Abu Muso aka sizni bu qiyoslariz va shaxsiy fikrlariz ma'nodorligi bilan odammi o'ziga tortadi.Bu qilayotgan hayrli ishingizni davom ettirsangiz juda xursand bo'lardik.

Biz ham qo'shilamiz shu fikrga..
shu mavzudan  aancha narsa o'rgansa bo'ladi...

kutamiz

Iqtibos: Sadulla  27 Mart 2011, 07:15:54

Abu Muso aka sizni bu qiyoslariz va shaxsiy fikrlariz ma'nodorligi bilan odammi o'ziga tortadi.Bu qilayotgan hayrli ishingizni davom ettirsangiz juda xursand bo'lardik.

Biz ham qo'shilamiz shu fikrga..
shu mavzudan  aancha narsa o'rgansa bo'ladi...

kutamiz

                       

Abu Muso akamizni ishlari ko'p bo'lgani uchun,bloglarini yolg'iz qoldirmaslikka bir harakat qilib ko'rmoqchiman 
Ularning qiyoslaridan ta'sirlangan holda o'zimiz ham bir harakat qilib ko'ramiz,Abu Muso akaning ma'noli fikrlaridek bo'lmasa ham,yaxshiroq chiqishiga harakat qildik ammo.

                                                      Amallar sandig'i

O'zbek oilasida qiz tug'ilsa onalarning tashvishi boshlanadi.Qiz bola kichikligidanoq unga bir sandiq ajratiladi va uni to'ldirish boshlanadi.Har bir ona o'z qiziga "kelinlikka" deb narsalarning eng oldisi,eng yaxshisini olishga harakat qiladi.Axir qiz bola narsa ota-onaga omonat.Bir kun birovni uyiga ketdi.O'sha ketish paytigacha onalar qizining boshqa hayotga qadam qo'yishi uchun kerakli bo'lgan hamma narsalarni taxt qilib qo'yishin xohlashadi.Qiz bolani bo'yi yetgunicha sandiqni narsalar bilan to'ldirishadi.Sandiq to'ydan oldin ochiladi va ichidagi narsalar olib sarhisob qilinadi.Ayni shu paytda onalarning qanday harakat qilganlari ko'rinadi.Chunki sandiq bilan ulardan boshqa hech kimni ishi yo'q.Ota ro'zg'or tashvishi bilan ovora bo'ladi,uning topib kelgan pulidan onalar siqib-siqib sandiqni to'ldiradilar.Boshqa birov esa,u qarindoshmi,qo'shnimi hech kim boshqaning sandig'iga biror nima tashlamaydi.Qiz shu sandiqdagi narsalar bilan yangi hayotga qadam qo'yadi.Bu yig'ilgan narsalarga qo'shimchalar keyinchalik ham borib turishi mumkin,lekin bu onalarga bog'liqdir.
Bu  - sandiqqa o'xshash sandiq har birimizda mavjud.Bu - amallar sandig'idir.Biz har birimiz o'z sandig'imizga bilib-bilmay onalar kabi narsa,ya'ni amallarni yig'amiz.Bizdan boshqa hech kim bizning sandig'imizga narsa qo'ya olmaydi.Biz ham bu sandig'imizga amallarimizni yangi hayotga qadam qo'yish uchun yig'amiz.Bu yangi hayot - oxirat dunyosi.Amallarimiz sandig'i ochiladigan joy esa - qabrdir.Bizning amallarimiz sandig'iga ham yana amallar kelib turishi mumkin,lekin bu har birimizning o'zimizga bog'liq bo'lgan ishdir.Hozir afsus bilan aytamanki ko'pchiligimiz amallar sandig'i haqida xatto o'ylab ham ko'rishmayapti.Bu foniy dunyoda birgina "To'y" atalmish xursandchilik uchun sandiq to'ldiramizu,oxirat dunyosi uchun kerakli amallar sandig'iga nega befarqmiz ? Axir bu dunyo narsalarining bari o'tkinchi,oxirat dunyosi abadiy-ku!Shuning uchun birodarlar amallar sandig'imizni nimalar bilan to'ldirayotganimizga ahamiyat beraylik.Bu sandig'imiz ochilganda o'z ishlarimizdan pushaymon bo'lib qolmasmikinmiz ?

