188. Ibn Abbos (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilindi: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam aytdilar: «Kimki ikki namozni uzrsiz holda jam’ qilsa (qo‘shib o‘qisa), shubhasiz, u gunohi kabiralarning eshiklaridan bittasiga qadam bosgan bo‘ladi».
Hadis roviylari orasida uchragan Hanashning kunyasi - Abu Ali Ar-Rahobiy, ismi esa - Husayn ibn Qaysdirki, u muhaddislar nazdida zaifdtsr. Ahmad va yana boshqalar uning zaif ekanligini qayd etishgan.
Ilm aHllari nazdida amal shu hadis asosidadir.
Ikki vaqt namozini qo‘shib bir paytda o‘qishlik faqatgina safarda yoki Arafotdadir. Tobi’iyndan bo‘lmish ayrim ilm axllari bemor kishi uchun ikki vaqt namozini jam’ qilishiga ruxsat berganlar. Ahmad va Ishoqning qavli shudir.
Ayrim ilm ahllari esa, «Yomg‘irli havoda ikki vaqt namozini jam’ qiladi», deydilar. Shofi’iy, Ahmad va Ishoqning qavli shunday. Biroq Shofi’iy, bemor kishi ikki vaqt namozini qo‘shib o‘qiydi, degan fikrda emas.
Jam’ qilmoq - ikki vaqt namozini bir vaqtda o‘qimoq degani. Jam’ qilmoq faqat peshin bilan asr hamda shom bilan xufton namozlari orasida mumkin. Yo taqdim yoki ta’xir yo‘li bilan qilinadi. Ya’ni asr namozi oldinga surilib, peshin vaqtida peshin namozi bilan birga o‘qilishi mumkin yoki peshin namozi orqaga surilib, asr vaqtida asr namozi bilan birga o‘qilishi mumkin. Shom va xufton namozlarida ham holat shunday: Keyin jam’ni mashru’ qiladigan sababalar bor. Bulardan ayrimlari sunnat, ayrimlari ruxsatdir. Arafot bilan Muzdalifada jam’ qilinishi sunnat, safarda, bemorliqda, yomg‘ir va xavf-xatar singari holatlarda esa ruxsatdir. Ba’zi imomlar bu ruxsatlarning hammasini, ayrimlari esa bir qismini qo‘llash yo‘lini tutgan. Abu Hanifa (rahmatullohu alayh) Arofat va Muzdalifadan boshqa hech qaerda va hech qanday holda jam’ qilmoq mashru emasligini aytadilar.