Buxerning rejalari amalga oshsa, Demen butun yer yuzini oziq-ovqat bilan ta’minlaydigan korporatsiyaning xo’jayini bo’ladi.
Torn Markni ko’mish marosimini va Demen, Buxer hamda Neff o’rtasidagi g’alati aloqani esladi. Neff qanday vazifani bajaradi? Richard bu savoliga javob topish uchun yana xatga nazar tashladi:
«... va butun yer yuzi yirtqich ortidan ergashdi va yirtqichga qudrat bergan ajdarga sajda qildi. Va ajdar ta’zim qilarkan, yirtqichga kim bas kela oladi, dedi».
Ajdar.
Balki, Neff xuddi o’sha ajdardir? Jang olib borishdan saboq beruvchi harbiy...
«Va u barcha iymonlilar bilan urush olib boradi: u barcha xalqlar ustidan hukmronlik qilishni istaydi...
Va u Maliklar Maligiga qarshi bosh ko’taradi...»
Torn u yog’ini o’qiy olmadi. Uning ko’zlari og’rir, xayoli esa chalkashib ketgandi. U biror narsa haqida o’ylaydigan holatda emasdi. Richard uxlab olishi zarur edi.

Torn birdan dunyoda sodir bo’layotgan voqealarni o’ylab ketdi. Yaqin Sharqdagi vaziyat borgan sari umumiy urushga aylanib ketish xavfi ostida turar, ehtimol, unga ko’plab davlatlar qo’shilishi mumkin edi. Bu Uchinchi jahon urushi deb ataladi. Albatta, agar buni shunday deb ataydigan biror inson tirik qolsa.
Yadroviy qurollanish jadal sur’atlarda tarqalayotgandi. Deyarli har bir davlat atom bombasiga ega edi. Bor-yo’g’i bitta bomba portlasa kifoya - shu zahoti zanjirli reaktsiya boshlanadi: har bir davlat yer yuzidan yo’qolib ketmaslik uchun boshqa davlatni yo’q qilishga tushadi.
Nyu-York bu yil fojiaga duch kelgan shaharlar qatorida edi. London, Parij, Moskva, Tokio - bu shaharlarda dahshatli fojialar yuz bergandi. Hamma yoqda talonchilik, o’g’irlik, zo’ravonlik va qotilliklar avjga chiqqan, ular borgan sari shafqatsiz tus olayotgandi.

Dunyo xaritasida ofat yuz bermagan biror-bir shahar deyarli qolmagandi.
Aftidan, insonlar kundan-kunga hissiz va bemehr robotlarga aylanib borishayotgandi. Bu bema’ni hayotda ular bir daqiqaga to’xtash va o’ylashga vaqt topolmasdilar. Odamlar tobora atrofidagi olamdan o’zlarini o’rab, mustahkam uy-qo’rg’onlariga yashirinib olishayotgandi.
Tabiatda ham tushunib bo’lmas va g’aroyib voqealar sodir bo’layotgandi. Ilgari qor haqida gap ham bo’lishi mumkinmas joyda qor yog’ar, seryog’in joylarda qurg’oqchilik boshlanib, taqir yerlarni sel bosardi. Bo’ronlar, to’fon va zilzilalar yer yuzini vayron qilayotgandi. Falokatlar kundan-kunga ko’payayotgandek edi.
Torn uyqusiga qarshilik qila olmadi. Charchoqdan uning ko’zlari yumildi. U notinch uyquga ketdi.

