BISMILLAHIR ROHMANIR ROHIYM
Abu Hanifa (r.a.), Yahyodan, u Muhammad ibn Ibrohim at-Taymiydan u Alqama ibn Vaqqos al-Laysiydan u Umar ibn Xattobdan (r.a.) rivoyat qiladi: Hazrati Payg‘ambarimiz (s.a.v.) aytdilar: «Amallar faqat niyatlarga bog‘liqdir. Har kimga niyat qilgani bo‘ladi. Alloh va Rasuli (s.a.v.) uchun hijrat qilgan kishining hijrati Alloh va Rasuligadir. Dunyo uchun hijrat qilgan kishi dunyoga erishadi, ayol uchun hidrat qilgan kishi unga uylanadi, demak, kishining hijrati hijrat qilgan narsasi uchun bo‘ladi».
IMON VA ISLOM, QADAR VA ShAFOAT KITOBI
1
Abu Hanifa (r.a.) Alqama Ibn Marsaddan, u Yahyo ibn Ya’mardan rivoyat qiladi. Yahyo ibn Ya’mor aytadi: «Bir birodarim bilan birga Rasulullohning (s.a.v.) shaharlarida Abdulloh ibn Umarni ko‘rib qoldik. Birodarimga:
1 Abdulloh ibn Umarning oldiga borib qadar haqida so‘raylikmi? - degandim, u:
2 Ha, - dedi.
3 Men so‘ray qolay, chunki uni sendan yaxshiroq taniyman,- dedim.
Abdulloh ibn Umarning yoniga kelib salom berdik va o‘tirdik. Unga aytdim:
4 Ey Abu Abdurahmon, biz yer yuzida ko‘p kezamiz, qadarni inkor qiladiganlar uchraydigan shaharlarga borib qolishimiz mumkin. Ularga qanday javob beramiz?
Ibni Umar (r.a.):
5 Ularga men ulardan emasligimni yetkazing. Agar madadkorlar topganimda ularga qarshi urushgan bo‘lardim, - dedilar. Keyin quyidagilarni so‘zlab berdilar:
«Biz Rasululloh (s.a.v.) bilan birga edik. Oldilarida bir to‘p sahobalar bor edi. Nogahon u zotning huzurlariga o‘zidan muattar hid taratayotgan, chiroyli sochli, oq kiyimli bir yigit kelib Rasuli Akramga (s.a.v.): «Assalomu alayka yo Rasululloh, Assalomu alaykum», dedi.
Rasululloh (s.a.v.) va biz uning salomiga javob berdik.
Yigit: «Yo Rasululloh (s.a.v.), sizning yaqiningizga borsam», dedi. Rasululloh (s.a.v.): «Yaqinlash», dedilar. Yigit bir yohud ikki odim yaqinlashdida, so‘ng Rasulullohga hurmat ko‘rsatib tik turdi va yana «sizning yaqiningizga borsam», dedi. Rasululloh: «Yaxshi, mayli», dedilar va yigit tizzalarini Rasulullohning (s.a.v.) tizzalariga tekkizib o‘tirib, «Menga imonni o‘rgating», dedi. Rasululloh (s.a.v.): «Imon Allohga, Allohning farishtalariga, kitoblariga, payg‘ambarlariga, oxirat kuniga, yaxshilik va yomonlik Alloh taoloning taqdiri ila bo‘lishiga va o‘lgandan so‘ng qayta tirilishga ishonmoqdir», deya javob berdilar. «To‘g‘ri aytdingiz», dedi yigit.
Abdulloh ibn Umar (r.a.): «Biz yigitning Rasulullohning javoblarini tasdiqlashidan va bilgandek to‘g‘ri aytdingiz» deyishidan ajablandik», dedilar. Yigit yana:
«Menga Islom shariatining farzlarini o‘rgating», dedi. Payg‘ambarimiz (s.a.v.): «Namoz o‘qish, zakot berish, Baytullohni haj qilish, ramazon oyida ro‘za tutish, junub bo‘lsa g‘usl qilish», dedilar.
Yigit: «To‘g‘ri aytdingiz», dedi. Biz uning «To‘g‘ri aytdingiz», deyishidan hayratlandik.
«Menga ehsonni o‘rgating, u nima?» dedi yigit.
«Ehson - Alloh uchun Allohni ko‘rib turganday amal etmog‘ingdir. Agar sen Uni ko‘rmasang ham, U seni ko‘radi», dedilar Payg‘ambarimiz (s.a.v.). Yigit:
«Men shunday qilsam muhsin bo‘lamanmi?» dedi. Rasuli Akram (s.a.v.): «Ha, dedilar. «To‘g‘ri aytdingiz», dedi va: «Menga qiyomat qachon bo‘lishini bildiring», dedi. Payg‘ambarimiz (s.a.v.): «Qiyomat haqida savol so‘ralgan kishi so‘raguvchidan yaxshiroq bilmaydi, lekin qiyomatning alomatlari bor», dedilar va quyidagi oyati karimalarni o‘qidilar: «Qiyomat qachon bo‘lishini faqat yolg‘iz Alloh biladi. U O’zi belgilagan vaqtda, yomg‘ir yog‘diradi va onalarning bachadonlaridagi homilalarning o‘g‘il-qizligini, yetilgan-etilmaganini biladi. Biron tirik jon ertaga nima qilishini bilmaydi. Biror tirik jon qaerda o‘lishini bilmaydi. Faqat Alloh har narsani bilguvchi va har narsadan ogohdir» (Luqmon surasi, 34-oyat mazmuni)».
Yigit: «To‘g‘ri aytdingiz», dedi va chiqib ketdi. Rasululloh (s.a.v.): «Uni huzurimga qaytaring!» dedilar. Biz uning orqasidan chiqdik. Biroq qaerga ketganini bilolmadik, hech narsa ko‘rmadik.
Bu holni janobi Payg‘ambarimizga (s.a.v.) aytganimizda Ul zot: «Bu Jabroildir (a.s.), sizga diningiz asoslarini o‘rgatish uchun keldi. Faqat men uni taniydigan qiyofada menga keldi», dedilar.