(Bu mavzuda yozishimga janoza namozida so'zlangan domlaning  nutqi sabab bo'ldi,shu asosga tayanib,ba'zi qo'shimchalar bilan o'z fikrimni bayon qildim.)

  Juda ajoyib qiyos bo`libdi

                                                             

Bu navbatdagi qiyosim,unchalik o'xshamagan bo'lsa meni tajribasizligimdan deb bilishinglarni so'rayman.

                                          Qaldirg’ochlar qaytadi(mi)


 Bahor keldi.Daraxtlar yashil tus oldi.Hamma yoqda xursandchilik,bahor nafasi ko'ngillarni shod etayapti.Bahor qushlari - qaldirg'ochlar ham chug'urlab u yoqdan ,bu yoqqa o'tib,o'zlariga makon izlamoqdalar.Shu qaldirg'ochlarni men juda yoqtiraman,chunki juda aqlli qushda bu qaldirg'ochlar.Avval jufti bilan o'zi uchun in quradigan joy tanlaydi,keyin juda pishiq qilib in quradi,undan so'ng tuxum qo'yib yaxshilab parvarishlaydi.Tuxumdan polaponlar chiqqandan keyin ularni katta qilaman deb tinim bilmaydi,oxiri ularni uchirma qilib,mustaqil hayotga qo'yib yuboradi.Gapirganda oson,ammo juda qiyin ish.Qaldirg'och bilan bog'liq,o'zim guvohi bo'lgan bir voqeani aytib bersam.Bundan ikki yil avval qaldirg'ochlar bizning xonadonga in qurib bir mavsum qolib,kuzda uchib ketishdi.Qaldirg'ochlar ketganidan keyin musichalar bo'sh qolgan in atrofida bir-ikki uchib o'tishdi va ozgina vaqt o'tgandan keyin bo'sh qolgan inni egallashdi.Avvaliga ular inning yarmini o'zlariga moslab buzib tashlashdi,keyin inning hammasini buzib,o'zlari ozgina hashak va boshqa narsalardan in qurib olishdi,ammo ko'p fursat o'tmay inni tashlab ketishdi.Men qaldirg'ochni buzilgan uyasiga achindim va buzilgan indan qolgan ozgina narsani ham olib tashlab,in o'rnini tozalab qo'ydim.Keyin bahorda qaldirg'ochlar yana uchib kelishdi va yana yangi in qurishdi.Ular kuzda uchib ketganidan keyin yana o'tgan yilgi hodisa takrorlandi.Musichalar yana inni buzib,o'zlari hech narsa qurmay uchib ketib qolishdi.Bu yil qaldirg'ochlar yana uchib kelishdi va buzilgan in atrofida bir-ikki aylanib uchishdi.Bu sih ikki kun takrorlandi,keyin esa ular kelmay qo'yishdi.Men esa ozgina xafa bo'ldim,chunki qaldirg'ochlarni juda yaxshi ko'raman.Bir qaldirg'ochlarga raxmim keladi,bir aqlsiz musichalardan jaxlim chiqadi...
   Hozirda yoshlarimizga qarab to'g'risi achinib ketaman.Hayotning eng yaxshi davrini bekorchi narsalarga sarf qilib yuborishayapti.Yoshlikda olingan bilim toshga o'yilib yozilgandek,bizga bir umr hamroh bo'lishini nahotki ular bilishmasa.Ular qilayotgan xar hil ko'gilxushliklar,bekorchi gaplar uchun sarflanayotgan vaqtni keyinchalik oltinga ham sotib olib bo'lmasligini nahotki tushunmaydilar.Vaqt o'tgandan keyin pushaymon bo'lish foydasiz ish ekanligini nahotki o'ylab ko'rishmasa.Hozir ayni bilim olib,o'z kelajaklari uchun poydevor qurish kerakligini nimaga o'ylab ko'rishmaydi?"Kelajak yoshlar qo'lida" degan gapni eslasam,bu yoshlar bilan kelajak qanday bo'lishi mumkinligi haqida o'ylashni ham xohlamay qolaman.Men ham shu yoshlar qatori oddiy bolaman,men ham vaqtida o'zimning qimmatli vaqtimni keraksiz narsalarga sarf qilganman.Lekin men ulardan farqli o'laroq bu qilayotgan ishim