G’iybat
G’animlar davrasin gullatding uzoq,
It bo’lib chaynading ustixonimni.
O’ynab nurday toza tuyg’ularimni,
Yashashdan charchatding mening jonimni.
Halol daryolarim bulg’agan sensan,
Boshimga yo’q joydan yog’dirgan g’urbat,
Men-ku bor gunohim sevib yashadim,
Sen kimning haromi bolasi, g’iybat?!
Qo’ling qon,
Ko’plarni etgansn qurbon,
Yemirasan toshday sabrlarni ham.
Zerikkan chog’ingda o’yinchoq qilib
O’ynaysan tili yo’q qabrlarni ham.
Mudom yuraklarga boshqorong’usan,
Kezasan hasaddan bo’lib ikki qad
Sendan hazar qilar do’zax olovi,
Iblisning xandasi senmisan, G’iybat?!
Men sendan qo’rqmayman,
Garchi ayyorsan"¦
Ko’nglimni xudoga etganman tortiq.
Ayt-chi, Yaratganga yetarmi kuching?..
Endi sening bilan oramiz ochiq.