- Uxlashyapti, shekilli. Nima edi?
Richard gazetani tashladi va Annaga o’girildi.
- Ular bu haqda bilishlarini istamayman.
- Nima uchun? - Anna xavotirga tushdi. - Shifokor senga nima degandi?
- Demenga gaz umuman ta’sir qilmagan.
- Xo’sh, nima bo’pti? Biz taqdirdan minnatdor bo’lishimiz kerak.
- Lekin aynan shu narsa uni tashvishga solgandi, - dedi Richard. - Keynning aytishicha, Demenning xromosoma tuzilishi boshqacha ekan.
- Boshqacha? - xitob qildi Anna. - Bu bema’nilik-ku!
- Men ham unga shunday degandim, - uni ma’qulladi Richard. - Lekin Keyn nihoyatda tashvishga tushgandi.
Anna bir oz jim bo’lib qoldi, keyin so’radi:
- Endi nima qilmoqchisan?
- Hech nima, - Richard yana gazetaga qo’l cho’zdi. - Demen soppa-sog’.

Doktor Charlz Uorren Belvuar qo’rg’onini qazish chog’ida topilgan topilmalarni jo’natib, hozirgina Eykradan qaytib kelgandi. Topilmalarni Tornlar muzeyiga qo’yish mo’ljallangandi.
Uorren Igael devorini ko’ra olmadi. Bebaho topilma olim yetib kelguncha jo’natib yuborilgandi. Bundan Uorrenning jahli chiqdi. Uning halok bo’lgan jurnalist do’sti Joan Xart mana shu devor to’g’risida janjal ko’targanidan beri bu topilma olimni ohanrabodek o’ziga tortib kelardi. Endi esa Igael devori Chikago yoki Nyu-Yorkka kemada yetib kelgunicha kutishga to’g’ri keladi.
Uorren o’z ish xonasi ostonasidan hatlab o’tib baxt hissiga o’xshash bir hisni tuydi. Olim butun muzey binosida xonasidan yaxshiroq xona yo’qligiga ishonardi. Uning xonasi eng pastki qavatda joylashgan bo’lib, olim qozonxona shovqiniga ko’nikib ketgandi.
Uning xonasi eng so’nggi texnika bilan jihozlangan bo’lib, bu olimga qadimiy topilmalarni saqlash va tiklashda yordam berardi. Bu yerda maxsus konditsionerlar, infraqizil yoritgichlar, ko’chma isitish uskunalari, turli xil kimyoviy aralashmalar solingan idishlar, sanoqsiz cho’tkalar, pichoqlar bor edi.

Doktor Uorren Eykradan olib kelgan ba’zi topilmalarni ko’ra boshladi. Bir nechta bronza pichoq va sopol buyumlarni bir chetga surib, juda qadimiy charm xaltani qo’liga oldi. Uorren uning qiymati naqadar yuqori ekanligini bilgani uchun xaltani o’zi bilan olib kelgandi.
Uorren xaltani ochdi. Uni hidlab ko’rdi. Xalta juda qadimiy bo’lmasa-da, zamonaviy ham emasdi.
Olim uning ichiga qo’lini suqdi va bir nechta pergament qog’ozlarni oldi. U qog’ozlarni bir chetga qo’ydi. So’ng xaltadan kichkina xoch chiqdi. Olim unga birpas tikilib turdi. Uni ham chetga qo’ygach, u xaltadan butunlay zamonaviy xatjildni oldi! Doktor Uorren hayron bo’ldi, lekin yana nimadir bor edi.
Uorren xalta ostidan og’ir tugun oldi. Tugunni stol ustiga qo’yganida qandaydir jaranglagan tovush chiqdi. U tugunni ochdi va yetti dona juda o’tkir, ingichka va juda qadimiy pichoqlarni ko’rdi. Ularning soplari xochga mixlangan Iso shaklida bo’lib, fil suyagidan ishlangandi.

