Umumiy bo'lim > Rasululloh SAV va sahobalar

Rasululloh sollallohu alayhi va sallam bilan tanishaylik

<< < (2/3) > >>

Shuhrat_:
30. Урушга изн берилиши—
биринчи ҳижрий сана.
31. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Оиша
розисллоҳу анҳога
уйланишлари—биринчи
ҳижрий сана, шаввол ойи.
32. Қибланинг
сзгартирилиши—иккинчи
ҳижрий сана, ражаб ойи.
33. А сза ва закотнинг фарз
қилиниши—иккинчи ҳижрий
сана, шаъбон ойи.
34. Бадр ғазоти—иккинчи
ҳижрий сана, 12-рамазон.
35. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг қизлари
А уқайс розисллоҳу анҳонинг
вафотлари—иккинчи ҳижрий
сана, рамазон ойи.
36. Ҳазрати Али ва
Фотималарнинг никоҳлари—
иккинчи ҳижрий сана.
37. Бану Қайниқоъ уруши—
иккинчи ҳижрий сана, шаввол
ойи.
38. Сувайқ уруши—иккинчи
ҳижрий сана, шаввол ойи.
39. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Ҳафса
розисллоҳу анҳога
уйланишлари—учинчи ҳижрий
сана, рамазон ойи.
40. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Зайнаб
бинти Хузайма розисллоҳу
анҳога уйланишлари—учинчи
ҳижрий сана, 14-шаввол.
41. Уҳуд уруши—учинчи
ҳижрий сана, 15-шаввол.
42. Хамрнинг ҳаром
қилиниши—тсртинчи ҳижрий
сана, шаъбон ойи.
43. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Умму
Салама розисллоҳу анҳога
уйланишлари—тсртинчи
ҳижрий сана, шаввол ойи.
44. Давматул жандал ғазоти—
бешинчи ҳижрий сана,
робийъул аввал ойи.
45. Бани Мусталиқ ғазоти—
бешинчи ҳижрий сана,
шаъбон ойи.
46. Ифк ҳодисаси—бешинчи
ҳижрий сана, шаъбон ойи.
47. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Зайнаб
бинти Жаҳш розисллоҳу
анҳога уйланишлари—
бешинчи ҳижрий сана,
зулқаъда ойи.
48. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Жувайрис
бинти Ҳорис розисллоҳу
анҳога уйланишлари—
бешинчи ҳижрий сана,
шаъбон ойи.
49. Хандақ уруши—бешинчи
ҳижрий сана, шаввол ойи.
50. Бани Қурайза ғазоти—
бешинчи ҳижрий сана,
зулқаъда ойи.
51. Ҳудайбис сулҳи—олтинчи
ҳижрий сана, зул¬қаъда ойи.
52. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг
подшоҳларга мактуб
юборишлари—еттинчи ҳижрий
сана, муҳаррам ойи.
53. Хайбар уруши—еттинчи
ҳижрий сана, сафар ойи.
54. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Софис
бинти Ҳусай розисллоҳу
анҳога уйланишлари—еттинчи
ҳижрий сана.
55. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Умму
Ҳабиба бинти Абу Суфён
розисллоҳу анҳога
уйланишлари—еттинчи
ҳижрий сана.
56. Зотур А иқоъ ғазоти—
еттинчи ҳижрий сана.
57. Қазо умраси—еттинчи
ҳижрий сана, зул¬қаъда ойи.
58. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг Маймуна
бинти Ҳорис розисллоҳу
анҳога уйланишлари—еттинчи
ҳижрий сана, зулқаъда
ойининг охири.
59. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг қизлари
Зайнаб розисллоҳу анҳонинг
вафотлари—саккизинчи
ҳижрий сана, муҳаррам ойи.
60. Муъта ғазоти—саккизинчи
ҳижрий сана, жумадул ула
ойи.
61. Макканинг фатҳ
қилиниши—саккизинчи
ҳижрий сана, рамазон ойи.
62. Хамр ва слимтик сотиш ва
Мутъа никоҳини ҳаром
қилиниши—саккизинчи
ҳижрий сана, рамазон ойи.
63. Ҳунайн ғазоти—саккизинчи
ҳижрий сана, рамазон ойи.
64. Тоиф ғазоти—саккизинчи
ҳижрий сана, шаввол ойи.
65. Жаърона умраси—
саккизинчи ҳижрий сана,
зулқаъда ойи.
66. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг сғиллари
Иброҳимнинг туғилиши—
саккизинчи ҳижрий сана,
зул¬ҳижжа ойи.
67. Вакиллар келиши йили—
тсққизинчи ҳижрий сана.
68. Аажоший розисллоҳу
анҳунинг вафоти—тсққизинчи
ҳижрий сана, ражаб ойи.
69. Табук ғазоти—тсққизинчи
ҳижрий сана, ражаб ойи.
70. Умму Кулсум розисллоҳу
анҳонинг вафотлари—
тсққизинчи ҳижрий сана,
шаъбон ойи.
71. А ибонинг ҳаром
қилиниши—тсққизинчи
ҳижрий сана.
72. Абу Бакр розисллоҳу
анҳунинг одамлар билан ҳаж
қилиши—тсққизинчи ҳижрий
сана, зул¬ҳижжа ойи.
73. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг сғиллари
Иброҳимнинг вафоти—снинчи
ҳижрий сана, робийъул Аввал
ойи.
74. Видолашув ҳажи—снинчи
ҳижрий сана, зулҳижжа ойи.
75. Лайғамбар
алайҳиссаломнинг вафотлари
—сн биринчи ҳижрий сана,
иккинчи робийъул аввал.
"Ҳадис ва Ҳаёт" китобидан

