Абу Ҳадрад розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:
«А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ушбу тусларимизни ким етаклаб боради? Аки «Ушбу тусларимизни ким (манзилга) етказади?» дедилар. Бир киши:
«Мен», деди.
«Исминг нима?» дедилар.
«Фалончи», деди.
«Ўтир», дедилар. Сснг бошқа бир одам турди.
«Исминг нима?» дедилар.
«Фалончи», деди.
«Ўтир», дедилар.
Сснг сна бошқа бир одам турди. У зот:
«Исминг нима?» дедилар.
«Аожис», деди.
«Улар сеники! Етакла уларни!» дедилар».
Шарҳ: Аожис ибн Жундаб Асламий розисллоҳу анҳунинг аввалги исмлари Заквон бслган. Қурайшнинг таъқибидан қочиб нажот топганларидан кейин А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишига «Аожис» деган ном берганлар.
А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам юқоридаги карвонга сарбон бслишни истаган икки кишининг исми схши смаслиги, схшиликдан башорат маъносида смаслиги туфайли уларга карвонни етаклашга изн бермадилар. Аожис деган исм сса нажот ссзидан олинганлиги учун, башорат маъносида бслганлиги учун карвонни етаклашни, тусларга сарбонликни сша саҳобий розисллоҳу анҳуга ишониб топширдилар.
Ушбу ҳадисдан фарзандларга чиройли, гсзал, сзгу маъноларни исм қилиб қсйиш кераклигини билиб оламиз.