Uorrenning qiziqishi kuchayib ketdi. U xatjildni ochdi. Uning ichidan qandaydir qog’ozlar chiqdi. Olim ularga ajablanib tikilib qoldi. U Karl Bugengagenning yozuvini tanigandi.
Uorren xatni o’qishga kirishdi.
Bugun Tornlar oilasi uylaridagi kinozalda to’plangan va ajoyib filmni tomosha qilayotgandi. Bolalar o’qishdan ta’tilga chiqishgandi.
Ekranda bo’yi baland bir kishi ko’cha bo’ylab qadam tashlardi. Uning qo’llari beliga osilgan to’pponchani olishga shay turardi.
U uchinchi qavat derazasidan o’ziga qaratilgan miltiqni ham, ikkinchi qavat derazasidagi pardaning surilganini ham sezmadi.
Shu payt miltiq otildi, u yerga yiqildi.
Kutilmaganda tasvir chaplashib, ekrandan yo’qoldi.
- Kinomexanik otilsin! - qichqirdi Demen.
Shu payt darchadan Markning boshi ko’rindi. U javob qaytardi:
- O’ldim! - U proektorni to’g’rilay boshladi.

Odatda, proektor oldida xizmatchilardan biri turardi, lekin Mark kino qo’yishni o’rganishni iltimos qilgandi. U bugun birinchi marta film qo’yayotgan va atay qilganday, eng qiziq joyida tasma uzilib ketgandi. Mark proektorni darhol sozladi va filmni kelgan joyidan qo’ydi.
Qahramon o’rnidan turdi va otishma boshlanib ketdi. U o’ng qo’liga to’pponchasini olib miltiqli kishini qulatdi, chap qo’lidagi to’pponcha bilan esa parda ortidagi dushmanini narigi dunyoga jo’natdi.
- Xayriyat! - dedi Anna.
- Ko’rsa bo’ladigan film ekan, - izoh berdi Demen.
Anna jilmayib qo’ydi.
- Kim sendvich yeydi? - dedi u o’rnidan turarkan.
- Men! - Richard qo’lini ko’tardi.
- Men ham! - unga qo’shildi Demen.
- Mark ham qarshi bo’lmasa kerak, - dedi Anna va oshxonaga yo’l ochdi.
Bu paytda Mark ehtiyotkorlik bilan kino tasmasini o’rar, Demen esa ekranni yig’ishtirardi.

Kutilmaganda eshik qo’ng’irog’i jiringladi. Richard bilan Demen baravariga gapirishdi:
- Kim bo’lishi mumkin?
Demen yelkasini qisdi.
- Hozir ochaman, - dedi u eshik tomon borarkan.
Ostonada Charlz Uorren turardi U dag’-dag’ qaltirar, boshdan-oyoq qor bilan qoplangandi. Qo’lida esa Bugengagenning xatini ushlab olgandi. Olim qaltirardi, lekin sovuqdan emas. U hozirgina o’qib chiqqan narsasidan o’lgudek qo’rqib ketgandi.
Eshik ochilib, Uorren qarshisida Demenni ko’rgach, nafasi tiqilib qolishiga sal qoldi. Charlz jilmayishga urindi, lekin bu urinish beo’xshov chiqdi. Demen darhol hushyor tortdi.
- Xello, doktor Uorren, - dedi dona-dona qilib.
- Salom, Demen, - Charlz iloji boricha tabiiy gapirishga urindi. - Dadangga zarur gapim borligini ayta olasanmi?
- U sizni kutyaptimi? - Demenning savoli quruq va rasmiy chiqdi. U olimni hatto uyga taklif ham qilmadi.
- Iltimos, dadangga kelganligimni ayt, - dedi Uorren.

