* * *

Bir yo‘l chekkasida yotibman nolon,
Chorasiz bo‘lsam-da, men ham tirik jon.
Ustimga otingning soyasi tushdi,
Jilovini nari tortsang-chi, nodon.
1994

* * *

Balki chaman bo‘lar dashti Karbalo,
Balki, behisht mavjud yulduzlar aro.
Mening O’zbekiston - Vatanim bordir,
Ularning baridan a’loroq, a’lo!
1994

VATAN

Agar do‘stlar erur sodiq bir-birin qiyratib bo‘lmas,
Agar qilg‘il necha fitna alarni ayratib bo‘lmas.
Demishlar: moru qushni bir qafasda asratib bo‘lmas,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.

Vatan deb men bayon qildim, ayo do‘stlar, muxammasni,
Vatanni kim ulug‘ bildi, aziz bildim men ul kasni.
Vatan deb jo‘sh urar ersa ko‘targum boshima xasni,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.

Nadomat birla boqg‘ayman vatansizlarga har doim,
Egib boshini zor yig‘lar, agarchi davlati qoyim,
Faqir bo‘lsam-da bor yurtim - toju taxtim, borar joyim.
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.

Bobolar kechmishin hargiz faromush aylamang, do‘stlar,
Haqiqat tongi otganda ani tush aylamang, do‘stlar,
Agar kim e’tiqodsizdur, ani xush aylamang, do‘stlar,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.

Diyorim O’zbekistondur, ki andin iftixorim bor,
Demakkim, hur adolatlig‘, davlati barqarorim bor,
Onamdek mehribon, munis Vatan bor, g‘amguzorim bor,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.

Vatan, sen hur, yo‘ling shonli, qadamni tashlagin shaxdam,
Faxr-la boqg‘ay Abdullo, ko‘zida shodligidan nam
Panohingni tilab Haqdin dilida iltijo har dam,
Vatandan ayri ko‘ngilni bilingki, yayratib bo‘lmas.
Baayni bandi bulbulni chamansiz sayratib bo‘lmas.
1994

BUYUKLIK

Osmonu falakda mo’jaz yulduz - tosh
Mindi o‘z tabiiy tayyorasiga.
Rosa bo‘shliqlarda daydigach bebosh,
Urildi Mushtariy sayyorasiga.

Mushtariy degani oftob misoli
Fazo karvonida muhtasham nordir.
Ne kechdi u sho‘rlik yulduzning holi,
Vazni tog‘ qoshida zig‘ircha bordir.

Buyuklik qudratin sezmay yo sezib,
O’zi izlab topmish so‘nggi marrani.
Mushtariy samoda milyard yil kezib,
Axir axtarmagan o‘sha zarrani.

Taajjub qilaman, buyuklik asli,
Tanlagan yo‘lidan burilmas ekan.
Zarra buyuklikka urilgay, ammo,
Buyuklik zarraga urilmas ekan.
1994

DIL OG‘RIG‘I

Qo‘l og‘rig‘i bosilsa
Dil og‘rig‘i boshlanar.
Olis xotiralardan
Ko‘ngil tag‘in g‘ashlanar.

Sokin o‘tgan bir damni,
Eslolmayman, yo Rabbim.
Taqdir qo‘lida yoydek
Egilib borar qaddim.

Yaxshi bilan yomonni
Yetolmayin farqiga,
Faqat yo‘l izlab o‘tdim,
Muhabbatning arkiga.

Bir qarasam, paykondek
Umr uchib ketmishdir.
Bilmadim, u chaqin - o‘q
Qay manzilga yetmishdir.

Qaydadir intilganim .
Muhabbatim qayonda,
Balki men bu yonda-yu,
Qalbim esa u yonda.

Inson umri shul ekan .
Yo‘li to‘la nadomat.
Gar vaslingga yetkazsa
Kela qolgil, qiyomat.

Hayotimning ma’nosin
Bir nafasga qaytib ber.
Mayli, so‘ngra barchasin
Doston qilib aytib ber.

Mushkul ekan bu qadar
Ezgulikka yetishmoq.
Hayot-ku, bir chistondir,
Muhabbat ham topishmoq.

Qo‘l og‘rig‘i bosilsa
Dil og‘rig‘i boshlanar.
Olis xotiralardan
Ko‘ngil tag‘in g‘ashlanar.
1994

VIJDON

Jahon shoirlari vijdon haqida
Azaldan ming-minglab baytlar yozmishlar.
Vijdon-ku, aslida sobit aqida,
Kimlardir bu yo‘ldan goho ozmishlar.

Balki vijdon deya tinmay chekib oh,
Hayqirib yurmaydi har qanday odam.
Topilgay bobolar hikmatlarin goh,
Shunchaki nasihat deguvchilar ham.

