- Agar Bugengagen haq bo’lsa, - dedi Charlz, - u holda hammamizning hayotimiz xavf ostida. Sen, Anna, Mark - hammamiz. Joan Xartga nima bo’lganini esla - u bilgan ekan.
- Men qari ahmoqning xatini o’qimayman!
- Richard, - yalindi Uorren, - men Bugengagenni bilardim. U qari ahmoq emasdi. Nahotki, hech narsani sezmayotgan bo’lsang? Birorta ham g’alati...
- Yo’q! - o’shqirdi Torn.
Uorrenga xuddi Richard hozir uni uradiganday tuyuldi, lekin u so’zini davom ettirdi: - Senga g’alati ko’ringan biror narsani sezmadingmi? Bolaning so’zlarida, harakatlarida?
- Hoziroq ketishingni istayman, Charlz...
- Ajal bizni quvlab keladi...
- Jo’na! - Torn g’azabdan titrardi.
Lekin Uorren o’zini to’xtatolmasdi.
- Injilni o’qi, unda hammasi yozilgan! Biz oxiriga yetishimiz kerak!
- Nimaning oxiriga?