Demen bir oz ikkilandi, so’ng dedi:
- Kiring.
Uorren ichkariga kirdi.
- Hozir aytaman, - dedi Demen.
Uorren egnidagi qorni qoqdi.
- Doktor Uorren keldi, - xabar qildi Demen otasiga.
- Charlz? - Richard xursand bo’ldi, lekin ajablandi. - Zo’r! Ichkariga kiraversin!
Lekin sabri chidamagan Uorren bolaning orqasidan kirib kelgandi.
- Oyingga ayt, doktor Uorren uchun yana bitta sendvich tayyorlasin, - dedi Richard xonadan chiqib ketayotgan Demenga.
Yolg’iz qolgan Demen g’azabga mindi. U Uorrenning bu yerga nima uchun kelganligini yaxshi bilardi. Lekin hech narsa qila olmasdi - hozircha... Demen oshxonaga kirib ketdi.
Richard qadahlarga konyak quyarkan, Uorren gapni nimadan boshlashni o’ylardi.
Torn hali ham tasmani o’rab o’tirgan Markni butunlay unutib qo’ygandi. Bola doktor Uorren bilan otasining suhbatini bemalol eshitib o’tirardi.
Charlz Richard uzatgan konyakni bir ho’plashda ichib yubordi. Alkogol Uorrenga dadillik bag’ishladi va u Tornga savol berdi:
- Richard, - so’z boshladi u, - sendan bir nozik masala to’g’risida so’rasam maylimi?
- Charlz, biz axir do’stmiz-ku, - dedi Torn, - so’rayver.

Uorren chuqur nafas chiqardi va so’radi:
- Londonda ukang bilan aslida qanday voqea yuz berganini aytib bera olasanmi?
Richardning ovozi va o’zini tutishi keskin o’zgardi.
- Nega so’rayapsan?
- Men Eykrada topilgan xaltani ochgandim. U Bugengagenga tegishli ekan. Xaltada arxeologning shaxsiy buyumlari saqlangan. Uni Bugengagenning suyaklari yonidan topishgan.
- Nima bo’pti? - dedi Torn.
Uorren tupugini yutdi.
- Pichoqlarni ukangga aynan Bugengagen berganini bilarmiding? Jeremi Demenga sanchishga uringan pichoqlarni?
Torn uning so’zini keskin bo’ldi.
- Nima deyapsan, jin ursin?
Proektsion bo’lmada o’tirgan Mark ularning so’zlarini eshitib muzlab qoldi.
- Yetti yil ilgari Bugengagen senga xat yozgan ekan, - davom etdi Uorren.
- Xat? Menga? - Torn u yoqdan bu yoqqa yura boshladi. - Men hech qanday xat olmaganman.

- U xatni jo’natishga ulgurmagan. Xat xalta ichidan topildi.
- Sen uni o’qib chiqdingmi? - dedi Torn ayblov ohangida.
Uorren qunishdi.
- Richard, - o’tindi u. - Sen meni bilasan-ku. Lekin hozir senga aytmoqchi bo’lgan narsam g’alati tuyulishi mumkin.
- Tezroq ayt, Uorren, Xudo haqqi!
- Bugengagenning ta’kidlashicha, Demen... - Uorren yutindi, - Demen... Shaytonning quroli. Dajjol!
Torn Uorrenga xuddi telbaga qaragandek tikildi.
Proektsion bo’lmada o’tirgan Markning esa nafasi chiqmay qoldi. Uorren so’zida davom etdi:
- U odam emas, Richard. Bu telbalikday tuyulishini bilaman, lekin Bugengagen Demenning shoqoldan tug’ilganligini ta’kidlaydi!
Torn kulib yubordi.
- Sen shuni aytgani keldingmi? - u boshini sarak-sarak qildi.

- Ukang hammasini tushungan, Bugengagendan yordam so’rab kelgan. Qariya unga bolani qanday yo’q qilishni tushuntirgan.
Torn qo’lidagi qadahni zarb bilan stol ustiga qo’ydi.
- Ukam kasal edi, - dedi u sovuq ohangda.- Ruhiy kasal. Xotinining o’limi...
- ...Demenning ishi, - dedi Charlz Richardning so’zini yakunlab. - Qolgan barcha o’limlar ham... beshta g’ayritabiiy hodisa. Bular kitobda yozilgan. Narsalarning bir qismi xolos, - Uorren xavfli yo’lga qadam qo’yganini tushunardi. - Bugengagen...
- Jinni bo’lib qolgan u, - dedi Richard.
Uorren bosh chayqadi. Olimni yana qo’rquv qamrab olgandi.
- Bu hammasi jinnilikka o’xshaydi... - tan oldi u.
- Lekin sen bunga ishonasan, - e’tiroz bildirdi Richard.
Uorren Bugengagenning xatini stolga tashladi.
- Mana o’sha xat. o’zing o’qib ko’r.
- Yo’q.