Petrograd, Odessa, Nikolaev shaharlarining elevatorlari yonida esa ajnabiy kompaniyalarning kemalariga g‘alla ortilmoqda. Bu g‘alla oltin evaziga chetga jo‘natilmoqda edi. Lenin ajnabiy birjalardagi ahvolni o‘rganib, oltin hisobida milliard so‘mlik rus yog‘ochlarini sotish imkoni bor-yo‘qligini aniqlaydi. Amerikalik «kontsessionerlar» dohiy bilan muloqotda Rossiya yerosti boyliklarini sotib olish tafsilotlarini aniqlaydilar. Eng mayda tafsilotlargacha, masalan, shaharlarda, konlarda rus ishchilariga qancha haq to‘lash kerakligigacha aniqlanadi. Amerikaliklar kuniga bir yarim dollardan to‘lashni taklif qilishadi. Lenin buni eshitib dahshatga tushadi. Zinhor-bazinhor bir tiyin ham to‘lash kerak emas. Biz o‘zimiz to‘laymiz. Siz, janoblar, tashvish chekmay qo‘yaveringlar. Amerikaliklar qandaydir nayrang bo‘layotganini his qilishadi. Qaerdaki hech qanaqa pul olishmas ekan, u yerda, albatta, allaqanday firibgarlik bo‘ladi. Mamlakat esa hamon ochlikdan qirilish yoqasida. Leninning «g‘alla monopoliyasi» haqidagi dohiyona bashoratlari juda ajoyib natijalar bermoqda. Mayda burjuaziya mafkurasining asosini, ya’ni dehqonlarni ochlik bilan butunlay holdan toydirish imkoni vujudga keldi. Bu otuvlardan yaxshiroqda! -Ochlikdan telba bo‘lgan olomon g‘alla omborlariga hujum qiladi. Yog‘och minoralardagi pulemyotlardan hech bir ogohlantirishsiz o‘t ochiladi va olomon shafqatsizlik bilan qiriladi. Atigi bir necha yiddan keyin bu dohiyona reja Stalin tomonidan takrorlanadi, ammo uniki bir necha barobar samaraliroq bo‘ladi.
20-yillardagi ochlikning ko‘lami va oqibatlari, ba’zi jihatlariga ko‘ra, 1932—1933 yillardagi sun’iy tug‘dirilgan ochlikka qaraganda yomonroq bo‘lgan. Lekin juda muhim farqi ham mavjud. Agar 1932—1933 yillardagi ochlik jahon afkor ommasidan butunlay yashirilgan bo‘lsa, 20-yillardagi ochlik, aksincha, bolsheviklar matbuotida har tomonlama keng yoritilgan. Matbuot hukumatning butkul ojizligini ta’kidlab, G’arbning insoniy yordamiga tavallo qilgan. Garchi partiya o‘zining aql bovar qilmaydigan behisob boyliklaridan bir tiyin sarflashni xayoliga keltirmagan bo‘lsa-da, uning ayrim vakillari o‘zlarining juda past darajadagi sinfiy ongini namoyish etib, qirilib borayotgan Rossiya bahonasida oziq-ovqat omborlarini va oltin xazinalarini ochmoqchi bo‘lishgan. Leninning Vladimir Bonch-Bruevich degan eski oshnasi bor edi. Bu noshud «Lenin saboqlari»ni o‘zlashtirolmay o‘tib ketdi. U Kreml hukmdorlarini qo‘lga kiritilgan o‘ljaning bir qismini xalq foydasiga sarflash kerakligiga ko‘ndirmoqchi bo‘ldi. Modomiki, biz davlat ekanmiz, deya uqtirmoqchi bo‘ldi u (nima ham deysan - zotiga tortadida, u chor amaldorining o‘g‘li, chor generalining ukasi edida) - hozir musodara qilingan mulk ham davlatniki, binobarin, bu mulkdan xalq foydasiga istifoda qilinmog‘i kerak. Unga sabr-qanoat bilan tushuntirishdi — davlatning puli yo‘q, u nazarda tutgan boyliklar esa «partiyaning oltinlari». Ularning egasi partiya, faqat partiya. Bu boylik partiya qo‘lidagi bo‘lajak mehnat va sarmoya kurashida muhim strategik quroldir. Yo‘q, tushunmadi, tushunadiganroq bo‘lsin deb qamab qo‘yishmoqchi bo‘lishgan edi, Lenin eski oshnasining joniga oro kirdi («Kim burjuyligini o‘zim hal qilaman»). «Ilmiy ish» qilsin, deb kavushini to‘g‘rilab qo‘yishdi.