Assalomu alaykum, savol uchun tashakkur.
To`g`risi uyimizda buvim, buvam bo`lishini juda kichikligimdan hohlardim... Afsuski bizda unday emasdi. Ertalablari ularning duosi bilan chiqib ketishni, qaytganimda birinchi ularning oldiga kirishni, shirin taomlar pishirib duolarini olishni, maslahatlarini, nasihatlarini eshitishni hohlardim. Oyimni aytishlaricha, bozorga ketayotganlarida shunday derkanman: "Iltimoos, puliz qosa, manga chol bilan kampir opkeb beriiing" Albatta bu bolalalarcha soddalik edi xolos.
Ba'zan tanish qizlar bilan gaplashib qolsak, ular "qaynona qaynotasiz, erim bilan alohida yashasam deyman keyinchalik" deb qolishardi. Men esa aksincha fikrlardim. Qaynona-qaynotalik kelinning ko`ngli hotirjam bo`ladi, oilasi tinch bo`ladi, turmushi suyansa suyangulik ustunlarga qurilgan bo`ladi...
Niyat qilamanki, kelin bo`lib tushar xonadonimning ustunlari- qaynona qaynotam bilan yashamoq ularning duolari omonida turmush kechirmoq nasib etsin.
Shunday kelin bo`layki, qaynonam mahalladag ayollarga og`iz to`ldirib maqtanib yurgulik bo`lsin.
Qaynota bo`lmish meni kelin deb emas, qiz deb qabul qilsin.
kelinlik vazifalarini, onalik mas'uliyatini, rafiqalik "kasb"ini a'lo darajada uddalamoq va buning mukofotini olmoq har bir qizga nasib etsin..