Avval o‘tgan payg‘ambarlarning mo‘jizalari o‘z zamonasidayoq barham topib, bizgacha ularning faqat xabarlarigina yetib kelgan xolos. Qur’on esa to hanuz zavol topmay yengilmas bir qudrat namunasi bo‘lib turibdi. Har bir asrda son-sanoqsiz tilshunos olimlar, usta notiqlar, mashhur yozuvchilar o‘tgan, ularning orasida dahriylari, islomga ochiqdan-ochiq dushmanlik kayfiyatidagilari ham bor edi. Bunday shaxslar Qur’onga taqobil turadigan biron narsa kashf etisholgani yo‘q, loaqal tilga olishga arzigudek ikki og‘iz jumla tuzib, xudoning kalomiga tuzatish kiritisholmadi ham. Bunga urinib ko‘rganlar esa chorasiz qolib, alalloqibat mag‘lubiyatini sharmandalarcha tan olishga majbur bo‘lishgan. Bu bobni payg'ambar alayhis-salomning Qur’oni Karim haqidagi muborak hadislarini naql keltirish bilan yakunlaymiz:

"Olloh nozil qilgan bu Qur’on yaxshi ishlarga undaguvchi, yomon ishlardan qaytarguvchidir, avvalgi payg‘ambarlarning yo‘li va ibratidir. Qur’onda sizlar haqingizda, o‘tgan ummatlar to‘g‘risida va kelajakdagi ishlar xususida xabarlar bor, sizlarning orangizdagi ishlarni hal etguvchi hukmlar bor. Qur’on ko‘p takrorlangani va ko‘p istifoda etilgani bilan eskirib qolmaydi, Qur’onning mo‘jizalari tugamaydi. Qur’on hazil emas, haq. Qur’on bilan gapirgan odam to‘g‘ri gapirgan bo‘ladi. Qur’on bilan hukm qilgan odam odil hukm qilgan bo‘ladi: Qur’onga tayanib urushgan odam zafar quchadi, Qur’onga binoan hukm chiqargan odam to‘g‘ri yo‘l tutgan bo‘ladi, Qur’onga amal qilgan odam savob topadi, Qur’onni mahkam ushlagan odam to‘g‘ri yo‘lga yo‘llanadi. Qur’ondan boshqa narsadan hidoyat kutgan odamni Olloh adashtiradi, Qur’ondan boshqa narsa bilan hukm chiqargan odamni Olloh halok etadi. Qur’on hikmatlar zikridir, ravshan nurdir, to‘gri yo‘ldir, Ollohning tiyran rishtasidir, shifobaxsh malhamdir. Qur’onning hukmini mahkam tutgan odamni u asraydi, unga ergashgan odam najot topadi. Qur’onda tuzatish lozim bo‘lgan qing‘irlik yo‘q. Qur’on haqiqatdan yiroq ketmaydi, shu bois ayblashga, ta’na-malomatga uchramaydi".

Payg‘ambar alayhis-salomning mo‘jizalaridan yana biri oyning ikkiga bo‘linishi edi, bu voqeani yuqorida batafsil bayon etganimiz uchun ortiqcha to‘xtalib o‘tirmaymiz.
Payg‘ambar alayhis-salomning yana bir mo‘jizalari barmoqlari orasidan suv chiqqani va uning barokati bilan suvning ko‘payganidir. Bu g‘aroyib voqeani Anas, Jobir hamda ibn Mas’ud kabi ko‘pgina sahobalar rivoyat qilishgan. Anas: "Rasulullohni asr namoziga ozgina vaqt qolganda uchratdim. Odamlar tahorat olish uchun suv topolmay zir yugurib yurishardi. Rasululloh tahorat olinadigan bir idishni olib kelib, ichiga qo‘lini tiqqan edi, barmoqlari orasidan suv qaynab chiha boshladi. Rasululloh tahoratga shu suvdan olishni buyurdi. Odamlar birin-ketin kelib, idishlarini to‘ldirib ketaverishdi", deya hikoya qiladi. Undan tahorat olganlarning soni qanchaligi so‘ralganda: "Uch yuzga yaqin odam edi", deb javob bergan.

