NIYAT

Magar kelganda ham qiyomat qoyim,
Yor bo‘lsin yigitga niyati doim.

Tabarruk keksaning gapin eshitdim,
Boshing toshdan bo‘lsin, derdi, iloyim.

Dilovar dardida tortdim uzangi,
Men kim deb ado-yu, kimdir adoyim.

Gohida safardosh bo‘ldim g‘animga,
Sodiq do‘st topolmay qaytganda royim.

Boshimga chiqdi goh poyim to‘zoni,
Ulug‘lar qoshida goh bo‘ldi joyim.

Qismat qahr bilan yo‘lim poyladi,
Agarchi, baxt menga boqdi muloyim.
1982

* * *

Zamin aylanadi, chiqadi quyosh
Hargiz kibr bilan ko‘tarmagin bosh.
Oyoq ostingdagi xarsangni tepma,
Balki haykal bo‘lar senga o‘sha tosh.
1982

* * *

Sizga tilaklarim bir jahon bo‘lsin,
Boshingiz oftobli osmon bo‘lsin.
Kunduzning g‘aroyib chog‘idir oqshom,
Saodat birla u nurafshon bo‘lsin.
1982

EPIGRAMMA

Sen o‘lsang nimangni ko‘mamiz ekan,
Shuni o‘ylab qoldik bilonihoya...
Sen axir jismi yo‘q ko‘lankadirsan,
Sen axir birovdan tushgan bir soya.
1982

SIZDAN NIMA KETDI

Garchi, yashamadim beiqbol, nigun,
Garchi, davralarim nurlik, otashlik,
Nega, mening dilim, titraysan nechun,
Nechun yuragimni tirnaysan, g‘ashlik.

Ne bu, erta ketgan yoshligimmi bu,
Yoki do‘stlarimdan orttirgan hasrat?
Ne bu, qandayin his, qandayin tuyg‘u,
Qanday nomsiz mehr, ismsiz nafrat?

Qirq yil ham o‘tibdi misli bir damdek,
Qolgani ne kechar - menga noayon.
Vayrona tagida majruh odamdek
Tirmashib yashayman hayotga tomon.

Sizdan nima ketdi, ey do‘sti aziz,
Sog‘inmang menga har bir zum yomonlik.
Mendan nima ketdi, sizga ham cheksiz
Saodat tilayin, tilay omonlik.
1983

BAHOR TILAKLARI

Nechun ko‘klam madhi tushmas g‘azaldan,
Shoirlar bahorni kuylar azaldan?

Oshiqlar zangori kenglikka boqib,
Qo‘shiqlar aytadi bag‘rini yoqib.

Tabarruk chollarning chakkasida gul,
Momolar o‘yida bahordir nuqul.

Bir lahza yasharar qarri qo‘rg‘onlar,
Ajib dilbar bo‘lib qolar insonlar.

Ha, bahor misrasi menda ham talay,
Bu holning boisi bordir harqalay.

Azizim, g‘unchaga nazar sol bir on,
Bag‘rida hozircha turfa hol pinhon.

Ranglar yashar unda balki pushti, oq,
Ajab, tikoni ham hozircha yumshoq.

Tong chog‘i shabboda ko‘taradi bosh,
Oh, nechog‘ latifu nechog‘lik yovvosh.

Asli qahratonning nabirasi u,
Nash’u namolari hozircha ezgu.

Inson fe’li qiziq, yashagay hurkib,
Shervachchani silab, sherdan-chi, qo‘rqib.

Bahor norasida go‘dakday shirin,
Qo‘ynida ezgulik armon yashirin.

Nashtar bo‘lmasidan g‘unchaning xori
Shirin tuyuladi uning diydori.

Bo‘ronga aylanmay shabboda - go‘dak
Ozurda dillarni yayratar beshak.

Odam bolasiga doim umid yor,
Shul sabab bahorga tilagi bisyor:

Olamga qabohat zahrin sochmasa,
Mas’um yuraklarda yara ochmasa.

Qoplamasa basdur yeru samoni
Mudhish qirg‘inlarning qora to‘zoni.
1983

* * *

Yashasang dunyoda yorug‘ yuz bilan,
Hurmat ko‘rguzsang va bo‘lsa izzating!
Ketsang, eslasalar shirin so‘z bilan,
Yaxshi noming qolsa, qolsa xizmating.

