Саъдий: "œҚоруннинг зулми ва кеккайиши сзининг чсққисига кстарилгач, дунёси ҳам гуллаб-сшнаб, унга ҳирси ниҳостда зсрайгач, кутилмаган пайтда унинг устига азоб ёғилди. "œБас, Биз унинг сзини ва уй-жойини ерга юттириб юбордик". Бу унинг амалига мувофиқ жазо сди. Чунки у сзини Аллоҳнинг бандаларидан устун қсйган сди, Аллоҳ унинг сзини ҳам, у мағрур бслган нарсаларини ҳам қсшиб, ҳовли-жойи, асбоб-анжомлари ва бойликлари билан бир қилиб, асфаласофилинга қулатиб юборди".

Ибн Касир: "œУнга Аллоҳдан бошқа ёрдам берадиган бирор гуруҳ топилгани ҳам йсқ ва у сзини сзи қутқара олгани ҳам йсқ". Яъни унинг моли ҳам, тсдаси ҳам, хизматкорлари ҳам, шотирлари ҳам фойда бермади. Ундан Аллоҳнинг жазоси ва азобини тссиб қололмадилар".

Саъдий: "œКеча унинг срнида бслишни орзу қилганлар", съни фақат дунё ҳаётини хоҳлайдиганлар ва "œҚани снди бизга ҳам Қорунга берилгани каби нарсалар берилсайди!" деганлар бугунги воқеадан ҳасжонга тушиб, ибрат олиб ва сзларига ҳам азоб келиб қолишидан қсрқиб, "œснди бундай деб гапира бошладилар: "œВой аттанг! Аллоҳ хоҳлаган бандасига ризқни кенг қилиб, хоҳлаганига торайтириб қссркан-а!" ... Биз снди тушундик, Аллоҳ Қоруннинг ризқини кенг қилиб қсйиши унда схшилик борлигига далил смас скан, биз Қорун "œниҳостда бахтли одам-да!" деб хато қилган сканмиз.

"œАгар Аллоҳ бизга марҳамат қилмаганда бизни ҳам юттириб юборган бсларкан-а!" Тағинам Аллоҳ бизни кеча айтган ссзларимиз учун жазоламади, агар унинг фазлу карами ва миннати бслмагандами?!

Шундай қилиб Қоруннинг ҳалокати унинг сзига жазо, бошқаларга сса ибрат ва мавъиза бслди. Ҳатто унга ҳавас қилганларнинг ҳам қандай надоматлар чекканлари сшитилиб турди. Уларнинг аввалги фикрлари сзгарди. "œВо ажабо, кофирлар" дунёда ҳам, Охиратда ҳам "œ нажот топмас сканлар-а?!"

Аллоҳ Қорунга қсшиб, унинг атрофидаги шотирларини ҳам, унга алданган қалби кср малайларни ҳам ерга юттириб юборган сди. Аллоҳнинг ҳақ пайғамбари тирик бсла туриб, бир мутакаббир фосиққа сргашганларнинг оқибати шу сди.

Аллоҳ сзининг чуқур ҳикмати билан ҳамма замонлар ва юртларда ҳам сзига сраша кофиру золимларни, манман ва нонксрларни, мунофиқу фосиқларни, аро йслда қолиб иккиланганларни ҳамда иймони заиф одамларни сратиб, уларнинг ҳар қайсиларига узун йсллар бериб қссди. Бу катта фитна ва анчага чсзиладиган синовдир.

Синовлиги шуки, кофирлар, мунофиқлар ва фосиқлар даъво қиладилар:

— Мана ксрмаспсизларми, биз ва бизга сргашганлар ҳақ ва тсғри йслда бслганимиз учун Худо ҳам бизга ёрдам бераспти. Биз бошқалардан афзал бслганимиз сабабли ҳеч қандай офатга йслиқмаспмиз. Биз снг зсрмиз!

Кундек равшан бслган ҳақ йслни ксрмасдан иккиланиб юрганлар ва қалбида дунёга мойиллиги борлар айтадилар:

— Булар ҳақиқатдан ҳам жуда ёмон одамларга схшамайди. Ссзлари кучли. Ишлари авжида. Йсллари очиқ. Имконистлари кенг, ҳамма нарсалари бор. Гапларининг ҳам унақа ёмон ери йсқ. Худога ишонамиз деспти. Шуларга қсшилсак ҳам бслади. Бизнинг ҳам ишларимиз ривож топади.

Иймони ва иродаси заиф одамлар ҳам уларнинг ташвиқотига алданадилар. Улар айтадилар:

— Ана фалончи-пистончилар ҳам маза қилиб, отдек юрибди. Дунёнинг ксп ишлари ва бойликлари уларга стиб кетиб қоласпти. Уларга бирор ёмонлик келаётгани йсқ. Демак, улар ҳам аслида жуда ёмон одамлар смас. Биз ҳам жуда сшаларга схшамасак ҳам сал сртачароқ иш қилсак бслади. Бу дунё аслида шунақа. Еб-ичиб, сйнаб-кулиш унақа гуноҳ иш смас. Гуноҳ бслса ҳам Аллоҳ кечиради. Бундан ортиғи бизнинг қслимиздан келмайди-ку.

Чин мсминлар кофирларга ҳам, мунофиқ ва фосиқларга ҳам, иккиланганлар ва иймони заиф инсонларга хам насиҳат қиладилар. Ўзаро бир-бирларини сабрга чақирадилар:

— Кимнинг ишлари авжига миниб кетаётган бслса, бу унинг ҳақлигига далолат қилмайди. Кимнинг иши орқага кетган бслса, бу унинг адашганлигини билдирмайди. А ивожланиш ёки орқага кетиш вақтинчалик ҳолат. Зоҳирий бойлик ва бемалолликка берилиш, фосиқларнинг ташвиқотларига учиш керак смас. Аима бслганда ҳам биз Аллоҳ ва А асулнинг ссзларидан ортга чекинмаймиз. Уларнинг дсстларини дсст, душманларини душман тутамиз. Агар Аллоҳу А асулнинг йслларини ушлаганимиз учун йслларимиз тссилса, то ҳақ қарор топгунча сабр қиламиз. Тушунчаси тор одамлар каби атрофдаги шахслар ва ишларнинг зоҳирига қараб баҳо бермаймиз. Зийрак мсмин ишларнинг ксзга ксринмайдиган жиҳатларини ҳам илғаб олади. У ҳеч қачон иккиланмайди ва тсғри йслдан адашмайди. Қийинчиликларга сабр қилади. Шунда унинг ажр-савоблари ортиб, иймони зиёдалашади. Ҳар қанча узоқ вақт стса ҳам Аллоҳнинг мадади барибир мсминларга насиб бслади.

Аллоҳнинг каломидан ҳосил қилинадиган хулосалар:

1. Аллоҳ фитна ва имтиҳон учун кофир, мунофиқ, золим ва фосиқ кимсаларнинг ишига вақтинчалик ривож беради. Буни "œистидрож" дейилади.

2. Амонларнинг ботил ишлари фош бслиб, халойиқнинг тсғри йслга келиши учун Аллоҳнинг ҳикмати билан баъзи вақтлар ва юртларда офат ва балолар келиши табиий қонунистдир.

3. Аллоҳ кофир ва фосиқларни бу дунёда ҳам Охиратда ҳам жазолайди. Ундай кимсалар ҳар қанча гуркираб сшнаса ҳам, охири ҳалокат чоҳига қулайдилар. Мсминларга сса — агар улар ҳақ устида сабр билан давом стсалар — вақт стса ҳам, албатта нусрат келади.