
тортди.
— Биродар! —мурожаат
қилдим унга. — Икки ракаат
намоз ўқиб, икки соат
йиғладингиз. Шунча вақт
гуноҳингизни кечиришини
сўраб Аллоҳга ёлвордингиз. Биз
сизни жуда қаттиқ гуноҳ қилиб
қўйибсиз, деган шубҳада
қолдик. Айтинг, қандай гуноҳ
қилиб қўйдингизки, бунчалар
аччиқ пушаймонлик билан
нолаю фиғон чекдингиз? Мана
бу ҳамроҳим ҳатто сизни
«Отасини ёки онасини ўлдириб
қўйдимикан?» деган гумонга
борди. Наҳотки, бирортани
ўлдириб қўйган бўлсангиз?
Йигит менинг гапларимни
эшитиб, бизга қараб бироз
ажабланиб турди ва йиғисининг
сабабини, яъни содир қилган
гуноҳини айтди:
— Бомдод намозига ухлаб
қолибман!
Мадиналик йигит масжиддан
чиқиб кетди. Холмурод ака
унинг ортидан лол бўлиб, узоқ
тикилиб қолди.
— Иҳ, — деди ниҳоят Холмурод
ака қаттиқ ўксиниб. — Бу йигит
бир марта Бомдодга ухлаб
қолганига шунча йиғладими?
— Шунақа деди, демак, умрида
бирорта намозини қазо
қилмаган экан-да, — дедим мен
ҳам у йигитнинг собитлигидан
ҳайратга тушиб.
— Биз-чи? — деди Холмурод
ака худди ўзига ўзи
гапираётгандек.— Неча марта
Бомдодга ухлаб қолганмиз?
Неча марта ухлаб қолиш эмас,
турмай қўя қолганмиз? Неча
марталаб азон айтилиб
турганини эшитиб ҳам
масжидга, жамоатга
чиқмаганмиз? Гоҳ ишимиз
кўплигини, гоҳ вақт
тиғизлигини, гоҳида озгина
тобимиз йўқлигини баҳона
қилиб, неча кунлар бир марта
ҳам намоз ўқимаганмиз?
Ҳалиги йигит бир марта
Бомдодга ухлаб қолганига икки
соат йиғлаб, нола қилди, мен
қолган умримни йиғлаб
ўтказсам, фарёд уриб ўтказсам
ҳам ўрнига тушармикан?
Холмурод ака аввалига
ўксиниб-ўксинибйиғлади,
бора-бора изиллаб йиғлашга
тушди. Энди масжиддагилар биз
тарафга қараб-қараб қўя
бошладилар. Мен хижолат
бўлиб, Холмурод акани
масжиддан етаклаб олиб
чиқдим. Аммо Холмурод ака
меҳмонхонага келгунча ҳам
йиғидан тинмади. Кейин ҳам
кўп йиғлади. Неча ёшдан
намозга кирганини айтиб, «У
ёғида қолган намозларимга
неча кун йиғлай?» деб
пиққиллади. Ёшлик қилиб рўза
тутмаган йилларини санаб,
«қазо бўлган рўзаларимга неча
кун йиғлай?» деб изиллади.
Мен Холмурод акани нима деб
овутишни билмасдим. Чунки,
ўзимнинг ҳам дилимдан аччиқ
бир сарҳисоб ўтаётган, менинг
ҳам ич-ичимдан надоматли бир
йиғи бостириб келмоқда эди...
Fb.dan.