Qay bitta narsaga muhtoj bo‘lsa gar,
Eng avval o‘shanga topingay inson.
Mayli, ummon qadar yo zarra qadar,
Har nechuk qalblarda bor bo‘lsin vijdon.

Magar ketar bo‘lsa vijdon bosh olib,
Iymon ham u bilan birga ko‘chgaydir.
Butkul mardu nomard tayanchsiz qolib,
Choh uzra chirpirak bo‘lib uchgaydir.

Devlar qutulgandek Sulaymon o‘lib,
Betizgin tuyg‘ular har yon yugurgay.
Qalb degan istehkom posbonsiz bo‘lib,
Eng avval nafs unga o‘zini urgay.

Haqiqat atalmish ravshan quyoshni,
Ochiq diydalarki, ilg‘amas ko‘rib.
Avliyo degaylar so‘qir avboshni,
Adolat o‘rnini egallar firib.

Ilojin topsalar har qanday onda
El-yurtni chalg‘itib qo‘yarlar oson.
Gar hakam bo‘lsalar biror maydonda,
Mag‘lubni g‘olib deb etarlar e’lon.

Kuppa-kunduz kuni kiprik qoqmasdan
Yolg‘on so‘zlay boshlar daholar hatto.
Kimlardir umrida bir sham yoqmasdan,
Mash’al bo‘lmoqlikni qilgaylar da’vo.

Vijdon ketgan joyda albatta bir kun,
Ilondek qo‘zg‘olur bo‘hton va tuhmat.
Bu yorug‘ olamda odamzod uchun
Bormikan ulardan ortiqroq kulfat.

Vijdonsiz kimsaga duch kelgan nafas
Kofir ham dod solgay: Asragil, yo Rabb!
Oddiy bismilloni bilmaydigan kas
Iltijo qilgaydir qiblaga qarab.

Vijdondan ayrilib qolgan fursatda
Boshlanar toj-taxtga ruju daf’atan.
Ne-ne zukko xalqlar qolib g‘aflatda,
To‘zg‘ib ketajakdir butun bir Vatan.

Ha, o‘zing yorlaqa, yaratgan egam,
Iblis yuraklarga qutqu solmasin.
Vijdondan mosuvo etmagin hech ham,
Toki u xotirot bo‘lib qolmasin.
1994

ERKINLIK

Egasi yo‘q tulporman,
Dala-dashtda kezguvchi.
Uchib yurgan shunqorman,
Har sharpani sezguvchi.

Qo‘lga tushsam tulpor deb
Ko‘pkariga solurlar,
Yo, bos, qani, shunqor deb
O’ljasini olurlar.
1994

SHUKUR BURHON

Azamat bir chinor,
Ayqirgan daryo.
Undan nariroqda salobatli tog‘.
Tepada poyonsiz haybatli samo,
Atrofda ufqqa tutash dala, bog‘.

Chinor soyasida ulug‘ mo‘ysafid
Sokin kuzatadi yeru osmonni.
U Shukur Burhondir, goho shu taxlit
Tasavvur qilaman O’zbekistonni.
1994

BOSHPANA

To hayot ekansan bu olam aro
Boshingga savdolar tushgay rang-barang.
Gohida shukr aylab sevinsang, goho
Juda ko‘p narsadan sovir hafsalang.

Yuragingni siqar ming bitta savol,
Do‘st deb bilganingning adovatlari.
Qiynar unutilish, mavhum istiqbol,
O’tgan yo‘llaringning nadomatlari.

Deysan nahot g‘olib dunyoda iblis,
Nahot yaxshilikning boshi doim xam.
Chulg‘ab olganida shundayin bir his,
Qayga qochar eding, bechora odam.

Faqat tabiat bor - ilohiy maskan,
Faqat o‘shanga sen bepisand boqma.
Loaqal uni sen tanigin, Inson,
Yolg‘iz boshpanangni o‘t qo‘yib yoqma.
1994

QAYSAR BOLA
(Qiziqchilar bisotidan)

Bor ekanu yo‘q ekan,
Bir bola bo‘lgan ekan.
Hammani sensirashni
U odat qilgan ekan.
Otani ham sen dermish,
Onani ham sen dermish.
Bir kun muallim unga
Shunday deb tanbeh bermish:
Sensiraysan hammani,
Shu jumladan meni ham.
Bunday xunuk odatni
Tashlagin endi, ukam.
Mening bir maslahatim
Natija berar balkim.
Siz deyman deb barchani
Yuz marta yozib kelgin.
Ertasiga bolakay
Vazifani bajarmish.
Aytganini yuz emas,
Ikki yuz bor qaytarmish.
Muallim shod: .Men senga,
Ha, ishongan edim-da..
Bola dermish: .Seni bir
Xursand qilay dedim-da..
1994