Onam haqida gapirishim kerak bo’lganda, xuddi yuragimdagi sirlarni birma — bir oshkor qilayotganday, ko’nglim qa’ridagi hammadan yashirgan asrorlarni avra — astarini chiqarib, yoyayotganday bo’laveraman. Ishoning, bu men uchun og’riqli hodisa. Xuddi birovlar meni majburlab, yuragimni yorib, operatsiya qilayotganday bu o’z ixtiyorimdagi tabiiy holat emas. Men majbur bolayotganday bo’laveraman. To’g’risini aytsam, men xalq deganda, millat deganda, hatto Vatan deganda ham birinchi o’rinda onam ko’z oldimga keladi. Hatto o’zbek tili nima deganda ham avvalo onamning gapirishi, talaffuzi, shevasi, ohangi ko’z oldimga keladi. Men onamning gapirishini o’zbek tili shu bo’lsa kerak deb bilaman. Qohiraga ketayotganimda, magnitofonni lentasiga onamning gaplarini o’zbek tilini sog’inganimda, eshitib yuraman, - deya yozib olganman.
Ishonaman, agar onam Sirdaryodan Toshkentga ko’chib kelsalar, Toshkent men uchun kindik qonim to’kilgan yer bo’lib qoladi. Ishonaman, agar men adabiyotga onamning obrazini olib kirsam, men adabiyotga yana bir o’zbek ayolining obrazini olib kirgan bo’laman. Lekin bu men uchun yulduzlardan-da yiroqdagi erishib bo’lmaydigan orzu bo’lib tuyuladi. Ona xalqimning birinchi vakili bo’lgan onamga yoqadigan asar yozmaydigan bo’lsa, yozishning umuman keragi yo’qdek tuyuladi. To’g’ri, men ham asarlarim butun dunyo xalqlari o’qishini, mening asarlarim ham jahon adabiyoti namunalaridan bo’lishini istayman. Lekin o’sha adabiyot sari olib boriladigan yo’l, har bir yo’lning boshi bo’lganidek, me uchun bu yo’l, xalqimning eng katta xazinasi — onamning yuragidan boshlanadi. Albatta, men bu yurakka quloq tutar ekanman, yozuvchi sifatida, sizlarga juda ko’p javohirlar tuhfa etaman, mangu qolguvchi duru gavharlarni hadya etaman.
Onam aytadilar:
- Dunyoni so’z yaratgan! Olloh taolo, "œYaral", - dedi, Yeru osmon paydo bo’ldi. dunyoda birinchi yaralgan narsa so’z bo’ladi. Shuning uchun so’zdan ehtiyot bo’l. So’z xuddi afsungarga o’xshaydi. O’zi ko’rinmasa-da, aytilgan narsa yaralaveradi. Agar "œmen yaxshiman", desang yaxshi bo’lib ketaverasan. Mening atrofimdagi odamlar yaxshi odamlar desang, atrofingga yaxshi odamlar to’planaveradi. Teskarisini aytsang, teskarisi bo’laveradi. Kasbing so’z ekan, faqat yaxshi narsalarni niyat qil, faqat yaxshi so’zlarni so’zla. Odamlar yaxshi so’zlaringni yod olib, dunyoga yaxshiklik urug’ini sochsinlar. Dunyoni faqat yaxshilik qutqaradi.
- Men, onamning bu so’zlarini eslab, xuddi gapirishni onasidan o’rganayotgan go’dakdek, chug’urlayman"
- - Ey Xudo, onaginamning umrini uzoq qil, o’z panohingda asra, elim tinch, yurtim farovon bo’lsin!