Ibn Mas’ud: "Biz rasululloh bilan birga edik, ichishga suvimiz qolmadi. Shunda rasululloh bor suvni yig‘ib kelishni buyurdi. Biz suvlarni yig‘ib kelganimizda u kishi bir idishga quyib, qo‘lini tiqqan edi, barmoqlari orasidan suv chiqa boshladi", deb eslaydi. Jobir: "Xudaybiya g‘azotida odamlar tashnalikdan qattiq qiynalishdi. Rasulullohning oldida suv to‘la kichkinagina mesh bor edi. Odamlar: Shu meshdagidan boshqa suv qolmadi, deb zorlanishdi. Rasululloh meshga qo‘lini qo‘ygan edi, barmoqlari orasidan xuddi buloqdek suv qaynab chiqa boshladi", deya hikoya qiladi. Jobir o‘sha g‘azotda bir yarim ming odam qatnashganiga guvohlik beradi. Ayni shu voqeani ko‘pgina sahobalar rivoyat qilishgan. Buncha odam jam bo‘lgan joyda biron kishining yolg‘on to‘qib chiqarishi mumkin emas, bordiyu yolg‘on aytilgan taqdirda butun vujudiga rostgo‘ylik singib ketgan sahobalar uni shu zahoti rad etishi muqarrar edi. Bu voqealarni aytganlar juda ko‘p odamlarni guvoh keltirishadi, nomlari zikr etilgan sahobalar esa ularning hikoyasini inkor etishmaydi.

Rasulullohning sharofati bilan suv otilib chiqishi, u kishining qo‘l tekkizishlari yoki duo o‘qishlari bilan suvning ko‘payishi ham mo‘jiza. Muoz ibn Jabal Tabuk gazotida shunga o‘xshash g‘aroyib voqea yuz berganini hikoya qiladi: "Sahobalar bir joyga kelishsa, buloqning suvi haddan tashqari oz bo‘lib, toshlar orasida yiltirab turgan ekan. Sahobalar suvni galma-gal hovuchlab olishgan, to yana suv yig‘ilguncha kutishgan. Rasululloh buloqda bet-qo‘llarini yuvgan zahoti buloqning ko‘zi ochilib, biqirlab qaynay boshlagan, odamlar tashnaligi qonguncha ichishgan, ulovlarini sug‘orishgan. Ibn Ishoq guvohlik bsrishicha, suvdan xuddi chaqmoq chaqqandek qarsillagan ovoz chiqib turgan. Rasululloh: "Ey Muoz, Xudo umr bersa, bu yerlarning bog‘-bustonga aylanganini ko‘rasan", deb bashorat qilganlar. Bu xususda Tabuk g‘azoti bobida batafsil to‘htaldik. Baro bilan Salama ibn Akva’lar rasulullohning duolari sharofati tufayli Hudaybiyadagi buloq suvi ko‘payganligini rivoyat qili-shadi. Abu Qatoda rivoyat qiladi: "Bir safarda odamlar rasulullohga tashnalikdan shikoyat qilishdi. Rasululloh sopol obdasta so‘ragan edi, men darrov topib keldim. Rasululloh uni qo‘ltigiga qisib, jo‘mragini og‘ziga tutib, dam soldimi yoki biron boshqa narsa qildimi, bilmadim, sharillab suv tusha boshladi. Odamlar tashnaligini qondirib, idishlarini to‘ldirib olishdi. Razm solib qarasam, sopol obdasta men keltirib berganimda qanday bo‘lsa, shundayligicha turibdi. Lekin shu kichkinagina idish yetmish ikki odamni suv bilan ta’minladi.

Turli joy va turli vaqtlarda yuz bergan bunday voqealarni sahobalar ko‘p rivoyat qilishadi. Roviylar rostgo‘y, ishonchli odamlar bo‘lishgani uchun bu gaplarning chinligiga zarracha shubha yo‘q.
Rasulullohning birgina harakatlari va duolari bilan oziq-ovqatning barokatli bo‘lib ketgani ham u kishining mo‘jizalaridan biridir. Talxaning rivoyat qilishicha, rasululloh Anas qo‘ltig‘iga qisib kelgan bir nechta arpa non bilan yetmishdan ortiq kishini to‘ydirganlar. Payg‘ambar alayhis-salom nonlarni mayda ushatib, Olloh rozi bo‘ladigan duolarni o‘qib, dam solganlar.