noto'g'ri ekanligini va men uchun hozir eng kerakli narsa bilim olish ekanligini tushunib yetdim va bunga harakat qilmoqdaman.Hozir ham bekorchi ishlarga vaqt sarflayotgan tengdoshlarimni ko'rsam achinib ketaman.Ular bir-ikki nasihatomuz gapga  qo'l siltab qo'yganlaridan keyin esa,qayta gapirging ham kelmay qolarkan.To'g'ri besh qo'l barobar emas,o'z vaqtini bilim olishga sarflab,bu yo'lda bor g'ayrat va shijoatlarini sarflayotgan yoshlar ham bor.Lekin ko'pchilik yoshlar ahvoli yaxshi bo'lmagandan keyin,ular orasida bunday ilmga chanqoq bolalar ham ko'rinmay ketarkan.Huddi daryo toshsa,kichik irmoqchalarni ham bosib ketganiga o’xshab.
  Hozirgi yoshlarimiz ahvoli bilan qaldirg'ochlarni nima aloqasi bor dersiz,men shu yerda bu ikki narsa o'rtasida o'zim ko'rishga muvaffaq bo'lgan ba'zi o'xshash tomonlarni bildirsam.Qaldirg'ochlar mana qancha yillardan beri o'zlari uchun makon tanlab,u yerda yangi avlod qaldirg'ochlarini tarbiyalab,ularni mustaqil hayotga qo'yib yuborishadi va ular ham keyingi avlodni tarbiyalab,mustaqil hayotga qo'yib yuborishadi.Ular qurgan mustahkam in esa ularga juda ko'p hizmat qiladi.Men qaldirg'ochlarni ilmli insonlarga o'xshatdim.Bizdan oldingi bobolarimiz ham biz uchun ilm poydevorini barpo etishgan va mana necha asrdan beri har bir avlod bu ilm poydevorga o'z hissalarini qo'shib,munosib shogirdlar yetishtirib,o'z oldilaridagi burchlarini ado etib kelmoqdalar.Hozir ham qaldirg'och kabi tinim bilmay boshqalarga ilm o'rgatayotgan kishilar bu poydevorga o'z hissalarini qo'shib kelmoqdalar.Ulardan ilm olib kelajak avlodga munosib bo'ladigan shogird qaldirg'ochlar ham yo'q emas.Lekin afsuski,bu poydevorni buzib,o'z burchlari haqida o'ylamayotgan musichalarga aylanib qolagan qaldirg'ochlar ham tobora ko'payib bormoqda.Ular yoshlikda qaldirg'ochlardan ilm olishgan,ya'ni ustozlardan,keyinchalik esa ilm olishdan yuz o'girib,keraksiz narsalar bilan ovora bo'lib qolishgan.Ular bobolari qurib ketgan poydevorga o'z hissalarini qo'shish o'rniga,uni buzib,keraksiz narsalar bilan uni o'rnini to'ldirishga harakat qilmoqdalar.Ular qurayotgan bu mo'rt poydevor qulab ketsa,ulardan keyingi avlod qanday qilib o'zlariga kerakli bo'lgan bilimni olishlari mumkinligini tushunishmayapti.Qaldirg'och inini mustahkam qurmasa, u yerda polaponlarini katta qila olmaydi.Agar bizlar bobolarimiz bizga qoldirgan pyodevorni mustahkamlamasak kelajak avlod qiyin ahvolga tushib qolishi mumkin.Ular bu hayotda yashashdan maqsad nima ekanligini tushunib yetmay,o’zlariga berilgan umr ne'matini keraksiz narsalarga sarf qilib yuborishlari mumkin.Shuning uchun har birmiz o'z burchimizni unutmaylik,buyuk bobolarimizga munosib avlod bo'lishga harakat qilaylik.Ilm olish yo'lida bor shijoat va g'ayratimizni ayamaylik.Bu keltirgan o'xshatishim balki unchalik ham mos emasdir,axir men ham oddiygina ilm olishga harakat qilayotgan bir bolaman xolos.Agarda bu yozganlarim tufayli o’quvchini o’ylashga majbur qilaolgan bo’lsam men juda xursand bo’laman.Fikrlarimda xatolar bo'lsa,kaminani mazur tutgaysizlar.
  Bahor qaytdi,ko'klam qaytdi,ammo qaldirg'ochlar qaytmadi.Qaytarmikanlar?...

