76. Besh xil zararli jonivorni hamma joyda o‘ldirish mumkin: ilon, ola qarg‘a, sichqon, qopag‘on it, kalxat.
77. Imomlaringizning yaxshilari shunday kishilarki, sizlar ularni, ular sizlarni yaxshi ko‘rib, o‘zaro duo qilishib yuradiganlaringizdir. Imomlaringizni yomonlari esa sizlar ularga, ular sizlarga nisbatan buzg‘u adovatda bo‘lib, bir-birlaringizni qarg‘ashib yuradiganlaringizdir.
78. Musulmonlarning yaxshisi—uning qo‘li va tilidan boshqalar ozor topmaydiganidir.
79. Berilgan narsani buyurilgan joyiga rozilik bilan to‘liq holda beradigan ishonchli musulmon xazinachi o‘z yonidan sadaqa qilgan bilan barobardir.
80. Xola ham hurmat bobida ona bilan barobardir.
81. Ot—uch kishi uchundir. Biri savob, biri parda va yana biri gunohdir. Savoblisi shuki, kishi uni Alloh yo‘lida (jihod uchun), o‘tloqda yoki uyida boqsa, unga savob yozilur. Utlashi uchun uni yaylavda yoki o‘z bog‘chasida bog‘lab qo‘ysa, arqoni yetgan joyigacha savob yozilaveradi. Bordi-yu, u arqonini uzib, bir-ikki dovon ketib qolsa, yo‘ldagi izi va tezagi uchun ham savob yozilaveradi. Agar qochib borib biron daryodan o‘zicha suv ichsa, bunga ham savob yozilaveradi. Boyish va hojati, zoriqmaslik uchun boqib, uni parvarish qilish va minishdagi Allohning haqqini unutmagan bo‘lsa, unga shu ot do‘zaxdan parda bo‘ladi. Agar kishi ulovini faxr va riyo uchun hamda ahli islomga qarshi harakat uchun boqsa, bu bilan unga gunoh yozilaveradi.
82. Pashsha kallasichalik narsa berib bo‘lsa-da, gadoyni quruq qaytarma.
83. Qaysi bir kishi qishloqdagi birodarini ko‘rish uchun yo‘l olsa, Allohi taolo uning yo‘liga bir farishtani qoyim qilib qo‘yadi. U yo‘lovchidan: «Qaerga borursan?», — deb so‘raydi. U: «Mana shu qishloqdagi birodarimni ko‘rgani borurman»,—deb javob beradi. Yana so‘raydiki: «Senga uning biror ato etgan ne’mati bormi?» U: «Io‘q, lekin men uni Alloh yo‘lida do‘st tutaman»,— deb javob berdi. Shunda farishta: «Men senga Alloh tomonidan yuborilgan elchidirman. Sen birodaringni qanchalik yaxshi ko‘rsang, Alloh ham seni shunchalik yaxshi ko‘radi»,—degan so‘zni senga aytgani keldim dedi.
84. Musulmon kishini haqoratlash gunoh, uni o‘ldirish esa kufrdir. To‘g‘ri bo‘lib, bir-birlaringiz bilan o‘zaro yaqinlashib, ushbu xushxabarni eshitib olinglar: «Hech birlaringizni bu dunyodagi qilgan amallar jannatga olib kirolmaydi. Hatto meni ham. Balki Alloh taoloning o‘z rahmati va mag‘firati bilangina oxirat ne’matlariga erishurmiz».
85. Beva xotinlarga va miskin-bechoralarga yordam beruvchi kishi, go‘yo Alloh yo‘lida jihod qiluvchi yoki kechalari ibodat ila qoimu, kunduzlari ro‘za ila soim yuruvchilar bilan barobardir.
86. Har bir musulmon kishiga itoat etishlik vojibdir. Xoh u buni yoqtirsin, xoh yoqtirmasin. Basharti ma’siyat (gunoh) amallarga buyurilmagan bo‘lsa. Mabodo gunoh ishlarga buyurilsa, itoat qilishlik yo‘q.
87. Bir kishilik taom 2 kishiga kifoya qiladi. ikki kishilik ovqat 4 kishiga, to‘rt kishilik esa 8 kishiga kifoya qiladi.
88. Kasal ko‘rgani boruvchi odam go‘yo jannat bog‘ida yurgandek bo‘lur.
89. O’nta narsa badanga tegishli sunnatdir:
1) Mo‘ylabni qisqartirish;
2) Soqol qo‘yish;
3) Misvok tutish;
4) Burunni suv bilan chayqash;
5) Tirnoqni olish;
6) Bo‘g‘im va kovak oralarini yuvish;
7) Qo‘ltiq yungini yulish;
Kindik osti mo‘ylarini tozalash;
9) Najosat maxrajlariga suv sepish;
10) Xatna qildirish.
90. Har bir musulmon kishiga sadaqa qilish vojibdir. Agar sadaqaga narsa topolmasa, qo‘li bilan ishlab, o‘ziga va sadaqaga narsa topsin. Unga ham qurbi yetmasa, muhtojlarga yordam bersin.
Uni ham qilolmasa, odamlarni yaxshi amallarga buyursin. Uni ham qilolmasa, yomonliklardan saqlansin, shu bilan ham sadaqa qilganning savobini topaveradi.