Imom G'azzoliy. Uylanish odobi

AbdulAziz 21 Oktyabr 2009, 10:33:35

Bu qarashdan lazzat, zavq tuygan kishi uning ko‘zdan uzoqlashishi bilan xafa bo‘ladi va yana ko‘rish hasratini chekib qoladi. Shu tariqa, davomli o‘laroq gunohga botib yuradi.

Bu qarash yomon narsa ekanini bilgan va ko‘zini nomahramdan qo‘rigan kishi tasodifan ko‘zi taqalsa ham, bu boqishdan zavq olmaydi.

Uni ko‘rmagan paytda ham xafachilik sezmaydi.

Balo va musibatlarga sababiyat bergan tuyg‘ularni ko‘nglidan chiqarib otgan ma’qul.

Abu Bakr ibn Abdulloh Al-Muzaniyning aytishlariga karaganda bir qassob bo‘lgan. Qassobning qo‘shnilaridan birining esa go‘zal qizi bor edi. Qassob o‘sha qizga ko‘z tashlardi. Qizning uydagilari bir ish bilan uni qo‘shni qishloqqa yubordilar. Qassob ham uning izidan ergashib ketdi. Nihoyat xilvat bir joyda uni ushladi va nafsidan nafsining murodini olmoq istadi. Qiz dediki:
"Qo‘y bunday qilma! Sen meni sevganingdan ko‘ra ziyodaroq seni sevaman. Faqat Alloh taolodan ko‘rqaman!"
Bundan so‘ng qassob:
"Sen Alloh taolodan qo‘rqasanu men qo‘rqmaymanmi?!" - dedi-yu, tavba qilib, ortiga kaytdi.
Yo‘lda ketar ekan juda qattiq chanqadi, suvsizlikdan halok bo‘layozdi. Shunda Isroil farzandlariga yuborilgan payg‘ambarning elchisiga duch keldi.
Elchi uning parishon holini ko‘rishi bilan so‘radi:
- Sizga ne bo‘ldi?
U esa kattiq suvsaganini aytdi.

Qayd etilgan

AbdulAziz 21 Oktyabr 2009, 10:33:54

Bundan so‘ng elchi dediki: — Keling, birga Alloh taologa duo qilaylikki, shu qishloqqa kirgunimizcha bizga soya (himoya) bo‘lishi uchun ustimizga bir bulut yuborsin.
Qassob shunday dedi:
"O’zingiz yolg‘iz duo qiling. Chunki, mening bir yaxshi amalim bo‘lsa ediki, uning hurmatidan duo qilsam..."
Elchi shunday dedi:
"U holda men duo qilay, siz "omiyn" deng".
So‘ng elchi duo qildi.
Qassob "omiyn" dedi.
Bundan so‘ng ko‘p o‘tmay ko‘kda bir bulut bularning ustiga qarab harakatlandi va ularga soya bo‘ldi. Nihoyat qishloqqa yetdilar. Qassob elchining yonidan ajrab, o‘z makoniga qarab yurdi. Bulut ham o‘sha tarafga qayrildi.
Elchi dediki:
"Men sizning yaxshi ishingiz yo‘q deb o‘yladim. Chunki, duo qilgan men edim. Siz faqat "omiyn!" deb turdingiz. Shundan so‘ng bir bulut bizga soya soldi. So‘ng o‘sha bulut siz(taraf)ga moyil bo‘ldi. Buning haqiqatini va hikmatini menga aytib bering!"
Qassob bo‘lgan voqeani aytdi:
"Kimsasiz joyda (Allohdan qo‘rqib, nafsini tiygan) Alloh taologa tavba kilgan kishining Alloh huzurida (aytgan) maqomiga hech kim yeta olmas".

Qayd etilgan

AbdulAziz 21 Oktyabr 2009, 10:34:13

Ahmad ibn Said Obidning otasidan rivoyat etishicha, Kufa shahrida ularning bir xizmatchisi bor edi. Juda dindor bo‘lan o‘sha yosh namoz o‘qimoq uchun doimo masjidga borar va u yerdan ajrashni istamasdi. O’zi esa qad-qomati kelishgan, go‘zal yuzli yosh edi. Go‘zal bir ayol uni sevardi. Xizmatchi yigit bir kun jome’ga ketayotganida o‘sha ayol oldiga chiqib, yo‘lini to‘sdi va dedi:
- Ey yigit! Meni tingla. Senga aytmoqchi bo‘lgan bir necha so‘zim bor. Meni tingla, so‘ng xohlaganingni qil!
Yigit unga ro‘yxushlik bermadi va suhbatlashmadi.
Bir kun yigit uyiga qaytayotganda yana o‘sha ayol yo‘lida paydo bo‘ldi va dedi:
- Ey yigit! Meni tingla. Senga aytadigan bir necha so‘zim bor.
Yigit boshini egdi va dedi:
- Bu yer tuhmat joyidir. Men esa tuhmatga mavzu bo‘lmoqni xush ko‘rmayman.
Ayol esa:
- Meni sen bilan topishmoqqa yo‘llagan omil - nafsimdir. Siz dindorlar pokiza bir jonga o‘xshaysiz. Sizdagi ozgina, kichkina dog‘ ham darhol bilinur va qusuringizni oshkor kilur.
Men senga asir bo‘ldim.
Barcha a’zolarim, sen bilan mashg‘ul bo‘lmoqda, sen bilan banddir.
Sen ham mening ishim uchun, hamda o‘zing uchun Alloh taologa duo qil, bizni isloh aylasin!
Yigit uyiga ketdi va borib namoz o‘qimoqchi bo‘ldi. Lekin boshida qarama-qarshi, aralash-quralash o‘ylar bo‘lgani uchun qanday namoz o‘qib, qanday duo qilajagidan parishon edi.
So‘ng qog‘oz, qalam olib maktub bitdi. Uyidan tashqariga chiqdi.
Ne ko‘z bilan ko‘rsinki, ayol o‘sha joyda kutib turardi!
Darhol o‘sha maktubni ayolga berdi va uyiga qaytdi.