Jobirning rivoyat qilishicha, Xandaq g‘azotida rasululloh uch kilogrammga yaqin arpayu bitta uloqchaning go‘shti bilan ming odamga yetadigan ovqat tayyorlatganlar. Jobirning aytishicha, o‘sha kuni odamlar to‘yib ketganidan ovqat ortib qolgan, hatto ortgan xamirdan non ham yopishgan. Payg‘ambar alayhis-salom xamir bilan qozonga dam solishlari tufayli hamma narsaga beadad baraka kirgan. Abu Ayyubning rivoyat qilishicha, u rasululloh bilan Abu Bakr ikkalasiga loyiq ovqatii pishirgan. Payg‘ambar alayhis-salom mana shu ovqatni bir yuz sakson kishiga yetkazganlar. Shunga o‘xshash voqealarni Abdurahmon ibn Abu Bakr, Salama ibn Akva’, Abu Hurayra, Umar ibn Xattob, Anas ibn Molik kabi sahobalar ham rivoyat qilishadi.

Yog‘ochning rasulullohni sog‘inib nola qilgani ham u zoti muborakning mo‘jizalaridandir. Jobir ibn Abdulloh: "Masjidning xurmo yog‘ochidan qilingan ustuni bor edi. Rasululloh shu ustunga suyanib xutba o‘qirdilar. Minbar yasalib, xutba minbarda o‘qiladigan bo‘lgach, ustun xuddi jonli hayvondek nola qilganini eshitganmiz", deya hikoya qiladi. Anasning rivoyat qilishicha, ustunning faryodidan masjidning devorlari zirillab ketgan. Sahlning aytishicha, bu ovozni eshitgan odamlar o‘zlarini tutolmay yig‘lab yuborishgan. Muttalibning xotirlashicha, ustun tars yorilib ketgan. Rasululloh kelib silab qo‘yganlaridan keyingina jimib qolgan. Payg‘ambar alayhis-salom: "Bu ustun Ollohning zikridan judo bo‘lgani uchun nola qildi. Xudo haqqi, agar uni ushlab olmasam ustun to qiyomatgacha faryod urar edi", deganlar. Rasulullohdan ayrilganiga chidolmay nola qilgan ustun u kishining amriga binoan minbarning ostiga ko‘milgan. Boshqa sahoba va tobeinlar (sahobalarni ko‘rganlar) shunga o‘xshash ko‘pgina g‘aroyib voqealarni hikoya qilishadi.

Xasta va mayib-majruhlarni davolaganlari ham rasulullohning o‘zlariga xos mo‘jizalaridir. Uhud g‘azotida Qatoda ibn No‘monning ko‘zi qinidan chiqib ketdi, rasululloh uni kosasiga solib qo‘yishi bilan asl holiga kelib qoldi. Ziq irid g‘azotida Abu Qatodaning yuziga o‘q tegib, jarohatlandi, rasululloh dam solib qo‘yishlari bilan darrov jarohati tuzaldi. Terlama kasaliga chalinganda ibn Muloib Asinna darrov rasululohga xabar yubordi. Payg‘ambar alayhis-salom bir chimdim tuproqqa dam urib xabarchiga tutqazganlar. Xabarchi rasululloh meni mayna qildilar, degan o‘yda dili og‘rib iziga qaytgan. Dardi og‘irlashib, isitmadan alahsirab yotgan Asinna u olib kelgan tuproqni og‘ziga solishi bilan birdan yengil tortib, dardi arigan. Xaybar g‘azotida hazrati Alinnig ko‘zi og‘riganda, rasululloh hech qanday dori-darmonsiz uni tuzatib yuborganlarini yuqorida bayon etib o‘tdik. Bunday hayratomuz voqealarni sanab sanog‘iga yetib bo‘lmaydi. Ularni Islom olamidagi ko‘pgina mo‘tabar olimlar rivoyat qilishgani uchun qalbida imoni bor odamlar hech ikkilanmay ishonadilar.

Qilgan duolarining ijobat bo‘lishi ham payg‘ambar alayhis-salomning mo‘jizalaridandir. Anas ibn Molik: "Onam Ummu Sulaym, ey rasululloh, xizmatching Anasni duo qilgin, deb o‘tinganida sarvari olam, ey Olloh, Anasning mol-mulki bilan bolalarini ko‘p va barokatli qilgin, deya duo qilgan. Shuning uchun mening molim ham, bolalarim ham ko‘p. Bola-chaqam bilan nevaralarim yuzga yaqin", deya xotirlaydi. Rasululloh Abdurahmon ibn Avfni ham mol-mulki ko‘payishini tilab duo qilganlar. Abdurahmon vafot etganda, to‘rt xotinining har biriga sakson ming dinordan meros tekkan. Abdurahmon ibn Avf tirigida yetti yuz tuyadan iborat bir savdo karvonini mol-mulki, asbob-anjomi, hatto tuyalari bilan qo‘shib sadaqa qilib yuborgan.