Forumimizda shunday mavzu borakan-u bilmay yurgan ekammiz. Qoyil zo'r mavzu ekan. Bizda ham bor edi. Vaqt topib qoldiramiz.

 

Mo'minlar bir biriga birodardirlar!

 Akam bilan ozgina birga o'tirsak shu tortishib, chiqisholmay qolamiz. Bugun ham yana shu ahvol. Ko'chaga chiqib ketdim. Ko'chaga chiqsam o'lganni ustiga tepganday mahalladagi o'zimdan katta bollar ham asabimni buzyapti, urushib ketdik. Akam chiqib qolib, o'sha  yigitlarni urushib ketdi: "Nima o'zing tengi yigitlar bilan urusholmay qolishdingmi? Yana bir marta ukamga yaqinlashishsang o'zlaringdan ko'rlaring...!".
 Keyin bir kuni ko'chada ketayotsam, begona yigit, mendan ancha katta, o'zicha pul so'rayapti, qo'lida pichoq. Mahallada men bilan urushgan yigit ko'rib qoldi. Shaharda o'ziga yarasha hurmati bor, shuning uchun haligi yigitga: "O' nima qilyapsan, meni mahallamdan bo'ladi bu ukahon, uni tek qo'y", deb kelib qoldi, haligi pul talab qilayotgan yigit esa, boshqalarga eshitilmaydigan darajada: "Keyin gaplashamiz...", deb yonimdan o'tib ketdi. Keyin mahallamdagi yigit bilan birga uyga ketdik...
 Taqdir qarangki, kurash bo'yicha musobaqaga O'zbekistonga boradigan bo'ldim, Andijonga. U yerga terma jamoa qilib olib ketayotgan edi. Hammamiz yig'ildik, ne ko'z bilan ko'rayki, mendan pul talab qilgan yigit ham ketayotgan ekan. Andijonga bordik, borib yigitchilik deganday u yerda ham ozgina tortishuv, urushlar bo'ldi Andijonlik yigitlar bilan. O'z shaxrimizda mendan pul talab qilayotgan yigit, Andijonda meni tarafimni olardi, "Hamyurtim", "Hamshaxrim" degan gaplarni gapirardi...
 Yillar o'tdi ancha ulg'aydim. Taqdir taqazosi bilan Rossiyaning Novosibirsk shaxriga borishga to'g'ri kelib qoldi. U yerga borib, ancha yurdim. Ko'chada o'zimiznikilarni ko'rsam quvonib ketardim. Shu kunlarning birida bir Andijonlik yigit bilan tanishib qoldik. Ko'ngli ochiq ancha yahshi yigit edi. Keyin gaplashib u yog' bu yog'dan bir birimiz haqimizda so'rab, oxiri Andijondagi bo'lgan ishga gap to'gri kelib qoldi. Bir birimiz bilan urushganimizni o'shanda bildik. Ya'ni bir birimizni tanimayotgandik. O'zimizcha juda inoq bo'lib yurdik. O'zbekchilikni maqtab, O'zbeklarni maqtab yurardik boshqa millatlarni ko'rib... Boshqa millatlarni ko'rganda bir birimizga nisbatan sadoqatimiz jo'shib ketardi, qayerda bo'lsak bir birmizni himoya qilishga harakat qilar edik... Oylar o'tib ikkalamiz ham vatanga qaytishimizga to'g'ri kelib qoldi va ketdik...
 Lekin men rosa o'ylanardim: "Nega endi hamma yerda bir hil munosabatda bo'la olmaymiz insonlar bilan...?", deb.