MirzoMuhammad:
МЕҲРИБОНЛИК
Ислом дини шариати бутун олам аҳлига меҳрибонлик қилишга буюриб, бу меҳрибонликни комил имон ва гумонсиз тасдиқнинг белгиси қилиб қўйган. Мусулмон киши унинг қалбида қайси инсонга йўлиқмасин, унга ўз қалбидан ҳиссий хайрихоҳлик ҳиссиётларини ва холис эзгуликни ато айласин, унинг дардига малҳам, кўз ёшига таскин берсин. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам марҳамат қилдилар:
“Раҳм қилмагунларингизча мўмин бўлмайсизлар”.
“Эй Аллоҳнинг расули! Бизлар ҳар биримиз раҳмлимиз!” дедилар.
“Бирингиз ўз соҳибига қилган марҳамати эмас, балки оммага қилган марҳамати раҳмдиллик эрур!” дедилар саллаллоҳу алайҳи ва саллам.
Киши ўзининг яқин кишиси ёки дўстига меҳрибонлик қилиши мумкин. Чунки уларга қилган хайру-эҳсонлари бир кун келиб ўзига қайтиши турган гап. Бироқ қачонки ғариб ва бечораҳолларга рўпара келганда улардан узоқроқ бўлишлик бугунги кундаги одатий ҳолат. Бу эса Ислом таълимотларига мутлақо зиддур. Мусулмон киши ҳамиша, ҳар ҳолатда, барча инсонлар учун бирдек саҳоватпеша, кўнгиллар овловчиси бўлиши лозим. Мусулмон киши қалбидаги имоннинг раҳм-шафқат сари чақириғига ижобат қилароқ таниган ва танимаган кишиси учун бирдек кўмакка интилади.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам марҳамат қиладилар:
“Ким инсонларга раҳм қилмаса, Аллоҳ ҳам унга раҳм қилмагай!”
Ҳаётда шундан кимсалар борки, улар ҳақиқатан ҳам меҳр ва мурувватга муҳтож. Уларнинг кўпроғи етимлар, бевалар ва гўдаклар.
Раҳм-шафқат ва меҳрибонлик шундай олийжанобликки, инсон унга амал қилар экан, аввало ўзига хизмат қилгувчиларга, ҳатто тилсиз ҳайвонларгача меҳрибонлик қилиши лозим. Бир аёл мушугини уйга қамаб қўйиб, на ўзи овқат бермаган, на мушук ташқаирга чиқиб овқат топишининг имконини бермаган. Натижада мушук ҳалок бўлгани-ю, аёл айнан шу қилмиши туфайли дўзахга киргани кўпчиликка маълум ва машҳур.
Аллоҳ таолодан бизларга раҳм қилишин, ва оламларга раҳмат бўлган Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг йўлларгиа эргашиб боришимизга тавфиқ беришин сўраб, шоядки ибрат олсак деган илинжда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг асрларида бўлган меҳрибончиликлардан мисол келтиришни ирода қилдик.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳақиқатан ўта шафқатли ва меҳрибонликлари билан бутун башариятни лол қолдирадиган даражада ибрат бўлганлар.
Макка фатҳ қилинганида душманлар Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламнинг интиқом олишларига бегумон ишонишган эди. Бироқ олийжаноб Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи ва саллам уларни шу қадар афв қилиб кечириб юбордиларки,  ҳатто уларга қараб:
-   Нима деб ўйлайсиз, мен сизларга нима қилишим ҳақида? – деб сўраганларида улар:
-   Яхшилик! Марҳаматли биродарлик! Марҳаматли қариндошлик! – деб жавоб беришди. Шунда Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам башарият тарихида кўрилмаган лутф ва олийжаноблик намоён қилиб уларга:
-   Бораверинглар! Озодсизлар! – деб марҳамат қилдилар.

