Bu asar mani eng yaxshi ko'rgan asarim!Bu kitobni tugatmagunimcha kuchqurunlari uxlolmaganman.Tugatib bo'lganimdan keyin huddi bir nimamni yoqotgandek tez o'qib qo'ydim deganman.Bobur o'lganida esa ko'zlarimdan rosa yosh to'kilgan.Yaqin kishim vafot etgandek judayam siqilib,qiynalganman.O'tkir Xoshimovning "Daftar hoshiyasidagi bitiklar"idagi mana bu:
Yozuvchi o’zi his qilgan hamma narsani idagi to’la to’kis qog’ozga tushira olmaydi. Kitobxon qog’ozga tushira olmaydi. Kitobxon qog’ozga tushganlarning hammasini to’la-to’kis his
qilolmaydi. Binobarin, kitob yozayotgan qalamkash hayajoni kitob o’qiyotgan o’quvchi
hayajonidan o’n karra kuchliroq bo’ladi.
Asar o’qiyotganingizda jinday tabassum qilsangiz, bilingki, o’sha sahifalarni qalamkash
rostmana kulib yozgan. Kitob o’qiyotganingizda ko’zingizga bir qatra yosh kelsa, bilingki,
qalamkash o’sha sahifalarni rostmana yig’lab yozgan.
gaplaridan keyin o'quvchining bunday holatga tushira oladigan asar yozgan Pirimqul Qodirovning o'zi asarni yozvotganida qanday axvolda bo'lgan ekan deb o'ylab qolaman.