13

Kompaniyaga qarashli samolyot la Gardia aeroportining qo’nish chizig’iga kelib tushganida tong allaqachon yorishgandi.
Torn kerishdi va esnaganicha soatiga qaradi. Yettidan qirq besh daqiqa o’tgandi.
Birdan Richard o’zini ahmoq bo’lgandek his qildi. Uorrenning ahvoli haqida qandaydir ruhoniy qo’ng’iroq qilgani uchun ming mil bosib kelgani Tornga bema’nilikday tuyuldi. Buning ustiga Richardning Charlz bilan bo’lgan so’nggi suhbati janjalga aylangandi. Torn endi u bilan ilgarigi munosabatini tiklay olmasligiga ishonardi.
Lekin o’sha oqshomda Uorren aytgan so’zlar Richardning yuragida toshdek qadalib turardi. Endi Richardning o’zi ham Igael devorini o’z ko’zi bilan ko’rish va barcha narsani anglash ishtig’qida yonardi.
Richardni Uorrenning o’zi emas, balki ruhoniy qo’ng’iroq qilgani jiddiy tashvishga solgandi. Ehtimol, Uorren uni Nyu-Yorkka shu yo’l bilan keltirmoqchi bo’lgandir. Torn aeroport binosidan chiqib o’tirdi va ruhoniy aytgan manzilni aytdi. Taksichi Tornga hayron bo’lib qarab yelkasini qisdi va mashina joyidan qo’zg’aldi.

Taksida o’tirgan Torn bularning barchasi kim uchun naf keltiradi, degan savolga javob izlardi. Birdan u bu dahshatli hodisalar faqat Demen Torn manfaati uchun foydali ekanligini anglab yetdi.
Demenni qudratli kompaniyani boshqarish imkoniyatidan faqat ikki kishi to’sib turardi: Richard Torn va uning xotini.
Torn Uorren nima uchun u bilan uchrashishni istayotganini taxminan bilardi. Charlz undan Demenni o’ldirishni so’raydi.
Bunday iltimos ilgari ham bo’lgandi. Bugengagen va Jeremi Torn. Ular yetti yil ilgari bu ishni amalga oshirishga urinishgandi, ammo halok bo’lishgandi.
- Yo’l kirani hozir to’laysizmi? Sizni kutib turaymi? - Taksichi Tornning xayolini bo’ldi.
Richard uzr so’ragandek ming’irladi va cho’ntagidan hamyonini chiqardi. U haydovchiga o’ttiz dollar to’lab mashinadan tushdi va atrofga alangladi. U temir yo’l yaqinida joylashgan yarim xaroba ibodatxona oldida turardi.

Richard ibodatxonaga yaqinlashib eshikni itardi. Ibodatxona ichi chang-g’ubor bilan to’lgandi. Yog’och o’tirgichlar xuddi ag’darilib ketadigandek ko’rinardi.
Torn ichkaridagi eshik tomon yurdi. Birdan eshik ochilib, bo’yi unchalik baland bo’lmagan bukri ruhoniy ko’rindi.
- Janob Torn?
Richard bosh irg’adi.
Ruhoniy oqsoqlanganicha unga yaqinlashib ko’rish uchun qo’lini uzatdi.
- Men ruhoniy Uenstonman. Kelganingiz uchun rahmat. - U Tornning qo’lini qisdi. - Janob Uorren sizni kutyapti. - Ruhoniy yo’l boshladi.
Richard uning ortidan ergashdi.
- Qo’ng’iroq qilganingiz uchun rahmat, - dedi u. - Doktor Uorrenga nima bo’ldi?
- U men bilan gaplashishni istamayapti, faqat u dahshatli sarosimaga tushganiga mening ishonchim komil.

Ular yo’lakdagi eshiklardan biri oldida to’xtashdi va ruhoniy eshikni ohista taqillatdi. Ichkaridan xirildoq ovoz eshitildi: «Kim u?». Bu Uorrenning ovoziga o’xshamasdi.
- Janob Torn keldi, - dedi ruhoniy.
Eshik ochildi va ostonada Uorren paydo bo’ldi. Uning ko’rinishi g’alati edi. U qandaydir dahshatli kasallikka chalingandek edi. Charlzning ko’zlari qizarib ketgan, yonoqlari osilib qolgan, rangi esa sarg’ayib ketgandi.
- Richard? - dedi u xavotirli ohangda.
- Ha, menman, Charlz.
Uorren oldinga tashlandi. U Tornning yoqasidan ushladi va xona ichiga sudradi. Eshikni yopib, zulfinini tushirib qo’ydi.
- Yirtqich oramizda, - pichirladi u. - Bu hammasi haqiqat! Men devorni ko’rdim...
- Charlz, iltimos, quloq sol...
- Men uni ko’rdim! Dahshat! - Uorren qaltiray boshladi.
Torn Uorrenning yelkasidan ushladi.