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

MirzoMuhammad:
Уйланиш - ибодат
Шариатимиз кўрсатмаларига кўра никоҳ барча пайғамбарларнинг суннатларидар.
عن أبي أيوب رضي الله عنه قال، قال رسول الله صلى الله عليه و سلم : أربع من سنن المرسلين، الحيا ء و الطعتر و السواك و النكاح. (رواه الترمزي و قال حديث حسن غريب)
Абу Айюб разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Тўрт нарса пайғамбарларнинг одатларидандур – ҳаё; хушбўйлик; мисвок ва никоҳ” (Термизий ривояти)
Ислом динида эса яна ҳам кўпроқ эътибор қаратилган. Никоҳсиз юриш никоҳли бўлишдан кўра қанча фарқ қилишлари айтилган. Ҳатто имкони бўла туриб никоҳга рағбат қилмаганларга қаттиқ танбеҳлар бор:
"Никоҳ менинг суннатимдир, ким суннатимдан воз кечса, у мендан эмас" деганлар Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам.
Ҳазрати Умар(р.а.) марҳамат этадилар:
«Заифлик ва фужурдан бошқа ҳеч нарса никоҳга монеъ бўлмайди».
Абдуллоҳ ибн Аббос(р.а.) дейдилар:
«Уйлангунча ибодат этганнинг ибодати тўла ва мукаммал бўлолмайди».
Ибодат камоли қалбнинг кераксиз нарсалардан озод бўлишига боғлиқ. Қалбнинг шаҳватдан саломат бўлиши ҳам уйланиш туфайли ҳосил бўлади.
Ҳазрати Икрима ва бошқа саҳобалар шундай дейдилар:
«Агар уйланмоқ истасангиз, сизни уйлантираман. Чунки бир қул зино қилган вақтда имон унинг қалбидан сўкилиб чиқур, чиқарилур».
Абдуллоҳ ибн Маъсуд(р.а.) шундай дейдилар:
«Бордию, умримдан ўн кунгина қолганини билсам, Аллоҳ таоло ҳузурига уйланмаган ҳолда бормаслик учун уйланган бўлардим».
Ҳазрати Муоз ибн Жабалнинг(р.а.) икки хотини вабодан вафот этади.Ҳатто ўзлари ҳам вабога чалинадилар. Шунда ҳам у:
«Мени уйлантирингизлар. Чунки мен Аллоҳ таолога уйланмаган ҳолда етишмоқни истамасман», дейди.
Бу икки буюк саҳобанинг уйланишни исташлари шаҳват сабабидан эмас, балки никоҳда фазилат кўрганлари учундир. (Уйланиш одоби. Имом Ғаззолий. ziyouz.comkutubxonasi)
Ислом  таълимотига  кўра,  оила  Яратганнинг  розилигини  топиш,  Пайғамбар алайҳиссалом ахлоқлари, исломий одоб билан зийнатланиш мақсадида қурилади. Шунинг  учун  динимиз  оилани  никоҳ  асосида  қуришга  алоҳида  аҳамият  беради. (Жума тезислари)
Аллоҳ  таоло  ўзининг  қудрати,  файзу  раҳмат  билан  эр-хотин  орасидаги  муҳаббат  ва яқинликни  инсонннг  қалбига  экди.  Шу  сабабли  аёлини аламлантирган  нарса  эрини аламлантиради  ва  бири  хурсанд  бўлса  иккинчиси  ҳам  хурсанд  бўлади.  Эрнинг  яқинлигига аёли ҳам яқинлик билан, муҳаббатига муҳаббат билан жавоб беради. Бу яқинлик ва муҳаббат қандай пайдо бўлди?
Бир машриқлик эркак узоқда яшайдиган мағриблик аёлга уйланса, у билан қариндошлик алоқалари хулқ, одат ва ташқи кўринишда ажралиб туради. Лекин никоҳдан кейин уларнинг орасида  бирлик  ва  иноқлик  пайдо  бўлиб,  аёл  унинг  бир  бўлагига  айланади. (islom.uz)