Qayd etilgan

AbdulAziz 21 Oktyabr 2009, 10:34:32

Maktubda shular bitilgan edi:
"Bismillahir rohmanir rohiym!
Ey Ayol! Bilgilki, qul Alloh taologa isyon qilib gunohga kirganda Alloh Haliym sifati bilan unga yumshoq muomala qilur. Qul takror gunoh qilsa, Alloh taolo buni ham bekitur. Faqat yana gunoh qilsa, Alloh (j.j.) unga shunday g‘azab qiladiki, yeru ko‘klar tor kelib qolur. Barcha tog‘lar, daraxtlar va hayvonlar siqilur. Alloh taoloning g‘azabiga kim ham chiday olurki!.. Agar bu so‘zlarim behuda va botil ersa, unda men senga shunday bir kunni eslatayki, u kun osmon erigan ma’dan kabi bo‘lur. Tog‘lar titilgan jun kabi bo‘lur. Alloh taologa qasamki, men zaiflik kildim va o‘z nafsimni isloh aylamoqdan ojiz bo‘ldim. Qaydan boshqa birovni isloh etay?! Agar so‘zlarim haq va haqiqat ersa, unda seni Hidoyat Rahbari - bir Tabibga havola eturmanki, isloh etur, tuzatur. Barcha dardu og‘riqni tindirur. U - Olamlar Parvardigori Alloh taolodir.

Alloh taolo marhamat etmish:
"U (mushrik)larning yuraklari xalqumiga keladigan (tomog‘iga tiqiladigan), ko‘ngullari dard bilan to‘lib, parishon bo‘ladigan yaqin qolgan Qiyomat Kuni bilan qo‘rqiting! Kofirlarning (o‘sha kun) do‘sti ham, tinglaydigan biror shafoatchisi ham bo‘lmas! Alloh ko‘zlarning xoin (xiyonatli) boqishlariniyu, ko‘ngillar maxfiy tutguvchi sirlarini ham, har neni bilguvchidir". (Mo‘min, 40/18-19).

Qayd etilgan

AbdulAziz 21 Oktyabr 2009, 10:35:06

Oradan ma’lum vaqt o‘tdi. Yana bir kun yosh yigit uyidan chiqsa yo‘l bo‘yida kutayotgan o‘sha ayolni ko‘rdi. Darhol qaytib uyiga kirib ketmoqchi bo‘ldi. Lekin ayol chaqirib qoldi:
- Ey yigit! Qaytma. Chunki endi boshqa ko‘rishmaymiz. Faqat erta (Qiyomat Kuni) Alloh taoloning huzurida ko‘rishgaymiz.
Keyin jim-jim yig‘ladi, ho‘ngradi va shunday dedi:
- Sening ko‘nglingning kalitlari qo‘lida bo‘lgan Alloh taolodan shuni tilaymanki, senga oshiq bo‘lganim tufayli duchor bo‘lgan mashaqqatlarimni menga oson aylasin!
So‘ng shunday dedi:
- Menga bir nasihat berki, uni sendan xotira sifatida ko‘nglimda olib yuray. Yana, sen menga bir tavsiya berki, men u bilan amal qilayin.
Bundan so‘ng yigit shunday dedi:
«Nafsingni o‘z nafsingdan qo‘rimoqni tavsiya eturman. Ayricha, senga Alloh taoloning shu so‘zlarini xotirlatay:
"U (Alloh) kechalar sizni o‘ldiruvchi (uxlatuvchi) kunduz qilgan har ishingizni bilguvchi Zotdir"». (An’om, 6/60)
Ayol boshini egdi va avvalgidan ham kattiqroq yig‘lay boshladi.
So‘ngra ajralib ketdi. O’zini butunlay ibodatga berdi. Qayg‘udan o‘lguncha shu yo‘lda davom etdi. Ayolning o‘limidan so‘ng yigit uni esladi va yig‘ladi. Atrofidagilar undan so‘radilar:
- Sen unga nafsingdan umidini uzdirding. Endi nechun yig‘lamoqdasen?
Yigit shunday javob bergan:
- Ishing avvalida men uning umidini uzdim va uning ayrilig‘i Alloh huzurida bir zahira bo‘lsin dedim. Endi uning Alloh huzuriga eltganini olib, o‘zimga zahira etmoqqa Alloh taolodan uyalmoqdaman.

Qayd etilgan