- O’zingni qo’lga ol! - Richard o’z ko’zlariga ishonmasdi. Nahotki uning ro’parasida uzoq yillar davomida muzeyni boshqargan va sodiq do’st bo’lgan kishi turgan bo’lsa?
Uorren birdan qaltirashdan to’xtadi. U Tornga tikildi.
- Endi sen menga ishonasan, Richard, - dedi u, - yoki hali ham meni telba deb o’ylayapsanmi?
Torn Igael devorini o’z ko’zi bilan ko’rishi shart edi.
- U qaerda? - so’radi u. - Igael devori qaerda?
Uorren va Torn yuk vagonlari turgan temir yo’l bo’ylab ketishardi. Charlz vaqti-vaqti bilan to’xtar va osmonga qarab qo’yardi.
Nihoyat, ular «Torn Indastriz»ning konteynerlarida turgan vagon yoniga yetib kelishdi. Uorren qulfni ochdi. Torn Charlzga qarab turgandi.
Richard vagonga chiqdi va Uorrendan so’radi:
- Chiqmaysanmi?
Uorren bosh chayqadi va yana osmonga qaradi. Kutilmaganda u dahshatdan qotib qoldi.
Torn u tikilib turgan tomonga qaradi. Yigirma fut balandlikda ulkan qora quzg’un aylana yasab uchardi.

Richard qo’rqqanidan vagonga yopishib qolgan Uorrenga qaradi.
- Chiq, Charlz. - U Uorrenni tinchlantirishga urindi. - U bor-yo’g’i oddiy qush-ku.
U quzg’undan ko’zini uzmay bosh chayqadi.
Torn uf tortdi va vagon ichiga kirdi.
Vagon turli o’lchamdagi qutilar bilan to’la edi. Qutilardan biri kimdir tomonidan ochilgandi.
Shu payt uzoqda turgan uzun eshelon birdan yura boshladi.
Og’ir vagonlar shovqin bilan bir-biriga urilganicha «Torn Indastriz» konteynerlari turgan yakka vagon tomon harakatlana boshladi.
Vagon yonida turgan Uorren ko’zlarini yumib iltijo qila boshladi. Kutilmaganda qo’shni yo’ldan katta tezlikda poezd o’tdi. Uorren o’zini yerga tashladi. Poezd o’tib ketgach, Charlz oyoqqa turdi va vagonning old tomoniga o’tdi.

Torn vagon ichidagi qutilardan birida devor bo’lagini ko’rdi. Devor juda qadimiyga o’xshardi. Uning bo’g’qlari unchalik o’chmagandi. Richardning ko’zi devordagi suratga tushdi. Bu go’dakning tasviri edi. Lekin uning yuzi chaplashib ketgandi.
Tashqarida esa og’ir eshelon borgan sari tezlikni oshirardi. Eng oldindagi vagon zanglab ketgan uzun-uzun temirlar bilan qoplangandi. Eshelon yo’lni buruvchi ko’rsatkichga yaqinlashdi. Ko’rsatkich ishga tushdi va yo’l almashdi. Vagonlar «Torn Indastriz» yuklari joylangan vagon tomon burildi.
Uorren yo’l o’rtasida turgancha ko’zlarini mahkam yumdi va duo o’qiy boshladi. Uning tepasida esa quzg’un borgan sari tezroq aylana boshladi.
Torn qutining keyingi bo’limida devorning boshqa qismini ko’rdi. Unda Shaytonning do’zax chetida osilib turgan payti aks eks etgandi. Lekin bu suratda ham Shaytonning yuzi chaplashib ketgandi.
«Jinni bo’lib qolmadimmikin? - o’yladi Torn. - Hech qanday isbot yo’q-ku».