Қамариддин Шарофуддинов. Асака т. “Имом Абу Юсуф” жоме масжиди имом хатиби

MirzoMuhammad:
Жаборил алайҳис салом
   Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламга ваҳий олиб келиб турган муқарраб фаришта – Жаброил алайҳис салом билан биринчи дафъа учрашганлари ҳақида мўтабар “Нурул яқин” асарида (Муҳаммад Хузарий) шундай ёзади:
   Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам бир мунча озуқаларини олиб, Ҳиро ғорида ўзлари ёлғиз оталари – Иброҳим алайҳис салом динида ибодат қилиб бир неча кечаларни ўтказар эдилар. Бу ҳолат гоҳо ўн кеча, баъзан ундан ҳам кўплаб давом этар эди.
   Егуликлари тугаб қолса, Хадича разияллоҳу анҳунинг олдига бориб яна шунча озуқа олар эдилар.
Ниҳоят ҳақ кун келди. Жаноб саллаллоҳу алайҳи васаллам одатларига кўра тоғда, Ғиро ғорида турибдилар. Бир маҳал бир киши кўринди.
-   Хушхабар, эй Муҳаммад! Мен Жаброилман. Сиз бу уммат учун аллоҳнинг элчисисиз!
   Кейин:
-   Ўқинг, - деди.
-   Мен ўқишни билмайман, - жавоб бердилар сарвари коинот саллаллоҳу алайҳи васаллам. Чунки у зот саллаллоҳу алайҳи васаллам аввал ўқишни ўрганмаган уммий эдилар. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламнинг ухлаганларида ўраб оладиган наматлари бор эди. Жаброил алайҳис салом ўша билан ўраб қаттиқ қисди. Кейин қўйиб юбориб:
-   Ўқинг! – деди.
-   Мен ўқишни билмайман! – дедилар.
-   Иккинчи бора қаттиқ қисиб:
-   Ўқинг! – деди.
-   Мен ўқишни билайман! – дедилар яна. Учинчи бора қисиб, яна қўйиб ушбу оятларни ўқиди:
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبّكَ الَّذِى خَلَقَ(1) خَلَقَ الإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ(2) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الاْكْرَمُ(3) الَّذِى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ(4) عَلَّمَ الإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ(5)
Яъни: “Яратган Роббинг номи билан ўқи. У инсонни алақдан яратди. Ўқи! Ва Роббинг энг карамлидир! У қалам билан илм ўргатгандир. У инсонга у билмаган нарсани ўргатди”. (Алақ. 1 – 5)

Тарихчиларнинг иттифоқ қилишларича шундан сўнг ваҳий келиши бир қанча муддат, ишончли ривоятларга кўра қирқ кун тўхтаб қолди. Расули акрам саллаллоҳу алайҳи васалламнинг ваҳийга ташналиги ортиб борди. Ташналик шунчалик даражага етдики, Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳар сафар тоғ бошига чиқсалар Аллоҳнинг Холиқ билан халқ ўртасида элчи бўлишликларини ирода қилароқ тухфа қилагн буюк неъматидан жудо бўлиб қолаётгандек бўлиб, ўзларини маломат қилар эдилар. Лекин фаришта: “Сиз ҳақиқатан Аллоҳнинг элчисисиз” деганидан хотирлари жам бўлиб, Аллоҳ вужудга дин нурини зоҳир қилиши илинжида учрашув томон азм қилар эдилар.
Ниҳоят, қайтадан ваҳий келди. Бир маҳал осмондан овоз келиб қолди. Муборак нигоҳларини кўтардилар. Қарасалар, Хирода келган фаришта осмион ва ер ўртасида ўтирибди. Ўтган сафарги қилган муомаласини эслаб қўрқиб кетдилар. Уйга келиб:
-   Мени ўраб қўйинглар! – дедилар. Шунда Аллоҳ таоло ушбу оятларни нозил қилди:
يأَيُّهَا الْمُدَّثّرُ(1) قُمْ فَأَنذِرْ(2) وَرَبَّكَ فَكَبّرْ(3) وَثِيَابَكَ فَطَهّرْ(4) وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ(5) وَلاَ تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ(6) وَلِرَبّكَ فَاصْبِرْ(7)
   “Эй бурканиб ётган! Тур ва огоҳлантир! Ва Роббингни улуғла! Ва кийимингни покла! Ва азоб(сабабчиси)дан четлан! Ва кўп (иш)қилган бўлсанг ҳам, миннат қилма! Ва Роббинг учун сабр қил!”
   