 Vatanda bir yilcha yurib, endi Rossiyaning Moskva shaxriga ketadigan bo'ldim. Moskvaga keldim ancha katta shaxar. Yaqinda namoz boshlaganman. Lekin, masjidlar ancha uzoqda, shu bois faqat juma kunlari borar edim... Bir kun Juma namoziga bordim, namozni o'qib bo'lganimizdan keyin chap tomonimda o'tirgan rus yigit (musulmon ekan): "Assalamu aliykum", deb ko'rishdi va Juma ayyomi bilan tabrikladi, men ham alik olib uni ham tabrikladim. Masjiddan chiqib Metroga ketayotsam, bo'yniga yo'g'on hoch (krest) taqib olgan yigitlar yo'limni to'sib qolishdi: "Musulman da?", deyishdi, men: "Da...", dedim. Yur biz bilan deb qolishdi, qayoqqa desam, nima qo'rqyapsanmi dedi. Nimaga qo'rqarkanman deb birga ketdim mashinaga o'tirdik. Orqamizdan yana bitta mashina izma iz kelayotgan edi. Lekin, nimagadir ular befarq edi bunga. Qanaqadir bir o'rmonga o'xshagan yerga bordik va mashinadan tushdik. Ular keyin bilsam skin hend ekan, millatchilar. Lekin nimagadir ko'proq musulmonlarni yomon ko'risharkan. O'zlaricha hali u yog'dan hali bu yog'dan gapirib boshimni gangitishga harakt qilishardi. Qo'llarida dubinka, hammasi yo'g'on, boshi kal. Oxiri:
 -Maqsadga o'tlaring mendan nima hohlashasan?
 - O'ligingni!
 - Nimaga gapni cho'zishyapsan unda, qo'lingdan kelganini qilmisanlarmi?
 - Zo'rmisan? sendaqalarni ko'pini ko'rganmiz, bitta kaltakdan keyin oyog'imga yiqlib yalinasan!
 Haqiqatdan ham hech kimni ayshmasdi bu scin hendlar lekin, nimagadir bu safar gapni yomon cho'zishdi. Oxir aytdim:
 - Men faqat Allohdan qo'rqaman. Alloh taqdirimga nima yozgan bo'lsa shuni ko'raman...
 - Yahshi unda Hudoingdan umr so'ra!
 deb endi yaqinlashayotgandi. Orqamizdan kuzatib kelyotgan mashina kelib qoldi. Ichidan men bilan masjidda salomlashgan yigit tushib keldi. Haligi scin hendlarga militsiya ekani haqidagi hujjatini ko'rstib: "Agar hoziroq ketishmasang, chora ko'rishga majbur bo'laman", dedi. Scin hendlar ketishdi. Keyin men:
 - Militsiyamisiz?
 - Islomni qabul qilishimdan avval...
 - Unda bu hujjat...?
 - Ha bu ishlamidiku, qarang buni...
 deb ochib ko'rsatdi. Haqiqatdanam srogi o'tganmi yahshi tushinmaganim uchun hm deb qo'ydim halos.
 - Men uchun hayotiyzni havf ostiga qo'yib nima qilardiyz? Agar militsiya emasligingizni bilishganda... Uni ustiga biz bir birimizni tanimasak...
 - Mo'minlar bir briga birodardirlar!
 Bu voqeadan keyin ancha yaqin bo'lib ketdik. Vatanga qaytdim, lekin tez tez telefonda gaplashib turardik. Bir kun o'tirib o'ylanib qoldim: "Akam bitta ota onadan bo'lganimiz uchun boshqalarga hafa qildirib qo'ymaslikka harakat qiladi, lekin ikkalamiz qolsak bu haqda o'ylamasdi. Mahallada anvi akahon esa, mahallani obro'sini, qolaversa o'zini yanayam hurmatini oshirish uchun yonimni oladi, lekin mahallada bo'lsak bu haqda o'ylamaydi. Hamyurtim esa yurtda hohlagancha urushib yuraveradiyu, boshqa yerga borsa, hamyurtimlab qoladi. Millatdoshim esa, boshqa millatlar bilan bo'lsak meni o'ziga yaqin his qiladiyu, O'zbeklar bilan bo'lsak, vaqti kelsa chiqisholmay qolamiz. Lekin Alloh yo'lidagi birodarim esa, qayerda bo'lmay. Hoh masjidda, hoh nasroniylar orasida, baribir har doim men bilan bir hil munosbatda...". Shularni o'yladimu, o'zimcha bir ibora kashf qildim: "Alloh yo'lidagi birodarlar boshqa boshqa yerlarda ham bo'lsihi mumkin. Lekin, baribir bir brilari bilan bir hil munosabatda bo'lishadi. Chunki ular bir birlarini Alloh cuhun yahshi ko'radilar!"