G‘anim nafratingga kelolmasa bas,
Kulsang, sidqidildan yayrab kulolsang.
Dilda g‘ashlik bo‘lmay yashasang, xullas,
Baxtli odamlarday baxtli bo‘lolsang.
1983

BOBUR

Men-ku, oddiy odam,
Shundoq bo‘lsa ham
Shukr, bas, degancha g‘animlarim bor.
Shart emas ularga ta’rif chinakam,
Biri jununsifat, birovi hushyor.

Biroviga yoqmas jindek jur’atim,
Biroviga yoqmas men yurgan yo‘lak.
Nogoh biror joyda chiqsa suvratim
Biri uxlay olmay qiynalsa kerak.

Biz shunday o‘tamiz,
Ya’ni kun ko‘rib...
Maydagina kuchsiz, maydagina zo‘r.
Hayotning mana shu burjidan turib,
Men Sizni o‘yladim, hazrati Bobur.

Siz - zobit, dastini cho‘zgan dunyoga,
Siz - shoir, mangu bir alanga yoqqan.
Nainki bandalar, Sizning siymoga
Ne-ne saltanatlar kek bilan boqqan.

Bahodirlik ichra yor Sizga Humoy,
Siz ulug‘ zotlarning izin bosgan er.
Nazmiy sajdagohda Sizga, hoynahoy,
Imomlikka o‘tgay faqat Alisher.

Ha, yolg‘iz she’r qoldi, boshqasi, abas,
Yetti iqlim aro doston naqlingiz.
Ne baxt, parchin bo‘lib toj degan qafas,
Bizga yetib keldi olmos aqlingiz.

Ayting, ne topdingiz Siz kezib dunyo,
Hanuz boqisharlar sho‘rishga to‘lib.
Shoirsiz, yaxshisi, qolingiz, Mirzo,
Mushfiq yurtingizda bir shoir bo‘lib.
1983

BIR SIRKI...

Dedingki, mumkinmas senga hayajon,
Kulfatdan yiroq yur, may ham shart emas.
Magar yer yuzini bossa ham to‘fon
Sening to‘pig‘ingga chiqmasa, shu bas!

Ha, do‘stim, hayajon endi muvaqqat,
Shodligu g‘amni ham totganman bir oz.
To‘fon bosganda ham yer yuzin, faqat
Qutulib qolardi o‘rdak yoki g‘oz.

Lekin ogoh etay seni bir sirdan,
Balki, tanish senga bu holning foli.
Ayt-chi, qay ahvolga tusharding, birdan
Yelkangda o‘rmalab qolsa chumoli.

O, kibor tuyg‘ular, ezgulik, vijdon...
Bular hayotdagi mavjud bir ishdir.
O’zingni osmonda sanama, Inson,
Seni yengadigan... mayda tashvishdir.
1983

DO’STIM MUROD HAMROEV XOTIRASIGA

Men ko‘rib turibman,
Yer-osmon parchin,
Farzanding fig‘oni ko‘klarga o‘rlar.
Bir yonda o‘zbeklar egibdi boshin,
Bir yonda bolam deb yig‘lar uyg‘urlar.
Nima qilib qo‘yding,
O, do‘stim Murod,
Nahot o‘limda ham sen bo‘lding pesha,
U ahdu paymonlar bo‘ldi-ku barbod,
Yakka ov qilarkan ajal hamisha.
Minglab yil o‘tsa ham osmon qa’rida
To‘qnashmas falakning ikki to‘zoni.
Ne baxtkim, o‘zbekning munis bag‘rida
Menga do‘st bo‘lganding, uyg‘ur o‘g‘loni.
Nega yaxshilarga notanti hayot,
Nega g‘anim qolib, do‘st ketar nega?
Zukko olim eding, o‘zing ayt, Murod,
Tabiat ishiga bormikin ega?
Netay, janozangga kechikdim o‘zim,
Nogoh bu zarbadan qoldim dovdirab.
Kimga xitob aylay, Murod, azizim,
Boqurman qabringga endi jovdirab.
1983