   Жаброил алайҳис салом билан бўлган илк учрашув шундай бўлган. Кейинчалик фаришта инсон суратида ҳам келиб турган. Ҳатто баъзи саҳобалар ўз кўзлари билан кўрганлари ривоят қилинган.

126 - حدثنا مخلد بن مالك قال حدثنا أبو زهير عبد الرحمن بن مغراء قال حدثنا الفضل يعنى بن مبشر قال سمعت جابرا يقول : جاء رجل إلى النبي صلى الله عليه و سلم يستعديه على جاره فبينا هو قاعد بين الركن والمقام إذ أقبل النبي صلى الله عليه و سلم ورآه الرجل وهو مقاوم رجلا عليه ثياب بيض عند المقام حيث يصلون على الجنائز فأقبل النبي صلى الله عليه و سلم فقال بأبي أنت وأمى يا رسول الله من الرجل الذي رأيت معك مقاومك عليه ثياب بيض قال أقد رأيته قال نعم قال رأيت خيرا كثيرا ذاك جبريل صلى الله عليه و سلم رسول ربي ما زال يوصينى بالجار حتى ظننت أنه جاعل له ميراثا
   Жобир ибн Абдуллоҳ разияллоҳу анҳу айтади:
   "Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам илгари жаноза намози ўқиладиган ўринда оқ кийим кийган бир киши билан рўбарў ўтирган вақтларида бир одам ўз қўшнисидан кўраётган зулмдан шикоят қилгани кeлиб, мақоми Иброҳим билан Рукни Ямоний ўртасида ўтирдида:
   "Эй Аллоҳнинг расули! Ота-онам сизга фидо бўлсин, ёнингиздаги оқ кийим кийган киши ким эди?" - дeб сўради.
   Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам:
   "Сен уни кўрдингми?” дедилар. У:
   “Ҳа”, деди. Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам:
   “Сeн кўп яxшиликларни кўрибсан. У Жаброил саллаллоҳу алайҳи ва саллам  эди. У Раббимнинг элчиси, мeнга қўшничилик ҳақида шунчалар васият қилдики, ҳатто мeн қўшнига ҳам мерос қилинармикин деб ўйладим", дедилар". (Адабууд мфрад)
   