 (Bu bo'lgan voqea emas. Shunchaki tafakkur etish uchun. Bir insonning so'zlaridan ilhomlanib yozildi.)

 

 Alloh taolo biz mo'minlarga go'yoki bir arqonni tushirib, unga barchangiz osiling va najot toping demoqda ammo, biz xanuz bu arqonni talashmoqdamiz... Bu ketishda arqonni ushlolmay qolib ketmasak bo'lgani. Payg'ambarimiz s.a.v. shuning uchu ham "Mendan keyin kofir bo'lib bir birinigizning gardangizga qilich urib yurmang!", degan ekanlarda. Demak biz bir birimiz bilan adovatda bo'lsak, bu arqondan mosuvo bo'lib qolamiz. Keling mo'min birodarlarim, bu arqonni barchamiz maxkam tutaylik, aslo talashmaylik, aks holda hammamiz arqondan ayrilib qolmaylik. Sen vaxxobiysan, sen salafiysan, sen mazxabparastsan va yana shunga o'hshagan gaplarni to'xtataylik. Barchamizning aqidamiz bir "Ahli sunna"! Magaram ba'zi bir mustahab, mubox va shunga o'hshash kichik amallaridagina farq bor. Salafiymiz, salaflarga ergashganmiz deb, to'rt imom ta'limotidan biriga ko'ra namoz o'qiyotgan insonning namozini xato deyish bu g'irt fitnaku! Axir ular ham Qur'on va hadisga ko'ra hukm chiqarganar. Yoki Salafiylar namozni rafladan o'qisa, nega Mazxab ushlaganlar ularni noto'g'ri deyapmiz, axir namozni rafladan o'qish ham Hadislarda vorid bo'lganku...
 Keling forumdoshlar bu mavzuda biz ummatlarning hayoti, o'tmishi, buguni va kelajagi haqida fikr almashaylik, inshaalloh zora qalblarimiz dunyo tashvishlaridan chetlashib, Muhammad s.a.v. ummatlarining dardi bilan yonsa...

 Alloh barchamizni to'g'ri yo'lga hidoyat qilsin.

Бу жазирама иссиқ кунларда Аллоҳ буюрганини қилаётганлар ҳам юрибди, аврати очиқлар ҳам юрибди.

Бировни ҳақидан ҳазар қиладиганлар ҳам юрибди, юзига қараб "Лулингни бермайман, қаерга борсанг боравер" дейдиганлар ҳам юрибди.

Ҳалол-ҳаромни ажратадиган, еганини суриштириб ейдиганлар ҳам юрибди, "œА­, иложи йсқ, еб туриш керак, бслмаса касал бслиб қоласан" дейдиганлар ҳам юрибди.

"œЙсқ, мен бу ишни қилишдан қсрқаман" дейдиганлар ҳам юрибди, "œТериш керак, бир  марта терилдими қош, кейинги ссиб чиқадиганлари ҳаром" дейдиганлар ҳам юрибди.

Берганига қаноат қилиб, шукр қилувчилар ҳам юрибди, "œТопганимни баракаси йсқ, жонга тегди ҳаётларисм" дегувчи ношукрлар ҳам юрибди.

Бозорда аравкашлик қилиб ҳалол меҳнат билан пул топувчилар ҳам юрибди, сша бозорда тарозидан уриб, бировнинг ҳақини билдирмасдан уриб қолувчилар ҳам юрибди.

Тирноққа зор бслса-да, сабр қилиб, "œбир куни Ўзи берар" дейдиганлар ҳам юрибди, "œА­, болани сонини кспайтирмаслик керак, ортиқча ғалва, боқаман деб слиб кетасан" дейдиганлар ҳам юрибди.

Дард берса, шукр қилиб, даволанувчилар ҳам юрибди, "œМен нима гуноҳ қилгандимки, менга буни бердинг" дегувчилар ҳам юрибди.

Аикоҳ билан турмуш қурган сру аёл ҳам сшаб юрибди, никоҳсиз, сри ва ё аёлига билдирмай зино қилиб сшаётганлар ҳам юрибди.

Етти ёт бегонага катта миқдорда пулларни сҳсон қилиб юборётганлар ҳам, ака-укасига, опа-синглига фоизга қарз бераётганлар ҳам юрибди.

Охират ҳақида гапирилса Аллоҳдан қсрқиб товба қиладиганлар ҳам юрибди, "œУфф, гапирма, шунақа гапларни сшитсам юрагим сиқилиб кетади," дейдиганлар ҳам юрибди.

Аллоҳнинг даргоҳи нақадар кенг!!

Habib ©