Ойнадан хамрохларимни кузатгим келди. Бирок, бу нистимдан тезда кайтдим.
Ашлик — бу бир неъмат сканлиги, бу даврда срашмайдиган килик, булмаслигини сслаб, интик, хиссиёт ила снтикдим.
- Тухтаб куйинг, тоға!
Машинани чеккага олдим.
- Ай, туринг Келдик, кузингизни очинг!
Шу топда "Отабек" ороми бузилганидан зорланиб, нималарнидир гулдиради. Келинчак унинг кслтиғидан кутаришга уринди. Бу куёв болага ёкмади.
- Тегма, тегма деспман, хе онангни...
Бу гап мисмга отилган укдай вужудимни ларзага солди. Киз бечора менинг олдимда сзини канчалар мулзам сезди скан-а.
Хали узимга келиб улгурмай, иккинчи ук отилди.
— Ичмай сл, мени уйнатгани олиб чикиб, узи сйраболди-с,
ТУАҒИЗ...