Abu Rofi’ yotgan joyida: "Kim?" dedi. Abdulloh ovoz chiqqan tomonni tusmonlab qilich urdi, biroq mo‘ljali xato ketdi. "Bu ibn Abu Atikning ovozi", dedi Abu Rofi’ning xotini. "Madinada yurgan ibn Abu Atik shu paytda bu yerda nima qiladi, esipast", dedi Abu Rofi’. Abdulloh ovozini o‘zgartirib: "Bu qanday ovoz bo‘ldi, ey Abu Rofi’", dedi. Shunda Abu Rofi’ onang o‘lgur, menga kimdir qilich sermadi, dedi. Abdulloh yana bir urdi. Bu gal ham xato hiddi. Keyin aylanib o‘tib, xuddi yordamga kelayotgandek unga yaqinlashdi va chalqancha tushib yotgan Abu Rofi’ni ko‘rdi. Oyoq uchida yurib bordi-da, uning qorniga zarb bilan qilich urdi. To uydagilar nima bo‘lganini anglab yetguncha xonadan chiqib qochdi, lekin ko‘zi xiraligi xalal berib, zinadan tushayotganda yiqilib oyog‘i sindi. Abdulloh sallasi bilan oyog‘ini sirib bog‘ladi-da, hamrohlari turgan yerga shoshildi. "Tezroq bo‘linglar, Abu Rofi’ o‘ldirildi", dedi u sheriklarini shoshiltirib. Ular shu zahoti yo‘lga chiqib, eson-omon manzillariga yetib olishdi. Payg‘ambar alayhis-salom Abdullohning jarohatlangan oyog‘ini bir necha bor silagan edilar, og‘riq bosilib, ko‘rmagandek bo‘lib ketdi. Ollohning irodasi bilai din yo‘lida, payg‘ambar alayhis-salomning roziligiga erishish umidida har qanday qiyinchilikka tayyor turgan bu zotlardan Xudo rozi bo‘lsin va ularni ham rozi qilsin.