Улуғбек қори Йўлдошев

MirzoMuhammad:
Оламларга раҳмат
Аллоҳ субҳонаҳу ва таоло Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васалламни бутун оламларга раҳмт қилиб юборган. Бу ҳақда Буюк Каломда ҳам баён қилинган:
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ
“Биз сени фақат оламларга раҳмат қилиб юбордик”. (Анбиё. 107)
Инчунун, пайғамбарлик ваҳийси келмасидан бурун ҳам баракалари зоғир бўлиб турган. М. Хузарийнинг китобида бу ҳақда шундай дейилади:
“Муҳаммад алайҳис-саломни эмизаётганида Ҳалиманинг оиласига Аллоҳ томонидан юборилган қуту баракотлар пайғамбаримизга бeрилган дастлабки инъом эди. У киши олиб кeлинишидан аввал Ҳалиманинг оиласи қўл учида зўрға тирикчилик ўтказарди. Янги чақалоқнинг хосияти туфайли қўйлари яйловдан елиниданчакиллаб сут томиб қайтадиган бўлди.
Аллоҳ раҳмат қилгур Имом Бу-сайрининг "Ҳамзия" қасидасидаги қуйидаги мисраларда бу нарса ўз ифодасини топган:
Бир элга бахтиёр инсонни муяссар айласа,
Аллоҳ, Унинг хосияти-ла эл саодатманд бўлғуси мутлоқ.
Сўнгра расулуллоҳнинг кўкраклари ёрилиб, шайтон васвасаси-нафси аммора олиб ташланди. Кимки бу нарсага ажабланса, у Аллоҳнинг қудратига шубҳа билдирган, қувваи ҳофизаси чeкланган, дунёнинг ғаройиб ишларини фақат ўз тасаввуридан кeлиб чиққан ҳолда баҳолайдиган одам бўлади. Пайғамбарлар ҳаётида фавқулодда ҳодисалар юз бeриши ақл бовар қилмас ғайритабиий ҳол эмас.
Муҳаммад алайҳис-салом Шомга сафарга чиққанларида Аллоҳ у кишининг ҳурматлари учун бир парча булутни бошларига соябон қилиб қўйди, офтоб олов пуркаб турган жазирама ёз кунида бу соядан карвондаги бирор кимса баҳра олгани йўқ.
Расулуллоҳга ҳамсафар бўлган Майсара бу ғаройиб ҳодисани Хадичага ҳайратланиб сўзлаб бeрган. Хадича Муҳаммад алайҳиссаломнинг бўлакча одам эканликларини қалбан ҳис этиб, кeлгусида улуғ ишларни рўёбга  чиқаришларига ишониб, ўз тақдирини боғлашни ихтиёр этган. Шу боис расулуллоҳга дастлабки ваҳийлар кeла бошлаган саодатли кунлардаёқ Хадича у кишининг табиатидаги гўзал хулқ-атвордан ташқари бирон бир мўжиза талаб қилмасданоқ Ислом динига кирган.
Тош ва дов-дарахтларнинг салом бeриши ҳам пайғамбар алайҳис-саломга Аллоҳ бeрган нeъматлардан бири эди. Расулуллоҳ ҳожат учун ташқарига чиққаиларида одам йўқ унгуру жарликлар томонга кeтадилар, йўлларда учраган ҳар бир тош, дов-дарахтдан:
«Эй расулуллоҳ, сeнга раҳмат ва омонлик бўлсин!" дeган овоз чиқар, у киши ён-бeрига аланглаб, бирон жонзотни кўрмай ажабланардилар. (Нурул яқин. зиёуз.cом кутубхонаси)

Аллоҳ таоло бу зотни дунёга келиши учун барча шароитларни олдиндан муҳайё қилиб қўйди. У зотнинг насл-насаби энг шарафли, энг олийжаноб хонадонларга мансуб бўлишини ирода қилди. Бу ҳақда жаноб Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломнинг ўзлари бундай марҳамат қилганлар: “Аллоҳ таоло Исмоил авлодидан Кинонани танлаб олди, Кинонадан Қурайшни танлаб олди, Қурайшдан Бани Ҳошимни танлаб олди, Бани Ҳошимдан эса Мени танлаб олди” (Муслим ривояти).
Раҳмоннинг ҳабиби ва халили бўлган бу зотни туғилишларидан аввал ҳам, туғилганларидан кейин ҳам доимо илоҳий иноят, илоҳий риоят ўраб, чулғаб турган. Ҳар қандай оғир шароитда ҳам Аллоҳ таоло у зотни Ўз ҳифзу ҳимоясида сақлаган, қалбларни у кишига мойил қилиб қўйган.
Аллоҳ таоло У зотни пайғамбарлик тожи кийдирилишидан аввал ҳам гуноҳ-маъсиятлардан, қабиҳ қилиқлардан, олийжанобликка зид келувчи тубан ишлардан сақлаган. Нубувватдан олдин ҳам У кишидан бирор марта ваъдани бузиш, хиёнат, ёлғон сўз, фаҳш сўз ёхуд бировга зулм қилиш ва ҳоказолар содир бўлмаган. У зотни бутун Макка аҳли “ас-содиқу-л-амийн” яъни ростгўй ва омонатдор деб аташарди.
Жобир ибн Абдуллоҳ разияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Набий алайҳиссалом (ёшликларида Каъба таъмирланаётган вақтда) одамлар билан биргаликда тош таширдилар. Амакилари Аббос у кишига эй биродаримнинг ўғли (яъни, эй жиян!), изорингни ечиб уни елканг билан тош орасига қўйсанг яхши бўларди, деди. У киши изорларини ечиб, елкалари қўйган заҳотлари беҳуш бўлиб йиқиладилар. Ундан кейин у кишини бирор марта авратлари очиқ ҳолда кўришмаган. (muxlis.uz)

Қамариддин Шарофуддинов. Асака т. "Имом Абу Юсуф" жоме масжиди имом хатиби

Navigation

[0] Message Index

[#] Next page

[*] Previous page